(Sternhell)
En nog een criticaster van binnen uit: Zeev Sternhell. Wat is dat toch met de Israëlische burgers, die weten dat Likud van plan is de Westoever te annexeren zonder de Palestijnse burgers staatsburgerschap te geven. Een plan dat eens geheim en subversief was, maar nu openlijk wordt uitgedragen.
Rechts heeft allang besloten dat het recht op zelfbeschikking er alleen is voor joden. Netanyahu doet nog steeds het twee-statenspelletje, voor de Amerikanen, maar iedereen weet dat een Palestijnse staat er niet gaat komen. Met andere woorden: degenen die op Likud stemmen zijn het erover eens dat het uitverkoren volk niet alleen het recht op zelfbeschikking heeft, maar ook het recht om over een ander volk te heersen. En dat in het post-koloniale tijdperk, waarin geen enkel ander zichzelf democratisch noemend land het recht opeist om in naam van de eigen vrijheid, de vrijheid van een ander volk te vernietigen. De sluipende annexatie van de gebieden schept al een situatie die geen enkel westers land zou tolereren, want geen enkel westerse staat accepteert een situatie waarbij niet alle er wonende burgers gelijke rechten hebben. Deze apartheid maakt Israël een volstrekte buitenstaander in de familie van democratische volken. En wat moeten de Israëli’s die eens kwamen om een joodse staat op te bouwen, later aan hun kinderen en kleinkinderen zeggen? Dat ze hebben gefaald, omdat ze de neergang niet op tijd hebben tegengehouden.
Tot zover een samenvatting van wat Sternhell zegt. Sternhell is nog steeds een zionist, die gelooft dat het mogelijk zou zijn geweest om een verlicht zionisme te vestigen, dat recht zou doen aan de Palestijnen. Ik denk dat dat per definitie niet had gekund. Je kunt niet aan de ene kant een joodse staat willen – in tegenstelling tot een werkelijk democratische staat die de veiligheid van de joden garandeert – kijk naar de VS en naar de Europese democratieën – en de illusie blijven koesteren dat die niet ten koste was gegaan van de er al wonende Palestijnen. Maar Sternhell en ik zijn het er wel over eens dat het heel erg verkeerd gaat met Israël, waar Likud nu steeds meer het masker afwerpt en daarmee ‘de vijanden van het zionisme’ geheel en al bevestigt in hun oordeel.
Likud casts off its skin
Latest polls prove that most Israelis are willing to end the occupation and establish a Palestinian state. So why it is not translated into political reality?
By Zeev Sternhell 4 januari 2013 Haaretz
In the army it was always accepted that there are no bad soldiers, only defective commanders. It turns out that a similar situation exists in politics: The people are smarter than their leaders imagine. But because of the built-in distortions in Israeli politics, the legend that most of the population adheres to the views of the settlement right has long since taken hold. The reality, as proven by the latest polls, is different: Most Israelis are willing to put an end to the occupation and establish a Palestinian state. How did it happen in the past, and how is it happening now, that this willingness is not translated into a political act?
The answer lies first of all in the absence of an intellectual and leadership alternative on the left. Yitzhak Rabin and Ehud Barak proved that it is possible to come to power: Barak’s bankruptcy was a blow from which the left has yet to recover. Prime Minister Benjamin Netanyahu inherited an ideal situation as far as he is concerned, he didn’t create it. It’s not the ideology of Greater Israel that is now victorious, but the absence of willpower and leadership on the left side of the map to serve as a counterweight.
And in fact, contrary to the Labor Party leader’s opinion, the average Israeli knows that the future of society will be decided in the territories. He also knows that the Likud intends to annex the territories without granting citizenship to its residents. Once that was a marginal, semi-subversive opinion – today it’s the viewpoint of the official leadership. Only Netanyahu, for fear of the Americans, is still playing the two-states game. Therefore, anyone who gives his vote to the right today is voting not only in favor of the beginning of the end of Israel as an open and democratic society and in favor of a binational state, but also in favor of an apartheid state in the full sense of the word.
The right has already decided that municipal autonomy is sufficient for the Palestinians: Self-rule and the right to self-determination are reserved for the Jews. In other words, the members of the Chosen People are entitled not only to the right to be their own masters, but to rule over the Palestinians as well. Such chutzpah, which is seen not only among the “Bennetts” and the “Feiglins” but among the sedate Likud leadership, is unparalleled in today’s world. Suddenly in the post-colonial world comes a country that without batting an eyelash appropriates the right to enslave another nation, and calls itself an enlightened country that is fulfilling the Jewish people’s desire for freedom.
Like a snake, Likud is casting off its skin and confirming some of the claims of the worst enemies of Zionism. That’s how the Israelis are eliminating their country’s right to exist, with their own hands.
Annexing the territories is already creating a situation that no Western society can tolerate, because there is not a single country in the West that does not guarantee the equality of all the people living within its borders. A binational state in itself is a recipe for an ongoing disaster and the end of the Zionism that established the State of Israel, but an apartheid state is far worse, and will remove Israel from the family of nations.
What will the Israelis who came to build the Jewish state – either they or their parents – tell themselves and their children? Maybe we’ll tell our grandchildren that we made a mistake in the design, and it’s the fault of the engineers that the house collapsed on us? In the end we’ll have to tell them the truth: We failed, because we didn’t stand in the breach when it was still possible, and neither we nor our leaders had the courage to stop on the slope.
It turns out that it’s not enough for a society to have writers and scientists and entrepreneurs and even fearless fighters – you also need civil courage and a bit of political wisdom: The grocery bill is important, but our future will not be decided at the supermarket cash registers.