Op 10 december was het de dag van de mensenrechten. Die van de Palestijnen worden al vele jaren systematisch geschonden, en die in Gaza, op dit moment, erger dan ooit.
Sonja Karkar, van het Australische Women for Palestine, hier, heeft een indrukwekkende en sobere video gemaakt, een compilatie van foto’s en statements, waarin de situatie in belegerd Gaza duidelijk wordt – zie YouTube, hier.
Een goede weergave van de situatie in Gaza in slechts 5.5 minuut.
knap gedaan door Sonja.
De beelden spreken voor zich.
Hopelijk zullen veel mensen dat indrukwekkende filpmje bekijken en wakker worden, want beelden zeggen meer dan duizend woorden.
Verzonden: zaterdag 13 december 2008 12:18
Aan: ‘ivo.belet@europarl.europa.eu’; ‘frieda.brepoels@europarl.europa.eu’; ‘philip.claeys@europarl.europa.eu’; ‘jean-luc.dehaene@europarl.europa.eu’; ‘mia.devits@europarl.europa.eu’; ‘koen.dillen@skynet.be’; ‘said.elkhadraoui@europarl.europa.eu’; ‘bart.staes@europarl.europa.eu’; ‘dirk.sterckx@europarl.europa.eu’; ‘marianne.thyssen@europarl.europa.eu’; ‘johan.vanhecke@europarl.europa.eu’; ‘anne.vanlancker@europarl.europa.eu’
Onderwerp: RE: EU – Israel associatie verdrag.
Geachte volksvertegenwoordiger in het Europese Parlement,
Hierbij zend ik u een recente filmje gemaakt door een Australiër wat de nijpende situatie in het door Israel belegerde Gaza goed weergeeft. Duurt nog geen 5,5 minuten. Neem a.u.b. even de moeite om het te bekijken. dubbelklik op : http://au.youtube.com/watch?v=DSzn7XLLM7c
Beelden spreken voor zichzelf, verdere uitleg is denk ik niet nodig….
Met vriendelijke groeten,
Dhr. A.Ghazal
Goed zo Amin!!!! De wereld moet nodig eens flink wakker geschud worden.
Hieronder de tekst die ik van Een Ander Joods Geluid mocht overnemen. Ik heb het filmpje er nu onder geplakt.
Hier in het Nederlands maar de Engelse tekst heb ik deze week al aan meer dan 300 Israelisch toegezonden en ik ga er mee door tot mijn computer het begeeft!
Een Ander Joods Geluid.
Onderstaande tekst van de lezing van mevr. Nurit Peled – Alhanan.
Vanavond doe ik een beroep op u, om Israël te helpen bevrijden van de schande, om aan de wereld uit te leggen, dat wanneer het de bewoners van Israël en de Palestijnen wil redden van de naderende holocaust die ons allen bedreigt, dat het nodig is om de politiek van bezetting te veroordelen.
Het domein van de dood moet worden gestopt.
“Het andere Israël bestaat!”
Graag draag ik mijn voordracht van vandaag op aan een jonge vrouw van dertig jaar oud, Miasar Abu Maatak, en aan haar kinderen Rudeina en Hana van drie en zes, haar zoon Salah van vier, en haar baby Musaab van vijftien maanden.
Zij werden allen 28 april 2008 door Israëlische soldaten gedood, terwijl zij zaten te eten in hun tuin in Gaza.
Vier kinderen en hun moeder, toegevoegd aan het almaar groeiende ondergrondse koninkrijk der dode kinderen, waar mijn kleine meisje naast de Palestijnse kinderen ligt, in perfecte gelijkheid.
Israël zei ‘sorry’ – alsof het om een verkeerde zet in een pingpongwedstrijd ging – en gaf de schuld meteen aan Hamas, dat met de nazi’s vergeleken werd.
De minister van buitenlandse zaken Zipi Livni zei tegen de Jerusalem Post: “Ik zou verwachten, wanneer Israëlische burgers getroffen worden door opzettelijk Palestijns terrorisme, dat mensen geen vergelijking maken tussen hen en Palestijnse burgers, die bij Israëlische legeracties getroffen worden”.
En de moordenaars? Hoe zit het daarmee? Weten die niet, dat ze een misdaad begingen?
Woelen die ’s nachts in hun bed? Worden die geteisterd door beelden van kleine lichamen, die wankelen en vallen onder geweervuur, bommen en granaten? Vermoedelijk niet.
We kennen geen enkel geval van een Israëlische of andere soldaat, die zichzelf aangaf, en spijt betuigde over zijn daden.
Dit is het grootste succes van de Israëlische opvoeding: het onderscheid maken tussen bloed en bloed, tussen een joods dood kind en een Arabisch dood kind, en het inhameren van de overtuiging, dat de moord op Palestijnen en hun kinderen geen misdaad is.
Iedereen die in het Israëlische leger deel neemt weet dat, en kreeg dat mee in twaalf jaar van scholing.
Toch wordt geen enkel kind kwaadaardig geboren, zelfs Israëlische kinderen niet.
De jonge mannen die de Al-Maatak familie vermoordden, of het medische opleidingscentrum in Gaza verwoestten, of degenen die mensen martelen bij de controle posten, of die onder bedreiging met geweren oudere vrouwen dwingen zich uit te kleden, of die mishandelen en verwoesten en terreur verspreiden, zijn niet kwaadaardig geboren. Ze zijn allen het product van hun opvoeding.
De wreedheid die niet in woorden te vatten is, het routinematige ingenieuze misbruik, dat door de beste Joodse hersens al plannend en perfectionerend in gang gezet werd, komt niet uit het niets.
Het is de vrucht van een systematische, diepgaande, totale educatie.
Israël’s kinderen worden opgevoed met een compromisloze racistische leer, die niet stopt bij de controle posten, en alle menselijke relaties in dit land bepaald.
Israël’s kinderen wordt geleerd om het kwaad, dat zij voorbestemd zijn meteen na hun schooltijd te implementeren, een noodzakelijk kwaad te zien van de realiteit die hen oproept om hun rol te vervullen.
Al zestig jaar lang bepalen racisme, angst voor anderen, en grootheidswaan onze Joodse levens.
Zestig jaren, gedurende welke Israëlische kinderen worden opgeleid in racisme in een vorm, die al tientallen jaren niet meer te zien was in de beschaafde wereld.
Zestig jaar, gedurende welke ze hebben geleerd om hun buren te haten, gewoon omdat het de buren zijn, en om angst voor hen te hebben zonder ze te kennen, en om hen met de nazi’s te vergelijken, om een kwart van de Israëlische (Arabische) bevolking te zien als demografisch gevaar en als vijand binnen de eigen grenzen, en om de bewoners van de getto’s die door de bezettingspolitiek gemaakt zijn, te zien als een probleem, dat ‘opgelost’ moet worden.
Nog maar zestig jaar geleden waren wij Joden zelf de bewoners van getto’s, en werden wij door onze onderdrukkers gezien als een probleem, dat ‘opgelost’ moest worden.
Nog maar zestig jaar geleden waren Joden opgesloten achter lelijk beton en elektrische hekken met wachttorens met staande bewapende figuren, beroofd van elke mogelijkheid zichzelf een bestaan te scheppen, en hun kinderen in waardigheid te doen opgroeien.
Nog maar zestig jaar geleden betaalde het Joodse volk de hoge prijs van racisme.
Tegenwoordig beheerst het racisme de joodse staat, treedt het de waardigheid van mensen met voeten, berooft hen van hun vrijheid, en veroordeelt ons allen tot een leven in de hel.
Al veertig jaar is het Joodse hoofd onophoudelijk gebogen in aanbidding van het racisme, terwijl de Joodse geest de meest creatieve manieren bedenkt om het heilige land te ontredderen, te slopen en te verwoesten.
Dat is wat er van het Joodse genius overblijft, als het eenmaal Israëlisch wordt.
Joodse compassie, Joodse goedhartigheid, Joods wereldburgerschap, voorliefde voor menselijkheid, en respect voor de ander zijn allang vergeten.
Hun plaats werd ingenomen door haat, argwaan en racisme.
Het was enkel racisme, dat de soldaten dreef tot het vermoorden van onschuldige kinderen en hun ouders in Gaza.
Het is enkel racisme, dat de bestuurders van bulldozers drijft tot het vernielen van huizen van de bezetten, tot het vernietigen van hun wijngaarden en velden, en het ontwortelen van eeuwenoude olijfbomen.
Enkel racisme kan autowegen bedenken, die uitsluitend op basis van ras gebruikt mogen worden.
En het is enkel racisme, dat onze kinderen beweegt om vrouwen te vernederen, die hun moeders hadden kunnen zijn, en om oude mensen te mishandelen bij de beruchte doorlaat posten, of om jongeren van hun eigen leeftijd tegen te houden, die net als zij met hun familie in zee willen zwemmen, of om rustig te gaan staan toekijken, terwijl vrouwen op straat bevallen.
Het is enkel puur racisme, dat onze beste piloten ertoe drijft om bommen van een ton te droppen op woonhuizen in Gaza. En het is enkel racisme, dat deze criminelen toestaat ’s nachts rustig te slapen.
Dit racisme heeft zichzelf een monument geschapen naar zijn eigen evenbeeld, het monument van een lelijke, bedreigende en indringende betonnen muur. Een monument, dat aan de wereld toont, hoe de schaamte en de compassie uit het heilige land verdreven werden.
Racisme elimineert schaamte.
Deze muur is onze muur van schaamte, en onze getuigenis van het feit, dat we het licht der naties verworden zijn tot een “object van schande van de naties, en van spot van alle landen”.
En toch slagen we er in om eindeloos dagelijks lijden, honger, verlies, ondervoeding, getraumatiseerde kinderen, wezen en gehandicapten te verpakken in een vervreemdend woord: “politiek”?
En toch gaan onze kinderen door met pronken en paraderen in de uniformen der gewelddadigheid, die zij dragen wanneer zij dienen in het leger van slachting en vernieling?
En staan nu alle prachtige instituten der wereld aan de zijlijn, en kunnen die niets doen om een kind van de dood te redden, of om een betonnen blok van de muur van schaamte te verwijderen?
En niemand van de vredes- of mensenrechtenorganisaties is in staat om de jeeps van de grensbewaking te stoppen, die schoolkinderen terroriseren of vermoorden, of huizen slopen bovenop hun bewoners, of om een olijfboom te redden van vernieling, of een schoolmeisje dat op weg naar school verdwaalt en terechtkomt in het schootsveld van de soldaten van de Bezetting?
De reden voor dit succes is, dat de staat Israël in staat is de wereld te verlammen, en het zwijgen op te leggen, omdat er een Holocaust was.
De staat Israël heeft een vergunning gekregen om een complete natie te mishandelen, omdat er antisemitisme is.
De staat Israël brengt een existentiële ramp – economisch, sociaal en humanitair – over zijn burgers en onderdanen, en niemand durft dat te stoppen, omdat er ooit een Hitler was.
En dit alles, terwijl de holocaust- overlevenden schandelijk lijden door honger in de Joodse democratie van Israël.
Vanavond doe ik een beroep op u, om Israël te helpen bevrijden van de schande, om aan de wereld uit te leggen, dat wanneer het de bewoners van Israël en de Palestijnen wil redden van de naderende holocaust die ons allen bedreigt, dat het nodig is om de politiek van bezetting te veroordelen.
Het domein van de dood moet worden gestopt.
De tijd is gekomen om onze kinderen niet langer uit te leveren aan de gevestigde onderwijsinstellingen die valse en racistische waarden bij hen inplanten, en hen leren dat hun bijdrage aan de samenleving samengevat kan worden als het mishandelen en doden van andermans kinderen.
De tijd is gekomen om hen te laten zien dat de wereld niet verdeeld is in (goede) joden, en antisemitische niet- joden, zoals in hun schoolboeken vermeld staat, maar in mensen die ondanks alles in rust en vrede willen leven, en zij die hunkeren naar oorlog en bloedvergieten, en dat er Joden in beide groepen zijn.
Omdat Israël’ s kinderen op school geleerd krijgen, dat internationale resoluties en wetten leeg zijn en niet op hen van toepassing, omdat ze door niet- joden zijn bedacht.
Terwijl de hele wereld graag het Palestijnse onderwijssysteem belastert en besmeurt, is er in Israël geen schoolboek, dat een beeld van een Palestijn schept, als van een modern gewoon menselijk wezen.
De enige voorstellingen van Palestijnse burgers en niet- burgers zijn die van primitieve boeren of nomaden, gewoonlijk in de vorm van een karikatuur: vluchtelingen op weg van nergens naar nergens, of gemaskerde terroristen.
Er is geen schoolboek met een landkaart met de ware grenzen van de staat Israël er op.
Israël’ s kinderen leren dat de echte geografische entiteit die aan ons behoort, het bijbelse beloofde land van Israël is, inclusief delen van Jordanië en Libanon, waarvan het huidige Israël enkel een klein en tijdelijk deel is.
Er is geen schoolboek in Israël waar het woord bezetting in voor komt.
Onze kinderen worden opgeroepen voor een bezettingsleger zonder het land te kennen waar ze in leven, zonder kennis van diens geschiedenis en bewoners.
Israël’ s kinderen weten meer van Europa, van hun gewenste Homeland, en de hartenwensen van de bestuurders, dan van het Midden- Oosten waar ze wonen en waar de helft van de Israëli’ s zijn wortels heeft.
Joodse kinderen in de staat Israël wordt geleerd dat vroegere en huidige massamoorden op de Palestijnen legitiem zijn in de naam van de democratische Joodse staat en de noodzaak om een Joodse meerderheid te houden.
Zij gaan het leger in doordrenkt van haat en angst.
Onze kinderen wordt geleerd om iedereen die niet Joods is te zien als ‘Goy’, of de ander, die generatie na generatie beoogt ons te vernietigen.
Dit is geen educatie maar mentale verzieking. En de geïnfecteerde geesten zijn zeer makkelijk te manipuleren en dus zeer gemakkelijk tot monsters te maken door ons militaire establishment.
Daarom is de enige manier om te voorkomen dat onze kinderen werktuigen worden van de destructiemachine, hen de echte geschiedenis van de regio te leren, hen de grenzen uit te tekenen, hen te helpen hun buren te leren kennen en hun cultuur, gewoonten, hun beschaving, hun schoonheid, en hun rechten op het land waar zij al generaties lang leefden voordat de zionistische pioniers het beloofde land bereikten.
En bovenal om zich niet neer te leggen bij de staat, of bij diens autoriteit, omdat die staat bestuurd wordt door kruimeldieven en opportunisten die hun impulsen niet eens kunnen beheersen in de vreselijkste tijden en het land besturen overeenkomstig de wetten van de maffia.
Als jij een van ons vermoordt dan vermoorden we er honderd van jullie.
Als jij een kachelpijpraket op ons afschiet dan schieten we honderd van de meest geavanceerde en destructieve raketten op jullie af, die geen spoor meer achterlaten van jou, je familie of je buren.
Als je een van mijn auto’ s in brand steekt dan brand ik een van jullie steden af.
Dit is de logica van de criminele wereld.
Dit is de logica die de Israëlische kinderen in hun scholen ingeprent krijgen.
Vanavond moeten we denken aan degenen die tot de dood veroordeeld zijn in het komende jaar, of ten prooi vallen aan misdaad, onder dekking van het recht en uniformen.
Wij moeten hen allen redden!
Wij moeten hen allen leren niet toe te geven aan de bevelen die, zelfs wanneer ze gedekt worden door de racistische wetgeving van deze staat, manifest inhumaan zijn.
Sommige Israëlische jongeren zoals de ‘refuseniks’ (weigeraars) , bijvoorbeeld de ‘Combatans for Peace’ hebben zich weten te bevrijden van dit virus van racisme.
Maar de meeste van onze geïnfecteerde kinderen zullen niet vrij zijn van de grip van dit virus, totdat ze hun uiteindelijke rustplaats vinden in het immer groeiende ondergrondse koninkrijk der dode kinderen.
Enkel daar zullen ze zich realiseren dat het er niet veel toe doet of in de synagoge, moskee of kerk hun hoofd bedekt was of niet, of ze besneden waren of niet, of ze verboden woorden hebben gesproken, varkensvlees of koeienvlees aten, of dat ze een hete chocolademelk dronken na hun salami pizza, voordat ze werden opgeblazen door iemand die dat niet had gedaan.
En wanneer deze kinderen stierven ten bate van iemand anders, dan dragen hun ouders dat met waardigheid en trots, en zetten – zoals hen dat geleerd werd – een foto van hun kinderen op de schoorsteenmantel terwijl ze zuchten: “Wat zag hij er toch goed uit in uniform”.
Het is tijd om die ouders uit te leggen dat niemand er goed uit ziet in het uniform van het geweld.
Het is tijd hen te vertellen dat uniformen, rangen en medailles lelijk geworden zijn.
Vertel hen dat hun waardigheid en trots misplaatst zijn.
Het is tijd om Joodse mensen te vertellen dat de enige manier om antisemitisme tegen te gaan het veroordelen is van de enige overheid ter wereld, die opzettelijk jonge joodse jongens en meisjes onnodig een zekere dood tegemoet stuurt in onnodige oorlogen, wiens vervolging een complete Semitische natie zowat vernietigt.
Vertel hen, dat de Joodse overheid en de daden van diens leger – en niet de oerhaat tegen het joodse ras – ervoor zorgt dat in vele pro-Palestijnse demonstraties de Davidsster met de swastika vergeleken wordt.
Het is heel moeilijk voor mensen die geboren zijn in Israël, de VS of Nederland om toe te geven dat ze opgevoed zijn met valse racistische waarden.
Het enige wat een dergelijke cultuuromslag kan versterken is het aanhoudende beeld van de verminkte lijkjes van de slachtoffers van die waarden.
Niettemin moeten wij allemaal onze kinderen om vergeving vragen omdat we niet meer alert geweest zijn en omdat we niet eerder gevochten hebben om onze beloften voor een betere wereld te houden, en omdat we hen het slachtoffer hebben laten worden van een vreselijke mentale infectie, waar we allemaal onder lijden.
Het is een schreeuwende noodzaak om dit racistische onderwijssysteem aan het licht te brengen en verandering te eisen.
Tenzij we dat doen, zal er binnenkort niets meer te zeggen zijn, niets meer te schrijven, niets meer te horen dan de gedempte kreten van dode kinderen.
“En ik, mijn hart is dood, niet langer is er gebed
op mijn lippen.
Al mijn kracht is weg, en
hoop is er niet meer.
Tot wanneer,
hoeveel langer nog,
tot wanneer ?”
(Haim Nahman Bialik 1903)
http://au.youtube.com/watch?v=DSzn7XLLM7c
Dank je wel, Gerrie. Maar voor een volgende keer: overleg eerst even. Dit stuk is veel te lang om als reactie op een weblog te zetten.
Goed, zal ik doen Anja. Dank je dat je het toch geplaatst hebt.
Trouwens, de flyers zijn aangekomen waarvoor ook dank!
Ze hangen al in de Moskee’s.
Gerrie
de mensenrechten zijn universeel en dienen dus ook door de Palestijnen gerespecteerd te worden !
Absoluut, Bram. Maar ik ken niemand die dat niet vindt, dus tegen wie had je het eigenlijk?