Terug thuis na drie dagen Den Haag, voelt een beetje als terug uit het buitenland. Twee iftars die heel verschillend van karakter waren, de ene, van de ‘multiculturele moslim studenten vereniging’ Mashriq, (dat is een doordenkertje, net als het ‘gemengde dameszangkoor’ dat we ook eens hadden) met een religieus karakter, met koranrecitaties, een speech of was het een preek van Sheich Ramadan, en dan een erg wereldlijke, de eerste landelijke vrouweniftar, met buikdanseres. Foto’s komen nog.

Minder vrolijk en minder inspirerend was het AO (Algemeen Overleg van de Tweede Kamer) over de inburgeringswet. Met Verdonk dus. Nu gebeurt het mij vele malen dat ik moet dealen met een minister waar ik het niet mee eens ben, maar dealen met Verdonk is altijd een geval apart. Ik ben niet de enige die daar altijd licht misselijk en flink sjagerijnig vandaan komt. Plaatsstaal. En behoorlijk minachtend naar het parlement, dat er tenslotte is om haar werk te controleren. Nu heeft ze toch al een flinke rij blunders en missers op haar naam staan, en om de haverklap moet ze tot de orde worden geroepen omdat ze weer een wet heeft ontworpen waar onderdelen juridisch onhoudbaar zijn, of in strijd met de EU richtlijnen, of ze wordt teruggefloten door de Raad van State, of ze blijkt verkeerde informatie gegeven te hebben, of haar eigen collega’s moeten haar tot de orde roepen, er waren toch tijden dat een minister na zoveel fouten en zo weinig bereikt naar huis werd gestuurd, maar ze gaat nog steeds gewoon door met datzelfde stoere wie maakt me wat. Tamelijk stuitend, als je daar met je neus bovenop zit.

Er komt dus een vergaand uitgeklede nieuwe inburgeringswet die nog door de Eerste Kamer moet worden aangenomen. In het AO waarschuwden de linkse parlementeleden haar: de gemeentes hebben al gezegd dat de wet absoluut niet per 1 januari uitvoerbaar is. Verdonk zegt gewoon van wel. Er zitten nog voetangels en klemmen in, met name dat er een flink deel van de 250.000 nieuwkomers waar het nog om gaat volgens de EU richtlijnen in aanmerking komen voor een permanente verblijfsvergunning, en daarmee waarschijnlijk niet gedwongen kunnen worden om verplicht in te burgeren. Verdonk geeft geen krimp. Er is forse kritiek op haar idee dat je inburgeringsexamens laat doen met slaagplicht. Onrechtvaardig, duur, moeilijk uitvoerbaar, en mogelijk ook juridisch onhaalbaar, want je mag mensen niet bestraffen voor zakken, tenzij ze aantoonbaar hun best niet hebben gedaan, dus ‘verwijtbaar’ zijn. Dat kan ook anders, voorstel van Fenna Vergeer, maak van de slaagplicht een inspanningsplicht, en laat mensen een borgsom storten die ze terug kunnen krijgen als ze de lessen wel goed hebben gevolgd. Verdonk houdt vast aan de slaagplicht. Ondanks de brief van 18 professoren, die ze ook nog geringschattend afdoet als ‘daar zitten mensen bij waarvan ik niet kan zien wat die met integratie te maken hebben’. Ik sprak nog met professor Entzinger, die het initiatief heeft genomen. Er hadden makkelijk nog veel meer namen onder kunnen staan, maar hij heeft zich nu juist beperkt tot de hoogleraren die deskundig zijn op het gebied van migratie en integratie. Voor de vierde keer moesten de parlementsleden aandringen op advies bij de Raad van State, over de juridische aspecten. (De Tweede Kamer mag zelf geen advies aanvragen, dat mag alleen de regering). Verdonk legde het opnieuw naast zich neer, niet nodig, vond ze. De waanzinnige hoeveelheid tijd van parlementariers die zo verloren gaat. De tijd van de gemeentes die straks misschien met een niet uitvoerbare wet zitten. De nieuwe bureaucratie, iemand van de gemeente Rotterdam zei me dat er straks acht verschillende regelingen zijn voor verschillende soorten migranten die in moeten burgeren. Het geld dat verspild wordt. En Verdonk met die permanente gezichtsuitdrukking van mijn naam is haas en waar maakt iedereen zich toch druk over blundert stoer door. Tot ze weer op haar vingers wordt getikt. Zoals nu met de homo’s die niet terug worden gestuurd naar Iran, terwijl zij nog zo zei, die lopen geen gevaar als ze er maar niet mee te koop lopen. Zal ze een keer zeggen, sorry, heb ik verkeerd gezien? Aaaaargh. Ik heb twee iftars overgeslagen waar ik naar een speech van haar zou hebben moeten luisteren, ik doe dat niet vrijwillig en in mijn vrije tijd. Gelukkig waren er nog een massa Verdonk-vrije iftars.
Zo, dat lucht op.

Vanochtend in de Volkskrant een kort bericht over een belangrijk onderzoek. Niet nieuw voor de mensen die al langer in kontakt zijn met moslim Nederlanders en de vele organisaties, maar belangrijk omdat het de indruk die we al hadden met onderzoek bevestigt: het is maar een fractie van de Nederlandse moslims die mogelijk ‘radicaliseert’. Twee procent van de met name jongeren keuren de Nederlandse samenleving af, en zien de islam als een superieure godsdienst die voortdurend wordt aangevallen. En daarvan kan een niet bekend percentage zich werkelijk geheel afsluiten. We hadden al een inhoudelijk onderzoek naar radicale en democratische moslims in Nederland, Strijders van eigen bodem, en nu is er ook quantitatief onderzoek gedaan. Ik zal beide onderzoeken lezen en hoop er nog op terug te komen, om daar wat meer over te kunnen zeggen dan nu kort door de bocht in de kranten staat. Hoe het ook zij, de islamofoben die zo graag willen blijven denken dat we aan de vooravond staan van een islamitische machtsovername in Nederland, waarna de democratie zal instorten, de sharia ingevoerd en een burgeroorlog zal volgen, zullen het nog moeilijker krijgen om hun doemdenken aannemelijk te maken. Dat wisten we al, maar nu wordt het door onderzoek ondersteund. Nu is het wachten op de islamofoben die net als bij het WRR rapport gaan roepen dat het allemaal een complot is en uiteraard onwetenschappelijk. Paranoia is nu eenmaal paranoia, dat stamp je er met feiten niet uit.

Ik zou overigens ook wel eens meer aandacht willen hebben voor de processen van ‘ont-radicalisering’ die ook plaats vinden. Ik heb zelf met mensen gesproken die een radicale fase doormaakten, en daar inmiddels van zijn teruggekomen, en er heeft ook wel eens een goed interview in de krant gestaan dat ik nog eens zal opdiepen. Want het is belangrijk om te weten welke factoren tot radicalisering bij kunnen dragen, het is evenzeer belangrijk om te weten wat mensen er toe kan brengen om weer van al te dogmatisch denken af te stappen.