(Kinderen in Gaza protesteren tegen het stoppen van brandstof en elekticiteit. Foto Haaretz)
‘Nee, hoor, wij zorgen er voor dat er geen humanitaire crisis in Gaza komt, maar luxe is ook niet nodig”, loog Olmert tegen minister Verhagen. We begrijpen dus dat de invoer van chocola voor straf even wordt tegengehouden. Zie Haaretz, hier.
Harry van Bommel roept minister Verhagen op tot actie tegen de stopzetting van elektriciteitslevering aan Gaza. Hier.
En hij heeft kamervragen gesteld. Hier.
En Clara Legêne (PvdA) schreef een voorbeeldbrief om onze regering tot actie te bewegen.
Hieronder.
Over de kou in Gaza, zie een tvfilmpje van Haaretz. Hier. Dat was nog voor het licht helemaal uit ging.
Brief aan de leden van de commissie buitenland van de Tweede Kamer, de Nederlandse leden van de fracties in het Europees Parlement, de minister-president, de minister van Buitenlandse Zaken. Voor adressen zie onderaan dit bericht.
20 januari 2008
Van:
Betreft:
Opnieuw doe ik als Nederlands staatsburger een klemmend beroep op ieder die in staat is politieke invloed uit te oefenen op het nationale en internationale beleid en ertoe bij kan dragen dat in Gaza verdere escalatie en een humanitaire ramp wordt voorkomen.
De maatregelen die de bezettingsmacht Israël sinds enkele dagen heeft genomen als strafmaatregel tegen de raketbeschietingen in de grensstreek zijn disproportioneel en treffen de gehele Palestijnse burgerbevolking in de Gazastrook, zoals u weet 1,4 miljoen mensen. De situatie is wanhopig. Alle grensovergangen zijn gesloten, het gebied is hermetisch afgegrendeld van de buitenwereld. Volwassenen en kinderen die dringend medische hulp in Israëlische ziekenhuizen behoeven (en eerder al onmenselijk lang moesten wachten op toestemming naar Israel te gaan), zijn nu totaal van elke hulp afgesneden. Hulpverleners van buitenaf worden nauwelijks toegelaten. Liften in gebouwen zijn uitgevallen, zodat bejaarden en gehandicapten opgesloten zitten. Koelkasten werken niet meer, voedsel bederft. De communicatie met de buitenwereld is stilgevallen. De ziekenhuizen functioneren nauwelijks. En door dit alles loopt ook de interne spanning opnieuw verder op.
De wereld kijkt toe en zwijgt.
In de NRC van 18 januari jl. wordt een woordvoerder van de Israëlische regering geciteerd. Als legitimatie van deze onmenselijke maatregelen noemt hij de angst van Israëlische burgers in de grensstreek voor de raketaanvallen vanuit de Gazastrook. “Het kan niet zo zijn,” zegt hij, “dat wij in Israël in angst moeten leven en de Gazanen gewoon hun normale leven kunnen voortzetten.”
Maar iedereen die zich op de hoogte heeft gesteld van de omstandigheden in Gaza, weet dat deze al jaren verre van normaal zijn en dat de burgerbevolking dreigt te bezwijken onder de stelselmatige en bewust uitgevoerde economische verwoesting en sociale uitputting van hun land door Israël. Uit berichten in de pers en op internet blijkt dat met name de kinderen er ernstig aan toe zijn. Ze zijn verzwakt door het gebrek aan gevarieerd en gezond voedsel, vele kinderen hebben bloedarmoede en zijn ernstig getraumatiseerd door de niet aflatende intimidatie en het oorlogsgeweld van de bezetter Israël.
De ongekend harde maatregelen die Israël nu neemt, waardoor 1,4 miljoen burgers geen elektriciteit meer hebben, werken als olie op het vuur en maken Gaza nog instabieler. Dit alles voltrekt zich onder onze ogen, maar het is kennelijk de prijs die ook door ons land is ingecalculeerd. Om wat te bereiken? Welk doel dient dit?
Opnieuw wil ik met kracht protesteren tegen de manier waarop het westen, ook Nederland, zijn oude beleidslijn voortzet. Onze minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen, die in de Volkskrant van 12 januari jl. zegt weer werk te maken van de mensenrechten, verklaarde in datzelfde interview dat dit voor Gaza niet geldt, omdat Hamas naar zijn zeggen “met grof geweld aan de macht is gekomen”. Dit is een ongekende verdraaiing van de werkelijkheid en het betekent dat deze minister zijn dossiers niet beheerst. Toen Hamas in januari 2006 de correct verlopen eerste democratische verkiezingen – die vreedzaam verliepen – won, is die overwinning door Israël en zijn bondgenoten, waaronder Nederland, van meet af aan niet erkend. De Nederlandse regering weigert sindsdien Hamas als gesprekspartner te erkennen en is daarmee in mijn ogen medeverantwoordelijk geworden voor de gevolgen.
Als burger van Nederland kan ik me daarmee niet meer verenigen.
adressen:
adressen parlement
adressen europarlement
minister-president
minister van buitenlandse zaken
commissies buitenland (even scrollen)
“Hamas is firing on the power station that supplies electricity to Gaza. That is simply crazy,” he told the Dutch FM, adding, “What would the Dutch government do if it were being fired on daily?”
Onze eigen minister van Buitenlandse Zaken Verhagen antwoordde: that his government condemned the firing of rockets on Sderot, but was bothered by the situation in the Strip and believed Gaza residents needed to be given an alternative to Hamas.
Als hij niet zo bang was geweest om zijn vriend voor het hoofd te stoten, had Verhagen natuurlijk moeten antwoorden dat Nederland niet bepaald thrilled was toen Israël in juni 2006 een bombardement uitvoerde op de elektriciteitscentrale van Gaza. Nederland had namelijk flink meebetaald aan die centrale. Amerika was er evenmin blij mee, want die was aansprakelijk voor de verzekering van het ding (dat met ook al door USA gesubsidieerde bommen was vernietigd). En het zou jaren gaan duren voor de schade is hersteld. Gaza zal die kosten nooit zelf op kunnen brengen. Drie keer raden wie dus mag betalen voor herstel van de centrale en continuering van de energievoorziening intussen. Terwijl Israël intussen dus gewoon voor straf het licht uit kan draaien in Gaza.
Maar dat zei Verhagen allemaal niet tegen Olmert, ook al zijn dit gewoon de naakte feiten. Misschien weet hij dat allemaal niet, of niet meer. Of wil hij het gewoon niet weten.
Only the turbines of our heart can drive development onward
“Hamas legt stroomcentrale Gazastrook stil” kopt BNDe Stem vandaag op de Buitenland pagina.
Israel ontkent dat de centrale niet genoeg brandstof heeft en beschuldigde Hamas ervan een crisis te simuleren.
Hoe komen wij er toch bij dat Israel de bewoners van Gaza kwaad zou willen betrokkenen.
Hoever reikt toch de invloed van Israel, c.q. de zionisten op de media in ons land?
“Israël en zijn bondgenoten, waaronder Nederland”
Rectificatie: Israël en Nederland zijn helemaal geen bondgenoten. Je bent blijkbaar in dat sprookje gestonken. Zonder verbond of verdrag bestaat een bondgenootschap namelijk niet. En wij hebben geen verdrag met Israël, waarin vastgelegd is dat wij Israël ondanks haar misdaden moeten blijven steunen. Noch dat wij nooit voor sancties zullen pleiten.
Een verdrag tussen twee landen, soevereine staten, vereist ook internationationaal erkende grenzen. Maar die heeft Israël niet. Israël weigert tot op de dag van vandaag om zijn grenzen aan te geven.
Dus wanneer je in de media of van de minister mocht vernemen dat wij bondgenoot zijn van Israël, en dat daar allicht iets tegenover moet staan, zoals ‘onvoorwaardelijke steun’, dan word je simpelweg voorgelogen. Wij hebben geen verdrag met Israël, en zij niet met ons. Wij zijn niets aan Israël verplicht. Wel aan het internationaal recht, maar wanneer het om de nucleaire schurkenstaat Israël gaat, knijpen we daarvoor wel een oogje dicht.
bond de; m -en 1 verdrag tot onderlinge hulp en bijstand; verbond 2 vereniging 3 vakbond
bond·ge·noot de; m,v -noten medestander, helper
Een alliantie of een bondgenootschap is een verdrag tussen staten, zakenpartners of individuen, omwille van een gemeenschappelijk voordeel.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bondgenootschap
We hebben een handelsverdrag met Israël, Naomi.