Mooi feestje bij de presentatie van het boek van Dries van Agt, ten huize van de uitgeverij De Bezige Bij.
Natuurlijk de usual suspects onder mijn vrienden en andere Palestina-gangers, maar ook was het interessant om met mensen te praten die ik niet bij elke bijeenkomst meemaak: een paar CDA’ers. Gelukkig, ook daar beginnen mensen stelling te nemen, want zoals mijn stelling luidt: je hoeft om voor de rechten van Palestijnen op te komen alleen maar een aanhanger te zijn van mensenrechten en internationaal recht – zoals Van Agt – en daar hoef je niet links voor te zijn – al helpt het wel.
Ik zal er nog meer over vertellen, over de speeches, over het boek want daar gaat het om, maar moet nu even aan mijn andere werk. Wordt vervolgd.
Beste Anja,
Even kort mijn positie, dan weet je uit welke hoek de wind waait. In het conflict ben ik jarenlang een beetje heen en weer geschud. Zeg maar, waar twee vechten hebben er twee schuld. De laatste maanden overtuigen de argumenten van onder meer Dries van Agt me behoorlijk. De onwil van Israel om bezette gebieden af te staan en op zoek te gaan naar een redelijke oplossing stoort me enorm. Op zich voel ik derhalve behoefte om me meer in te zetten voor de Palestijnse zaak. Er zijn echter voortdurend dingen die me weerhouden en me terugwerpen in het ‘middenkamp’. Vandaag stond bijvoorbeeld een stuk in de krant dat Palestijnse kinderen geen onderwijs over de holocaust mogen krijgen omdat dit een leugen is. Hoe kan ik het in godsnaam dan nog voor het Palestijnse volk opnemen? Palestijnse kinderen hebben recht op de waarheid (of misschien zelfs een plicht0 en de waarheid over hun buurvolk lijkt me boven alles relevant (hoe er vrede zijn zonder enige notie van de achtergrond van mensen?). Kennis hebben van de holocaust betekent toch niet acceptatie van alle aanspraken van Israel? Hoe ga jij hiermee om? Wellicht een beetje off-topic in dit stuk over Dries van Agt (die ik dezelfde vraag zou kunnen stellen), maar voor mij relevant.
Gaan we weer, Sebastiaan.
Dat de rechten van Palestijnsen stelselmatig zijn geschonden is een feit. Of die zelfde Palestijnen zich in jouw ogen netjes gedragen of niet heeft daar niets mee van doen. Als het allemaal rotzakken zouden zijn hadden ze die rechten nog steeds. Dat is een.
Dan twee. Wie haalt het in godsnaam onder de omstandigheden waar mensen in Gaza onder moeten leven in zijn hoofd om een punt te maken van de vraag of de Palestijnse kindertjes wel of niet leren over de holocaust. Terwijl de gehele westerse wereld nog steeds in een totale ontkenning is over het onrecht dat de Palestijnen aan is gedaan? Maakt iemand zich er druk over dat er in Israel niets over de nakba in de schoolboeken mag staan? Wil je dan echt verwachten dat de Palestijnen zich gaan verdiepen in een Europese geschiedenis waar zij wel de rekening voor betalen maar zelf part nog deel aan hebben gehad?
Kortom, Sebastiaan, ik vind het een volledige non-issue. Zorg er eerst eens voor dat de moordende blokkade wordt opgeheven, de Palestijnen enig zicht krijgen op een mogelijk normaal leven, en niet meer bang hoeven te zijn voor de volgende bloedige aanval door Israel, en laten we het er daarna eens over hebben wat Palestijnse en Israelische kinderen op school moeten leren om weer als normale buren met elkaar om te kunnen gaan. Je hoeft onder de omstandigheden niet te verwachten dat een Palestijns kind enige belangstelling op kan brengen voor de vreselijke voorgeschiedenis van wat in feite hun onderdrukkers en bezetters zijn.
En om dit punt nog even te onderstrepen met een demagogische strikvraag: wat zouden wij hebben gezegd tijdens de Duitse bezetting wanneer wij het verwijt hadden gekregen dat onze kindertjes op school niets leerden over de geweldige cultuur en de heldendaden van de Duitsers?
Afgezien van de vraag of je de Palestijnse kinderen moet verplichten om kennis te nemen van de holocaust, maar is het, om de vijand te overwinnen, niet noodzakelijk om hem goed te kennen? Misschien redeneer ik te veel vanuit mijn eigen situatie als raadslid, maar mijn ervaring is zo. De beste manier om een debat te winnen is door je te verdiepen in de feiten en de achtergronden. Zo kan je het debat beter te lijf.
Op een heel ander niveau, maar ik denk nog steeds dat PR in deze tijd het belangrijkste instrument is voor elke machtsfactor van betekenis. Op een relatief onschuldig niveau in de vorm van reclame voor allerlei consumptieartikelen, op een veel kwalijker niveau in de vorm van de grassroots-campagne die de zorgverzekeraars in de VS via hun gechanteerde personeel hebben gevoerd tegen de Health Care plannen van Obama. Als je de publieke opinie mee hebt, dan maak je kans te winnen, anders niet.
Zo denk ik dat de Palestijnen veel hebben aan mensen als Hanan Ashrawi, die niet alleen vloeiend Engels spreekt, maar ook uitstekend op de hoogte is van alle ins en outs van de Israelische en de Palestijnse geschiedenis.
Maar inderdaad, dat komt allemaal pas nadat de leerlingen gewoon in klassen kunnen zitten, water uit de kraan krijgen en eten in hun maag hebben.
Ik kan je dan ook een stapel boeken noemen van Palestijnen die werkelijk de moeite hebben genomen om zich in te leven in joden in het algemeen en Israeli’s in het bijzonder, die nooit de holocaust zullen ontkennen of af zullen doen, omdat ze heel goed begrijpen dat dat direct te maken heeft met wat er met hen is gebeurd en hoe, en zich ook de geheel begrijpelijke vraag stellen: wat is er met die mensen gebeurd dat ze zelf vervolgd zijn en in meerderheid geen oog hebben voor wat ze op hun beurt een ander volk, dat hen niets gedaan heeft, aandoen. Ik noem Edward Said, Ghada Karmi, Rouhana, Massad, en er zijn er meer. Een manier waarop de holocaust steeds weer wordt ingezet, is door de suggereren dat alles wat minder erg is dan de industriele massamoord op zes miljoen joden (waarbij meestal buiten beschouwing wordt gelaten dat er ook andere groepen werden vermoord) en dat is wel ongeveer alles, niet iets is om over te klagen. Natuurlijk maakt dat veel Palestijnen ontzettend kwaad, en is de motivatie daarna om zich eens in de geschiedenis van hun onderdrukkers te verdiepen niet groter.
Dr. Haider Abdel Shafi, helaas overleden, zei ook tegen me: wij Palestijnen doen onze PR niet goed. Het is een feit dat veel Palestijnen nog steeds denken dat ze wel gelijk krijgen omdat ze gelijk hebben, en niet op kunnen tegen het waanzinnig grote en duurbetaalde PR instituut van Israël, die er, bijvoorbeeld, bewust voor kiezen om een lief ogende blonde perfect engels sprekende vrouw als woordvoerder voor de camera te zetten als ze denken dat het helpt. Ik merk ook dat de Palestijnen die al een tijd in een engels sprekend land wonen het veel beter doen voor een Nederlands publiek, dan de Palestijnen die regelrecht uit de gebieden komen. Vloeiend engels is een punt, maar vooral ook de stijl. Hoewel ik echt denk dat Israël daar niet meer zo makkelijk mee weg komt als eens.
Beste Sebastiaan,
Ik geloof al lang niet meer in het fabeltje dat waar twee vechten er twee schuld hebben.
In dit geval suggereert het dat er sprake is van twee gelijke partijen die strijd voeren. Dit is geenszins het geval.
Er is sprake van een bezetting die al jaren en jaren gaande is. Palestijnen worden stelselmatig onderdrukt en ontmenselijkt. Welke schuld wil je hen toekennen? Dat ze het opnemen tegen hun bezetter? In 40-45 werden ze hier verzetstrijders genoemd en heden ten dage nog immer als helden beschouwd.
Er zijn nog legiovoorbeelden te noemen om bovengenoemd fabeltje te weerleggen maar een voorbeeld vlak bij huis die ik altijd tot de verbeelding vindt spreken: Bij blijf-van-mijn-lijf-huizen ga je ook niet roepen dat het slachtoffer dit vast over zichzelf heeft afgeroepen.
Ook ik heb kennis genomen van de geschiedenis en de holocaust. Het is verschrikkelijk wat de joden is aangedaan destijds. Hier geen ontkenning van mij. Waarom echter moet ik tot op de dag van vandaag blijven vechten om aandacht te krijgen voor hetgeen palestijnen is aangedaan als gevolg van de tweede wereldoorlog. De stichting van de staat israel in 1948 heeft als gevolg gehad dat meer dan 750.000 palestijnen van hun huizen en gronden verdreven zijn en hun rechten door Israel worden genegeerd.
Als je werkelijk geloof in jowu fabeltje daag ik je uit je eens te verdiepen in het verhaal van de Palestijnen.
Maar in een tijd als deze waarin Gaza nog immer potdicht is en palestijnen basale zaken als medicijnen en voedsel wordt onthouden, en de situatie in Gaza en op de westelijke jordaanoever nog nooit zo slecht is geweest, kan ik werkelijk niet geloven dat je je zo druk maakt dat palestijnen op school niet wordt onderwezen over de holocaust. Er sterven bijna dagelijks palestijnen in Gaza en de bezette gebieden, en dagelijks worden ze vernederd als gevolg van de moordende bezetting. Dit zijn veel belangrijkere zaken om je druk over te maken.
En dank je Anja, dat je het altijd onvermoeibaar opneemt voor de rechten van Palestijnen.
Blij was ik gisteren met het interview met Van Agt in Trouw, in de papieren versie getiteld: De felle aanklacht van Dries van Agt, hier. Boos was ik vanochtend met het hierboven genoemde artikel over de Holocaust-les, hier. Illustratie bij de eerste alinea’s van het interview. En de redactie van Trouw vond het kennelijk nodig het ‘evenwicht’ waar Van Agt zich tegen te weer stelt, toch de volgende dag al te herstellen.
Groet,
Dank voor je reactie. Ik betreur enige vermoeidheid bij je (waarschijnlijk heb je dit soort vragen al veel vaker beantwoord, sorry!), maar voor mij speelt dit. Ik voel als het ware mijn sympathievermogen en verontwaardiging over onrecht teruglopen als ik dit soort dingen lees. Jij stelt onrecht is onrecht en dat is natuurlijk waar. Maar het is nu eenmaal makkelijker om te identificeren met een goeierd die onrecht is aangedaan dan met het onrecht van de schurk. Ik heb dan ook geenszins de indruk willen wekken dat dit soort dingen de handelingen van de staat Israel zouden kunnen rechtvaardigen. Maar toch vind ik dat het niet helemaal een “non-issue” zoals je stelt. Kinderen historische feiten onthouden en voorliegen deugt niet, wat de omstandigheden ook zijn. Het gaat er bij het onderwijzen van de holocaust niet om om in het onderwijs medelijden met de Joden te creëren; het gaat er niet om Palestijnse scholieren de “geweldige cultuur en heldendaden” van de Joden te leren (dus jouw demagogische strikvraag gaat niet op); het gaat er niet om dat ze een intrinsieke belangstelling krijgen voor Joden; het gaat enkel om de erkenning van een historische waarheid. Het willens en wetens verdraaien van waarheid vind ik moreel laakbaar en gevaarlijk: je vindt je eigen doelen zo belangrijk dat elke waarheid die daar niet in past ontkend wordt. Bovendien is het dom. Je kunt alleen maar sympathie voor je zaak kweken als je in staat bent de taal van de ander te begrijpen. En daarom word ik van dit soort dingen van Hamas toch weer een beetje boos, ook al, en daar heb je volledig gelijk in, is de onwetendheid over de nakba minstens zo erg.
Beste Sahar (bericht 5),
Ik denk dat je mijn bericht niet helemaal goed hebt begrepen. Ik zeg dat ik lange tijd een beetje een middenpositie heb ingenomen, maar dat ik nu meer en meer overtuigd ben van het onrecht dat de Israëlische staat nog steeds pleegt. Deze overtuiging is echter niet “stabiel”. Als ik vormen van onrecht aan Palestijnse kant zie, dan slinger ik toch weer terug naar de middenpositie (ik slinger niet door naar Israëlische kant). Dit wilde ik aan Anja voorleggen, wellicht vanuit een wat ambivalente motivatie. Aan de ene kant wil ik gesterkt worden in mijn overtuiging dat de Palestijnse zaak gesteund moet worden en me daarvoor laten overtuigen dat dit soort kwesties inderdaad non-issues zijn waar ik makkelijk overheen moet stappen (en hierin is ze ook wel enigszins geslaagd). Aan de andere kant is er een stemmetje dat zegt bij zo’n grove holocaustontkenning: “schoften, jullie maken het er toch ook zelf naar.” Dat stemmetje dreigt mij te overtuigen en wil ook Anja overtuigen.
Een heel mooie column over het optreden van Dries van Agt bij Pauw en Witteman schrijft Nico Dijkshoorn in De Pers.
“Wat Dries zo anders dan anders maakte, was de oprechtheid. Dries kwam aan het woord over de Palestijnse kwestie en werd geconfronteerd met een oud filmpje, waarin hij verklaarde pal achter Israël te staan. Hans Wiegel, hij zou hebben gedraaid. Wim Kok zou de schuld hebben gegeven aan Melkert. Van Agt zweeg even en bekende dat dat mannetje, die Dries van vroeger, ongelijk had. Hij wist niet beter.”
Mooi hoor.
@1) Sebastiaan,mijn 3 kinderen zijn geboren en getogen in Oost Jerusalem en de holocaust werd wel degelijk genoemd in de geschiedenis lessen,maar ook de 26 miljoen Russen die tijdens de 2de wereld oorlog omgekomen zijn.Ik ben Nederlandse,maar daar had ik nu weer niets over op school in de geschiedenis lessen gehoord.Voor hen zijn het cijfers,waar ze niets mee te maken hadden,maar waar het westen hen nu de prijs voor laat betalen.
Anne-Marie@3) en Anja@4)Het is geen gebrek aan engels sprekende Palestijnen voor hun PR.Alle Palestijnse kinderen die op een prive school hebben gezeten en nog zitten,leren al vanaf hun 4de jaar 2 alphabetten.Het Arabische en latijnse alphabet.Als ze 5 jaar zijn kunnen ze in beiden talen al simpele dictees maken,zo ook rekenen.Na de middelbare school doen ze 2 staats examens.Het engelse GCE en Jordaanse tawgihi,dus in 2 talen.Het is een feit echter dat die prive scholen alleen maar in Oost Jerusalem,Bethlehem en Ramallah zijn.Maar er is beslist geen gebrek aan vloeiend engels sprekende Palestijnen.Om de een of andere rede(waarschijnlijk politiek)vinden ze het belangrijker om hun pr naar de achterban uit te dragen.
En waarom zullen we hen dat kwalijk nemen?95% v.d. Palestijnen zijn ervan overtuigd dat ze van het westen niets te verwachten hebben.Overigens ook niet van hun eigen broeders.
Af en toe word ik moe van mensen die overal de holocaust bijhalen, het was punt1 niet de schuld van de Palestijnen en punt2 hoe vaak krijgen westerlingen in hun onderwijs te horen over de gigantische aantallen Chinese slachtoffers ( meer dan de hier omgekomen Joden )die de Japanners in die tijd gemaakt hebben, net zoals voor de Palestijnen de holocaust weinig betekent gaat dat in het westen ook op voor de oorlog in Azië.
Zoals Medi terecht opmerkt zijn de Russische slachtoffers er ook nog, de gruwelijke moordpartij op de Joden overheerst schijnbaar alles.
Sebastiaan,
Hoe meer je over de bezetting leest, hoe moelijker de middenpositie is vol te houden. Ik snap dat het niet makkelijk is om de comfortabele waar-twee-vechten-positie, die in feite geen actie van mensen vraagt (integendeel)te verlaten en zaken die je altijd voor waar hebt aangenomen ter discussie te stellen.
Stel vooral vragen, lees Anja’s blog. En als je het echt wil weten: ga ernaartoe. In de eerste week van november ga ik met een groep een week naar de Westelijke Jordaanoever, waar je de mensen om wie het gaat kunt ontmoeten en spreken. Kijk hier voor meer info. http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/2009/08/14/naar-de-westoever-doen/
(7) Beste Sebastiaan, wat ik heel goed begrijp is dat sympathie een eerste reden kan zijn om je mening een keer te herzien. Zo is het voor mij ook eens gegaan, toen ik voor het eerst ontdekte dat Palestijnen hele gewone, aardige, volstrekt te begrijpen mensen waren. Maar daar kun je het niet bij laten. Voor mij was het op een gegeven ogenblik ook belangrijk om te begrijpen hoe de zaken zo waren gelopen. En toen ging het over recht.
Wanneer je je alleen laat leiden door sympathie maak je je erg gevoelig voor manipulatie. De westerse pers is altijd bang om gezien te worden als ‘eenzijdig’ en ‘partijdig’ dus als die net iets kritisch hebben geschreven over Israël volgt er vanzelfsprekend iets negatiefs over de Palestijnen. In dit geval, joepie, de Palestijnen hebben geen zin om hun kinderen les te geven over de holocaust. En jij trapt daar geheel en al in, want je laat je alleen leiden door sympathie, dus zwabber je vanzelf met de media mee van links of naar rechts, waar ze je heen willen hebben. Kun je doen. Maar voor mij wordt het inderdaad een beetje vermoeiend, en ook nogal saai, om steeds weer terug te moeten naar hetzelfde uitgangspunt: ongeacht wie jij toevallig vandaag aardiger vindt, gaat het in historisch, aantoonbaar, volgens alle mensenrechten en internationaal recht bewijsbaar onrecht. Dus misschien kun je je een keer wat minder manipuleerbaar opstellen en een keer beslissen waar je staat wat betreft de grote lijnen. Zou mij ook schelen in mij steeds maar weer moeten herhalen waar ik inderdaad een sik van krijg en ook niet van plan ben om mee door te gaan.
… en een mooi commentaar van Trouw:
“Het is onbegrijpelijk dat het CDA deze oude pommeranten, die hun sporen voor het land en de partij hebben verdiend, niet met egards behandelt en voor alles serieus neemt. Van Agt meende zelfs dat minister van buitenlandse zaken Verhagen hem vanwege zijn kritische houding jegens Israël, zijn diplomatieke paspoort heeft ontnomen. Als dat waar is, is dat de kleingeestigheid ten top.”
De enig invloed die de vervolging van Joden op de Palestijnen heeft gehad is dat door het schuldgevoel van de wereld de Palestijnen circa 78% van hun grondgebied zijn verloren. Bovendien dreigen ze ook nog de laatste 22% van hun grondgebied definitief te verliezen. Daarnaast worden ze dagelijks gekneveld, uitgehongerd en vernederd. Het verbaast mij dat Palestijnen evengoed zoveel vriendschap hebben voor de gewone Joden binnen en buiten Israël.
De Palestijnen hebben helemaal niets met de jodenvervolging te maken gehad. Daarentegen waren het de Joodse Zionisten die de Palestijnen het land hebben ontnomen en nog steeds ontnemen. Waarom zouden zij in hemelsnaam over de shoah moeten leren.
Mooie Foto’s maak je die zelf Anja?
ik vind een aantal zaken in dit boek nogal eenzijdig. zie mijn website. Van Agt probeert uit historisch perspectief uit te leggen waarom israel (de joden) de palestijnen onrechtvaardig behandelt. Komt nogal ongeloofwaardig over. Ook de vraag of de palestijnen zelf wel in vrede willen leven blijft onbeantwoord. Sterk is dat duidelijk wordt dat Israel haar overwicht zwaar misbruikt en dat dat niet zo door kan gaan. Voor de rest krijg je een beeld van een keiharde ordinaire burgeroorlog tussen 1 sterke en 1 zwakke partij.
Of je het nu ongeloofwaardig vindt of niet, Weerman, Van Agt heeft zijn feiten volstrekt op een rijtje. Ik ken zijn bronnen, ik ken de mensen die alles nog eens drie keer op feiten hebben gecontroleerd, en dit is het centrale feit in het gehele verhaal: de zionistische joden uit Europa hebben een joodse staat gevestigd in een land waar al een ander volk leefde. Rondom 1948 zijn toen tachtig procent van van de Palestijnse bevolking ‘etnisch gezuiverd’ – volledig aangetoond zowel door zionistische historische als zeer Israel-kritische. Alles wat erna is gebeurd, inclusief de bezetting, volgt daaruit. Er is geen manier waarop je die feiten kunt weerleggen.
Lees je graag, Anja, en de foto’s van Bij waren leuk om te zien. Ik mis je echter in het rijtje achter The Rights Forum …………..
Hannah
Zou weinig meerwaarde hebben, Hannah. Het gaat er nu juist om dat er voormalige politici bij elkaar zijn gekomen van wie je niet meteen zou verwachten dat die voor de rechten van Palestijnen opkomen. Het grote belang van Van Agt is dat er binnen het CDA eens wat begint te verschuiven.
Mijn naam in dat rijtje zou daar niet bij helpen, want waar ik sta is al sinds jaar en dag bekend.
Waarom moeten de Palestijnen boeten voor wat de Nazi’s hebben uitgevreten tijdens de holocoust misdragingen.
Deze vraag houdt mij zeer bezig.
De misdragingen beginnen zich te ontpoppen tot een gronische ziekte.