(Mensen in de rij bij een van de laatste bakkers die nog brood heeft)
Te gast: Sameh A. Habeeb, Live from Palestine, 25 December 2008
(Vertaling als reactie hieronder)
Hunger before the storm
Israeli politicians, in the run-up to elections, are promising to deal a severe blow to Gaza as this is how Israeli policy is made. However, every household in Gaza is already under siege. In Gaza you can only find pale, angry and frustrated faces. If you visit my house you won’t find power, while my neighbor is out of gas. Another neighbor seeks potable water as power outages have left him without for four days. A third neighbor desparately looks for milk for his child but does so in vain. Another friend who lives on the corner needs medicine that can’t currently be found in Gaza.
There is no shortage of such stories in Gaza (though there is a shortage of nearly everything else). Perhaps broadcasting such stories would result in pressure on Israeli leaders to stop the siege. Because what is happening is that the entire Gaza population of 1.5 million — densely packed into a small area — is being punished for crude rockets being fired into Israel by a few.
Shaher Mazen, 25, holds a degree in political science but works as a taxi driver to put bread on the table for his family. I spoke to him while I was on my way to some of the Gaza bakeries to cover some news that was happening there. Shaher was frustrated because of siege and furious towards the two rival Palestinian governments, considering them as weak in the face of Israel.
Mazen said, “We are under an organized Israeli media campaign. We are being starved and victimized by Israel. The world think we are besieging Israel, not the other way around. Israel is playing up the issue of rocket fire to besiege us more and more.”
Al-Shanty bakery in Gaza City is one of the Strip’s largest, supplying tens of thousands with bread. Yesterday, hundreds of people crowded outside the bakery in a very long queue, waiting for a bag of bread. Children, women and men were awaiting the chance to buy some bread, which has become scarce as Israel has not allowed the import of adequate supplies of flour and cooking gas.
“Our bakery is out of bread for days now and what we have will only last for another 24 hours. In fact, we stopped our work yesterday as we ran out of flour. Now, we use animal feed which will finish in a matter of hours,” explained 24-year-old Abed Masod while he busily worked at the bakery.
A woman’s voice arose above the crowd. She started to scream and appealed to God for salvation and relief from Gaza’s dire situation. Forty-five-year-old Om Ali Shoman’s weary face bore the impact of Gaza’s suffering. “This is our destiny,” she said. “It’s a conspiracy designed against us. What did my children do to stay at home with no bread? Did they fire rockets? Did they kill Israelis? Are they holding guns?”
Only about a dozen of Gaza’s 47 bakeries are currently operating as of yesterday, but with rapidly diminishing supplies. The UN agency for Palestine refugees (UNRWA) had to stop its food aid deliveries because Israel has not allowed it to replenish its stores. This affects 750,000 refugees in the Gaza Strip.
Gazans fear that the worst, however, is yet to come as the Israeli government renews its threats of a major offense against the Gaza Strip, irrespective of the civilian toll an invasion would inevitably incur.
Time is running out in Gaza and mass starvation looms as Gaza’s skies are further darkened with threats of an Israeli military incursion. As a journalist, peace activist, and one of the hundreds of thousands of Gazans who are being collectively punished by Israel, I urge those who read this to appeal their governments to hold Israel accountable to international law, including the Fourth Geneva Convention, article 33 of which forbids the collective punishment of a civilian population. Though it unilaterally removed its illegal settlement population from the Gaza Strip in 2005, Israel has remained in control of Gaza’s borders, sea and airspace, as well as its population registry, and remains the occupying power, and as such is obligated to abide by international humanitarian law, including the Fourth Geneva Convention.
I urge readers to press their governments to force Israel to respect the countless United Nations resolutions that affirm Palestinian rights, and which Palestinian leaders demand must be immediately implemented.
Please don’t let Gaza’s plight be forgotten, and urge those around you to act as well.
photo by Sameh A. Habeeb.
Sameh A. Habeeb is a photojournalist, humanitarian and peace
activist based in Gaza, Palestine. He writes for several news websites on a freelance basis.
vertaling:
Live from Palestine, 25 december 2008
Honger voor de storm
In de aanloop naar de verkiezingen beloven Israëlische politici een zware aanval op Gaza, want zo werkt dat in de Israëlische politiek. Maar elk huishouden in Gaza ligt al zwaar onder vuur. In Gaza zie je alleen nog maar bleke, boze en gefrustreerde gezichten. Als je mijn huis bezoekt dan heb ik geen elektriciteit, mijn buurman zit zonder gas. Een andere buurman is op zoek naar drinkwater omdat hij al vier dagen zonder zit omdat de elektriciteitscentrale is uitgevallen. Weer een andere buurman is wanhopig op zoek naar melk voor zijn kind, maar kan nergens meer aan melk komen. Een andere vriend die bij mij op de hoek woont heeft dringend medicijnen nodig die niet meer te krijgen zijn in Gaza.
Gebrek aan zulke verhalen is er niet in Gaza (waar aan bijna alle andere dingen wel gebrek is). Misschien zou het uitzenden van zulke verhalen druk uitoefenen op Israëlische politici, zodat ze de bezetting stoppen. Want wat er gebeurt is dat de gehele bevolking van Gaza – anderhalf miljoen mensen opeengepakt in een klein gebied – collectief wordt gestraft voor raketten die door een paar mensen worden afgevuurd op Israël.
Shaher Mazen, 25, is afgestudeerd politicoloog maar werkt als taxichauffeur om voor zijn familie brood op tafel te krijgen. Ik sprak met hem toen ik op weg was naar een paar bakkerijen om verslag te doen van wat er gaande is. Shaher is gefrustreerd door de bezetting en woedend op de twee rivaliserende Palestijnse regeringen, die in de ogen van Israël slap zijn volgens hem.
Mazen: “We zijn slachtoffer van een goed georganiseerde Israëlische mediacampagne. We worden uitgehongerd en onderdrukt door Israël. Maar de wereld denkt dat wij Israël belegeren en niet andersom. Israël pompt het verhaal van de raketaanvallen op, om ons meer en meer te kunnen overheersen.”
Bakkerij Al-Shanti in Gaza Stad is een van de grootste bakkerijen van de Gazastrook en voorzien tienduizenden van brood. Gisteren verdrongen zich in een lange queue honderden mensen voor de bakkerij, wachtend op een zak brood. Kinderen, vrouwen en mannen stonden te wachten op een kans brood te kopen. Maar brood is schaars geworden omdat Israël de invoer van meel en gas, die je nodig hebt om brood te bakken, niet meer toestaat.
“Onze bakkerij is nu al dagen niet meer in staat brood te bakken en het brood dat we nog hebben is nog genoeg voor een etmaal. Feit is dat we gisteren gestopt zijn met werken omdat het meel op is. Nu bakken we brood van diervoer en het is een kwestie van uren, dan is ook dat op”, legde de 25-jarige Abed Masod mij uit terwijl hij druk aan het werk was in de bakkerij.
Er klonk een vrouwenstem boven de menigte uit. De vrouw begon te gillen en smeekte God Gaza te redden en iets aan de hopeloze situatie te doen. Het afgetobde gezicht van de 45-jarige Om Ali Shoman droeg de sporen van Gaza’s lijden. “Dit is ons lot,” zei ze, “het is een samenzwering tegen ons. Maar wat hebben mijn kinderen misdaan dat ze nu zonder brood thuis zitten? Hebben ze raketten afgevuurd? Hebben ze Israëli’s gedood? Dragen ze wapens?”
Nog maar ongeveer een dozijn van de 47 bakkerijen in Gaza waren gisteren nog in bedrijf, maar hun voorraden slinken snel. De hulporganisatie voor de Palestijnse vluchtelingen van de VN, de UNRWA, heeft de levering van hulpgoederen moeten stopzetten omdat Israël geen toestemming geeft de winkels te herbevoorraden. Dit treft 750.000 vluchtelingen in de Gazastrook.
Maar de Gazanen zijn bang dat het ergste nog moet komen, omdat de Israëlische regering opnieuw dreigt met een grootscheepse aanval op Gaza. Zonder zich rekenschap te geven van de enorme tol aan burgerslachtoffers die een invasie onherroepelijk opnieuw zal eisen.
De klok tikt door in Gaza en massale hongersnood ligt op de loer terwijl de donkere wolken van een nieuwe dreiging van een Israëlische militaire invasie zich samentrekken boven het land. Als journalist, vredesactivist en een van de honderdduizenden Gazanen die collectief gestraft worden door Israel, roep ik ieder die dit leest dringend op, er bij uw regering op aan te dringen dat Israël gehouden moet worden aan de internationale wetgeving, inclusief artikel 33 van de Vierde Geneefse Conventie die het collectief straffen van een burgerbevolking verbiedt. Hoewel Israël in 2005 eenzijdig de bevolking van de illegale nederzettingen heeft teruggetrokken uit de Gazastrook, heeft Israël de volledige controle gehouden over de grenzen, de zee en het luchtruim boven Gaza, en ook over het bevolkingsregister. Daarmee is Israël een bezettende mogendheid gebleven en is in die hoedanigheid verplicht de internationale wetgeving na te leven, inclusief de Vierde Conventie van Genève.
Ik dring er bij lezers met klem op aan, druk uit te oefenen op uw regering om Israël te dwingen de ontelbare resoluties van de Verenigde Naties na te leven. Resoluties die de rechten van Palestijnen borgen en die stellen dat de eisen van de Palestijnse leiders onmiddellijk moeten worden ingewilligd.
Zorg alstublieft dat de benarde situatie van de Gazanen niet vergeten wordt en vraag mensen om u heen ook in actie te komen.
Foto: Sameh A. Habeeb.
Sameh A. Habeeb is fotojournalist en mensenrechten- en vredesactivist en woont in Gaza, Palestina. Hij schrijft als freelance journalist voor verschillende nieuws-websites.
Op mn vraag, “Hoe gaat het nu?” antwoorde mn vriend in Gaza altijd “Hamdolillah”. Maar nu zei hij: “We worden vernietigd.” Zouden we dat dan toch mee gaan maken met ons allen?
Make this photo in black and white and you could swear it’s a picture from the winter ’44 – ’45 when the West of The Netherlands saw starvation. I believe this is a crime against humanity.