BIJ1 en Quinsy Gario

TERUGBLIK OP EEN WEEK: BIJ1 en Quinsy Gario

Deze gedenkwaardige week begon voor mij op maandagochtend 19 juli toen ik in Trouw las dat Quinsy Gario uit BIJ1 gezet zou worden door het bestuur, nadat een ingehuurd advocatenbureau de klachten had onderzocht van partijleden die zich in de samenwerking met Quinsy onveilig hadden gevoeld. En de resultaten waren ernstig genoeg om zijn lidmaatschap op te zeggen, hoewel er nog gesprekken plaats moesten vinden, en Gario nog bezwaar kon aantekenen.

Het verbaasde me niet. Ik hoorde bij de mensen die het een riskante onderneming vonden om Quincy in de partij op te nemen, en hem ook maar meteen op nr 2 van de kieslijst te zetten, gezien een voorgeschiedenis van conflicten. En ik was de enige niet. Maar ik legde me neer bij het bestuur, de kiescommissie en Sylvana Simons, die hadden laten weten hem graag in de partij te hebben. Ik hoopte er op dat mijn slechte voorgevoel onterecht zou blijken, tenslotte kunnen mensen ook veranderen, en kun je mensen niet eeuwig blijven beoordelen op wat er in het verleden is gebeurd.

Lees verder

Afscheid van de SP- de lange versie

Veel mensen begrepen waarom ik mijn lidmaatschap op de SP heb opgezegd, ook binnen de partij, en een paar mensen waren kwaad. Ook als ze het inhoudelijk wel met me eens waren dat de partij meer had moeten doen, bij de bloedige slachtpartij in Gaza. Ze voelden zich in de steek gelaten. Ik neem ze dat niet kwalijk: ik heb ze ook in de steek gelaten. Dat deed ik niet gemakkelijk, en daarom gaf ik mezelf na die eerste woede een week of twee om er nog even over na te denken. Je partijlidmaatschap opzeggen doe je maar één keer, en daar moet dus een goede reden voor zijn. En daarom wil ik hier nog wel uitleggen waarom dit geen opwelling is waar ik morgen weer spijt van krijg. Mijn beslissing heeft een geschiedenis die niet alleen gaat over Gaza. Al begon en eindigde mijn geschiedenis met de Socialistische Partij daarmee.
Lees verder

De laatste boer


(links Kees Slager, rechts Eric Smaling)

Goede gelegenheid om weer eens naar Den Haag te gaan, en mijn oude maten weer eens te zien: Eric Smaling, mijn voormalige fractiegenoot in de Eerste Kamer heeft samen met Floris Meslier en Jules Iding een boek geschreven onder de titel De laatste boer. De onstuitbare run op schaarse vierkante meters.
Lees verder

Nou bedankt!

Tussen Rutte en Samsom zit het wel goed, kunnen we nu in NRC lezen (hier). Moeiteloos vielen ze elkaar de dag na de verkiezingen al in de armen. De andere partijen, waaronder met name de SP, hebben het nakijken. Kop in NRC op vrijdag: “Verkenner moet SP wegmasseren”.
Lees verder