In het kader van vakantie in eigen land hebben we gisteren alle pontjes, waterbussen en IJveren geprobeerd die er zijn.
Van alles gezien: een gigantische cruiser die groter is dan een flatgebouw. Amsterdammers die verkoeling zoeken. Laatste restje Gay Pride te water. Boten en bootjes in alle maten. Amsterdam ziet er vanaf het water heel anders uit dan vanaf het land.
Op de lievelingsplek, ik zeg niet waar die is, gegeten, gedronken. Uit zitten rusten van het leven. Alle problemen lijken ver weg.
Met het laatste pontje in het donker weer terug.
Mooie dag, weer.
Het IJ.
Mijn favoriet uitje als ik rust zoek. Weet je, het IJ ruikt nu nog net zo als 48 jaar geleden. Visioenen bespringen me uit die periode toen we als groepje branieschoppers, strakke kachelpijp spijkerbroek en Elvis Vetkuif als haardracht, vanuit West naar het Vliegenbos in Noord trokken, om meiden te versieren.
Nu.
Beperk ik me tot de oversteek met de pont en een koffie verkeerd aan de andere zijde. Dan weer retour.
Soms, als ze bij me logeert, met kleindochter Pixie 4 jaar, ze heeft de smaak ook te pakken. Dan duurt de reis iets langer. Haar mening is, de pont nemen en dan meteen er af, dat doe je niet, je moet tenminste een keer of 4 heen en weer.
Leuk, jouw Pixie, Henk, want zo deed ik het ook toen ik nog klein was. Paar keer op en neer en dan dromen dat je echt ergens heen ging.
Geheime tip voor jou en Pixie: neem eens de pont naar het NDSM terrein. (Niet vergissen, geen KNSM maar NDSM). Pont gaat vanaf een andere stijger, als je met kont naar het station en neus naar het IJ staat meer naar rechts. Om het half uur, kwart over en kwart voor. Er gaat vandaar ook een pont naar het Java eiland.
Pont naar het NDSM doet er langer over, mooi tochtje, en dat voor niks. Fiets kan mee, voor kleine beentjes die niet lang willen lopen. Aangekomen loop je rechtdoor, en dan tussen de grote gebouwen in, blauwe muur, naar rechts. Aan je rechterhand de verroeste trams. Nog verder rechtdoor. Je ziet niks, je denkt dat je nergens heen gaat. Langs een bord waarop staat privéterrein en betreden op eigen risico. En dan als je denkt dat je helemaal de verkeerde kant op bent gestuurd ligt daar Café Het houten hoofd. Je kunt er lekker en simpel eten voor vooroorlogse prijzen, de appeltaart is prima, drankjes, er zijn bijna altijd honden en kinderen, er is veel om mee te spelen, en je waant je weer terug in de hippietijd. En gelukkig is het nog bijna geheim. Op maandag is het dicht.
Pixie kwam gisteren terug van een weekje logeren bij Oma Rita en Opa Piet in Nijmegen. En uiteraard nodigde Hare Majesteit mij hedenmorgen uit om bij haar op audientie te komen om haar plannen voor de rest van de vacantie door te nemen.
Ik mag met haar mee naar het zwembad, en naar Artis ( dwz de speeltuin aldaar, niet te vergeten de tosti’s en fristies ) en nog enkele heel leuke uitstapjes voor Opa’s, ik word weer verwend.
Heb nog even jouw suggestie met haar doorgesproken, ze is het daar helemaal mee eens, ziet dat wel zitten, dus dat gaan we volgende week doen.