Blije geheelonthouder (5)

Gisteren een mooie middag met mijn steungroepje dat ik heb overgehouden aan de cursus die ik volgde bij De Helderheid, de Personal Awareness training. Het is binnenkort een jaar geleden dat ik stopte met drinken, en dat ga ik vieren. Het was een heel goede beslissing. Voor wie dat niet volgde, ik schreef erover, hier.

Sinds ik ‘alcoholvrij’ leef kwam er ook ruimte voor meer beslissingen. Ik ben gezonder gaan leven, eet gezonder, beweeg meer. Mijn smaak veranderde, en ik had steeds minder zin in vlees. Dat kwam mooi uit, want ik vond toch al dat ik maar eens consequenter moest zijn, vanwege de dieren zelf, vanwege het milieu, en vanwege mijn gezondheid. Ik eet nog wel een beetje kip, maar dan niet getreiterde kip, en wel vis. Ik ben dus nog geen veganist, al heb ik ook de meeste zuivel de deur uit gedaan. En de beloning volgde, want wie gezond eet krijgt vanzelf een gezonder gewicht, en ik ben het afgelopen drankloze jaar tien kilo afgevallen, waarvoor ook mijn knieën me erg dankbaar zijn. Dat had ik, zolang ik nog elke maaltijd van wijn vergezeld liet gaan niet gekund, niet alleen vanwege de calorieën in de alcohol, maar ook door het ontremmende effect: na twee glazen wijn krijg je iets van kan het schelen, en je schept je bord nog eens vol.

Ik deed de korte Vrij van Alcohol-training (twee dagen plus een terugkomavond) en was om. Dat was de eerste stap: er gewoon mee op houden. Maar het proces waar je dan in terecht komt, en wat ook wel nodig is om het vol te houden, is meer zelfinzicht verwerven, meer nadenken wat je moet doen als je jezelf echt serieus genoeg neemt. En dat is voor iedereen anders. Daar gingen we in de training Personal Awareness mee aan het werk, en iedereen formuleert voor zichzelf, vanuit de kwaliteiten waar je het meest aan hecht, wat je doelen zijn voor de komende tijd. Voor mij was het belangrijk naast al het werk dat ik doe als wereldverbeteraar meer compassie te hebben voor mezelf. Ik was al een keer overspannen geweest, en dat was niet leuk. Nu werk ik erg aan het vinden van een balans in mijn leven, en dat lukt aardig. Genoeg dingen doen die nergens nuttig voor zijn, behalve dat ik ze fijn vind. Toegeven dat ik moe ben en rust nodig heb. Vaker nee zeggen, wat me nog het meeste moeite kost, omdat dat bijna altijd gepaard gaat met het gevoel tekort te schieten tegenover mensen die op me rekenen. Dat klinkt voor mensen die dat vanzelf al doen misschien heel gewoon, maar als je een jarenlang diep ingesleten patroon hebt dat de goede zaak altijd voorgaat is dat nog niet zo simpel.

De cursus hadden we voor de zomer al afgesloten, en mijn werkgroepje besloot zelfstandig door te gaan om elkaar te blijven steunen. Ik was heel nieuwsgierig hoe iedereen het had gemaakt in de zomer. Want ook dat: vakanties, meestal drankrijke tijden samen met mensen die het liefst ontspannen met een glas in de hand, zijn verleidelijk om terug te vallen. Van onze zes mensen was er één door de knieën gegaan, toen ze na een kaakoperatie veel pijn had. Even heeft ze gedacht dat het wel kon: af en toe een glaasje wijn, maar zoals wij weten redt vrijwel niemand dat. Binnen de kortste keren zit je weer in het oude patroon, net als bij mensen die denken dat ze wel door kunnen met een paar sigaretten per dag en binnen een paar weken weer zitten op twee pakjes per dag. Maar ook zij was opnieuw gestopt – dat ik jullie weer zou zien hielp, zei ze. En ze was blij met de nieuwe beslissing. Want eerlijk, werd ze gelukkig van weer te drinken? Helemaal niet. Slechter slapen, niet fit zijn, slecht voorbeeld voor de kinderen, allemaal niet leuk en het niet waard.

We hadden het over onze zwakke momenten. Vakantie in het zuiden, en vroeger zo gewend om bij de lunch al een karaf lokale wijn op tafel te hebben, en dan erna een lekkere siësta, een mooi woord voor het wegslapen van je eerste roes van de dag. Ik herinnerde me ook die fijne flessen koude Vinho Verde die op het strand in Portugal met een mandje van de rotsen naar beneden werden gehesen. Dat eerste glas koele witte wijn dat zo je zondoorstoofde lijf in gleed, ja, heerlijk. Maar voorbij.

Het leuke van ons steungroepje is dat we er met mensen in zitten van zulke verschillende achtergronden en leeftijden. Er is een grote basis van vertrouwen, we weten dat we voor elkaar de schijn niet op hoeven te houden. We leven met elkaar mee, met de vrouw die opnieuw gaat studeren, een ander die wat uit te vechten heeft met haar man, de derde die zo bijna kopje onder gaat in bedrijf en gezin dat ze nauwelijks meer weet wat ze eigenlijk zelf wil. Kritisch bevragen we elkaar en geven elkaar advies. Het voelt als een groot voorrecht om zulke mensen om me heen te weten.

Ik gun iedereen de kans om meer van je leven te maken, een nieuwe weg in te slaan. Ik ken een paar mensen die mijn voorbeeld over hebben genomen en er ook blij mee zijn. Mensen die zichzelf niet als ‘alcoholist’ zien, maar wel beseffen dat ze van drank een gewoonte hebben gemaakt, en willen onderzoeken of ze daar vanaf willen. Ik was erg gelukkig met De Helderheid, laagdrempelig, gewoon, geleid door mensen die uit ervaring weten wat het is om ergens van afhankelijk te zijn, en die liefdevol omgaan met de mensen die zich er melden, zonder gemoraliseer. Erg prettig.

Voor wie meer wil weten over De Helderheid, hier is de website. Met vragen aan mij kun je hieronder terecht.

Voor de cursus van 14 en 15 september zijn nog een paar plaatsen vrij. Meteen doen. Ik heb nog van niemand gehoord dat ze er spijt van hadden, en je cursusgeld heb je zo terugverdiend.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *