Dat ik veel belangstelling heb voor de Palestijnen is ondertussen wel duidelijk. Maar het is ook wel een beetje wederzijds. Soms komt er iemand van de Palestijnse tv of een Arabische krant met mij of mijn collega’s een interview maken. Dan moeten we altijd de vraag beantwoorden waarom we dit doen. Dat is nog steeds de moeilijkste vraag. Je kunt wel iets zeggen over solidariteit, en dat de Palestijnen mensen zijn waar je heel makkelijk van kunt houden, en dat je je in wilt zetten tegen onrecht en voor de vrede – allemaal waar, en toch net niet wat je zeggen wilt.
Waarom nou net deze ellendeplek, er zijn er toch nog veel meer? Waarom de Palestijnen en niet een van die andere mensengroepen in de knel? Soms denk ik dat je het maar het beste kunt vergelijken met een goed huwelijk. Zou je niet met iemand anders hebben kunnen trouwen? Ja, misschien wel, maar na jarenlang met die ene verbonden te zijn wordt dat een irrelevante vraag.
We hebben het er veel over als we onder elkaar zijn. Wat trekt ons toch terug naar deze rottige zandbak, en deze hopeloze toestand? Wat we wel weten is dat we er beter van worden en rijker terugkomen dan we kwamen. Diep verbonden. Vol energie om er weer tegen aan te gaan. Misschien omdat het op een of andere manier zo wonderlijk wederzijds is – zij vertegenwoordigen voor ons de hoop op een betere wereld, en wij ook voor hen.
Er is ook iets dat zich nauwelijks in woorden laat vangen. Als ik het toch probeer: dat liefde niet alleen maar is wat je van een ander ontvangt. Liefde is ook dat je het beste wat je in je hebt kunt geven. En dat het aankomt, aan de andere kant. Niet om de dankbaarheid, maar om te zien dat het uitmaakt, dat het verschil maakt. Dat is genade. Daar word je gelukkig van.
Neemt die Arabische krant het niet zo nou met copyright of hebben ze toestemming van jou gekregen op die foto van jouw site te rippen?
Daar ben ik wel benieuwd naar. Eerlijk zeggen hoor!
Zou jij bij iedereen zo wantrouwig zijn of alleen bij Arabieren? Eerlijk zeggen hoor!
Ze hebben me er om gevraagd, trouwens. Wat heel netjes is want ik maak het in Nederland wel anders mee.
Ik heb ook een tijdje in Arabische landen verbleven, maar helaas (nog) niet in Palestina. Daar werd ik minder goed behandeld dan jij nu. Ook zag je veel handelaren die niet alleen een simpel fotootje pikten maar complete apparaten kopieerden. Misschien ben ik daarom wat wantrouwiger. Maar het wordt al minder, sinds ik je log lees 😉
Ik ben wel eens in Egypte geweest op vakantie. Mooi land, maar ik ergerde me rot aan al dat agressieve gebedel. Kom je in Gaza, zit aan de andere kant van de grens, daar wordt nooit gebedeld want dat vinden ze onbeschaafd en vernederend. Ik bedoel maar, ik sta niet in voor alle Arabische landen die ik niet ken, maar het is niet handig om er bij voorbaat van uit te gaan dat het overal wel hetzelfde zal zijn. Dus heel goed als mensen naarmate ze meer weten ook een beetje voorzichtiger zijn in hun oordelen.
Mijn eerste reactie was ook niet bedoeld als een oordeel. Het was een vraag.
Groetjes,
Marcel V.
Dit berichtje las ik in de METRO van vandaag.
VN-GEZANT NOEMT ISRAEL “APARTHEIDSREGIME”
Israel heerst in de Palestijnse gebieden met “een apartheidsregime”.
Dat heeft de speciale VN-rapporteur voor de mensenrechten in de Palestijnse gebieden, John Dugard, volgens de Israelische krant Haaretz geschreven.
De Zuid-Afrikaan noemt het Israelische bewind erger dan dat in Zuid-Afrika bestond”ANP
Dit is de letterlijke tekst van het artikel, waar niets meer aan toegevoegd hoeft te worden.
Lees eerst mijn commentaar (15) bij het vorige onderwerp “terug uit Gaza ” en dan vervolgens: dat gevoel dat je zo mooi beschrijft en vergelijkt met de liefde in een goed huwelijk zal daarom ook consekwenties moeten hebben.Een boycot van Israel zal voor de actiegroep die dit wil aanzwengelen zeker veel (ook persoonlijke) problemen meebrengen.Reeds twintig jaar geleden had ik een student-assistent die Christen-Palestijn was. Met hem heb ik veel gepraat en hij heeft mij duidelijk gemaakt waarom hij, ofschoon Christen en dus geen Islamiet,geen menswaardig bestaan in Israel kon hebben, en dus geemigreerd was.De laatste tijd heb ik me gerealiseerd dat ik alles met hem meevoelde, maar al die jaren geen poot heb uitgestoken om iets aan de situatie te verbeteren.Vandaar mijn huidige oproep.Veel zal ik niet kunnen doen, maar het is toch iets.
De vraag moet natuurlijk zijn of er een ergere verslaving denkbaar is dan die aan andermans ellende.
Is best een aardige krantenkop van te maken, ook.
[islamofobe spammodus]
Mag ik jullie vragen om deze petitie te tekenen: http://www.petitiononline.com/pasc1361/petition.html
Dit is een petitie tegen de oprichting van een Shari’a rechtbank in Canada… en dit is geen grap! Ik denk dat we als progressieven (dan wel als feministen!) niet mogen accepteren dat de Shari’a ingevoerd zal worden in de Westerse wereld.
[/islamofobe spammodus]
Grappig, gisteren stelde ik me juist die vraag. Waarom juist de Palestijnen. Leuk antwoord. Wat is er tegen een zelfstandige Palestijnse staat?
#9
Ik heb hem ingevult.
Je zou haast denken dat het inderdaad een grap is.
Ik hoorde dar er een Iranier ( judoka of zo )op de olympische spelen, in het olympisch dorp, zo veel had gegeten dat hij niet hoefde te spelen omdat hij te zwaar was voor zijn klasse.
Zijn eerste tegenstander was een israelier. Dit alles uit solidariteit met de Palestijnen.
Solidariteit met de Palestijnen kan ik alleen toe juigen. Maar ik vind de olympische spelen zo ontroerend om dat ze zo verbroederd. De 10-kampers worden echt kameraden binnen 2 dagen show en zwoegen. Ontroerend om te zien hoe de zwemsters elkander om de hals vliegen om elkander te feliciteren met brons, ziver, goud, en soms nix.
Het doet denk ik vaak mensen beseffen dat we allen 1 family zijn, met het zelfde doel.
Was voor deze Iranier de solidariteit met de Palestijnen belangrijker dan de kans tot verbroedring met de israelier tegen wie hij moest aantreden ?
Wat is dat ? Diep gewortelde Haat? Of simpel weg niet kunnen van wegen emoties omtrend de palesteinse kwestie ?
Ik weet niet wat ik zou doen in de positie van de Iranier. Aan de ene kant sta ik voledig achter zijn beslissing. Aan de andere kant zou ik ook de kans tot verbroedering met de israelier grijpen.
Ik denk dat ik simple weg te weinig empatie kan bezitten om dit te doorgronden. Daar voor moet je net als Anja echt naar gaza.
Beste Greasle,
Ik ben ook erg voor verbroedering en verzoening. Zie daarover bij mijn serie over de paradigmastrijd de aflevering over stap 4, (het is nr. 7 van de verhalen).
Waar het om gaat is dat verzoening mogelijk is als het onrecht ophoudt en erkend is. ‘Verbroedering’ met een representant van een systeem dat nog steeds onderdrukt komt dus neer op de andere kant opkijken terwijl het onrecht gewoon doorgaat.
Ga maar na: na ‘onze’ oorlog zijn we aan de gang gegaan om het tussen de Duitsers en ons weer goed te krijgen. Hadden we dat tijdens de bezetting kunnen doen? Hadden wij leuk aan sportwedstrijden mee willen doen met de nazi’s terwijl de bezetting gewoon doorging? Nee toch?
Wij hebben tijdens het apartheidssysteem Zuid Afrika geboycot. Ik werd toen ook wel eens uitgenodigd om in Zuid Afrika mee te doen aan een cultureel uitwisselingsprogramma. Uiteraard georganiseerd door de blanken. Ik zag dat als een poging om mij te gebruiken en heb altijd nee gezegd. Toen de apartheid voorbij was ben ik voor het eerst gegaan, en was getuige van de eerste pogingen om met blank en zwart samen te werken en om het verleden af te leggen.
Hoewel ik dus gelukkig vrienden heb in Israël, en het echte vredeskamp daar van harte ondersteun zal ik het wel uit mijn hoofd laten om gezellig op vakantie te gaan in Israël of me uit te laten nodigen voor conferenties of culturele evenementen die niet door het vredeskamp worden ondersteund. Toen ik werd uitgenodigd voor een conferentie over trauma, en bleek dat er niet één Palestijn was uitgenodigd heb ik dus beleefd bedankt.
Ik ken het verhaal van die Iraniër niet, maar ik vind het een goede daad. Ik zou willen dat die meer opvolging kreeg.
Mooi zoals je beschrijft wat je trekt naar die ‘zandbak vol ellende’. Ik herken daar veel in en heb me voor een halfjaar als vrijwilliger aangeboden bij een organisatie die werkt met jongeren in de sloppenwijken van Rio de Janeiro. Dat is ook voor de broodnodige relativering van wat wij zeurkousen als ‘naar’, ‘onaangenaam’ en ‘onacceptabel’ ervaren vanuit onze door economische malaise geteisterde Nederland. Hou toch op mensen, kijk eens om je heen en doe iets!
Greasle schreef: [i]”Ik hoorde dar er een Iranier ( judoka of zo )op de olympische spelen, in het olympisch dorp, zo veel had gegeten dat hij niet hoefde te spelen omdat hij te zwaar was voor zijn klasse. Zijn eerste tegenstander was een israelier. Dit alles uit solidariteit met de Palestijnen.”[/i]
Ik vind die handeling van die Iraniër eigenlijk een beetje slap; je bent niet op de Olympische Spelen om je vol te eten. Hij had veel beter die Israeliër in de houdgreep kunnen leggen om vervolgens zijn gewonnen medaille op te dragen aan het Palestijnse volk. Tenminste, als ik een Arabische beroepsjudoka was, zou ik dat hebben gedaan. 😉
Ah duidelijk anja.
ik zal eens kijken of ik het verhaal van de iranier kan traseren op internet. Het was op de radio, ik zat in de auto .
ah… gevonden “Judoka Arash Miresmaeili” tot 66 kg uit Iran.
Niet de eerste de beste ik citeer : (http://www.jbn.nl/default.aspx?page=page.aspx&intCategoryId331&intObjectId1857
De regerend Wereldkampioen judo in de klasse tot 66 kg, Arash Miresmaeili, zal toch niet aantreden tegen Ehud Vaks (ISR). Bij de weging van vanochtend bleek de Iraanse judoka te zwaar te zijn.
De judoka uit Iran had zich eerder teruggetrokken vanwege politieke redenen, Iran erkend Israel namelijk niet als een staat. Miresmaeili, de vlaggendrager van de Iraanse equipe, zei hierover (al dan niet opgedrongen door het Iraans Olympisch Comité) dat hij weigerde tegen een ‘staatsvijand’ uit te komen.
Vervolgens werd bekend dat de tweevoudige Wereldkampioen wel in actie zou komen op de Spelen, dit mogelijk onder druk van het IOC. Vaks, die uiteindelijk dus niet in de eerste ronde hoefde uit te komen, verloor in de tweede ronde van de Algerijn Meridja.
#15 Helemaal mee eens!!
#13 Anja Meulenbelt:
Er heerst een dogma; dat sport en politiek niks met elkaar uit te staan hebben.
Je noemt een voorbeeld uit de oorlog met de duitsers. Maar waarom zou je niet als Nederlander die duitsers sportief willen vernederen??
Anja;dan hadden we ook geen plezier beleefd aan die Jesse Owens; de meest legendarische olympier, die met zijn optreden in 1 klap een dikke streep haalde door Hitler zijn rassentheorieen en zijn lol in de spelen van 1936 vergalde.
Of hou je alleen maar van de aanwezigheid van palestijnen op een spelen met israelische sporters; als het hun doel is om ze echt mores te leren zoals in 1972?? Zeg maar wat je liever wil…vanuit je eigen paradigma 3 0f 4 mentaliteit zul je toch enige sympathieen hebben voor dit soort acties.
Ik zag een paar dagen geleden op nederland 3 op de IKON, dat een israelische voetbaltrainer en een palestijnse, wedstrijden gingen organiseren tussen palestijnse kinderen en joodse. Omdat beiden het belang van sport inzagen om tot vermindering te komen van dit conflict en het wantrouwen onderling. Een heel nobel streven. daar kun je toch alleen maar voorstander van zijn? De beide trainers waren ook hele goede vrienden van elkaar en zo kan het dus ook gaan. Maar als je je steeds gefrustreert om blijft wentelen in alle misère daar, dan kom je nooit ergens tot een oplossing.
Netwerk beste vandaag aandacht aan de rel “judoka”
@ ReneR
Door schending van de mensen rechten is destijds zuid-africa geboycot voor de spelen. En iedereen was er me eens.
In deze kweste schend israel ook de mensenrechten. En is deze iranier dapper bezig, door israel te boycotten, ook al moet hij dat alleen doen. Terpsta vind dat de hele iraanse ploeg moet worden uitgesloten. Om dit te voorkomen heeft hij gewoon te veel gegeten. Hij wou schijnbaar zijn ploeg genoten niet me slepen in deze actie.
ReneR, vind jij dat zuid-africa mee had mogen doen tijdens het apartheids bewind ?
Ik denk dat er maar heel weinig zwarte atleten uit andere landen hadden willen aantreden tegen zuid-afrikaanse sporters. Of ze hadden actie gevoert zoals Tommy Smith en John Carlos,goud en brons Mexico 1968 . Op het podium staken de 2 zwarte Amerikanen hun rechtervuist omhoog in een zwarte handschoen. Dat was het teken van het zwarte verzet tegen het racisme in Amerika.
Ze werden meteen naar huis gestuurd. Maar je kunt iedereen vragen naar het hoogte punt van de spelen in Mexico 1968. Het was de actie van Tommy Smith en John Carlos. En nu zijn de meesten zwarte atletiek sporters student op universiteiten in de US. ( en dan zech ik : met o.a. dank aan Tommy Smith en John Carlos.
lof voor Judoka Arash Miresmaeili
Zonder de bezetting goed te willen praten of te willen ontkennen dat Israel mensenrechten schendt, vind ik het op zijn minst ironisch dat een rasechte feministe en iemand anders die erg begaan lijkt/zegt te zijn met mensenrechten hier juist deze boycot toejuichen. Immers, welk land ( wie na alle officiele mededelingen door vertegenwoordigers van de Iraanse regering voor en na het wegen van Arash Miresmaeili nog gelooft dat hij het op eigen inititatief doet is wel heel erg naief ) voerde de boycot tegen de Israelische judoka uit? Ach natuurlijk, de kampioen waar het gaat om mensenrechten en de rechten van de vrouw. En laten we hierbij ook niet de massieve hulp van Iran aan de Palestijnse zaak vergeten: geld, materieel en training aan Hezbollah in Libanon, en ( vooral via die groepering ) aan een deel van het Palestijnse ‘verzet’.
Kom nou toch!
De waarheid zal wil in het midden zitten.
Als de iraanse regering een punt wil maken, van het feit dat israel me doet, boycotten ze de spelen in zijn geheel.
Ik denk dat de regering van Iran hier niemand iets verplicht of verbied maar de persoonlijke actie van Arash Miresmaeili eerder aanmoedigt dan veroordeeld.
De Iraniër stond onder zware druk om te boycotten, want het is officieel beleid van de Iraanse dictatuur om Israël te boycotten en mensen die denken dat zo’n judoka hierover zelf kan beslissen is uitermate naïef. Ik ben tegen een boycot, want dan kun je nog wel tien andere gaan boycotten.
@ Rudy
dus destijds was de boycot tegen zuid-africa ook fout ?
@greasle
Ik vindt het altijd heel moeilijk om dit te zeggen. Want waar leg je de scheidslijn?
De spelen van Moskou werden ook geboycot; achteraf vind ik dat fout. De spelen van Peking staan voor de deur; terwijl China in feite net zo repressief is jegens andersdenkenden dan het nazi-regime in 1936 of het regime van de toenmalige USSR.
Let op mijn woorden; het regime zal zichzelf ook willen verheerlijken via de media straks in 2008. Dat ze met tanks over studenten zijn gereden vergeten we dan maar snel weer. Want voor onze brave gereformeerde ondernemers valt daar nog heel veel te verdienen…
Ik had Zuid Afrika laten komen. Ja, en dan maar hopen, dat elke kleurling hen met een rotgang voorbij was gelopen. We laten vervolgens de verantwoordelijkheid aan de sporters zelf, of ze zich willen meten met de ambassadeurs van een verderfelijk regime. Ze zijn daar oud en wijs genoeg voor. In elk geval hebben ze een extra prikkel, om te presteren.
ah.. heel mooi.
Ik had Zuid Afrika niet laten komen.
voor de rest doet Judoka Arash Miresmaeili wat jij van ‘m zou vragen.
citeer : We laten vervolgens de verantwoordelijkheid aan de sporters zelf, of ze zich willen meten met de ambassadeurs van een verderfelijk regime.
maar inderdaad waar leg je de scheidslijn.
Ok Greasel
Maar als je elk verderfelijk en repressief regime zijn sporters wilt uitsluiten, dan hoef je als organisator de helft of meer van deze wereld geen invitatie te versturen. En mischien dit land ook niet.