(Cartoon Jos Collignon, Volkskrant)
Ik had het er al over, hier. Het vogelaart nog even door, hoewel nu langzamerhand everybody who is anybody zijn zegje gedaan heeft, redacteuren, columnisten en pagina’s vol opiniestukken. Minister Ella Vogelaar heeft het gedaan. Maar wat heeft ze nou helemaal gedaan?
Anet Bleich schrijft in de Volkskrant van gisteren:
Waar zijn die critici toch zo boos over? Gaat het om Vogelaars vaststelling dat er angst bestaat voor de islam? Om haar wens de gelijkstelling tussen de islam als religie en de fundamentalistische laat staan de terroristische uitwassen ervan te doorbreken? Vinden de critici het verkeerd dat ze constateert dat de islam op dit moment een van de grote godsdienstige stromingen in Nederland is, omdat er een miljoen mensen die (in elk geval nominaal) moslim zijn en in de toekomst vrijwel zeker nog meer? Of gruwen ze van de gedachte dat Nederlanders zich over een paar honderd jaar wellicht op een joods-christelijke-islamitische traditie zullen beroepen?
In ieder geval veel verwijten. Ook in de redactionelen. Zo in de Volkskrant (17 juli):
Voor een minister die politiek is grootgebracht met het feminisme toont Vogelaar een pijnlijke blinde vlek voor de religieus gemotiveerde onderdrukking van moslimvrouwen. Een expliciete keuze voor zelfbeschikking van die vrouwen is tegelijkertijd een keuze tegen het tolereren en subsidieren van islamitische instellingen die zelfbeschikking in de weg staan. Een minister van integratie kan nu eenmaal niet elke moslim te vriend houden. Dat moet ze ook niet willen.
Wat een onzin. Nergens blijkt uit dat Vogelaar geen oog zou hebben voor de vrouwen. En wie zich beter op de hoogte stelt weet, zoals dat op dit weblog als sinds jaar en dag geillustreerd wordt, dat de vele initiatieven en vormen van zelforganisatie, vaak door moslimvrouwen zelf, nu juist een grote bijdrage zijn voor hun emancipatie. En daar staat Vogelaar, heel terecht, achter, want anders dan de naamloze redacteur van de Volkskrant praat ze met die vrouwen. Dit ontgaat de redacteur ten ene male: er is niets inherents aan de islam dat vrouwen zou onderdrukken, wat de vrouwen zelf je zo kunnen vertellen. En wat een insinuatie, dat ze dergelijke initiatieven alleen zou ondersteunen om ‘elke moslim te vriend te houden’.
Commentaar in Trouw, 17 juli:
Immigranten uit vele culturen zullen invloed verwerven op onze keuken, muziek en taal, maar de kern van onze beschaving blijkt gelijk: uitgaande van de waarde dat mensen vrij en gelijk zijn, zal Nederland een democratie blijven die mensenrechten waarborgt. Dat zijn van oorsprong deels joods-christelijke waarden, deels uit de Griekse en Romeinse oudheid stammende waarden. Samen vormen dit onopgeefbare waarden die we inmiddels in verdragen universeel hebben verklaard. Immigranten zijn welkom mits zij die waarden respecteren.
Een overblijfsel uit het Verdonkiaanse tijdperk, we hoeven ook niet te verwachten dat een Vogelaar zomer maakt. Die oude formule: ‘immigranten zijn welkom mits’. Met de subtekst: van migranten, cq moslims kun je niet verwachten dat ze onze waarden respecteren, die al die echte Nederlanders natuurlijk geheel zelfsprekend vinden. Gestoeld op enige feitenkennis of reeele observatie? Dit is de mijne: het overgrote merendeel van de migranten doet dat allang. Het wordt dus tijd om eens op te houden met dat ‘welkom, mits’. Ze wonen hier al een tijdje tenslotte. En verder kan het geen kwaad om eens te kijken in welke mate onze autochtonen die mooie waarden wel delen. We hebben er toch nogal wat die vinden dat gelijkheid niet geldt als het gaat om moslims. Met de fantastische kronkelredenatie dat je die niet gelijk hoeft te behandelen omdat zij onze gelijkheid niet zouden respecteren.
Altan Erdogan, redacteur van de Volkskrant maar vast niet de redacteur die het voorafgaande redactioneel heeft geschreven, in de Volkskrant van 18 juli:
De relevante vraag is of we het eindelijk eens kunnen worden over kernwaarden en hoe we die de moslim anno 2007 denken bij te brengen. Trap niet in de val van gekende doemdenkende moslimhaters als Afshin Ellian, Leon de Winter of Geert Wilders, die de islam voortdurend beoordelen op zijn extremen.
Natuurlijk: met polygame, vrouwonvriendelijke en gefrustreerde bommengooiers is een gesprek over kernwaarden onmogelijk. Omgekeerd zou het ook gek zijn om moslims in een cursus Hollandse kernwaarden te vergasten op een rondje over de Amsterdamse Wallen, een avondje televisie met de seksuele aberraties van onze landgenoten, een dagje politierechter en de afterparty van een stel hooligans na Feyenoord-Ajax om ze vervolgens de vraag voor te leggen: zo plegen we dat in Nederland te doen, integreert u mee?
Bleich, over het verwijt van Rutte dat Vogelaar een ‘cultuurrelativist is:
Ella Vogelaar zegt nergens dat ze begrip heeft voor eerwraak, vrouwenbesnijdenis (die staan overigens beide los van religie) het discrimineren van homoseksuelen, het verheerlijken van martelaarschap of het bedreiegn van afvalligen. Ik durf er mijn hele hersenpan onder te verwedden dat ze deze dingen net zo afschuwelijk vindt als Mark Rutte of ik. Waar ze daarentegen met klem tegen protesteert is om van de islam geen karikatuur te maken.
Kennelijk is er een nieuw taboe ontstaan: zeggen dat moslims net zulke mensen zijn als u en ik. Dat taboe verdient even krachtige bestrijding als het taboe op geloofsafval dat in islamitische kringen door sommigen wordt gekoesterd.
Niemand, ook Ella Vogelaar niet, zal beweren dat er geen kwalijke interpretaties van de islam in omloop zijn. Natuurlijk moeten die uitingen bestreden worden. Maar de gewone gelovigen wordt grof onrecht aangedaan als hun geloof met die uitwassen wordt geidentificeerd. Daardoor worden ze van de hoofdstroom in de samenleving afgestoten inplaats van erin opgenomen. De positie die Ella Vogelaar heeft betrokken lijkt me voor een minister voor Integratie dan ook de enige logische. Ik sta als één vrouw achter haar.
Maak er maar twee van.
Drie.
Mevrouw Vogelaar is de minister waar we recht op hebben. Ik heb bewondering voor haar, omdat ze de dingen bij de naam noemt. Laten we blijven staan, ook bij een beetje tegenwind. Er is nog heel wat werk aan de winkel wat deze issues betreft.
Drie en een man…
Drie en een man en nog een man
Jan Noort
3,4, en nog een paar/heleboel.
Door mevr.Verdonk hebben wij Nederland [moeten] verlaten.
Misschien zullen we er eens over peinzen om terug te komen als Ella Vogelaar standvastig blijkt te zijn.Ik wens haar sterkte en dank haar.
Weet je wat zo vreemd is. Ondanks mijn reactie op 4, heb ik een min of meer verdrietig heimwee naar de tijd, dat de mannen met een gleufhoed op liepen en die afnamen als ze een bekende tegen kwamen. Dat er stoomlocomotieven in het Centraal Station ontzettend lawaai maakten en dat ik tot mijn veertigste jaar geloofde dat er een God bestond. De ellelange stoeten van voetballiefhebbers die te voet op weg waren naar het Olympisch stadion in een blije sfeer zonder gesodemieter van herrieschoppers.
Er waren geen allochtonen, hooguit een handjevol Chinezen en Surinamers.
Ja, er waren Joden en er was anti-semitisme. Verreweg de meesten van hen waren er niet meer na de oorlog.
Ik weet het wel, dit is wellicht geleuter van een oude man. De tijden zijn verandert en we leefden toen ook in de schaduw van de naderende gruwelijkste oorlog aller tijden, maar toch….
Deze gevoelens komen altijd bij me op als we het hebben over allochtonen, integratie etc.
Toch ben ik het van harte eens met mevrouw Vogelaar.
Overigens zou ik het Humanisme ook graag geplaatst zien in het rijtje van Christendom, Jodendom, en Islam.
Misschien ben ik een beetje gecompliceert geweest. Dan mijn excuus.
vier
Drie en twee mannen…:-)
@6
Nee Jan, je bent niet gecompliceerd en je hoeft voor mij je excuus niet aan te bieden. Ik ben niet zo oud als jij, want ik kan me de tijd van voor die verschrikkelijke oorlog niet herinneren. Maar ik ben oud genoeg om me de tijd te herinneren dat er een relatieve rust was in onze samenleving. Het begin van de jaren zestig.
Daarna is er een stroomversnelling gekomen waarin we door het opnemen van een groep mensen uit een andere cultuur terecht kwamen. Dat geeft aan de ene kant groeimogelijkheden, maar aan de andere kant doet het au. Dat doet groeien nu eenmaal.
Ella Vogelaar heeft gelijk als ze zegt dat we op den duur de moslims en de islam in onze cultuur zullen incorporeren, maar daaraan zal nog wel het nodige schuren en passen en meten voorafgaan. Ik ben ondertussen wel blij dat ik me kan scharen achter de deelnemers aan dit weblog die zich achter Ella Vogelaar opstellen.
Groet, Lydia B.
Lydia B
Begrip doet goed. Extra stimulans om je voor de goede zaken in te zetten, ook al gaat het soms gepaard met groeipijn.
Jan
Uhm, als ik goed geteld heb: 7!! Misschien 8? In de afgelopen eeuwen zijn veel verschillende mensen met verschillende religies ons land binnengekomen en van al die religies is wel iets blijven hangen. Niks mis mee, lijkt me? Neem het goede van de ander en verrijk jezelf daarmee? Graag zelfs. Heerlijk eten, mooie muziek en vaak genoeg prachtige kleding, goeie boeken en schitterende kunst. En verder groeistuipjes, zoals Jan zegt. De mensen moeten leren om niet langer bang te zijn voor de Islam. We zijn immers ook niet bang voor het Christendom? In essentie verschillen ze niet echt van elkaar. Wel iets uit de Bijbel, als ik me goed herinner:”Gaat en onderzoekt alle dingen en behoudt het goede.”
Jan, Lydia, zou het door de immigratiegolven komen dat mannen met hun gleufhoed niet meer afnemen? Ik geloof daar niet in. Ik denk eerder dat er twee ontwikkelingen zijn die min of meer gelijktijdig plaats vonden, maar verder los van elkaar staan. De roerige jaren zestig hebben de omgangsnormen veranderd, door immigratie zijn vooral de steden kleurrijker geworden. Nu groeten bebaarde mannen en gehoofddoekte vrouwen elkaar enthousiast, soms ook als ze elkaar niet kennen.
Ik verlang terug naar de tijd (die ik nooit heb meegemaakt) toen het nog geen achterdocht wekte dat je een vreemde onderweg groette, toen de maatschappij nog overzichtelijk was. Maar ik verlang niet terug naar de tijd van haat tussen katholiek en protestant, van hoeden die vanuit de hoogte neerkeken op petten etc. We kunnen nostalgisch terug verlangen naar toen het allemaal beter was, maar vergeten daar gauw de negatieve kanten van. Laten we dus vooruit kijken en leren elkaar recht in de ogen te kijken, zonder wantrouwen.
Hendrik Jan,
Mijn vader droeg een gleufhoed, maar hij was van 1928 tot 1939 werkeloos. Als uitje mocht ik wel eens mee naar het stempellokaal en als kind speelden wij met verlopen rijwielplaatjes met een gat (speciaal voor werkelozen). Ik zie nog de wanhoop van mijn ouders bij het invoeren van het “kwartje van Romme”. De afschuw van de kleding die we kregen van het crisiscommittee kan ik nog voelen. Overigens waren de blikken met margarine, vlees en erwtensoep (ook van het crisicommittee) zeer redelijk, maar men schaamde zich er voor (althans sommige werkelozen) Er was toen een spotliedje:
Bei mir bist du schön,
we trekken van de steun
en eten van het crisiscommittee.
We krijgen erwtensoep,
zo dik als kinderpoep,
en ook nog leverworst,
waarvan je sterft van de dorst.
Bei mir bist du schön….etc.
Negatieve kanten vergeten?
Het beeld van de gleufhoed, dank ik aan mijn vader. Hij was een aimabel mens en groette iedereen, hoed, pet of kalotje.
Tenslotte: Ja, ik ben niet zo jong meer en ik verheel niet dat ik soms met een zeker heimwee terugdenk aan de tijd dat de stoomlocomotieven een hels lawaai maakten in het Centraal Station van Amsterdam. Nostalgie? Ja hoor!
Ik ben echter niet voor niets lid van de S.P. om de woorden van Mevrouw Vogelaar van harte te steunen. Dat ze lid is van een andere partij doet in deze niets ter zake.
“Waar ze daarentegen met klem tegen protesteert is om van de islam geen karikatuur te maken”
Blijft moeilijk dat Nederlands. Of zou het foutenfestival dat zo kenmerkend is voor deze weblog ook iets zeggen over de slordige redeneertrant die hier gebezigd wordt?
Geweldige bijdrage nou weer, Hans.
Wat doen sommige mensen toch eeuwig hun best om een andere mening af te kammen zonder op de inhoud in te gaan. Sterk! Indrukwekkend!
Ooit voelde ik me ook een wegwerpartikel. Baasjes kiezen iemand voor een taak en horen dan te weten welk vlees ze in de kuip hebben. Dan ga je er voor en sta je er voor. Dit is ook een afgang van Wouter Bos!
Als oud mede schoolgenoot aan het Professor Zeemanlyceum te Zierikzee herken ik ook veel van de Zeeuwse onafhankelijkheid. Zo gewend tegen de wind te fietsen dat je de tegenwind niet meer goed opmerkt ….!?