(Sylvia Borren, rechts, met partner Rebecca)

Sylvia Borren nam afscheid van Oxfam-Novib, en gaf het stokje door aan de volgende algemeen directeur: Farah Karimi. Ik was er bij. Inspirerende bijeenkomst, en prachtig, wat een verzameling mensen er kwam voor Sylvia. Daarover morgen meer. Hier alleen een citaat uit de Volkskrant van vanochtend (interview door Olav Velthuis):

Borren: “Ik kan geen enkele reden bedenken waarom een kind in Nederland naar school gaat en in Bangladesh moet werken voor onze winst.”

Nederland lijkt met heel andere zaken bezig.

“Ik maak me veel zorgen over het debat in Nederland. We hadden in de wereld altijd een positief imago als het om rechtvaardigheid gaat. Maar in dat imageo zijn nu deuken gekomen door onze houding op het gebied van bijvoorbeeld migratie em terrorismebestrijding. Het is heel makkelijk om mensen tegen elkaar op te zetten.
Veel mensen die nieuw zijn in Nederland krijgen nu te horn; je bent niet goed zoals je bent. Door mijn eigen lesbische achtergrond weet ik dat niemand dat over zijn kant kan laten gaan. Voor hen levert het sociale contract weinig tot niks op: ze moeten zich inburgeren. maar als ze dat gedaan hebben, horen ze er nog steeds niet bij.”

Toch nog reden voor pessimisme?

“Je kunt je zorgen maken over de politieke discussie, maar tegelijk ben ik optimistisch over kleine initiatieven/ Er is een weekendplek waar ik mijn caravan en paarden heb, een uur buiten Amsterdam. Mijn vriendin, een Peruaanse, was jaren geleden de eerste niet-witte die daar rondliep. De mensen waren eerst afwachtend, totdat ze echt met haar in contact kwamen.
Datzelfde zie je gebeuren in plaatsen waar een asielzoekerscentrum werd gevestigd. Eerst verzetten mensen zich tegen de komst ervan, maar toen de asielzoekers jaren later uitgezet dreigden te worden, wonden diezelfde mensen zich daarover op. Ik geloof erg in ontmoeting.”

Morgen meer, met foto’s.