Het regeeraccoord moet er maandag liggen. De diverse fracties staan klaar om er hun tanden in te zetten.
Er is weer gevochten in Gaza, het is de vraag of de wapenstilstand te herstellen valt. Een woordvoerder van Washington zegt dat daarmee bewezen is dat de Hamas regering heeft gefaald om de eigen mensen veiligheid te bieden. Dat is waar. Wat ze er niet bij zeggen is dat ze er zelf, in samenwerking met Israel, alles aan gedaan hebben Hamas te laten falen en om de democratisch gekozen regering uit te schakelen. De economische boycot, mede ondersteund door Europa, heeft er stevig ingehakt.
Tegelijk werden er stevige pogingen gedaan om Abbas, die toen hij nog de gekozen premier was voornamelijk werd genegeerd, weer in het zadel te helpen. Zo werd van de miljoenen belastinggeld die de Palestijnen nog van Israel te ontvangen hadden een klein deel teruggegeven, naar niet aan de regering, aan Abbas. Ook kan Abbas nu wapens krijgen om zijn strijdkrachten te versterken. De VS heeft daar 80 miljoen dollar voor uitgetrokken. Hamas heeft steeds meer zijn toevlucht moeten nemen tot geld uit de Arabische landen, met name Iran. Daarmee is ook de invloed van de radicale groepen in de Arabische landen Hamas versterkt. En dat maakte het in Gaza nog moeilijker voor Hamas en Fatah om tot een vergelijk te komen. Kortom, zonder dat er iets afgaat van de verantwoordelijkheid van de groeperingen in Gaza zelf, Israel en de VS hebben er alles aan gedaan om de democratische regering ten val te brengen en een burgeroorlog tussen de Palestijnen te bevorderen. En nu drie keer raden hoe dat wordt begrepen in tweederde van de wereld buiten het Westen. De VS als de brenger van democratie. Vast.
Uitgebreid artikel over Pappe in Trouw vanochtend. Terecht dat er aandacht wordt geschonken aan wat hij te zeggen heeft. Zijn historische analyse gaat niet alleen over wat er rondom 1948 is gebeurd, maar gaat gepaard met een belangrijke visie op wat er nu aan de hand is en wat er zou moeten gebeuren om het tot een werkelijke oplossing te brengen.
Pappe beantwoord de vraag of het niet begrijpelijk is dat mensen na de holocaust nog maar een gedachte hadden: dit nooit meer. Veiligheid ten koste van alles. ‘Dat is de geaccepteerde visie, die je ook in Yad Vashem (de herdenkingsplaats voor de holocaust, een organisatie die zich ook ten doel stelt om informatie over de holocaust te verspreiden) tegenkomt. Eerst zie je de gruwelen van de holocaust, daarna de boodschap dat Israel de oplossing is. Maar sinds 1945 zijn er in israel ruim veertigduizend joden gedood, door oorlog en terreur. Zo veilig is Israel dus niet. Klopt, je weet niet wat er ooit in Europa weer kan gebeuren. Maar een nieuwe holocaust zal, vrees ik, eerder tegen moslims zijn gericht’ – aldus Pappe.
Je kunt niet je eigen veiligheid boven alles stellen en alle andere waarden, humanisme, socialisme, liberalisme ervoor aan de kant zetten. ‘Ik wil geen Zuid-Afrikaanse Boer worden’. En laten we onder ogen zien: zionisme is een koloniale beweging, zegt Pappe.
Er was een alternatief, destijds in 1948. Dat was niet een joodse staat maar een bi-nationale staat. Daar voelden de Arabieren wel voor, al was het niet makkelijk geweest. Maar dat was duidelijk niet de bedoeling van de zionistische groepen. En de stemmen tegen een joodse staat, ook van joden zelf, werden nauwelijks gehoord.
Zoals Hannah Ahrendt, die samen met een groep prominente Amerikaanse joden, waaronder Albert Einstein, op 4 december 1948 een brief publiceerden in de New York Times, waarin geprotesteerd werd tegen het bezoek van
Menahem Begin aan de VS. In april 1948 had Begin de zionistische terreurgroep Irgun geleid, toen het bloedbad werd aangericht in het dorp Deir Yassin. Een dorp dat tot dan toe altijd een goede verstandhouding met de joden had gehad, en dacht veilig te zijn. Zonder dat er enig verzet werd geboden werd een groot deel van de dorpelingen, vrouwen en ouderen, vermoord. Ahrendt en Einstein waarschuwden voor Begin, die in hun ogen bezig was ‘een fascistische partij te organiseren en die een mengeling van ultranationalisme, religieuze mystiek en rassensuperioriteit predikt.’
En Martin Buber zei later: “Only an internal revolution can have the power to heal our people of their murderous sickness of causeless hatred … It is bound to bring complete ruin upon us. Only then will the old and young in our land realize how great was our responsibility to those miserable Arab refugees in whose towns we have settled Jews who were brought here from afar; whose homes we have inherited, whose fields we now sow and harvest; the fruits of whose gardens, orchards and vineyards we gather; and in whose cities that we robbed we put up houses of education, charity, and prayer, while we babble and rave about being the ‘People of the Book’ and the ‘light of the nations’.” Maar in de nadagen van de holocaust luisterde ook in Europa bijna niemand naar deze waarschuwende geluiden.
In de Volkskrant was al eerder een uitgebreide boekbespreking van Pappe’s boek over de etnische zuivering (26 januari). Daarin doet Alex Burghoorn nog een journalistiek paradigma-tweetje, naar ik aanneem om het verwijt van ‘eenzijdigheid’ te ontlopen, wat je krijgt als je zegt dat Pappe gelijk heeft. Ja, Israel is verantwoordelijk voor de etnische zuivering, maar de Palestijnen waren ook niet zonder fouten, want die hebben het wat verzet betreft af laten weten, zegt Burghoorn, naar aanleiding van het boek van Rashid Khalidi, The Iron Cage – The Story of the Palestinian State waarin omschreven staat hoe ook de Palestijns elite het in de strijd tegen de Britse overheersing al af liet weten. Alsof te weinig verzet bieden gelijk te stellen is aan een groots opgezet en uitgevoerd plan tot etnische zuivering.
Het is waar, het overgrote deel van de Palestijnen onderschatte de gevolgen van de zionistische bezetting. De lokale bevolking had al heel wat bezettingen en veroveringen achter de rug, en ging er van uit dat ze als de rust was weergekeerd hun normale leven weer konden hervatten. Onder geen van de vorige heerschappijen was de gewone infrastructuur van het land aangetast, lokale leiders bleven op hun plek, de boeren konden op het land blijven werken ook als het eigendom in andere handen overging, ze betaalden gewoon hun belasting aan een ander regime – maar het gewone leven ging door. Weinig Palestijnen hadden door dat met de zionistische verovering een definitief einde zou komen aan hun traditionele bestaan, en dat ze niet, zoals na andere oorlogen, naar hun huis en land terug zouden kunnen keren. Veel vluchtelingen namen niet veel meer mee dan de sleutel van hun huis. Niemand had ze er op voorbereid dat ze zestig jaar later nog steeds vluchtelingenstatus zouden hebben, en dat de gehele Westerse wereld, na een zwakke poging van de VN om hun recht op terugkeer te garanderen het er bij zou laten zitten.
In het boek van Pappe blijkt Ben Goerion helemaal niet blij met de manier waarop het overgebleven deel van de Palestijnse bevolking de neiging had om na de oorlog meteen weer te proberen het gewone leven op te pakken en het verzet te staken. Want dat ontnam hem de mogelijkheid om de etnische zuivering te verkopen als ‘vergeldingsmaatregelen’ en ‘zelfverdediging tegen Arabische agressie’. Wat het toen jonge Israelische leger geen moment heeft weerhouden om de etnische zuivering voort te zetten.
Ik ben nu halverwege het boek van Pappe, en het is geen vrolijke lectuur. Dorp na dorp werd aangewezen voor vernietiging, de aanvallen werden meestal ’s nachts ingezet, huizen werden opgeblazen, met de mensen er nog in. De bedoeling was niet alleen verwoesting, maar ook ontvolking, de overgebleven mensen moesten op de vlu, zodat later gezegd kon worden dat ze ‘vrijwillig’ waren gegaan. Een nieuw wapen, de vlammenwerper, werd ingezet. Ook dorpen die dachten veilig te zijn, omdat ze nooit aan het verzet tegen de Britse en later de zionistische troepen hadden deelgenomen gingen er aan. En ondertussen werd er naarstig gewerkt aan nieuwe wapens. Er werden proeven gedaan op dieren hoe je ze blind kon maken. Tegenwoordig zijn er geavanceerdere wapens.
Ik lees het boek met moeite uit. Vooral omdat het niet alleen geschiedenis is. De tactiek, om de Palestijnen zoveel mogelijk van hun land te verdrijven, gaat onder onze ogen gewoon door.
Ik denk dat je gelijk hebt. Net als de Palestijnen.
Het drama is dat je geen gelijk krijgt. Net als de Palestijnen.
Het lijkt op de situatie in de Koude Oorlog. Het ene blok steunt de ene partij en het andere steunt Hamas.
Er zijn tekenen dat het ene blok van binnenuit desintegreert. Net als de Sovjet-Unie ziet het er naar uit dat het westen politiek implodeert. De Democraten zullen winnen in de VS. Blair met Labour zal ook verdwijnen. De paladijnen zullen hun conclusies trekken.
Laten we duimen dat er geen grote aanslagen plaats zullen vinden in het westen. Dat zou de omslag ten goede wel eens teniet kunnen doen.
Mijnheer van Gelderen,
“Er zijn tekenen dat het ene blok van binnenuit desintegreert. Net als de Sovjet-Unie ziet het er naar uit dat het westen politiek implodeert. De Democraten zullen winnen in de VS. Blair met Labour zal ook verdwijnen.”
Hiermee geeft u aan dat de democraten etc. gericht zijn op de vernietiging van het westen. En daar bent u blij mee, zegt u. Meent u wat u hier schrijft?
Interessant, is het terugkerende verhaal van Deir Yassin nu er steeds meer bewijzen opduiken, dat de Arabische versie toch niet zo betrouwbaar is als altijd aangenomen.
“Zonder dat er enig verzet werd geboden werd een groot deel van de dorpelingen, vrouwen en ouderen, vermoord. “ schrijft Anja Meulenbelt in haar weblog vandaag, wetende dat dit een onjuiste weergave van de werkelijkheid is.
Op 9 april viel de Joodse verzetsbeweging lrgoen het dorp binnen. Ondanks een ongeluk wist
een truck met luidspreker het dorp, als eerste voertuig, te bereiken met waarschuwlngen in het
Arabisch, dat men de wapens moest neerleggen en vluchten. Het antwoord was geweervuur.
In het dorp waren veel Irakese en Arabische milities verschanst.
De strijd was verschrikkelijk en nam een groot deel van de dag in beslag. De Irgoen meldde 4 doden en 41 gewonden aan Israëlische kant. Aan Arabische en Irakese kant liepen de cijfers uiteen van 110 tot 1000 doden. Een rapport, opgesteld door de Arabische universiteit Bir Zeit, meldde 107 doden en 12 gewonden aan Arabische kant. (bron: Sharif Kanaana and Hihad Zitawi, Deir Yassin, 1987)
Dat is de versie zoals Israel ons die graag wil doen geloven, Daan. Die is al breeduit weerlegd, door Benny Morris, overtuigd zionist als eerste, en nu met nog meer documentatie door Ilan Pappe. Het is natuurlijk voor veel mensen onverteerbaar dat er moedwillig dorpen zijn aangevallen en volstrekt weerloze dorpelingen zijn geexecuteerd, maar de documentatie is solide en consistent. Het valt moeilijk meer te ontkennen dat er sprake is geweest van een planmatige etnische zuivering, waar het bloedbad in Deir Yassin onderdeel van uitmaakte.
Dus doe de moeite, en lees zijn boek.
Beste Anja, Het is een feit, dat er in de aanloop van de onafhankelijkheid van Israël wederzijds wreedheden zijn begaan, zoals het vermoorden van 77 joodse doktoren en verpleegsters door de Arabieren 4 dagen na de aanval op Deir Yassin.
Dat er naar de huidige maatstaven oorlogsmisdaden zijn gepleegd door Israelische soldaten, of paramilitairen is geen geheim, maar het doen voorkomen, dat deze vermeende oorlogsmisdaden niet zouden zijn gepleegd door de Arabieren, is een ernstige nalatigheid, in deze context.
Ook een omissie is het verzwijgen van de terreur tegen Palestijnse journalisten, door zowel de Hamas, en de Fatah. En niet te vergeten, een onderzoek van het Palestinian Center for
Policy and Survey Research in 2003, die een onderzoek heeft gedaan naar de wens van de gevluchte Palestijnen om te mogen terugkeren naar Israël.
Dr. Khalil Shikaki een Palestijn van onverdachte signature, wiens broer de oprichter was van de Islamic Jihad, kwam met een niet welgevallige uitkomst, en werd met geweld duidelijk gemaakt dat deze waarheid niet gepast was.
Selectieve en eenzijdige informatie Anja lijd altijd tot tunnelvisie !
Het valt moeilijk meer te ontkennen dat er sprake is geweest van een planmatige etnische zuivering schrijft Anja Meulenbelt, en refereert aan de mening van Benny morris, en Ilan Pappe.
Volgens Benny Morris was er helemaal geen vooropgezet plan om de Arabieren systematisch te verdrijven, terwijl Ilan Pappe deze conclusies wel trok.
Pappe, “ Morris is een positivist: als het enkel impliciet is, niet geschreven is, dan wil hij de zaak niet opwerpen in zijn boeken. Ik denk dat historici verder moeten gaan dan dat.
Waarom omarmd Anja dan zo graag de theorie van Pappe, die enkel en alleen gebaseerd is op een interpretatie van een serie voorvallen.
Censuur toepassen op haar weblog, om onwelgevallige meningen te weren, lijkt mij uiteindelijk contra produktief.
‘Wederzijdse wreedheden’, dat is een poging tot paradigma twee, Daan. Maar het is geen kwestie van twee gelijke partijen die alletwee slechte dingen doen. Dus ook als je kritiek hebt op de Palestijnen, het doet niets af van de verantwoordelijkheid van Israel voor de etnische zuivering noch de er op volgende bezettingspolitiek, de schendingen van de mensenrechten enzovoorts.
Pappe heeft een belangrijk, maar pijnlijk boek geschreven. Pijnlijk vooral voor de mensen die Israel boven verdenking verheven willen houden. Je kunt dat lezen, Daan. Je kunt proberen zijn betoog, dat goed gedocumenteerd is te weerleggen. Ik denk niet dat je dat gaat lukken.
Wat zeker niet helpt is Pappe af te doen als ‘alleen maar een interpretatie van een serie voorvallen’, en het helpt ook niet om mij van van alles te beschuldigen. Dat is de bekende manier, Daan, als de boodschap je niet bevalt gaan schieten op de boodschapper. Dus doe dat maar niet. Het maakt geen indruk.
On a cold Wedsnesday 10 march 1948 a group of eleven men etc, begint het verhaal van Pappe, waarin hij concludeert, dat er een vooropgezet plan zou hebben bestaan, om alle Arabieren te verdrijven.
In het journal of Palestine studies, wordt vermeld dat mede historicus Benny Morris deze theorie niet onderschrijft.
Dit maakt het voor de lezer niet gemakkelijker.
Ten aanzien van de feiten, lees ik in de bronvermelding over de in de eerste zin genoemde elf zionistische leiders, dat de samenstelling van de elf leiders op basis van een mosaic van reconstructies is gebaseert.
Er worden documenten genoemd,die in de IDF en Haganah archieven zijn gevonden.
Omdat het hier om een historisch onderzoek gaat, vraag ik mij af waarom deze documenten niet in het boek worden getoond, zodat ook de lezer zijn eigen compositie kan maken, en oordeel daaruit trekken.
Overigens, lijkt mij enige veronwaardiging hierover nogal hypocriet, immers hebben wij niet zonder enig protest de verdrijving van 3 miljoen sudetenduitsers [1946 meen ik] laten gebeuren.
Dit is immers goed gedocumenteerd [ Benes Decreet]
Het verwijt van selectieve en eenzijdige veroordelen, heeft zeker een kern van waarheid in zich.
En als je dan verder leest dan kom je er achter dat Pappe behoorlijk heeft kunnen recontrueren wat er toen gebeurde.
Over de verschillen tussen Morris en Pappe schreef ik al. Over het grote deel van het feitnmateriaal zijn ze het eens, maar Morris had toen nog niet de beschikking over de documenten die sindsdien zijn vrijgegeven, en die Pappe wel gebruikte, behalve dat Morris geen gebruik maakte van Palestijnse bronnen. Dat er sprake was van een etnische zuivering, daar zijn beide historici het over eens, al verschilt de mate waarin ze aannemen dat dat planmatig is gebeurd. Maar zoals gezegd, Pappe had vervolgens de beschikking over meer materiaal, en hij maakt meer dan aannemelijk dat het inderdaad een plan was.
Verder is het niet gebruikelijk om documenten in een boek af te drukken, je kunt geen bibliotheek in een boek gaan stoppen. De bronnen zijn, zoals dat hoort, aangegeven.