Laatste dag, nog een workshop, dan terug naar huis.
Het was een prima conferentie, voor mij ook leerzaam, het was goed om serieus samen te werken met deskundigen en mensen uit het veld, mensen die echt uit eerste hand de positie van asielzoekers kennen in de diverse landen, samen met politici die mee willen werken om een rechtvaardiger beleid te voeren en binnen Europa beter samen te werken. Ik heb een paar interessante een aardige mensen leren kennen.
En we hebben hard gewerkt aan de Charta, de charter waarvan we hopen dat die door veel landen als richtlijn gebruikt gaat worden. Discussiepunten, amendementen, haalbaarheid van alle voorstellen. Bijvoorbeeld dat een asielzoeker recht op verblijfsvergunning zou moeten krijgen als het ontvangende land de procedure niet binnen twee jaar af heeft gehandeld. Omdat je mensen niet langer kunt laten wachten. Ik zat gisteren bij de studiegroep over de positie van kinderen. Maar de verhalen, en de foto,s komen nog.
In mei is er in Groningen een vervolg conferentie, en dan wordt de Charta di Volterra vastgesteld.
Ontbijt, ommetje door mooi Volterra, nog een workshop, afscheid, auto naar Pisa en dan vliegen naar Eindhoven.
Zo, recht op verblijfsvergunning als het ontvangende land de procedure niet binnen twee jaar af heeft gehandeld… staat daar dan ook tegenover dat de asielzoeker verplicht is volledig mee te werken aan de procedure? Het mag immers niet zo zijn dat het weigeren van medewerking of, erger nog, tegenwerken beloond wordt. En als achteraf blijkt dat een asielzoeker heeft gelogen of belangrijke informatie achtergehouden heeft (en dus helemaal geen vluchteling is!), wordt die verblijfsvergunning dan weer ingetrokken en de betreffende persoon het land uitgezet? En heeft zo’n regel geen aanzuigende werking?
De regel kan trouwens ook in het nadeel van de asielzoeker werken. Want als een procedure binnen twee jaar afgehandeld moet worden (wat misschien wel te kort is), kan het zijn dat procedures afgeraffeld worden om maar binnen de termijn de procedure afgerond te hebben en de uitkomst daardoor (wellicht ten onrechte) in het nadeel van de asielzoeker is.
Mijn rede om u te lezen.Informatie uit de eerste hand.Lastig begrip “rechtvaardiger”.
Zeker staat daar tegenover dat de asielzoeker meewerkt, en daar zullen zeker, wanneer deze regel geimplementeerd wordt, regels voor opgesteld worden, zodat je niet krijgt dat als iemand twee jaar zijn mond stijf dicht houdt hij/zij daar automatisch een verblijfsvergunning mee verdient.
Volgens alle aanwezige deskundigen die al langer met het bijltje hakken is in normale gevallen twee jaar ruimschoots voldoende om de procedure goed af te werken, en kan het meestal wel in één jaar. Dat natuurlijk wel als de ellenlange wachtlijsten zijn weggewerkt, of zoals nu opeens duizenden generaal pardonners door de molen moeten. Waardoor de nieuwe asielzoekers ook weer te lang moeten wachten.
Ook zullen er uiteraard regels worden opgesteld in welke gevallen er van die twee jaar moet worden afgeweken, omdat er ook gevallen zijn waarin je het echt niet in twee jaar rond krijgt. Maar dat zijn uitzonderingen, waar de grote meerderheid niet onder zou moeten lijden. Waar het om gaat is dat de overheid, cq het IND een prestatieplicht kijgt, en moet kunnen verantwoorden waarom het in sommige gevallen langer moet duren, inplaats van zoals het nu is gegaan, dat er mensen zijn die meer dan tien jaar hebben moeten wachten. Het is onmenselijk om ze zo lang in onzekerheid te houden, zolang in de illegaliteit te laten en ze er dan ook nog eens uit te gaan zetten. Daar hebben we van geleerd, mag ik hopen, en zo mag het nooit meer.
En als de procedure helder is, de criteria helder zijn, als het voor iedereen duidelijk is waar je aan moet voldoen, dan weten ook de vluchtelingen het snel als ze niet in aanmerking komen en ze het land weer moeten verlaten. En dan heeft het geen aanzuigende werking.
Rechtvaardiger is een lastig begrip, Fons, maar als je de verhalen kent van hoe er in diverse landen, en ook in Nederland, met asielzoekers is omgesprongen dan is het wel duidelijk dat zoals we het deden het predicaat rechtvaardig in ieder geval niet verdient. En daarom zat deze groep mensen uit de politiek en uit het veld bij elkaar om te formuleren waar een rechtvaardig asielbeleid aan moet voldoen. Er is veel expertise en veel ervaring bij elkaar gelegd, en er moet nog verder aan gewerkt worden. Behalve dat het dan ook nog geimplementeerd moet worden in de Europese landen, en dat zal ook niet zomaar gaan. Daarover spoedig meer.
Ha die Anja, fijn dat je weer terug bent. Hectisch leven, dat van jou!
Je schrijft: “dan is het wel duidelijk dat zoals we het deden het predicaat rechtvaardig in ieder geval niet verdient.”
Voeg aan het predicaat rechtvaardig het predicaat fatsoenlijk maar toe. Ik ben er zeker van dat rechtvaardigheid voor een belangrijk deel afhankelijk is van het fatsoen waarmee asielverzoekers worden behandeld en waarmee tegen hen wordt aangekeken. Dat geldt voor zowel de politieke als de economische vluchtelingen. Niet alleen fatsoen in de zin van correcte en heldere procedures, maar ook in de zin van communicatie, behandeling en opvang.
Ik heb in de praktijk kunnen constateren dat het, zoals we het deden, helaas niet altijd voldeed aan wat ik fatsoenlijk noem. Dat vereist niet alleen een ‘papieren omslag’, maar ook een ‘culturele omslag’. Die gedragen moet worden en constant bepleit moet worden door gewone mensen; het publiek, zeg maar. Door voortdurend in de openbaarheid te brengen wanneer er misstanden zijn. Ik werk daar nog steeds graag aan mee. In het belang van een samenleving waar solidariteit geen hol begrip mag worden, maar zichtbaar blijft in de praktijk.
Fatsoenlijk en rechtvaardig kunnen dus niet zonder elkaar, wil ik zeggen.
Fijn ook weer eens over dit onderwerp te lezen.
Ik wilde meteen Paul ook antwoord geven, als ‘ervaringsdeskundige, maar ik had het niet mooier kunnen doen dan jouw eigen antwoord Anja. Ik, denkend dat het in Nederland allemaal goed geregeld was, heb als geliefde van een asielzoeker de schellen van mijn ogen zien vallen toen ik de werkwijze van de IND aan den lijve ondervond.
Wij zijn ‘gevlucht’ naar België ,waar mijn lief en ik heel gelukkig zijn, fijn werk hebben gevonden en -als een eventuele nieuwe Belgische regering – het niet in de war gooit, wordt mijn man komende zomer Belg.
Trouwens verschrikkelijk te zien dat de taal in dit land het zo ontwricht. Wat religie in andere landen doet, doet taal hier. Erg triest!!!!
Ben benieuwd naar de Charta.
Helder.Dank u!