3 gedachten over “Witte Reus”

1. Ach, dat vind ik zielig… Arm beessie… Zo de Hemel in.

   Ken je deze: een kat pakt twee muizen en eet ze op. De muizezieltjes gaan natuurlijk naar de Hemel, waar alle dieren heen gaan. Ze melden zich bij Petrus die ze doorverwijst naar God zelf. Die verwelkomt ze en zeg dat ze de Hemel maar moeten gaan verkennen, zodat ze zich thuis gaan voelen. Na twee weken komt Hij ze weer eens tegen en vraagt wat ze vinden van de Hemel. Zeggen die muisjes: “Tja, wel mooi, maar zo vreselijk groot… we kunnen lang niet alles zien in twee weken.” God knikt. Dan pakt hij vier paar mini in-line skates en zegt:”Misschien helpt dit.” De muisjes binden de skates onder en zoeven weg. Acht dagen later komen ze elkaar weer tegen en ze zijn enthousiast!
   En een dag daarna verwijst Petrus aan de poort een aangereden kat door naar God, die de kat vriendelijk verwelkomt en zegt dat hij eerst maar eens moet rondkijken, zodat hij zich snel thuis zal voelen. De kat vindt het prima en wandelt de Hemel in. Een paar dagen later weer komt de kat God weer tegen en die vraagt of de kat al kan wennen. Die knikt enthousiast: “Ohja, het is hier geweldig, maar het allerbeste hier zijn je ‘Meals-on-Wheels’!”……. en dat zelfs in de Hemel. 😀

2. Het leuke aan muizen,vindt onze Miette (die om quarantaine te ontlopen tijdelijk bij oma in de Jura logeert, maar volgende maand daar Ierland mag)is dat ze niet tegen muren oplopen zoals de salamanders in de tuin. Leuk speelgoed, maar wanneer het op twee meter hoogte tegen de muur geplakt zit, ben je ‘m kwijt.

3. Telkens als ik hier die foto van mijn muisje tegenkom, tussen de enorme berg opwinding over het laatste hoofdstuk van het boek “Ayaan Hirsi Ali in Nederland”, denk ik:

   Jaha, dat muisje had nog een staartje …

   : )