Zwaar balen. Ik had nu in het vliegtuig moeten zitten, Jeruzalem, Gaza. Maar ons team heeft weer eens geen toestemming gekregen Gaza in te gaan, hoewel we daar al vier weken mee bezig zijn.
De Israelische feestdagen zeiden ze, je kreeg gewoon nooit iemand aan de lijn en als je iemand te pakken kreeg wist die van niks of keek in de computer en zei dat er niets in stond, hoewel we alle gegevens zo’n vier keer hebben gemaild. Opzet? Je weet het nooit. Ze zeggen niet: je komt er niet in, ze zeggen: it is still under procedure. En die procedure laten ze makkelijk zo lang doorlopen dat je pas vlak voordat je weg moet weet of je kunt gaan of niet, koffer al gepakt, je moet je vliegtuigticket weer cancellen, het trainingsprogramma moet afgezegd, je hebt al het gedoe om weg te kunnen voor niks gedaan, in Gaza hadden ze alles klaar voor de training, ze zitten te wachten op spullen die we mee zouden nemen, en dan ploft de hele spanningsboog weer in – en dan trekken we maar weer onze agenda en zoeken opnieuw de data dat iedereen kan en proberen het opnieuw.
Gisteren was het desondanks een mooie dag, al liep ik voortdurend met mijn mobieltje aan mijn oor omdat om vijf uur de deadline afliep – en het toen pas definitief was dat we er weer eens niet door zouden komen. Maar gisteren was een dag om vrouwen te eren, eerst de oratie van Eerste Kamer collega Mies Westerveld, en toen de boekpresentatie van de prachtige biografie die Marja Vuisje schreef over Joke Smit – dat was natuurlijk tegelijk een fantastische reünie van ongeveer iedereen die in de vrouwenbeweging actief was – en nog niet dood is.
De reportages daarover volgen, hoewel ik erge ruzie heb met mijn camera die niet doet wat ik wil. Altijd de vraag: doe ik iets doms of is ie stuk?
Jullie zullen het zien, als ik enigszins hersteld ben van het chagrijn, en ik er weer zin in heb. Wat kan ik verzinnen om mezelf weer in een beter humeur te krijgen? Ik weet het nog niet.
Balen met een hoofdletter Anja.
Positief mens als je bent (tenminste zo kom je over) komt dat betere humeur vanzelf. Voor nu zou ik het slechte humeur maar uitzieken. Ik vrees dat de simpele middelen als een reep chocolade, een nieuw boek niet zullen helpen.
Misschien wel een dagje in huis met de katten?
Sterkte en succes.
Marrigje
Het treiteren door de Israëli’s betekent ook dat ze je werk van belang achten. Ik denk dat je website een doorntje in hun vlees is.
Als je ze niet kunt verslaan verenig je dan met ze. Een tactiek dat deels ook een einde heeft gemaakt aan het regime van Franco en, door Gorbatsjov, ook aan de Sovjet Unie.
Een strategie waarbij de Palestijnen tegen de Israëli’s zeggen; ok hoe wil je het hebben. Als dat bereikt is dan de volgende stap.
Evert, wat leuter je nou toch weer, man. Palestijnen moeten tegen hun bezetters zeggen, ok, hoe had je het willen hebben? Alsof ze niet precies weten hoe Israel het wil hebben. Doet Abbas al niet zijn best om precies te doen wat Israel van hem wil? En?
En het zou leuk zijn om te denken dat ze ons speciaal treiteren vanwege mijn fantastische website. Ze treiteren iedereen die Gaza ingaat, Evert. De gecultiveerde onverschilligheid is geheel routine. Heeft met mij persoonlijk niets te maken. Als ze mij persoonlijk wilden hebben dan hielden ze mij op Ben Goerion al tegen. Dat hebben ze tot op heden niet gedaan.
Ja, en Abbas is dan ook optimistisch wat betreft een deal met de Israëli’s.
Ik denk dat Abbas toch wel resultaat zal boeken. Niet het uiteindelijke ideaal van de Palestijnen maar toch een begin wellicht.
Abbas is helemaal niet optimistisch, hij is nog geen centimeter opgeschoten, en mocht Abbas al iets voor elkaar krijgen dan zit hij nog met het gegeven dat hij niet namens de Palestijnse bevolking spreekt maar alleen namens een klein deel, en daarmee zijn de problemen niet opgelost. Bovendien, als je het een beetje beter gevolgd zou hebben, dan wist je dat Israel voortdurend voorwaarden stelt waar Abbas helemaal niet aan kan en mag voldoen.
Het zou helpen als je er voor zorgde een beetje beter te weten waar je het over hebt, Evert. Mochten we dan al van mening verschillen dan ging het tenminste nog ergens over.
O en de ruzie met mijn camera is opgelost, we zijn weer goed met elkaar, dankzij een lieve meneer in de winkel om de hoek, waar ik al bijna een nieuwe had gekocht. Om een mysterieuze reden stond de ISO in de verkeerde stand en deed hij net of het altijd mooi weer en buiten is – en dat gaf dus permanent onderbelichting. Ik zei tegen die meneer die er even naar keek en toen aan het juiste wieltje draaide en zei zo, die staat weer goed, zo worden jullie nooit rijk. Had dan gezegd die is stuk, dan was ik zo met een nieuwe naar buiten gelopen. Zo zijn wij niet mevrouw, zei hij. Ik kon hem wel zoenen en natuurlijk worden ze wel rijk want voortaan ga ik altijd naar hunnie.
Wat bij mij altijd helpt is even de Händel overhalen.
Werkt dat nog niet, dan zit er niets anders op en moet je voor een healing naar de cananefaten.
Anja, Wat ik niet van je begrijp is dat je na zoveel ervaring met de regelingen in Israel, net als je laatste reis tijdens Yom Ha’atsmaoet, Joodse feestdagen uitzoekt om te proberen Gaza te bereiken.
Tot en met 21 oktober is Isael in feeststemming en het zal niet gemakkelijk zijn om tijdens al die feesten toestemming te krijgen naar Gaza te gaan, al hoop ik wel dat het je lukken zal.
Maar met 45 jaar ervaring zie ik het zwaar in.
Zowel Gaza als de West Bank worden afgesloten en strenger gecontroleerd dan gewoonlijk.
Veel sterkte en als je Gaza mocht bereiken de hartelijke groeten aan je mannen. Gerrie
Die meneer van de winkel heeft het begrepen. Zo heb je klantenbinding.
Heerlijk dat je camera het weer doet, ik kan me jou niet zonder camera voorstellen.
Gerrie, we waren op de hoogte van welke dagen de grens toegankelijk zou zijn en wanneer niet. We weten al dat het geheel normaal gevonden wordt dat Gaza op slot zit op de joodse feestdagen. Maar wanneer ze aangeven op welke dagen van hoe laat tot hoe laat de grenspolitie en de security en het leger wel aanwezig zijn, dan horen we ze daar aan te kunnen houden. En vanwege de feestdagen hadden we vier weken geleden al onze aanvraag ingediend. Inderdaad hebben we al vele jaren ervaring, en kunnen we dus constateren dat het steeds erger wordt.
Heerlijk, de Handel overhalen is nu voor mij ook een begrip, Clara.
En inderdaad scheelde dat al de helft van mijn humeur dat mijn camera en ik elkaar weer begrijpen, Marrigje.