In de Volkskrant van vanochtend een klein bericht over de toestand in Gaza: de vergeten oorlog. Wat nog niet in de Nederlandse kranten staat is dat er gisteren enorme, woedende demonstraties waren van mensen bij het parlementsgebouw. Al zeven maanden hebben vele duizenden mensen geen salaris meer gehad, en reserve was er allang niet meer. De banken blokkeerden alle leningen. Nu zijn behalve het parlementsgebouw waar de ruiten van de auto’s sneuvelden ook bankgebouwen aangevallen. Khaled zegt dat ze dat veel eerder hadden moeten doen. De regering moet aftreden, er moeten nieuwe verkiezingen komen. Fatma stuurde foto’s van de demonstraties.
Helma kwam nog even langs om de faxen te brengen die we nodig hebben bij het IND.
Wij hadden hier in Nederland wat anders te doen dan de toestand in Gaza. Artis. Tussen de stortbuien door sprinten van het apenhuis naar het reptielenhuis. De jongens moesten alles, tot en met de neurotische ijsbeer.
Favoriete dieren? De jongens kozen de leeuwen, Khaled en ik de zeehonden, en Fida de vissen. Hoewel ze ook wel wat had met de ordinaire duiven die in Artis gratis een graantje mee komen pikken. Because they are peace birds zei ze.
Thuis nam Fida de keuken over en bakte hamburgers, terwijl ik de deur uit werd gestuurd om er patat bij te halen, want hanburgers zonder patat, dat is een internationale interculturele afspraak, dat kan niet, al zitten ze vies te kijken als ik de mijne met mayonaise wil terwijl zij uiteraard gewoon zoals het hoort die van hen met ketchup eten. Heel erg veel ketchup. Terwijl ik me in de voorafgaande dagen verkeek hoeveel chips er door zo’n gezin heen gaan en hoeveel cola (light voor mij en Fida) had ik deze keer teveel patat gekocht. Die wilde ik weggooien. Dat mag niet, zei Fida, die gaan in de ijskast, die kunnen we morgen opwarmen in de magnetron. Met vereende krachten krijgen we ook nog wel wat plakjes komkommer en tomaat in de jongens, maar het is duidelijk: ze hebben vakantie, ze mogen nu even wat ze anders niet mogen.
Met ze naar videoland. Van te voren al heftige discussies in dit Palestijnse miniparlement. Want de jongens willen pow-pow en Fida wil romance. Vonden de jongens dat z’n tweeen waren en Fida maar alleen, dus dat zou wel een oorlogsfilm worden. Fida boos. Jullie jongens hebben altijd de meerderheid. Jullie luisteren nooit naar mij. We zijn het eens geworden, dat werd Miss Congeniality 2. Iedereen tevreden, al viel Wasim halverwege wel in slaap. Toen alles naar boven was en sliep hebben Khaled en ik nog lang doorgepraat over de toekomst van de jongens.
Vandaag moeten we naar het IND in Rijswijk.
(Voor wie deze serie Palestijnse familie in Nederland volgt en niet snapt hoe de familieverhoudingen zitten: Wasim en Walid zijn de zoons van Khaled. Fida is de oudste dochter van Fatma, onze vriendin en collega op het NCCR, die mee is gekomen om op de jongens te letten als we vergaderingen hebben.)
O en voor wie graag op dit weblog wil reageren, wat echt niet hoeft:
Christelijke verhalen dat in de bijbel staat dat Israel aan de joden is gegeven, verhalen die de geschiedenis weer even willen herschrijven beginnend met de Arabieren die de oorlog zijn begonnen tegen Israel, verhalen om ons nog eens te wijzen op de gevaren van het islamofascisme, en filmpjes die moeten bewijzen dat die Palestijnse familie op het strand niet door de Israeli’s zijn gedood. Benevens uiteraard het gewone gescheld. Nee, dat ik Palestijnse vrienden in huis hebt betekent niet dat ik een antisemiet ben. Laat maar zitten, het komt er toch niet op.
Anja, zou je Kahled willen vragen wat we met nieuwe verkiezingen opschieten? Waar zouden ze op moeten stemmen? Weer op Fatah? De Hamasregering draagt toch geen schuld aan de economische boycot? Hamas heeft toch handreikingen gedaan (al had het wel wat meer van harte gekund), maar je kunt toch ook niet verwachten dat ze van de ene op de andere dag van standpunt veranderen? Nu krijgt Israël weer z’n zin!
‘Er moeten nieuwe verkiezingen komen.’ Deze uitspraak verbaast me. Wie zouden er dan gekozen moeten worden? Ik zie zo gauw niet een alternatief voor Hamas. Misschien Marwan Bargouti, maar die is voor heel lange tijd opgeborgen door de Israëli’s. Fatah? Lijkt me niet de juiste papieren te hebben. Nogmaals, ik zie niet echt een alternatief.
Veel groeten, aan Palestijnen en Anja,
Peter de Maan
Hi Anja, ook ik ben erg benieuwd naar de visie van Khaled op eventuele verkiezingen.
Het lijkt me trouwens heerlijk mensen die zoveel meegemaakt hebben een onbezorgde vakantie te kunnen bieden. Ik hoop dat je er net zo veel van geniet als zij.
Sorry over die opmerking over de katten eerder. Het kwam vanwege een verhaal van Palestijnse vrienden van mij die tijdens de hongersnood tijdens het beleg van palestijnse kampen tijdens de oorlog in Libanon in het verleden.
Zij overleefden door katten te eten. Ik dacht ik leg het maar even uit. Groeten Ina
@Hendrik Jan Bakker
Fatah speelt het vieze spel van Israel en de VS ook mee. Zij zien zich graag weer aan de macht geholpen, maar dit keer door de bezetter. De tactiek van de bevolking uithongeren in de hoop de eigen regering af te zetten lijkt hier te werken. Maar wat is het alternatief inderdaad? Het is eigenlijk wel van de zotten dat het Palestijnse volk bij verkiezingen (vooral)rekening moet houden met de wenst van de bezetter. Lang leven de democratie dan!
@Hendrik Jan en Ina: jullie vragen zo speciaal naar de opinie van Khaled. Zouden Fatma en Fida daar geen mening over hebben?
@ Ada, ik ben benieuwd naar de opinie van alle palestijnen uit Gaza. Maar aangezien Khaleds opinie door Anja genoemd werd , hoop ik dat hij die verder kan uitleggen.
Dit is wat Khaled ons vertelt:
Hamas is vooral gekozen uit onvrede met Fatah, maar het was niet bedoeld om Fatah voor altijd uit te schakelen.
Ook de nieuwe regering, met Hamas, is gebonden aan de afspraken die er al lagen, namelijk die van de Osloaccoorden, waarin is afgesproken dat er een Palestijnse staat naast de Israelische moet komen. Wat we nodig hebben is dat ‘we liberate minds’, in plaats van raketten af te schieten waardoor de Israeli’s zich bedreigd voelen, en hen een excuus te geven weer op ons te schieten moeten we het anders doen. Onze regering moet Israel erkennen, zodat zij en de VS geen excuus meer hebben om een Palestijnse staat tegen te houden.
De Hamas leiding in Gaza zelf is al een heel eind, ze willen beloven dat er een hudna, een wapenstilstand komt voor 50 of 60 jaar, zodat we kunnen zien of we in vrede met elkaar kunnen leven.
Het probleem met Hamas nu is dat er eigenlijk twee leiders zijn, Haniya in Palestina zelf, waarmee te praten valt, en Khaled Mishal in Syrie, die niet meer echt in contact is met de mensen in Gaza, en die meer luistert naar Syrie en Iran dan naar hun eigen mensen.
Wat er zou moeten gebeuren met nieuwe verkiezingen, is dat er een nationaal coalitie regering komt, met Hamas en Fatah, die zich houden aan wat de mensen zelf willen, en die willen in meerderheid dat we ons opnieuw houden aan de verdragen, en dat Israel en de VS geen excuus meer hebben om ons economisch te boycotten.
Het is waar dat de rampzalige economische situatie vooral de schuld is van Israel en de VS. Maar ook de huidige regering is verantwoordelijk, die al zeven maanden niet in staat is geweest om daar iets aan te doen. Als we een nieuwe regering hebben horen alle partijen voor de verkiezingen duidelijk te verklaren dat ze zich zullen houden aan de Oslo-accoorden, dat wil zeggen, dat van onze kant Israel wordt erkend, en dat wij nu verwachten dat Israel zich zal houden aan het stichten van een Palestijnse staat binnen de grenzen van 1967, zoals in principe was afgesproken.
Met vriendelijke groeten van Khaled Abu Zaid.
@Khaled & Anja
Khaled’s reactie klinkt buitengewoon hoopvol en zijn inzicht verhelderend. Ik hoop van ganser harte dat Khaled de mening van de meerderheid vertolkt. Hij heeft gelijk: na een volledige erkenning van Israel is het over en uit met de nederzettingenpolitiek, murenbouw en zijn er géén excuses meer, terechte of onterechte!
Een hudna is onacceptabel voor Israel; een hudna zegt in feite dat de klus dan over 50 jaar wel afgemaakt wordt, maar dat het basisprobleem blijft dooretteren.
Het onderkennen van het dubbele leiderschap van Hamas, waarvan Mishal degene is die naar escalatie streeft, de erkenning van een deel van de verantwoordelijkheid voor de economische situatie…het klinkt mij als muziek in de oren.
Nu moet er van Israelische kant iemand opstaan die deze geluiden op waarde schat en er serieus op in gaat, toezegt dat die Palestijnse staat er gewoon komt en binnen overeengekomen grenzen. Dat zal niet lukken zolang de politieke achterban nog raketten op zijn kop krijgt, maar toch.
Hoop, hoop, hoop!
Dank je wel Khaled voor een glimmertje positiviteit en werkelijk uitzicht op een oplossing. Nu maar hopen dat er véél meer Khaleds en Mikes zijn….
Bedankt Khaled, ik snap je standpunt beter nu. Maar ik betwijfel alleen of het zo werkt. Heeft de Palestijnse regering Israel erkent dan zullen de VS en Israel weer een ander excuus verzinnen, ben ik bang. Ik heb geen idee wat Israel en de VS ertoe zal kunnen bewegen om er mee in te stemmen met de stichting van Palestina. Volgens mij is die eis tot erkenning van Israel alleen een stok om de hond mee te slaan en niet een werkelijke eis. Ik hoop dat ik het verkeerd heb en dat jou oplossing werkt als Hamas over zou gaan tot erkenning van israel.
Khaled, thank you for your clarification. “Geen speld tussen te krijgen” indeed. (Hoe zeg je dat in het Engels?)
It would be good if new elections will lead to a more balanced coalition between Hamas and Fatah. A new administration must accept the decisions of the former one, unless they legally abolish former decisions. It is unacceptable that a new administration takes all former decisions automatically as void. Apparently, that happened, which I did not realise.
It surprises me that a party which is rooted in the Palestinian territories still listens to a leader in exile, whose interest lies not in peace and order for the people within the territory, but in the idea of war against Israël without concern for the benefit of the people.
Dear Anja, and
Dear Khaled,
Khaled, I am só very impressed by your optimism, every moment again, in your dayly life as a person, a father to your sons and you as the ceo directing the good work of NCCR for the handicapt people in the Gazastrip.
But now especially I have a personal question about your wish for soon to be new elections in the Palestinian territories.
Last Saturday you told us how it happend, it was possible that Hamas was elected for so many Palestinian voters as a punnishment for Fatah. Hamas was the only alternative voting for.
Reading Anja’s Dutch translation of your opinion on the possibilities by soon, new elections I wonder if there is any chance to make Fatah move (by European government, or us, name it please!) to give the Palestinian people alternative candidates. Alternative candidates you can trust on, not to be corruptive and be true representatives for the Palestinian people to have a peaceful life.
Can we, small individuals, our government, or whoever – tell us please from your opinion – make that you are able to elect a party/government you can trust on and is acceptable for the rest of the world to accept Palestine as a peaceful state of its own.
Besides of my political question to you ..
Thank you, Khaled, for all the so intensive effort you had to make to meet us again here in Holland.
Thank you for the possibility to meet your adorable young sons Walid and Wasim again. They have grown so much since I have met them ! Are so much enjoying – for us Dutch people – small appreciable things.
And Fida is already grown into a beauty (don’t tell her mom, Fatma) with not only ‘looks’, but also ‘brains’.
Thank you Khaled, for being you and what you do.