Vanochtend in Ha’aretz:
Vanunu laat weten geen spijt te hebben van zijn daden. Dat was geen spionage en ook geen hoogverraad. Het enige wat ik wilde, zegt hij, is de wereld te laten weten wat er aan de hand was. Israël heeft nucleaire wapens. En net als de kernreactor in Irak is vernietigd, zou deze vernietigd moeten worden.
Vanunu is in de gevangenis verder geradicaliseerd: er is geen reden meer voor het bestaan van een joodse staat, zegt hij. In plaats daarvan zou er een Palestijnse staat moeten komen.
Over alle maatregelen die genomen zijn om hem het spreken te beletten zegt hij: ik heb niets meer te vertellen wat iemand nog interesseert. De situatie is in twintig jaar erg veranderd. Wie informatie wil hebben over de kernwapens van Israël kan die zo krijgen. De VS weten alles al.
Het Israëlische establishment maakt zich erg druk over de vrijlating aanstaande woensdag, die nog steeds op de afgesproken tijd plaats zou gaan vinden. Er is een waar ‘Vanunu festival’ georganiseerd, met vertegenwoordigers uit vele landen. Er zullen felicitatietelegrammen worden voorgelezen van uiteenlopende mensen als de toneelschrijver Harold Pinter, de filmster Emma Thompson en de burgemeester van Londen Ken Livingstone. Ondertussen wordt het familieleden en supporters van Vanunu moeilijk gemaakt om Israël binnen te komen. Ze ondergaan urenlange verhoren op vliegveld Ben Gurion.
Stom, zegt een anoniem gebleven vertegenwoordiger van de overheid. Als ze Vanunu gewoon lieten gaan was iedereen hem binnenkort vergeten. Door hem te blijven pesten en hem te verbieden het land uit te gaan blijft hij aandacht trekken voor de zaak.
Als ik het goed begrijp,moet Vanunu de Isr.overheid dankbaar zijn,volgens deze anonieme meneer?
Wat mij betreft mag hij de Nobel prijs voor vrede hebben.
[quote]Vanunu is in de gevangenis verder geradicaliseerd[/quote]
..Zoals dat gaat met celstraffen. Alleen hoeven we er in dit geval eens niet droevig om te zijn. 🙂
Ik zou dat geen radicaliseren willen noemen.
De man heeft gewoon een gezonde mening. De man roept niet eens op tot verzet of opstand. Hij roept alleen de wereld op om eens na te gaan denken over de roof van land van een volk en over de wijze waarop sommige landen hun hegemonie opleggen aan de wereld door te dreigen met kernwapens.
Mij lijkt het dat deze man niet meer geradicaliseerd is dan Nelson Mandela en volgens mij was ook die dus niet geradicaliseerd.
Roelf
Het anti-semitisme is de laatste jaren veel erger geworden in de wereld, in toenemende mate worden synagogen en andere instellingen getroffen door bomaanslagen, en ook joodse personen zijn in Europa op straat niet veilig, indien ze herkenbaar zijn als zodanig. Pas geleden uitte de AEL bedreigingen jegens de joodse wijk in Antwerpen. En dan beweert Vanunu dat er geen reden meer is voor het voortbestaan van de joodse staat.
Het gevangenisverblijf heeft hem er niet intelligenter op gemaakt.
En wat betreft de nucleaire wapens betreft, de defensie van een belegerde staat als Israel is erbij gebaat als militaire geheimen in stand blijven. In die zin is Vanunu wel degelijk een landsverrader.
Edwin,
Het probleem is de verwarring die bestaat tussen het nadrukkelijk te onderscheiden Jood zijn ten opzichte van Israeli zijn. Een Jood is niet per definitie een israelie. De staat Israel voert echter wel een beleid waarbij je kunt stellen dat elke Israeli een Jood is. De staat Isreal is gevestigd, met goedkeuring van de Wereld gemeenschap op gestolen land. Dat land had niet gestolen hoeven worden. Al meer dan een halve eeuw lang vestigden zich steeds meer Joden in wat zij als hun oorspronkelijke vaderland zagen. De daar wonende Palestijnen hadden daar in het geheel geen moeite mee en de Joden en Palestijnen gingen met elkaar om als goede buur. Na de Tweede wereld oorlog kwam de ommekeer, een deel van de vooral nieuw komende Joden eiste opeens het land op, en nadrukkelijk als Joodse staat, er was principieel geen plaats meer voor de Palestijnen. Met geweld werd hun land ingepikt. De latere premier Begin is nog in die periode, het was Brits protectoraat, door de Britten veroordeelt wegens TERRORISME. De wereld gemeenschap voelde zich schuldig om wat de Joden in de tweede wereldoorlog was aan gedaan en gaf ze uiteindelijk hun zin, men keek voor de gemoedsrust maar even weg met betrekking tot wat het Palestijnse volk werd aangedaan.
Zo bezien zou je wellicht kunnen zeggen dat de staat Israel is ontstaan door terrorisme en rassisme. Begaan tegenover een tot dan toe erg tolerant en gastvrij volk de Palestijnen. De Palestijnen kregen wel erg veel stank voor dank. Dit alles heeft en had niets met Jood zijn te maken. Het ontstaan van de staat Israel heeft dat echter, onterecht, met elkaar verbonden.
Ik weet dat er vele Joden zijn die het met Vanunu eens kunnen zijn.
Het vestigen van een staat, met een willekeurige naam, geen Israel en geen Palestina, omdat beide namen gevoelig liggen. Zonder rassistische claim, Joodse staat of Palestijnse staat. Waar beide volkeren gewoon naast elkaar leven, zoals ook voor de oorlog het geval was, dat zou een pracht oplossing zijn en dat is wat Vanunu bedoelt.
Roelf
Roelf,
Een paar kanttekeningen…
1. Er is geen reden te spreken van “gestolen land”. Allereerst heeft er nooit een zelfstandige Arabische staat bestaan op het grondgebied waarover we spreken.
Vanaf eind 19e eeuw was er sprake van joodse immigratie, die van het begin af aan voor welvaart zorgden. De joodse immigratie en de vestiging van joodse landbouwers veroorzaakte een enorme economische opbloei met daarbij veel werkgelegenheid voor vele Arabische immigranten vanuit Trans-Jordanie, Syrie en Irak. Tussen de twee wereldoorlogen was de Arabische immigratie (380.000) groter dan de joodse immigratie (375.000)
In 1947 was 70% van de grond officieel in handen van de Britten, 8.6% van de grond was opgekocht door joodse organisaties en personen. Bij de verdeling in een joods en Arabisch deel was het ook nog zo dat 75% van het joodse deel uit een onvruchtbare woestenij bestond.
2.) Lang niet alle Palestijnen waren tolerant en gastvrij, ook niet in de periode tussen de wereldoorlogen. Er zijn in die periode een aantal Arabische rellen geweest, vooral toen de joodse immigratie toenam vanwege de nazi-vervolgingen in de jaren dertig. Maar al in 1928 werden 60 joden gedood in Hebron, en 133 joden gedood in Safad.
Zowel in de jaren dertig als in 1948 hadden de Palestijnen een eigen staat kunnen hebben. In 1948 begonnen de Palestijnen samen met andere Arabische landen een aanvalsoorlog tegen het pas opgerichte Israel. Het was een strijd op leven en dood, waarbij van beide zijden sprake was van gruwelijkheden. De Secretaris-Generaal van de Arabische Liga Azzam Pasja sprak op 15 mei 1948 in Cairo: “Dit zal een uitroeiingsoorlog en geweldige slachting zijn, te vergelijken met de Mongoolse slachtingen en de Kruistochten”. Zoals bekend is het anders gelopen dan Azzam Pasja hoopte. In deze oorlog werden veel burgers van beide kanten gedood. Het was mijns inziens dat uiteindelijk vele palestijnse burgers verdreven werden. Was de strijd anders gelopen, dan waren talloze joodse burgers het slachtoffer geworden.
3.) Het is dus onzinnig om deze strijd eenzijdig te benaderen door alleen maar te fixeren op de wanpraktijken aan joodse zijde, zoals die van Begin. De wandaden van Irgoen (een splintergroep die onafhankelijk stond van de Hagana en van het Joodse Agentschap)in Deir Yassin (een belangrijk strategisch bolwerk) werden door het joodse leiderschap krachtig veroordeeld.
4.) Israel is niet ontstaan uit terrorisme en racisme. Wat betreft terrorisme (plegen van aanslagen op de burgerbevolking, afgezien van splintergroepen als Irgoen was terrorisme niet de politiek van Hagana of van het Joodse Agentschap. Na de oorlog richtte de Hagana zich op de redding en opvang van de overlevende Europese Joden en op de verdediging van de Palestijnse Joden en beperkte zich op Britse militaire installaties en op Arabische militaire doelen.
Racisme is een onzinnige term in dit verband. Joodse vluchtelingen met de meest verscheidene huidskleuren zijn in Israel toegelaten: Europeanen, Noord-Afrikanen, ethiopie, Indiers, Orientaalse joden. Daarnaast zijn er vele honderdduizenden burgers die noch in religiues, noch in cultureel opzicht tot het Jodendom behoren: Arabische islamieten en christenen, Druzen, christenen uit Europa en Azie. De rechten van elke religieuze gemeenschap worden in Israel gegarandeerd, terwijl de minderheidsgroepen in Arabische staten veelal met discriminatie en/of vervolging te maken hebben: kopten in Egypte, christenen in Syrie, Indonesie en Pakistan, Zoriasters in Iran, joodse minderheden in de Arabische wereld, etc.
Arabische Israeliers hebben actief en passief stemrecht. Arabisch is een officiele taal in Israel.
Beste Edwin,
Een paar kanttekeningen…
1. Er is geen reden te spreken van “gestolen land”. Allereerst heeft er nooit een zelfstandige Arabische staat bestaan op het grondgebied waarover we spreken.
ad 1.Nationalisme was een nieuw verschijnsel in het Midden Oosten, vroeger voelde men zich één met alle moslims, desalniettemin hebben de Palestijnen, Irakezen, Egyptenaren, etc, zich wel altijd als specifiek Palestijns, Irakees, etc gevoeld en genoemd. Ook het gebied waar ze woonden. Men sprak over het gebied Palestina, het gebied al Iraq, etc. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je daarom een land mag inpikken. Dat zou wel heel erg simplistisch zijn.
Vanaf eind 19e eeuw was er sprake van joodse immigratie, die van het begin af aan voor welvaart zorgden. De joodse immigratie en de vestiging van joodse landbouwers veroorzaakte een enorme economische opbloei met daarbij veel werkgelegenheid voor vele Arabische immigranten vanuit Trans-Jordanie, Syrie en Irak. Tussen de twee wereldoorlogen was de Arabische immigratie (380.000) groter dan de joodse immigratie (375.000)
ad. 2 Er was sprake van joodse immigratie, voor welvaart heeft deze echter niet gezorgd omdat de joodse immigranten vanaf het begin vanuit een soort van westerse superieuriteitsgevoel (ze kwamen immers voornamelijk uit het Europa gevoed door het kolonialisme) de Palestijnse boeren totaal niet wilden betrekken. Van samen werken, samen wonen was totaal geen sprake. Simpelweg omdat ze zichzelf te goed vonden. Vanuit de pioneersgeest werd het niet samenwerken ook voorgeschreven.
In 1947 was 70% van de grond officieel in handen van de Britten, 8.6% van de grond was opgekocht door joodse organisaties en personen. Bij de verdeling in een joods en Arabisch deel was het ook nog zo dat 75% van het joodse deel uit een onvruchtbare woestenij bestond.
ad. 3 Opmerkelijk, want bij die opdeling kregen de joden wel de gehel vruchtbare kuststrook.
2.) Lang niet alle Palestijnen waren tolerant en gastvrij, ook niet in de periode tussen de wereldoorlogen. Er zijn in die periode een aantal Arabische rellen geweest, vooral toen de joodse immigratie toenam vanwege de nazi-vervolgingen in de jaren dertig. Maar al in 1928 werden 60 joden gedood in Hebron, en 133 joden gedood in Safad.
ad. 4 Dat waren reacties naar aanleiding van gewelddadigheden van joodse terreurgroepen. In de woorden van Israel: vergeldingsacties en ter bescherming van grondgebied. Dan mag en moet je alles inzetten.
Zowel in de jaren dertig als in 1948 hadden de Palestijnen een eigen staat kunnen hebben. In 1948 begonnen de Palestijnen samen met andere Arabische landen een aanvalsoorlog tegen het pas opgerichte Israel. Het was een strijd op leven en dood, waarbij van beide zijden sprake was van gruwelijkheden. De Secretaris-Generaal van de Arabische Liga Azzam Pasja sprak op 15 mei 1948 in Cairo: “Dit zal een uitroeiingsoorlog en geweldige slachting zijn, te vergelijken met de Mongoolse slachtingen en de Kruistochten”. Zoals bekend is het anders gelopen dan Azzam Pasja hoopte. In deze oorlog werden veel burgers van beide kanten gedood. Het was mijns inziens dat uiteindelijk vele palestijnse burgers verdreven werden. Was de strijd anders gelopen, dan waren talloze joodse burgers het slachtoffer geworden.
ad. 5 Raar he dat de mensen uit het Midden Oosten zo reageerden. Er waren ineens joodse Europeanen (die er ook westers uitzagen) in hun gebied en die eisten ineens een land op en toonden daarnaast helemaal geen respect voor eeuwenoude gebruiken en gewoontes. Daarnaast voelden de Arabieren zich verraden door de Britten die hen onafhankelijkheid beloofden na de strijd tegen de Turken.
3.) Het is dus onzinnig om deze strijd eenzijdig te benaderen door alleen maar te fixeren op de wanpraktijken aan joodse zijde, zoals die van Begin. De wandaden van Irgoen (een splintergroep die onafhankelijk stond van de Hagana en van het Joodse Agentschap)in Deir Yassin (een belangrijk strategisch bolwerk) werden door het joodse leiderschap krachtig veroordeeld.
ad. 6 Nou, ik was een paar jaar geleden in Deir Yassin, erg apart dat er nu een tuinrestaurant staat en joodse woonblokken. Zo erg hebben ze die afslachting veroordeeld!
4.) Israel is niet ontstaan uit terrorisme en racisme. Wat betreft terrorisme (plegen van aanslagen op de burgerbevolking, afgezien van splintergroepen als Irgoen was terrorisme niet de politiek van Hagana of van het Joodse Agentschap. Na de oorlog richtte de Hagana zich op de redding en opvang van de overlevende Europese Joden en op de verdediging van de Palestijnse Joden en beperkte zich op Britse militaire installaties en op Arabische militaire doelen.
Racisme is een onzinnige term in dit verband. Joodse vluchtelingen met de meest verscheidene huidskleuren zijn in Israel toegelaten: Europeanen, Noord-Afrikanen, ethiopie, Indiers, Orientaalse joden. Daarnaast zijn er vele honderdduizenden burgers die noch in religiues, noch in cultureel opzicht tot het Jodendom behoren: Arabische islamieten en christenen, Druzen, christenen uit Europa en Azie. De rechten van elke religieuze gemeenschap worden in Israel gegarandeerd, terwijl de minderheidsgroepen in Arabische staten veelal met discriminatie en/of vervolging te maken hebben: kopten in Egypte, christenen in Syrie, Indonesie en Pakistan, Zoriasters in Iran, joodse minderheden in de Arabische wereld, etc.
Arabische Israeliers hebben actief en passief stemrecht. Arabisch is een officiele taal in Israel.
ad. 7 Israel is de modernste apartheidsstaat die er bestaat. Niet alleen worden Palestijnse burgers met Israelische papieren als derde rangsburgers behandeld, men spreekt openlijk in Israel over het lagere Arabische soort en maakt men iedere dag weer grappen over Arabieren. Daarnaast heb je een Israel nog steeds een sociale structuur die sefardische joden benadeelt ten op zichte van ashenazim joden. De ethipoische joden worden ook weer meer gediscrimineerd dan anderen. Maar dat ter zijde: een staat die illigaal grond inpikt, de wereld zo weet te bespelen dat het iedere keer weg komt met schendingen van mensenrechten. Dan ben je niet alleen een discriminerende staat, maar vooral een zeer oneerlijke staat. Gezien het ontstaan van Israel kan dat ook niet anders.
Imad el Kaka,
Niets aan toe te voegen.
Roelf
Behalve dan Roelf, dat ik echt genoeg heb van die leugens die verkondigen dat het een pool van verderf was in Palestina en dat dankzij de zionisten alles beter ging en dat het dappere landje Israel (dat kennelijk zo uit de lucht is komen vallen) zich maar goed weet te verdedigen tussen al die vijandige Arabieren (het is maar dat men het woordje untermensch niet durft te gebruiken, want zo worden Arabieren helaas wel gezien door veel Israeliers). En ja alle Arabische landen zijn niet democratisch, er zijn veel sociale problemen. Dit alles te wijten aan jaren verdeel en heers. Maar op één ding kunnen de Arabieren wel trots zijn, ze hebben geen land gepikt.
Misschien wel even ter verduidelijking: hoe erg oneerlijk alles ook was, ik als Palestijn en met mij vele anderen, ben nog wel bereid te spreken over een twee staten oplossing. Nu anno 2004 ja, en niet in 1947, simpelweg omdat we inzien dat tweede en derde generatie Israeliers niet ergens anders naar toe kunnen. Onze voorouders/grootouders verschilden met ons van mening omdat de blanke joden uit Europa die net voet aan wal legden, als het aan hun lag wel weer direct terug naar Europa mochten als ze alleen maar kwamen om de boel in te pikken en er een eigen staat van te maken. Helaas is dat laatste ook gebeurd. De tijd heeft de jonge Palestijnen geleerd en laten erkennen dat de nu in Israel woonachtige Israeliers het recht hebben er te blijven. Vandaar dat Palestijnen en Israeliers in ieder geval moeten erkennen dat de ander bestaat en rechten heeft. Beide partijen.
Het Joodse volk heeft zich door de eeuwen heen altijd Am Yisrael, het volk Israel, genoemd. De term Joden, Yehudim, is pas van veel latere oorsprong en wordt in de Joodse gebeden niet gebruikt. Er is altijd sprake van Am Yisrael en Tsion (Zion).
Een tweestatenoplossing waarin Israeli’s (Joden) en Palestijnen (Moslims en Christenen) kunnen leven waar zij in Erets Yisrael/Palestina zouden willen zou de ideale oplossing zijn. Wij kunnen in Europa als Europeanen in principe overal wonen, waarom zou zoiets niet in Israel/Palestina kunnen?
Zolang de Palestijnen echter weigeren Joden in Judea en Samaria te laten wonen zal dit nooit mogelijk zijn. En ik heb nog geen Palestijn/Arabier gehoord die met een dergelijke oplossing is gekomen. De Palestijnen willen géén Joden in ‘hun’ gebieden en zien de stichting van een staat in Judea, Samaria en Gaza als eerste stap naar de totale inname van ‘Palestina’.
Mordechai Vanunu doet zijn naam géén eer aan. De echte Mordechai was een redder van het joodse volk. Zie het verhaal van Esther in de bijbel. Overigens één van de weinige plaatsen in de bijbel waar gesproken wordt over Yehudim, Joden.
Beste Danny,
Je draait de zaken volstrekt om. De realiteit van dit moment is dat de joden overal kunnen wonen, zowel in Israël als in de Palestijnse gebieden, en dat de Palestijnen dat niet kunnen in Israël, ook al hebben ze Israelisch staatsburgerschap, en ook niet in de Palestijnse gebieden waar steeds meer terrein is ingepikt door Israël en wordt beheerst door het leger. Mocht er een Palestijnse staat komen dan is er wat betreft de oudere Palestijnen geen enkele hindernis voor joden om daar te komen wonen, als ze zich maar gedragen als normale burgers, dat wil zeggen, als ze niet met hun eigen leger komen zoals nu, en zich niet opsluiten in hun eigen nederzettingen waar Palestijnen niet mogen komen. Ik ken Palestijnen die voor 1948 naast joden in Hebron woonden, die hebben daar nog dierbare herinneringen aan. De oorspronkelijke joden van Hebron willen niets te maken hebben met de agressieve kolonisten die na hen zijn gekomen, die huizen bezetten, straten afzetten, het leger hele Palestijnse wijken af laat sluiten en de Palestijnse bewoners huisarrest geven wanneer ze feest willen vieren. Of de jongere Palestijnen die joden alleen nog maar kennen als kolonisten en soldaten nog zin hebben om met elkaar te wonen zou de vraag zijn. Zonder enig besef aan de joodse kant, ik bedoel dus de nieuwe, Europese joden, hoe ze zich ten opzichte van de er wonende bevolking hebben gedragen hoef je niet te rekenen op vreedzaam naast elkaar wonen, zoals ook de westerse landen een boel hebben moeten doen om hun koloniale wandaden uit het verleden enigszins goed te krijgen. Helaas merk ik aan de Israëlische kant, op een kleine groep fantastische mensen na, (en die zijn bij de Palestijnen dan ook meer dan welkom zoals ik uit eigen ervaring weet) nog geen enkel besef over wat ze kapot hebben gemaakt.
Beste Danny,
Zelfs in het handvest van Hamas staat dat bij een Islamitisch Palestina Joden, moslims en christenen zij aan zij zouden moeten leven, in vrede. Ik ben a-religieus en ik voel helemaal niets voor een islamitische staat, even te verduidelijking, maar wil alleen maar aangeven dat joden welkom zijn te wonen waar ze willen. Echter, wel met gelijke rechten en niet met meer rechten.
Verder is het erg noodzakelijk om de mens achter je ‘vijand’ te leren kennen. Opmerkelijk vind ik het dat bij Meeting the Enemy heel vaak Israelische nieuwe leden komen die zeggen nog nooit eerder met een Palestijn gesproken hebben. Ze zijn dan erg benieuwd hoe we denken en of we ook ‘mensen’ zijn. Daar tegenover staan de Palestijnen. Alle Palestijnse MTE leden kennen wel Israelische mensen, weten dat ze leven en genieten van het leven. Maar ze kennen ze ook als soldaten, bezetters en mensenrechtenontnemers. TIjdens de gesprekken ziet de één dat de ander toch menselijk is en dus mee te leven valt en ziet de ander dat de ander toch ook gewetenswroeging heeft, zich ongemakkelijk voelt vanwege het verleden en slachtoffer is van een propagandistisch systeem en waar dus uiteindelijk ook in gelijkwaardigheid mee te vallen valt…