Woensdag 12 mei
Vanochtend om half zeven wakker geworden, zoals gewoonlijk, door het geschreeuw van de visafslag onder mijn raam. De flat kijkt uit op het vissershaventje. Ramadan had gelijk, veel vis, de blauwe bakken in een lange rij, vandaag eet heel Gaza sardientjes.
Rommel en Fatma komen me halen. Er is bijna geen verkeer op de weg. Mensen blijven liever thuis. Er is de hele nacht gevochten. Honderden gewonden. Op de radio, tussen de strijdliederen in wordt verteld dat de Israeli’s een paar gewonde mannen met een bulldozer hebben bedolven met aarde. Het leger wil de lichamen terug van de gedode soldaten, althans wat daar van over is. Als de lijken niet worden terug gegeven dreigen ze een hele wijk van Gaza met de grond gelijk te maken.
Op het kantoor groet ik iedereen die in Gaza woont en niet door de checkpoints hoeft. Dr. Wa’el is er niet doorgekomen. Khaled zit ook nog steeds vast. Andere Mohammed kon wel komen. Zijn buurjongen van veertien is vannacht gedood. Een paar weken geleden een neef van hem. Het huisbezoekenteam zit beneden, zolang er tanks zijn in Gazastad en de helicopters boven de stad cirkelen gaan ze niet op huisbezoek. De leraressen van de dovenschool zitten boven, zonder kinderen. De scholen zijn dicht. De kinderen van Fatma zijn bang. Doe’a zegt dat ze gisteren niet konden horen wat de meester zei, ze luisterde alleen maar naar de knallen buiten.
De volgende uren worden spannend. Arafat heeft gezegd dat de Palestijnen de lichamen van de soldaten terug moeten geven. Als dat niet gebeurt kan het hier nog flink mis gaan.
Buiten klinken er weer een paar harde knallen.
Vanochtend deed de electriciteit het niet, die is nu weer aan. We hebben de tv aan en kijken naar het nieuws. Juist omdat we er hier bovenop zitten is het niet makkelijk om te weten te komen wat er allemaal echt gebeurt.
Ik ga op het internet kijken.
Lieve Anja,
Je verhaal heeft me geroerd. Gisteravond nog zei ik tegen mijn autochtone schoonmoeder dat we ons gewoon niet kunnen voorstellen hoe je wordt en hoe je vervolgens reageert als je ruim 30 jaar in bezetting leeft en ruim 50 jaar vluchteling bent. We kunnen ons in het rijke Nederland gewoon niet voorstellen hoe het is om zolang onder bezetting te moeten leven, niet te kunnen reizen van stad naar stad en al helemaal niet de grens over. We weten niet hoe het is om kinderen te krijgen die al bij geboorte gevangenen zullen zijn van hun fysieke omgeving. We weten het niet.
Juist omdat we er hier bovenop zitten is het niet makkelijk om te weten te komen wat er allemaal echt gebeurt.
Ik ga op het internet kijken.
+++++++++++++++++++
Ik kijk ook op internet om te weten te komen wat er allemaal gebeurt.
Maar Anja , jouw waarnemeningen en jouw berichten over wat de kinderen. de leraressen. het huisbezoekenteam meemaken en ervaren is een onmisbare aanvulling om mee te voelen bij hetgeen echt gebeurt.
Ik hoop dat mede dankzij jouw inzet en door Kifaia de mensen in Gaza een sprankeltje hoop kunnen behouden of terugvinden.
Met een groet uit Vlaardingen, Han.
Dag lieve Anja en Jan,
fantastisch dat jullie “binnen” zijn. Heerlijk dat we live mee kunnen genieten, Hoop dat alles zich snel wat stabiliseert.
Ben heel benieuwd naar de komende verhalen en foto’s. Doe iedereen de groetjes, veel geluk en veiligheid
eelco
Hoi Anja,
Gelukkig ben je binnen, al is het natuurlijk 1-en al droevenis in de grootste openluchtgevangenis van de wereld (Gaza dus)
Denk je dat het Isra leger nu weer een vrijbrief heeft om de schiettent open te gooien? Veel sterkte en de groeten daar.
Yalla bye, Leo
Ook dank voor je verslag; het draagt; net als de Irak missie van de SP bij, tot een alternatief beeld van het dagelijkse leven in Gaza.
Ik hoop; dat de palestijnen snel die doden zullen geven. Wat heb je aan dode lichamen. Laat hen liever om de levenden bekommeren.
Lieve Anja,
Ik wens jou en al die lieve vrienden in Gaza heel veel sterkte de komende weken. Het is en blijft een vreselijk moeilijke situatie voor iedereen. Ik denk aan jullie en leef intens met jullie mee. Als ik iets voor jullie kan betekenen, laat het me weten!
Lieve Anja,
Fijn dat je weer binnen bent. Hoe moeilijk en gevaarlijk de situatie daar ook is, zoals we het afgelopen half jaar herhaaldelijk hebben moeten constateren is het toch fijner om met enige regelmaat daar ook te zijn ipv van machteloos aan de poort te staan en er niet in te kunnen. Maar als thuisblijver ervaar ik toch ook de angst, stress dat jou/jullie niets overkomt als ik de afgrijselijke beelden op de TV zie. ERn het is goed om zelf (weer) eens dat gevoel te revaren dat ons thuisfront heeft als wij daar zijn.
Ik heb me vandaag intens droef gevoeld na een ontbijt achter de TV met de video van de onthoofding van een Amerikaan in Irak en beelden van martelingen van Iraki’s door Amerikanen, gevolgd een opgeblazen tank in Gaza, waar 6 zonen, vaders, broers gdood werden en vervolgens weer de bekende ‘represaillemaatregelen’werden genomen met ook weer zoveel palestijnse slachtoffers. De alsmaar toenemende polarisatie. Wat is de wereld toch intens rot… Zijn er dan echt geen mensen meer met macht, invloed èn gezond verstand die deze geweldsspiraal weten te doorbreken? Om moedeloos van te worden…
Ik ben vreselijk benieuwd of onze Jan er morgen ook inkomt bij jullie. Doe iedereen vreselijk veel groeten daar en veel plezier met jullie werk.
Joes
Ik ben
Heerlijk om via je weblog mee te mogen reizen; ik ben er helemaal bij! Je hebt je sloffen koud in het Gazaanse stof, of de pleuris breekt weer eens uit! Ik kijk met afgrijzen naar de TV-beelden en hou mijn hart vast..
Ik zie de foto van de visafslag en hóór de geluiden die er omheen hangen. Ik lees de namen van onze vrienden en zit náást ze. Wat geweldig dat je weer binnen bent, laat Jan niet op de stoep blijven staan en groet eenieder van mij! Tot Schiphol.
Ruud.
Lieve Anja,
Wat een verschrikkingen.
Sterkte.
Lieve groet.
Anja, doe je Jan de groeten van mij? Veel succes met alles. Ik heb bewondering voor je, ik kan al amper meer naar het nieuws kijken, denkend aan mijn familie in Nabloes, hongerig, gevangen, onteerd en verwilderd…. De rillingen lopen weer over mijn rug.
Hoi Anja, hoe gaat het vandaag met jou en jullie? Het is goed mis in Gaza, Zeitoun en Rafah zeg…Isra leger heeft inderdaad de schiettent geopend, vannacht en vanmorgen al vele Palestijnen vermoord door raketten vanuit de lucht. Het is bizar hoe alles maar doorgaat in deze “cycle”. Veel sterkte daar.
Yalla bye, Leo
Lieve Anja, Het is fijn in ieder geval via je weblog te kunnen horen hoe het je vergaat want het zijn volgens radio en TV weer verschrikkelijke tijden in Gaza. Ik denk veel aan jullie, aan jou. Pas alsjeblieft goed op jezelf. Dikke kus tineke