Dagboek 3 juli 2007

070702gouda-011.jpg

Gisteren waren Jan en ik voor een klein werkje naar Gouda, waar een groep van twintig jongeren die een reis gaan maken naar Palestina, dat wil zeggen, de Westoever, zich door ons voor wilden laten lichten over hoe je dat aanpakt, als je door checkpoints moet en wat je moet doen als je wordt ondervraagd door de Israelische security. Gewoon zeggen wat je gaat doen en wat je hebt gedaan, is ons advies. Het kan heel intimiderend zijn, ook wij hebben de ervaring van in een tunnel bij de grens van Gaza staan, met onze handen omhoog, terwijl er door onzichtbare mensen iets door de luidsprekers wordt geroepen in de trant van draai je om, doe je jas uit, maar zie het maar als een slechte film waar je even doorheen moet.

Belangrijker vonden Jan en ik het hoe je omgaat met je emoties. Het zijn niet de vreselijke dingen, die zullen ze waarschijnlijk niet meemaken, want er wordt natuurlijk heel erg op hun veiligheid gelet, het is vooral de eindeloze reeks kleine vernederingen die je wel ziet, oude mensen die uren wachten bij de checkpoints, mensen die hun huis hebben verloren omdat het is afgebroken, families die wachten op hun vader of broer die in de gevangenis zit, die iedereen met enig gevoel in zijn lijf zo aangrijpen. Dus geef elkaar een beetje de ruimte om je gevoelens te uiten, en probeer niet stoer te blijven, zeiden wij.

070702gouda-001.jpg

070702gouda-002.jpg

070702gouda-003.jpg

070702gouda-005.jpg

070702gouda-010.jpg

070702gouda-013.jpg

070702gouda-013a.jpg

070702gouda-016.jpg

En reken er op, het is ook niet makkelijk als je terugkomt in Nederland, waar zoveel mensen niet willen begrijpen wat bezetting betekent. Ik herinner me de vrouw die met ons meewas, en in een supermarkt een kennis tegenkwam die haar vroeg of ze een fijne vakantie in Israel had gehad, en hoe ze toen de neiging had om een pak vla op haar hoofd om te keren. Dat zoveel mensen nog steeds niet willen weten wat er gebeurt is onverdragelijker als je het net allemaal zelf gezien hebt.
De jongeren hebben een website waar de verhalen van hun reis opkomen: www.leveninpalestina@waarbenjij.nl

Voor wie echt wil weten wat er gebeurt, op de Wij Willen Weten site heeft Umar Mirza nu de hele documentaire Occupation 101 gezet, die valt hier te bekijken. Het is, ook voor iemand als ik die door de wol geverfd is indrukwekkend. De documantaire is vooral gericht op het Amerikaanse publiek, dat als het even kan er nog minder van weet dan het Nederlandse.

Het is een anecdote die ik al vaker heb verteld, dus oudere weblogbezoekers weten het al, maar op de bewuste 11 september was ik toevallig in de VS – ik was naar een congres, omdat ik, met mijn werk in het voormalig Joegoslavie en in de Gazastrook dacht, fijn, even naar een land zonder oorlog. Toen we in dat congres probeerden om te bevatten wat er was gebeurd en wie het hadden gedaan zat ik naast een Amerikaanse vrouw, hoogopgeleid, krantenlezend, die zei: begrijp je dat nou van die Palestijnen, nadat Amerika ze zo heeft geholpen. Ik zei maar even niks, toen. Wetend dat het geen Palestijnen waren, die zouden daar a. niet de organisatie voor hebben gehad, en b. waren ze niet geinteresseerd in zulke aanvallen, zelfs de meest radicale mensen van het verzet wilden niets te maken hebben met een Al Qaida-achtige strategie. Maar het ergste vond ik dat die vrouw oprecht dacht dat de VS de Palestijnen steunde.

Voor wie dat nog denkt is deze documentaire bedoeld. Het zijn vooral Amerikanen die aan het woord komen, Joodse Amerikanen als Phyllis Bennis en Noam Chomsky, Israeli geworden Amerikanen als Jeff Halper. Het is, in beeld gebracht, de werkelijke geschiedenis, zoals ook onderzocht en verteld door Ilan Pappe, het zijn de beelden van de werkelijke bezetting, en de feiten: hoeveel miljarden van het Amerikaanse belastinggeld worden uitgegeven om Israel in staat te stellen die bezetting vol te houden. Het legt in feiten uit wat die bezetting betekent. Zeggen de Israeli’s dat ze bereid waren 85% van de Westoever ’terug te geven’? Hoe is het als je de gedetineerden in een gevangenis zegt: jullie mogen de gehele ruimte binnen de gevangenis hebben, alleen die laatste vijf procent, de muren, deuren en sleutels, die houden wij.

Een indrukwekkend portretje van de Amerikaanse Rachel Corrie die door een Israelische bulldozer werd gedood toen ze probeerde de verwoesting van huizen in Rafah tegen te houden. De woorden van haar ouders. Ga het zien.

In de Volkskrant staat vandaag een artikel van Harry van Bommel en mij, op de opiniepagina. Voor de webloglezers geen verrassing wat we zeggen: zet de bezetting weer bovenaan de politieke agenda, en doe niet mee aan de verdeel-en-heerspolitiek van Israel en de VS, die willen dat we de ene helft van de Palestijnen wel (een beetje) steunen en de andere helft laten stikken.

Het artikel zit merkwaardig ingeklemd tussen een opiniestuk van Likud, waar uiteraard het woord bezetting niet in voorkomt, en de Palestijnen weer eens uitgemaakt worden voor jodenhatende terroristen. En aan de andere kant met een fijn stuk van Leon de Winter over Femke Halsema die het islamofascisme omarmt. Was de Volkskrant misschien een beetje bang dat ze anders van ‘eenzijdigheid’ beschuldigd konden worden?

Het is dinsdag. Ik ga naar Den Haag. Om vijf voor twaalf neemt de voorzitter van de Eerste Kamer de handtekeningen in ontvangst van de aktie voor openheid over Irak.

17 gedachten over “Dagboek 3 juli 2007

  1. Anja en Jan,

    De bijeenkomst was erg indrukwekkend en boeiend. Behalve dat het een serieuze kwestie is, hebben wij toch met een dosis humeur de aandachtspunten besproken.

    Bedankt voor alle uitleg en het beantwoorden van onze vragen!!

    Tot ziens, en na de reis hopen wij jullie nog te spreken over onze indrukken.

    Groet,

    Mariam el Idrissi

  2. Hoi Anja,

    Mooi verslag over gisteravond! Kleine, maar belangrijke opmerking: ons weblog-adres is niet goed vermeld. Het goede adres is: http://www.leveninpalestina.waarbenjij.nu
    Op dit adres kunnen mensen zich aanmelden die op de hoogte willen blijven van onze bijzondere reis!

    Groetjes Marloes

  3. Beste Anja,

    Wat is jou mening over het Hamas handvest.
    Hoe serieus moeten we deze nemen.
    Staat de inhoud daarvan niet een duurzame vrede in de weg.

  4. Nou, dank jullie allemaal voor vier keer het juiste webadres!

    Wilmina, ik vind het veel belangrijker om te kijken wat Hamas doet, dan wat ze in het verleden hebben gezegd. Ik ben geen aanhanger van fundamentalisme, en ik hoef ook geen vriendjes met Hamas te worden om te zien dat ze wel degelijk een ontwikkeling doormaken in de richting van politieke verantwoordelijkheid in plaats van gewapend verzet – hoewel ze dat nooit principieel zullen afwijzen tot de bezetting is opgeheven – maar dat deed Mandela ook niet, dat vergeten we makkelijk. Ik zie ook dat ze bereid zijn tot samenwerking, bijvoorbeeld in een eenheidsregering. En ze zijn wel degelijk bereid om te praten, maar een fout zullen ze niet meer maken, en dat is de fout van Arafat, die Israel erkende en daarmee 78% van het oorspronkelijke land weggaf zonder enige garantie dat er vervolgens een Palestijnse staat zou komen. Dat zal Hamas dus nooit doen, en eerlijk gezegd, daar hebben ze gelijk in. Opgeven van gewapend verzet, Israel noemt elke vorm van verzet terreur, is een uitkomst van onderhandelingen, niet een voorwaarde, en al helemaal geen voorwarde als Israel helemaal niet wil onderhandelen en zich ook niet aan al gemaakte verdragen wil houden.
    Ik zie dat eindeloze gehamer op dat handvest, dat in werkelijkheid nooit een grote rol heeft gespeeld, en dat eindeloze herhalen van ja maar ze willen israel vernietigen (alsof ze daar in de verste verte de mogelijkheden toe zouden hebben trouwens) niet meer dan een afleidingsmanoeuvre om steeds maar weer de schuld bij de slachtoffers van de bezetting te leggen, blaming the victim, zonder het over het werkelijke kwaad en de oorzaak van veel geweld en ellende; de bezetting zelf te hoeven hebben.
    Ik zal morgen een iets uitgebreidere versie van het Volkskrant artikel op het weblog zetten.

  5. De bijeenkomst was erg nuttig! Heb er veel van geleerd. Door een beetje humor werden de meeste serieuze onderwerpen op een leuke manier besrproken. Ik werd ook erg geraakt door de korte verhalen van jou en Jan.

    Veel sterke met alle activiteiten!

  6. Die “omsingeling” (van het stuk van Harrie van Bommel en jou) door Likoed Nederland en Leon de Winter is bedoeld om bij voorbaat “evenwicht” aan te brengen en vooral het effect van jullie stuk wat te “neutraliseren”, denk ik. Iets waaraan men nooit denkt als een eenzijdig pro-Israëlstuk wordt geplaatst.

  7. Beste Anja en Jan,
    Via deze weg wil ik jullie nogmaals bedanken voor de mentale voorbereiding op wat ons te wachten zou kunnen staan in Palestina. Ik heb zelf nog even “geoefend”(n.a.v. die oefening die je hebt meegegeven) thuis met wat vrienden.
    Ik kan er nu echt voor gaan!

    Hartelijke groeten en bedankt voor de hart onder de riem!,

    Shaira Soekhai (deelneemster leven in Palestina)

  8. Selam walaikoum broeders en zusters van de Islam en broeders en zusters van het bestaan,

    Ik vind het een fijn gevoel, dat er mensen zijn die kiezen om deze bezette gebieden te bezoeken. Mensen die WEL open staan om de waarheid onder de ogen te zien. Ik wens jullie een goede reis toe, Moge Allah (swt) jullie beschermen en weer veilig terug laten komen. Het zal een heftige reis worden, een reis met veel ”wonden”. Ik ben benieuwd naar de reacties en ervaringen. Hopelijk zullen die hier ook op de site geplaatst worden.

    Ma3a selem,
    Liefs Ines M.

  9. Mandela zou zich geen moment schamen voor het feit dat hij eens heeft gezegd de gewapende strijd niet op te geven voor er een eind gekomen was aan de apartheid. Verzet tegen onderdrukking en bezetting is namelijk een recht van alle volken. Dat we Mandela nu vooral zien als vredesengel en niet langer als terrorist heeft er mee te maken dat de strijd tegen de apartheid gelukt is. Ik weet de tijd nog dat er over Klaas de Jonge, die mee had gedaan aan het gewapend verzet, in de Tweede Kamer werd gezegd dat hij als terrorist geen recht zou hebben op een uitkering in Nederland. En nu doen we in Nederland alsof we allemaal een beetje in het verzet hebben gezeten en altijd al tegen de apartheid waren terwijl er vele jaren taai activisme voor nodig waren om de Nederlandse bevolking een beetje mee te krijgen. Ik bedoel maar.

    Wat persoonlijkheden zijn Mandela en Ahmadinejad onvergelijkbaar. Uiteraard. Zoals ook Behnam Taebi zei, die zelf gevlucht is voor het regime in Iran: het is een platte populist. Hij slaat vreselijke oorlogstaal uit. Maar dat is hier het punt niet. Waar het om gaat is dat de VS een mogelijke aanval op Iran voorbereid, ons klaarstoomt om daar in mee te gaan, en er in de voorafgaande propagandaoorlog alles aan doet om Ahmadinejad zo zwart mogelijk af te schilderen, inclusief hem zaken in de schoenen schuiven die hij niet gezegd heeft. Het is dus aan ons om onafhankelijk en kritisch te blijven, zelf op onderzoek uit te gaan, en de lastige vraag niet uit de weg te gaan in welke mate het Westen zelf meewerkt aan de groei van anti-westerse islamistische regimes. En daarvoor is het belangrijk om te luisteren naar de mensen die in deze zaak het meest betrouwbaar zijn: mensen die de regimes daar zelf mee hebben gemaakt, die daar niet voor niets voor zijn gevlucht, die helemaal niet van plan zijn om hun kritische houding naar wat er in Iran gebeurt te laten schieten, en toch zeggen; een aanval op Iran is verkeerd.

    Ook daarvoor is het belangrijk dat er openheid komt over hoe we de oorlog tegen Irak ingesjoemeld zijn, met welke leugens. Want straks gebeurt dat weer.

  10. Anja,

    geweldige voorlichting maandag. Heel goed gedaan. Ik ben ervan overtuigd dat de antwoorden die je op onze vragen gaf van toegevoegde waarde zullen zijn om de reis goed te doorstaan. Ook de tips die je ons gaf voor bij de checkpoints en douanes zullen erg waardevol zijn. Ik wens je heel veel succes bij je werkzaamheden als SP’er, mijn stem heb je in ieder geval verdiend.

    Sorry Michel Klijmij, ik stem vanaf nu op de SP, niet op groenlinks…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *