Veertigduizend kolonisten en hun aanhangers demonstreerden gisteren in Jeruzalem tegen de ontmanteling van de nederzettingen in de Gazastrook. Zoveel mensen krijgt de vredesbeweging niet op de been.
Zo ver is het in Israël gekomen, het monster dat door Sharon zelf is gecreëerd keert zich tegen hem en is zelfs door hem niet meer in bedwang te houden.
Dat is vreselijk voor de Palestijnen, maar ook: arm Israël dat zichzelf naar de afgrond drijft.
Verhaal komt me bekend voor. Arafat en Sharon hebben nu hun eigen monsters.
En wij hebben het kabinet van Balkenende
arafat en sharon…hoe komt het dat we niet over israel kunnen praten zonder ons zelf ervan te overtuigen dat ‘ze allebei even erg zijn’…sharon heeft zijn eigen monster gecreeerd.
Ik vind het diep triest dat enkel de kolonisten demonstraties houden, maar er geen luid sociaal tegengeluid is in Israel. Daar waar in westerse landen vaak de vooruitstrevenden op straat gaan (tegen oorlog, uitzettingsbeleid, ed), zie je dat in minder westerse dan wel niet-westerse landen vooral de behoudenden de straat op gaan. Ik snap die omgekeerde situatie niet: heeft iemand een theorie hoe dit komt?
Er schiet me nu ineens iets te binnen: waarom ben jij zo tegen die mensen, Anja, als je zelf beweert dat er niet één manier is om naar het conflict te kijken? Is het niet zo dat jij juist meer open moet staan voor deze mensen? Het lijkt namelijk wel alsof je kwaad wordt wanneer er mensen zijn die een andere visie over het conflict hebben dan jij…
Dat ik onderken dat er verschillende manieren zijn om naar een conflict te kijken betekent niet dat ik al die manieren even goed vind. Kolonisten hebben niet alleen een andere mening, die zijn direct verantwoordelijk voor het leed dat andere mensen aangedaan wordt. Ze overtreden de mensenrechten van een ander volk, ze zijn medeplichtig aan oorlogsmisdaden. Het lijkt me niet dat ik dat mooi hoef te vinden.
Met mensen die nog steeds, na alles wat ze inmiddels weten kunnen, de daden van Israël verdedigen en niet onder ogen willen zien wat daar gebeurt heb ik weinig geduld. De reden daarvoor is erg simpel: ik zie de gevolgen, ik weet wat mensen wordt aangedaan. Mijn tolerantie voor andere meningen houdt op waar onrecht wordt goedgepraat.
Maar Anja, vind jij dat dit dan ook moet gelden voor bepaalde groepen Palestijnen, die vergelijkbare dingen doen dan wel oproepen tot dergelijke zaken? Als iemand zich opblaast in een schoolbus of oproept om alle Joden “terug de zee in te drijven”, dan worden de mensenrechten van een ander volk toch óók geschonden?
Herhaling, want ik heb dit al meerdere keren gezegd: aanvallen op burgers zijn nooit goed te praten. Dus ben ik tegen zelfmoordaanslagen. En nee, dat is niet aan elkaar gelijk te stellen of tegen elkaar weg te strepen (paradigma twee, beide evenveel schuld) want de oorzaak van het conflict ligt in de bezetting. Dat gaat over het verschil tussen oorzaak en gevolg. Staat al in verschillende bewoordingen op dit weblog, je kunt er zo naar terug.