Dagboek 14 april 2007

Straatsburg. Stond er een meneer voor me aan de balie van het hotel die vroeg of hij een special price kon hebben. Nou dat kan hier dus niet. Cultuurverschil. Ik dacht er over in de trein heen, omdat het me zo deed denken aan vroeger, toen ik in Duitsland op Lesereise was, van Kiel naar Koblenz en naar Oer Erkenschwick en Ober Ursel. Snachts wakker zorden en dan niet weten waar je bent en ook niet helemaal wie je bent. (O k*t, dit is weer zon franse indeling van het toetsenbord; ik word dqqr helemqql gek vqn; ik moet ik steeds terug om aatjes vqn de qtjes te maken. ik had een hele filosofische verhandeling in mijn hoofd over cultuur en identiteiten maar dit wordt niks) Ik heb alle papieren gelezen, ik weet het schema van de vergaderingen, en dat ik morgen als nieuw plaatsvervangend lid van de Raad van Europa mijn pasje moet gaan halen, ik weet dqt ik in de commissie migratie zit, maar alles is nog vreemd en moet worden veroverd. Nou ik dacht nog van alles maar ik zit als een kleuter lettertje voor lettertje dit bericht te tikken dus dit was het even voor vandqqg:
Morgen beter.

9 gedachten over “Dagboek 14 april 2007

  1. Als je dan toch in Straatsburg bent voor Europese Aangelegenheden, misschien meteen even qqnkqqrten dat er één toetsenbord met één soort codes komt? 🙂

  2. Fijn dat je goed bent aangekomen, soms is dat ook al een felicitatie waard!
    Liefs Anneke Jos

  3. Rooieavotr, ik denk dat men dat al jaren probeert, maar je het met FRANSEN van doen….. en dat gaat dus gewoon niet lukken. Mijn vriendin werkt inmiddels al jaren op zo’n toetsenbord en kan het nauwelijks meer op het qwerty bord… 😀

  4. Tja, en met o.a. dat @-symbool is het ook af en toe klooien, heb ik in Spanje en Turkije gemerkt. Maar ja, daar is een wat ander toetsenbord noodzakelijk vanwege de afwijkende letters (zoals de -n- met krulletje (nj) en de -i- zonder punt (uh)).

  5. Even wennen, dat Azerty. Maar de accenten op klinkers (éàèùç) krijg je er gratis bij!

  6. Ik wil helemaal niet wennen aan Azerty (stampvoet, stampvoet) ook al hebben ze leuke piepjes op de letters want dan kom ik weer thuis en als de kabeltjes daar nog eens in orde komen en ik daar weer internet heb zit ik straks weer net zo te klooien om weer Qwerty te leren, aaaaargh.

  7. Die tolken, hardwerkende mensen trouwens, en geen tienduizend, zijn er om te tolken. En ik ben niet gewend om iedereen als mijn persoonlijke personeel te beschouwen alleen omdat ‘wij’ ze zouden betalen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *