Oudjaarsavond. Feest. Kim aan de contrabas.
En toen het nieuwe jaar was ingeluid met veel zoenen en champagne was er natuurlijk geen taxi terug te krijgen, dus werd het een avontuurlijke voettocht over de Amsterdamse grachten tussen het geknal en geknetter door.
Iedereen een beter 2005 toegewenst, met veel innerlijke rust in deze overgekookte en aangebrande wereld.
Lieve Anja en webloggers,
Vorig jaar schreef ik in ons maandblad (Al Nisa) een column die dit jaar nog net zo rechtsgeldig blijkt (helaas).
“2003. (lees: 2004). Een raar jaar. Een jaar waarin ik (opnieuw) ontdekte hoe onbeheersbaar en onberekenbaar de mens is. Preventieve oorlog, voortgaande onderdrukking en overheersing, tientallen (zelf)moordaanslagen, honderden gesloten ogen voor onrecht in minder relevante gebieden, en duizenden overtredingen van mensenrechten. Een jaar waarin het zichtbaar, hoorbaar, tastbaar, bijna bereikbaar werd, hoe pijnlijk we het goed en de macht hebben verdeeld in deze wereld.
Een jaar waarin ik wil vasthouden aan de menselijke waarden door me proberen te richten op bovenmenselijke waarden. Volharding in het goede, barmhartigheid, rechtvaardigheid en vrede: onmisbare opdrachten voor ons dagelijkse leven.
Een jaar waarin ik bijna weet wat ik moet doen, eraan moet doen, bijna. Mijn ogen de kost geven, mijn mond open doen, mijn hand laten schrijven, mijn stem laten klinken, mijn hand doen ingrijpen, opstaan, mijn voeten doen stoppen en weer laten doorgaan, omkijken of juist niet, vragen stellen, antwoorden geven…
Een jaar waarin ik wel weet (lees: heb geleerd) dat bijna – niet – is. Een jaar waarin ik zocht naar wel: wel weten, wel willen, wel durven, wel zeggen, doen! Omdat dit jaar heeft laten zien dat zonder weten, willen, durven, zeggen en doen, volgend jaar een nieuw raar jaar kan brengen. Een jaar van nee, een jaar van bang, een jaar van vreemd.”
Aan het begin van 2005 ben ik niet meer bang om te laten horen waar ik voor sta: ik wens iedereen een goed jaar 2005, waarin vrede, respect, tolerantie en daadkracht zullen toenemen.
Thx Anja,
van het zelfde.
dat iedereen zijn voornemens mag volbrengen.
Jij ook een fijn 2005, Anja. Laat de strijd doorgaan!
Wat ik mij overigens nog afvroeg: heeft iemand van jullie de oudejaarsconferentie van Lebbis en Jansen gisteren gezien? Zo ja, wat vonden jullie ervan? Ikzelf heb geen een keer gelachen, en dat lag niet aan het feit dat Ayaan Hirsi Ali kritiekloos weggezet werd en er een wel zeer eenzijdige interpretatie van de geloofsweg van profeet Mohammed werd gegeven, daar kan ik echt wel voorbij zien. Maar misschien ben ik wel te simpel volk en gaat het er helemaal niet om dat wij lachen, maar dat wij harde meningen tot ons nemen, een uur lang, als opwarmertje voor een volgend jaar van ontbrekend mededogen.
Ik vond de constatering (ik kan het geen grap noemen) dat de zwangerschap van prinses Maxima de laatste streek van prins Bernard was, echt alle fatsoensnormen ver te buiten gaan! Wat een onbeschoftheid om zo met emoties van mensen om te gaan, die bovendien niet met dezelfde middelen kunnen terugslaan. Als dit de nieuwe rol van cabaret is, haak ik af. Er valt dan blijkbaar toch niets meer te lachen, laat staan te ‘leren’.
Beste wensen, Anja!
@ Ceylan
Ik had minder moeite met die grap, hoewel ik er wel voor pleit dat er meer respect moet worden getoond. De grap in Kopspijkers een aantal jaar geleden, waarin “Berhard” niet wist wie er begraven was, die vond ik pas schandalig, maar ieder z’n voorkeuren…
Desalniettemin was 2004 een belabberd jaar. Aanslagen in Madrid, moord op Van Gogh, opkomst extreem rechts, Beslan, Oekraïne, Tsunami…
en bij het horen van vuurwerk moest ik constant aan Irak denken.
Ik ben blij dat het on-jaar 2004 eindelijk voorbij is, en ik hoop beterschap in 2005. Allemaal een matig nieuw jaar toegewenst, want op meer durf ik eigenlijk niet te hopen.
Hoi Ceylan,
ik heb meer met de harde humor. Laat het maar hard zijn, ik lach vanuit een ‘dit kan niet gevoel’, maar ook omdat ik verbanden die gelegd worden vaak goed en grappig vind.
Het is een raar iets, de harde hollandse ‘alles moet kunnen’ humor. Maar toch, als je over iets kan lachen dan kan je er ook over praten en dat geldt wel voor deze caberetiers. Van ’t Hek maakt behoorlijk harde grappen over het burgerlijke leven en ik denk dat heel veel mensen die dat ‘leuk’ vinden lachen als een boer met kiespijn, want het gaat over hen.
Daarom vind ik het wel beter als er gegrapt wordt door mensen zelf en niet óver mensen. Standupcomedian zoals bij Rayman is Laat vind ik echt heel goed.
Ik was op een oud en nieuwsfeestje met veel verschillende culturen. Vooral uit Afrika. Toen het stukje kwam over Verdonk en haar vrijheid van meningsuiting (‘maar met Jan Pronk praat ik niet meer’) afgelopen was begon iedereen te klappen. Lachen, nee, niet echt, wel klappen. Dat dat gezegd wordt op prime-time als er miljoenen mensen kijken, dat is goed. Los van de ook smakeloze grappen en de hardheid werd een boodschap verkondigd waar ik het van harte mee eens was: ‘waarom altijd meer, meer, meer?’.
Op een solidair 2005, met liefde en vrede voor iedereen!
Ceylan, ik heb ook naar Lebbis en Jansen gekeken. Dat wil zeggen, er gebeurde zo niks wat leuk was om te zien, dat ik intussen lekker de krant erbij heb gepakt. Ik kwam precies één lach verder dan jij: om die supersnelle ADHDSL-verbinding.
Voor de rest vond ik het te grof voor woorden. Nou vind ik het al gauw te grof, en denk altijd maar dat dat aan mij ligt. Dat ik er gewoon te oud voor word, voor zulke jongens.
Wat ik het meest irritant vind aan die twee, is dat ze zo voorspelbaar zijn. Goed cabaret biedt je onverwachte invalshoeken, verrassende gedachten, maar vooral een grappige kijk op jezelf. Bij Lebbis en Jansen zie ik alleen maar Lebbis en Jansen en dat weet ik nou wel. Quizvraag: welke kleur haar had Jansen in de oudejaarsconference 2003? En die van 2004?
Nou, ’t zijn barre tijden voor de satire. Er wordt wat afgetobd:
http://bieslog.vpro.nl/programma/bieslog/news.jsp?news=20673000
Ik wil iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen en het beste voor 2005 en ik hoop dat het allemaal beter je kan beter positief blijven denken dan negatief somber te gaan doen.
Groeten Chris van Amersfoort
Hoi Renske en Klaar,
Die grap over de vrijheid van meningsuiting van Verdonk was ik inderdaad vergeten, die was inderdaad wel leuk. En de ADHDSL was ook een leuke vondst. Op zichzelf ben ik niet tegen harde grappen, maar ik vond de humor meestal ver te zoeken en dan wordt het inderdaad nogal een bekende act. Ik snap niets van de lovende kritieken die ik op sommige sites ben tegengekomen. Volgend jaar voor mij graag iets anders, een vrouw bijvoorbeeld?
Wat ik erg vond was dat ze grappen maakten over Wei Wei Hu. Dat meisje heeft iets vreselijks meegemaakt en krijgt nu ook weer dit over zich heen. Het waren echt lullige, seksistische grappen. Net alsof zij er voor gekozen heeft om in de publiciteit te komen.
Is het iemand opgevallen dat het programma van Lebbis en Jansen over Het Vrije Woord ging?
In de tijd van Zo is het (toevallig ook nog eens een keer) – VARA-tv, 1962, Beeldreligie, Telegraaf-hetze, scheldbrieven en erger voor Mies Bouman “en alle andere joden van dit programma” – zag ik ergens een getekend grapje. Man op bank voor tv roept naar vrouw in keuken: “Mien kom gauw kijken ze gaan weer kwetsen!” Ik bedoel, er is een publiek voor maar als je ’t niet waardeert kijk je niet. Of mág het niet? Tuurlijk wel; de vorm cabaret sluit van nature pure minachting, haat en discriminatie al uit. Het pijnlijke is dat de dingen worden gespiegeld: je hoort meningen, opmerkingen, kwalificaties die óók op andere plaatsen worden geroepen maar dan gemeend. En als je er dáár wat van zegt heb je kans op een klap voor je kop. De cabaretier geeft zich bloot. Neem het van mij aan: in kroegen, op het werk, in sportkantines heb ik vele malen meer stuitende, gemene, racistische, seksistische, onsmakelijke, discriminerende en gewoon flauwe grappen gehoord dan ooit op het toneel, in de theaters, op televisie of door de radio. En dáár wordt dan braaf om meegelachen, terwijl ze vaak een angstig serieuze ondertoon hebben. Als Jacobse & Van Es persifleerden Van Kooten en De Bie die denkwereld zo goed dat de foute grappenmakers zich helemaal gingen herkennen in De Tegenpartij (die dan ook wijselijk tenonder ging door een aanslag op de Leiders).
Het blijkt maar weer: over leuk valt niet te twisten omdat het een kwestie van smaak is, goede of slechte, maar ook voor de slechte vind ik het theatrale kader heel wat beter dan de krantenkolommen, internetfora en de actualiteitenprogramma’s van onze omroepen.
Vrij lang geleden vroeg Cees Grimbergen zijn publiek in Rondom 10 wat ‘de allochtonen’ nou zo in het algemeen van De Nederlander vonden. Eén van de kritiekpunten was dat ‘wij’ alles maar zo recht voor z’n raap plegen te zeggen. Dat komt wel eens een beetje cru over. Schrijver Hafid Bouazza – volstrekt geïntegreerd en géén moslim (meer) – die er ook bij was lichtte het toe: “Heel veel mensen uit mediterrane landen vinden de Nederlanders bot. Die zijn niet geneigd om een kritische mening op een aardige manier te verpakken. Dat is blijkbaar de volksaard. En ja, als ik kijk naar het Nederlandse cabaret, dat is natuurlijk ook een gestileerde vorm van botheid.”
Ik ben erg benauwd voor de rancuneuze, rücksichtslose botheid die momenteel een belangrijk segment van het ‘publieke debat’ beheerst. Ik hou wel van cabaret. Moge er in 2005 nog veel te genieten zijn. Ik wens jullie allemaal al het nodige geluk!
Als nieuwjaarswens zend ik elk jaar een gedicht aan familie, vrienden en goede kennissen.Dit jaar is het een gedicht dat ik in oktober op het uiterst zuidelijke puntje van Spanje (Tarifa) heb gemaakt:
OP HET KRUISPUNT (TARIFA)
Op het kruispunt
van twee zeeën
van twee continenten
soest het witte stadje
aan de voet van het gebergte
Winden waaien
van west naar oost
van oost naar west
geluiden versterven
over zand en zee
Op het kruispunt
van twee zeeën
van twee continenten
wandel ik langs het water
en begroet Afrika
Winden waaien
van west naar oost
van oost naar west
geluiden versterven
over zand en zee
Op het kruispunt
van twee zeeën
van twee continenten
verlicht de zon ruwe stenen
waaronder wanhopigen rusten
zij zochten de overtocht
en betaalden de hoogste prijs
Winden waaien
van west naar oost
van oost naar west
zuchten versterven
over zand en zee