Groot artikel in de Volkskrant over hoe er in Nederland met de Srebrenica vluchtelingen is omgegaan. Gesold, kun je beter zeggen. Het kernwoord is willekeur. De een krijgt wel een verblijfsvergunning, de andere niet. Ook deskundigen die de cases naast elkaar leggen kunnen de logica niet ontdekken. Of het moet de toepassing van de regeltjes zijn. Zoals bij een Bosnische vrouw die voor de ogen van haar man door een groep Serviers werd verkracht. Die mannen waren in burger, en dan is die vrouw volgens het IND geen ‘slachtoffer van oorlogsmisdaden’. Zie hieronder de verklaring van een grote groep hulpverleners.
Absoluut niet, zei de Israelische regering, toen ze werden beschuldigd van het gebruik van fosforbommen in Libanon. Nu geven ze het toe. Zo is dat wel vaker gegaan.
In Harderwijk is de moskee af die geheel in Turkse stijl is gebouwd. 42 Jaar heeft moskeevoorzitter Abdullah Erickci op deze moskee gewacht. Nadat de oude moskee was verkocht moesten ze drie jaar lang in een kale ruimte bidden. Nu zijn ze trots op de muurschilderingen, de dikke tapijten, de gigantische kroonluchter. Harderwijk was altijd al een gezellgie stad voor hem, zegt de voorzitter. Maar nu voelt hij zich pas echt thuis.
Niemand van de Turkse Nederlanders is erg voor de verplichte inburgering van de eerste generatie. De mensen in Harderwijk volgen wel taalcursussen, daar ligt het probleem niet. Maar zolang de bevolkingsgroepen zo gescheiden van elkaar in aparte wijken wonen wordt het Nederlands voor hen geen levende taal. Meer dan taal is de sleutel meer contact.
En zomaar iets leuks: de SP heeft voor de nieuwe huisstijl een van de Nederlandse Designprijzen gekregen. Dat wil zeggen: Thonik (waaronder Thomas Widdershoven) kreeg de prijs.
In Tegenlicht vanavond een interessante documentaire getiteld De Snuffelstaat. Mogen we nu erg trots zijn op onze verlichte cultuur, inclusief de rechten voor vrouwen en het homohuwelijk, in de jaren zeventig waren alle actiegroepen verdacht genoeg om door onze verlichte BVD (nu AIVD) geinfiltreerd te worden. Nederland 2, 21.00
En in Netwerk, Nederland 2, 19.25 een reportage over de ethische dilemma’s van Israelische soldaten in de bezette Palestijnse gebieden.
Gisteren gaf ik een lezing in Oosterbeek, in een protestantse kerk: de Vredebergkerk, Thee met Thema. Mooi zaaltje vol en goede sfeer. Ik had het over rechtvaardigheid, en hoe je dat handen en voeten geeft. En hoe moeilijk dat soms is. En over de paradigmastrijd als het gaat over Israel en Palestina. Hoe Nederlanders soms in conflict komen met hun loyaliteiten. Vroeg een vrouw bij de discussie: die actie van Israelische soldaten, helpt dat nou? Ik zei ja, want eigenlijk weten we het al tien jaar, en zijn er al veel langer dienstweigeraars en voormalige soldaten die vertellen wat ze hebben meegemaakt. Maar nu dringt het door. Waaruit blijkt dat het de moeite is om vol te houden. De parochie gaat een collecte houden voor het werk in Gaza van Stichting Kifaia. Wat niet vanzelfsprekend is. Veel kerken worstelen nog steeds met hun loyaliteit met Israel, en hun steun aan de Palestijnen. Ik ging tevreden naar huis.
Aanbevolen: Gegen die Wand, een Turks-Duitse film, warm en hard. Een typisch product van de migratie dat er nooit zou zijn gekomen zonder de ‘hybride’ mensen (term van Halleh Ghorashi), de mensen met meer dan een cultuur. Komt vanavond op Arte, 20.40. Maar ook te huur in de videotheek.
Klinkt als een geode avond. Ik heb liever dat kerken worstelen met hun loyaliteit dan ijzeren-heinig achter Israel blijven staan. Nu wordt er tenminste gediscussieerd.
Zaterdag ontmoette ik Bill en Kathleen Christison, twee inmiddels gepensioneerde CIA officials met bergen kennis over de bezetting van Palestina.
Mevrouw Christison vertelde hoe ze op een etentje met kennissen in gesprek raakte met een vrouw die de oude bekende pro-Israel argumenten afvuurde (Palestijnen willen de joden de zee indrijven, klein maar dapper Israel omgeven door vijandige moslimstaten, etc)
Toen mevrouw Christison alle argumenten ontkracht had, antwoordde de vrouw: “Het kan wel zijn dat jij hier meer vanaf weet dan ik, maar ik heb mijn mening en ik weet wat ik wil geloven.” Verontrustend.
Dat ken ik maar al te goed, Christine, het blijft een kwestie van ‘paradigma’s’ die mensen niet graag opgeven op grond van feiten. Als dat niet zo was, dan zou de meerderheid in Israel niet stemmen op een regering die ook henzelf naar de afgrond drijft.
Als klein land houden onze regeringen ervan een grote broek aan te trekken en in Atlantische kring goed te vallen, o.a. door actief mee te doen aan allerlei militaire operaties ‘om de mensen daar te helpen’. Vaak worden deze eerst zoveel mogelijk voorgesteld als opbouwwerk.
Militair pal staan voor de plaatselijke bevolking is er niet bij, veel te riskant: de veiligheid van ‘onze eigen jongens’ gaat boven die van de te beschermen bevolking. Uit de reportage van Arnold Karskens gisteren op tv bleek dat onze soldaten daar voornamelijk bezig zijn zichzelf te beschermen. In Srebrenica kwam het hier uiteindelijk ook op neer: men koos voor zichzelf, nam nog een pilsje op de ‘voor ons’ goede afloop en liet de mensen aan hun lot over.
Heb snuffelstaat gemist, maar kan me er iets bij voorstellen. Helaas bestaat de snuffelstaat nog steeds en worden nu moslims te pas en te onpas bespionneerd en zelfs tegen elkaar uitgespeeld. Ik spreek (helaas) uit eigen ervaring.