Midden-Oosten correspondent Ferry Biederman gaf in de Volkskrant van 14 februari zijn analyse van het Palestijns/Israëlisch conflict. Hij heeft kritiek op de beide leiders, Sharon en Arafat, maar zegt hij, Arafat draagt mogelijk nog meer schuld aan de situatie dan Sharon.
Hoe komt hij daarbij.
Dit zijn de verwijten aan Arafat:
Hij staat aan het hoofd van een corrupt systeem
Hij deed niet genoeg om tot een overeenkomst te komen met de gematigde leiders van Israël
Hij moedigde de geweldsuitbarsting van de intifada aan en weigerde daarna om zijn positie te gebruiken om het geweld te doen stoppen.
Waar of onwaar?
Arafat heeft bankrekeningen waar alleen hij de toegang tot heeft, en dat deugt niet. Overigens maakte Israël zelf daar geld naar over in de tijd dat ze nog hoopten hem in te kunnen huren als hun politieagent. Maar ook dan deugt het niet. Arafat gebruikt dat geld niet voor zichzelf, ik heb hem vier keer ontmoet, hij leeft uitermate sober en misschien is dat ook wel de reden dat zijn vrouw Suha die niet vies is van een Chanelpakje en een duur hotel bij hem weg is. Maar nog steeds deugt het niet, al was het alleen maar dat je niet kunt verantwoorden dat er ergens miljoenen op een rekening staan terwijl zestig procent van de Palestijnse bevolking moet leven onder de armoedegrens van twee euro per dag. Er is onder de Palestijnen heel veel kritiek op Arafat, ook om zijn ondemocratische leiderschap. In een normaal functionerende democratie zou hij dus of worden gedwongen om te luisteren naar de Wetgevende Raad (de voorloper van een Palestijns parlement) of bij de volgende verkiezingen worden weggestuurd. Maar Palestina is geen functionerende democratie al kan het dat nog heel goed worden, al om de eenvoudige reden dat het geen staat is maar een land dat onder bezetting leeft. Zelfs ministers krijgen vaak geen toestemming om van Gaza naar de Westoever te reizen, en Arafat zit in Ramallah opgesloten in de tot op en paar kamers na verwoeste Muqata. En zolang hij de gevangene is van Israël zal de kritiek niet erg luid klinken: niemand heeft zin om te collaboreren met de bezetter.
Verder: corruptie is een ernstige beschuldiging, maar toch vooral een binnenlandse zaak. Sharon is nu ook verwikkeld in een corruptieschandaal. Ook een binnenlandse zaak waar vooral de Israëli’s zelf een uitspraak over zullen moeten doen. En natuurlijk, in het geval van Arafat zal ook de Nederlandse regering extra moeten controleren of geld dat wordt bijgedragen, onder andere aan het onderwijs, wel gebruikt wordt waar het voor was bestemd. Maar heeft de verkeerde omgang met geld van Arafat enige betekenis voor het conflict? Met andere woorden, zou de situatie er anders voorstaan wanneer Arafat een keurige man was, reuze democratisch en met een schone boekhouding? Daar ziet het nu in het geheel niet naar uit. Het is alleen jammer dat Arafat zelf een stok aanreikt om de hond mee te slaan.
Tweede verwijt. Arafat deed niet genoeg om met de gematigde leiders van tot een overeenkomst te komen. Wie zijn die ‘gematigde leiders’ van Israël precies, meneer Biedermann? Barak misschien? Dat Barak zo’n genereus aanbod deed is allang als leugen ontmaskerd. Als ‘gematigd’ betekent dat de Palestijnen geacht worden bovenop het historische compromis waar ze al mee ingestemd hebben, 78% van het oorspronkelijke land voor de staat Israël, 22% voor een Palestijnse staat nog meer af te staan dan zal er geen enkele Palestijnse leider te vinden zijn, ongeacht of die Qurei of Abu Mazen heet, die met de instemming van het Palestijnse volk een verdrag zal ondertekenen. Arafat stond in de Oslo periode te trappelen om een verdrag te sluiten en staatshoofd van een nieuw Palestina te worden, ook al was dat maar op een kwart van het oorspronkelijke land. Maar voor minder deed hij het niet en mag hij het ook niet doen. Uiteindelijk luisterde hij, zo ondemocratisch als hij is, beter naar zijn eigen volk dan Israël wilde. Minister Sharanski zei het nog openhartig: we rekenden op Arafat de dictator. Dat is dus tegen gevallen. Met ‘gematigdheid’ heeft dat dus allemaal niks te maken.
Derde verwijt: Arafat houdt het geweld niet tegen. Laat ik dit eerst zeggen: ik ben tegen aanslagen op burgers, en ik vind dat ook de Palestijnen zich aan de Conventies van Geneve moeten houden. De discussie daarover vindt overigens ook heftig onder de Palestijnen zelf plaats. Maar tot drie keer toe heeft Arafat zijn gewicht in de schaal gegooid om Hamas en de Jihad te bewegen tot een wapenstilstand. Dat lukte – tot Sharon weer een paar leiders van Hamas en de Jihad liet vermoorden (plus burger omstanders) en daarmee was er weer een einde gekomen aan de wapenstilstand, want het gewapende verzet binnen de Palestijnse gebieden voelt er weinig voor om zich af te laten slachten door Israël terwijl ze hun wapens mogen inleveren bij de PA. Behalve dat heeft het afzien van gewapend verzet, illegitieme aanslagen in Israël en legitieme aanslagen op leger en kolonisten binnen de bezette gebieden nooit enige winst opgeleverd voor de Palestijnen. Ook tijdens de Oslo periode, toen we ons in het Westen erg verkeken op het ‘vredesproces’ ging de bouw van de nederzettingen, de wegen, de landonteigeningen en verwoestingen van Palestijns bezit gewoon door. En ook nu, tijdens de ‘road map’. Of de Palestijnen nu wel of geen geweld gebruikten, het heeft voor de voortgang van de bezetting nooit enige effect opgeleverd. Bush deed niets anders dan af en toe een standje uitdelen en een kleine strafkorting uitdelen, maar feitelijk wist Sharon dat hij zijn gang kon gaan. Ook Arafat is niet in staat, en misschien ook helemaal niet van plan, om het verzet tegen te houden zolang daar geen verbetering van het leven van de Palestijnen tegenover staan. Zo ondemocratisch als hij ook is, hij kan niet anders dan rekening houden met de volstrekt gerechtvaardigde woede en frustraties van zijn eigen bevolking.
En daar gaat het om, meneer Biedermann. Er valt veel op Arafat aan te merken. Maar uiteindelijk gaat het om de volstrekt ongelijke machtsverhoudingen. Om het nog maar eens te zeggen: “It’s the occupation, stupid”.
Goed verhaal Anja! Als medelogger heb ik van Herman geleerd om na een inleiding de toets “more” te gebruiken. Dan kunnen de liefhebbers van dit lange verhaal doorlezen, terwijl anderen doorzappen naar het volgende item… Maar het blijft een lezenswaardig en goed verhaal.
Pingback: Weblog Theo Cornelissen
….een paar uur later zie ik dat je de “meer”- knop hebt gevonden! Gefeliciteerd, zo leren we stap voor stap. Vandaag lukte het mij voor het eerst om er een plaatje (foto) tussen te plaatsen…..andere kunstjes ken ik nog niet. Ik kan nu linken, trackbacken en images uploaden…..en typen kon ik al.
Er is NIEMAND met hersens die de Volkskrant serieus neemt, hoor.
Het komt allemaal goed!
Inderdaad een goed en duidelijk verhaal. Ik heb een link naar dit stuk geplaatst op mijn eigen weblog. Ik was namelijk van plan om een stukje over Palestina en Israël te schrijven, maar beter dan bovenstaande kan ik het zelf niet onder woorden brengen.
Beste mevr Meulenbelt
Ik heb maandag 16-02 tijdens de bijeenkomst in Amsterdam met aandacht uw betoog over Uw visie inzake de Palestijne gevolgd.
Maar ik kan mij niet aan de indruk ontrekken en dat heb ik u ook tijdends de bijeenkomst ook getracht over te brengen. dat er een subjectiev beelt bij u bestaat daar is op zich niets tegen als er in de partij ookvoldoende andere visie is.
Uw op merking van dat het met Duitsland en Israel ook is goed gekomen,is een opmerking die getuigd van een slecht inzicht in de cultuur van de Arabiese/Israelische bevolking.
Het was in 1993 op Thaiti tijdens mijn zeiltrip dat een Israelische zeilster bij mij aankwam met de verheugende mededeling dat er een vrede was bereikt in het middenoosten.
Op dat moment schoot mij de Joodse opmerking te binnen.
Van zo lang zal mij elende duren(het heeft inderdaad niet lang geduurd).
Ik ben erg onder de indruk van Uw inzet voor mensen in Palestina.
Maar dat is niet voldoende om ook een visie inzake de politiek voor het thema Israel contra Palestina te kunnen uitdragen.
Tevens de opmerking dat de problemen in afrika is de zelfde orde liggen.is door mij of verkeerd begrepen of een door U verkeerd geplaatst vergelijk.
Voorlopig wil ik het aanhouden op het laatste.
Mevr Meulenbelt ik ben nogmaals onder de indruk wat U op Uw manier heeft gedaan en misschien doet maar gisteren was er toch een grote mate van zelfgenoegzaamheid in Uw manier van spreken.
Beste Henk Mulder,
Er zijn wel meer mensen die schrikken van het verhaal dat ik houd over het Palestina/Israël conflict. Als je niet al behoorlijk op de hoogte bent is het ook nauwelijks te geloven, dat snap ik.
Nu kun je dus twee dingen doen: schieten op de brenger van de slechte boodschap, of op onderzoek gaan wat er van waar is.
Ik ben partijdig, dat heb ik gezegd. (Ik zei niet: subjectief, dat is wat anders). Als je staat voor de rechten van mensen, en je ziet dat ze stelselmatig geschonden worden, dan moet je wel partij kiezen. En partij kiezen, dat is waar de SP ook letterlijk voor staat. En waar de mensen voor staan die voor de SP kiezen.
Dat betekent niet dat er geen discussie plaats zou mogen vinden binnen de partij, integendeel, en ook niet dat alle SPers vanzelf dezelfde mening hebben – anders was er geen enkele beweging en geen ontwikkeling meer. Het betekent wel dat je je als partij zo goed mogelijk op de hoogte stelt en op een gegeven ogenblik de conclusies trekt, zodat je actie kunt voeren en stelling kunt nemen in het parlement. Dat is wat we doen.
Wat jij kunt doen: je beter op de hoogte stellen. Als je de moeite neemt om mijn boeken in te kijken, Het beroofde land, De tweede intifada, dan zie je dat ik niet alleen een ‘subjectief’ beeld geef, maar me behoorlijk heb gedocumenteerd. En dat er in mijn boeken veel verschillende mensen aan het woord komen. En in De spiegel liegt niet, kun je lezen wat de meningen zijn van de Israëli’s uit de radicale vredesbeweging en van links. Daarnaast staat het je uiteraard vrij je licht op te steken bij mensen die er anders over denken. Dan heb je ook werkelijke argumenten, en hoef je het niet op de persoon te gaan spelen, a la mijn ‘zelfgenoegzaamheid’. Of stoorde het je dat ik zeker ben van mijn zaak? Dat ben ik ook, en met reden, anders hield ik zo’n verhaal niet.
Het beste er mee.
Anja Meulenbelt
De zelfgenoegzaamheid die dhr. Mulder aankaart blijkt uit dit antwoord. Leest u mijn boeken maar?
Volgens mij is die quote van een andere “zelfgenoegzame” politicus…..
Overigens zegt Mulder dat tot twee maal toe dat hij wel degelijk onder de indruk is van uw werk, dat is toch al een hele stap in de goede richting.
Beste Anja, je argumenten deugen, je hebt een goed verhaal, daar ben ik van overtuigd, maar ze hebben een drammerige ondertoon, die de overtuigingskracht onderuit haalt en weinig ruimte laat voor twijfel en debat.
Bij alles wat ik van je lees op SP gebied, heb ik het gevoel dat je de lezer als tegenstander beschouwt die NB ook nog eens te weinig weet van de Palestijnse zaak.
Dat stoot mensen eerder af dan dat ze je gaan steunen, lijkt me niet de bedoeling. Een ietwat relativerende toon zou wel eens wat meer vrucht kunnen werpen zonder de inhoud van je verhaal geweld aan te doen.
Miguel, er is ook zoiets als des-informatie en ‘westerse spin’.
Mevrouw Meulenbelt en misschien mag ik wel Anja zeggen, is een waar demokraat, het blijkt uit haar daden en de ijver om voor en tegen, hoor en wederhoor evenwichtig te doseren.Inderdaad, lees haar boeken..
Haar kritiek geldt ook de Palestijnse Autoriteit en Arafat.
Het is een van de verwijten dat er te weing gebeurd om de palestijnen meer invloed te geven over hun lotsbestemming,er is te weinig democratie what so ever..intifadas en fatwas voorkomen geen onderdrukking..geweld roept meer en harder geweld op, nog meer georganiseerd geweld dan volkeren aankunnen.Het is niet te toleren als demokratische rechtsstaten deze norm opleggen aan de belasting betaler. Uit ideologische overwegingen verwerpelijk want het dient de rechtsstaat niet , het dient de machtswellust van een minderheid met financiele macht en politieke invloed .
De vergelijkingen met doodseskaders uit zuid-amerikaanse dictaturen, het Apartheidsbewind van Zuid-Afrika of misschien wel referenties aan de koloniale bewindvoering in Indonesie, Suriname en andere overzeese Koninkrijksgebieden (is iets dichter bij huis),de nazi- jodenvervolging en deportatie , racisme en discriminatie door rijke burgerlijke kringen van vooraanstaande families met invloeden in het parlement, uitgevoerd door een dociel legerkorps politie en veiligheidsdiensten, het dringt zich bijna vanzelfsprekend op en daar is Anja Meulenbelt niet voor nodig.
Wat valt er te relativeren? Vroeger was het beter ?
Een tip die mij heeft geholpen om het MO conflict in de moderne context te plaatsen :
Israel, het doorbroken taboe.
http://www.roodkoper.nl/simons.html
Mijn punt is niet de relativering van de inhoud van de boodschap, meer een relativering van de toon.
Nogmaals, de argumenten deugen. Ik hoef niet overtuigd te worden, dat ben ik al.
Het is de toon die het verhaal maakt. Drammen om je zin te krijgen heeft nog nooit gewerkt..
Nou, heeft het CIDI dat ook begrepen ? Beter of veeel beter?
http://www.cidi.nl/
Die More knop is een straf, en zou verboden moeten worden. Maar wel welkom in wereld der webloggers (v/m)
Een goed stukje uit de Washington post:
http://www.joods.nl/Folder.2004-03-29.5835786907/1031/view