Europa en de moslims. Een debat.

Intro bij het debat:

We horen in de media eindeloos dat de Europese moslims niet integreren, dat ze op moeten houden met burka’s dragen, dat de op moeten houden met moskeeën met minaretten bouwen, dat ze net als wij moeten leren er tegen te kunnen dat hun religie wordt beledigd, hoe pijnlijk dat ook mag zijn. Maar is de zaak eigenlijk niet precies omgekeerd? Door steeds maar weer hun tradities en geloof te bekritiseren, en er op staan dat ze net als wij worden, zijn we daarmee niet bezig om onze eigen principes aan te tasten, die zeggen dat mensen de vrijheid hebben om hun eigen leven te leven? In plaats van dat de moslims er niet in slagen zich als goede Europeanen te gedragen is het niet Europa die faalt om zich tolerant op te stellen en die steeds maar bezig is om moslims onder druk te zetten? Kortom: wie schieten er tekort? Europa of de moslims?

Een Europees debat op niveau, met Tariq Ramadan en Petra Stienen aan de ene, en
Douglas Murray en Flemming Rose aan de andere kant. Uitgezonden op BBC, als ik het goed heb vanmiddag om 16.10 nog te zien, maar ook op de website, hier.

En in de weekeind Volkskrant een essay van Petra, waar ik nog geen link van zie. “Bange blanke mannen”.

Citaat:

“De komende maanden zullen we gaan zien of Wilders nog verder gaat in het gebruiken van de hoofddoek als schaamlap voor een totaal leeg programma als het gaat om de emancipatie van moslimvrouwen. Daarbij ligt het voor de hand, dat hoe paternalistischer de PVV zich gaat opstellen, hoe mondiger de moslima’s gaan worden. En juist nu is er een rol voor de ‘redelijke burger’. Iedereen kan kiezen om niet langer tot de stille meerderheid te horen en als ‘onschuldige omstander’ niets te doen. De vraag is niet langer wat is de toon van het debat, maar wat zeggen we eigenlijk over elkaar en op welke wijze kunnen we voorbij het ‘wij-zij’ denken komen.

De vraag ligt eigenlijk bij iedereen: de actieve moslima, haar broers, vaders en echtgenoten, de bangige blanke man, de burger die denkt er niets mee te maken te hebben, en de Nederlandse media die voorbij de eendimensionale verhalen zouden moeten kijken. De grote uitdaging is voorbij de ‘kleur van de religie’ te blijven kijken en mensen op hun individualiteit te blijven waarderen. Ook al is er een groep mondige moslima’s die via het dragen van hoofddoeken die ‘kleur van de religie’ oproept, als ultiem symbool van hun eigen emancipatiestrijd.”

(Petra Stienen werkte als diplomate meer dan tien jaar in de Arabische wereld, en schreef Dromen van een Arabische lente.)