(Mohammed Baraka, Palestijnsparlemenstlid in Israël)
Om de zoveel tijd is er in Israël weer eens een onderzoekje naar de situatie van wat ze daar graag “Israëlische Arabieren” noemen – waarmee wordt verhuld dat die mensen net zo Palestijns zijn als hun familie in de vluchtelingenkampen in Gaza en op de Westoever. En uit zo’n onderzoekje blijkt dan wat iedereen al wist: dat er niet meer dan 6% van de Palestijnen met Israëlisch staatsburgerschap werkzaam zijn bij de overheid, bijvoorbeeld, terwijl ze 20% van de bevolking uitmaken. Of het blijkt weer eens dat zij veel minder verdienen dan joodse burgers. Of dat hun scholen – het grootste deel van het onderwijs is gesegregeerd – veel minder overheidsgeld krijgt. En om de zoveel tijd maakt zich weer eens iemand zorgen dat dat toch niet hoort, want dat is discriminatie. En was Israël geen democratie?
Jerry Haber, de ‘Magnes Zionist’, schreef er een stuk over, waarin hij betoogt dat het geen kwestie is van per ongeluk een beetje discriminatie van de Arabische minderheid, maar een zaak van ‘foundational discrimination”, fundamentele discriminatie die voortkomt uit de fundamenten van de joods-etnische staat die in 1948 werd opgericht tegen de wil van de inheemse Arabische bevolking. Het stuk van Haber: hier.
Waar het om gaat, schrijft Haber, is dat er niet alleen een etnische minderheid gediscrimineerd wordt, zoals in wel meer landen gebeurt, maar dat je in de zionistische staat die gebaseerd is op etnisch nationalisme aan de ene kant als uitgangspunt hebt dat etnische minderheden op grond van hun staatsburgerschap gelijke rechten zouden moeten hebben, terwijl het aan de andere kant, vanwege dat etnische nationalisme, niet in staat is om die gelijkheid in de praktijk te brengen. En daarmee is er een essentieel verschil, om een voorbeeld te noemen, tussen de discriminatie van Afro-Amerikanen in de VS en de discriminatie van Arabische Israeli’s in Israel.
In zionistisch Israel worden de Palestijnse Arabieren per definitie als de vijand gezien, wat logisch is, want welk volk zou zich niet verzetten tegen de verovering van hun land? Dus horen ze een vijfde colonne te zijn, potentiële verraders, ook al gedragen ze zich helemaal niet zo. Palestijnse Arabieren zijn in de ogen van zionistisch Israël per definitie landverraders, al is het maar omdat ze Arabieren zijn. Wat hoogstens even vergeten wordt wanneer ze winnen met voetballen of Israël goede sier kan maken met de prestaties van een Palestijnse burger op een film- of songfestival. Maar dat beetje niet bepaald belangeloze welwillendheid is meteen over wanneer de Palestijnse staatsburgers opkomen voor hun recht op culturele autonomie of wanneer ze de brutaliteit hebben gelijke burgerrechten te willen hebben. Israël is niet in staat om ze wat anders te bieden dan een inferieure positie, want er is geen moment dat de wil werkelijk doorbreekt om ze er werkelijk bij te laten horen.
En dat heeft te maken met een ander mechanisme, schrijft Haber, en dat is de joodse stammenmentaliteit waarbij de leden van een stam altijd voor elkaar op zullen komen. En die mentaliteit wordt gevoed door de eeuwen dat joden overal ter wereld een minderheid waren, en door het feit dat het maar zo’n klein land is. In andere landen is er toch een idee dat je als burgers van dat land iets hebt als gedeelde waarden en een gedeelde identiteit. Maar in Israël wordt er nog steeds ontkend dat er zoiets bestaat als een gedeelde Israëlische identiteit die de Israëlische Arabieren insluit. (Ik had het op dit weblog al eerder over de Israëli’s die naar de rechtbank zijn gegaan omdat ze in hun paspoorten willen hebben staan dat ze de Israëlische nationaliteit hebben, en niet de joodse, hier)
Zelfs wanneer er eindelijk vrede zou zijn met de Palestijnen, zelfs als de Israelische Palestijnen ook in het Israelische leger zouden dienen, dan nog zou dit fundamentele uitgangspunt, dat Israel het land is van de joden, niet zomaar verdwijnen, schrijft Haber. En om het anders te zeggen: de prijs die moet worden betaald voor het handhaven van een joodse staat is de fundamentele discriminatie van de Palestijnse minderheid. En de enige manier waarop er werkelijk een eind gemaakt kan worden aan die fundamentele discriminatie is wanneer Israel zou besluiten niet langer een joods-etnische staat te zijn, maar een staat voor alle er wonende burgers.
Om de zoveel tijd wordt er een zwakke poging gedaan om iets aan het lot van de Arabische minderheid te verbeteren. De intelligentere Israëli’s begrijpen ook wel dat dat uiteindelijk het land als geheel ten goede zou komen. Dus af en toe neemt een minister een initiatief, en de regering neemt een beslissing, en dan gebeurt er alweer niets want er zijn altijd belangrijker zaken. En dus zien we opnieuw: de regering had een beslissing genomen dat er een evenredig aandeel Arabieren in overheidsdienst zou moeten komen, er wordt geconcludeerd dat het weer mislukt is, de good guys betreuren dat en de bad guys zijn daar heel tevreden over. En dit is het punt, zegt Haber: die politici die af en toe bedenken dat het niet goed is als de Arabieren zo achterblijven zijn als te dikke mensen die altijd van plan zijn om op dieet te gaan maar niet beseffen dat ze dan echt minder moeten eten en hun gewoontes moeten veranderen. De enige manier waarop er werkelijk een einde komt aan de ingebakken discriminatie, is dat Israël eindelijk besluit om een staat te worden van al haar burgers, ongeacht etniciteit of geloof.
Zo, nou horen jullie het ook eens van een ander.
“de zionistische staat die gebaseerd is op etnisch nationalisme”
“En dat heeft te maken met een ander mechanisme, schrijft Haber, en dat is de joodse stammenmentaliteit waarbij de leden van een stam altijd voor elkaar op zullen komen. En die mentaliteit wordt gevoed door de eeuwen dat joden overal ter wereld een minderheid waren, en door het feit dat het maar zo’n klein land is.”
Ik denk dat gedeeltes hiervan technisch gezien niet helemaal kloppen.
Hier is een interessant artikel, http://www.trouw.nl/religie-filosofie/nieuws/religie/article2976841.ece/DNA_wijzigt_joodse_geschiedenis_.html?all=true
Volgens sommige onderzoekers stammen de hedendaagse joden van bekeerlingen af. Genetisch onderzoek toont bijvoorbeeld aan dat joden uit bepaalde streken meer genetische overeenkomst vertonen met niet-joden uit dezelfde streken dan met joden uit andere verdergelegen streken.
Als dit juist is, dan klopt het oude beeld van de diaspora niet meer. Ik heb ook altijd geleefd met dat idee en ben er mee opgegroeid. Waarschijnlijk een illusie dus. Ontgoochelend maar ik ben een voorstander van wetenschappelijke feiten.
De joden zijn dus sinds eeuwen geen ‘ras’, hoe graag sommigen (zowel voor- als tegenstanders) dat ook willen geloven. Sterker nog, in het artikel wordt Shlomo Sand genoemd die zelfs denkt dat, “Als er één volk verwant is aan de oude Israëlieten dan zijn dat volgens hem de Palestijnen.”
Oftewel, ‘joden’ in Israël zijn (vooral afstammelingen van) tot he jodendom bekeerde volkeren uit allerlei landen die massaal naar een land zijn getrokken waar mensen wonen die mogelijk genetisch gezien het meeste met de joden van 2000 jaar geleden overeenkomen en in de loop der eeuwen zijn bekeerd tot christendom, islam etc.
Een bizer verhaal maar deze gegevens, waar ik vorig jaar en andere keren al eerder over had gelezen, doet me denken dat de zionsgedachte op een illusie gebaseerd moet zijn. Ik wil niet op basis van illusies leven dus ik vind dat ik de automatische pro-Israël houding die ik altijd heb gehad, met meer kritiek moet bekijken.
Misschien is het te vergelijken met een volk dat zich bekeert tot het hindoeïsme maar verder geen genetische wortels in India heeft en waar geldt dat de afstammelingen ook automatisch hindoe zijn. Een paar generaties lang wordt het geloof dan in afzwakkende mate gepraktiseerd totdat enkelingen hun geloof van hun grootouders herontdekken en weer willen beleven. Als deze mensen nu tot het idee komen om zich en masse langs de Ganges te vestigen ondanks dat daar andere mensen wonen die daar al eeuwen wonen en zelfs een ander geloof aangenomen zouden kunnen hebben, dan krijg je het gevoel dat er iets niet klopt.
In hoeverre kun je overigens spreken van een etnische groep die ergens ‘hoort’, Europa zelf is door de volksverhuizingen sterk veranderd dus er is veel niet meer na te gaan.
Geen enkele staat moet op ras of geloof gebaseerd zijn, en een geloof in relatie met een grondgebied lijkt ook alleen maar problemen op te leveren. In het geval van Israël lijkt de enige oplossing dan die van Haber.
dag Edward, mensen kunnen zich eindeloos verdiepen in allerlei wetenschappelijke bespiegelingen over herkomst zus en volksverhuizingen zo, maar ik kan het niet anders dan met jouw gezond-verstand-conclusies hierboven eens zijn.
En dan is het nog gecompliceerd genoeg. Misschien heb je hier wat aan?
Over die theorie dat de joden feitelijk geen volk zouden volgen heb ik al eerder geschreven, hier. Naar aanleiding van het boek van Sand. Hoe interessant ook, ik vind het bij het verhaal van Haber niet zo aan de orde. Als Haber het heeft over de stammenmentaliteit van Israelische joden dan is het punt niet of het echt gaat om stammen, maar om die mentaliteit van ‘eigen volk eerst’ – waarvoor je in feite niet één volk hoeft te zijn (kijk naar Wilders die suggereert dat er zonder die ‘buitenlanders’ een onvermengd volk over zou bijven). Over die collectieve psychologie is wel meer verstandigs geschreven en ik kom er nog wel een keer op terug. Ik denk dat dat gevoel van iedereen is tegen ons, we staan er alleen voor, wel degelijk, zoals Haber dat bechrijft, gevoed is door het feit dat door de geschiedenis heen joden vaak in een minderheidspositie hebben moeten overleven. Het verklaart voor een deel waarom het merendeel van de joodse Israeli’s zo angstig is bij het idee alleen al dat Israel een gewone democratie zou worden. Maar over het feit dat dat toch eens moet gebeuren zijn we het eens.
Tja, er is heel wat te zeggen voor het invoeren van een echte Apartheid, in zoverre dat de in Israel wonende Arabieren inderdaad hun staatsburgerschap ontnomen wordt en ze eventueel een Jordaans staatsburgerschap aan kunnen vragen. Israel is een Joodse staat en moet dat blijven. Veel inspiratie haal ik uit haRav Meir Kahane zt”l hy”d.
Het racisme aan de rechterkant van Israel en hun aanhangers wordt steeds openlijker. Dank je voor deze illustratie, Dimitri. Wat je kennelijk niet doorhebt is dat Israel niet voor niets zo verschrikkelijk zijn best doet om de structurele discriminatie, het verval van de Israelische rechtsstaat, de schendingen van internationaal recht te verhullen, zelfs zover dat in toenemende mate de persvrijheid wordt belemmerd. De Israeli’s die nog wel nadenken, en begrijpen dat de tijd van openlijk kolonialisme en openlijke apartheid absoluut voorbij is beseffen dat Israel een paria staat aan het worden is. Nog kan Israel rekenen op de steun van de VS, maar de vraag of ze dat nog op zullen kunnen brengen wanneer Israel nog openlijker dan nu een apartheidsstaat wordt en een steeds groter deel van de bevolking zich af gaat keren. En dan is Israel nergens meer. Wil jij de ondergang van Israel meemaken? Ga dan zo door.
Bedankt voor je link Clara. Het probleem van de paradigma’s kan men enigszins te lijf gaan dmv de regels en wetten die er zijn. Een beetje klinische benadering maar dat is nu eenmaal nodig in grotere samenlevingen en als je er met botsende meningen niet uitkomt. Toegepast op staten kun je dan zeggen: de een pikt land in van een ander en discrimineert een deel van de bevolking. Zodra men dit gegeven analyseert met die drie paradigma’s komt men al gauw op een onoplosbare botsing van meningen. In zo’n geval moet je de verdragen erbij halen en op grond van de regels handhaven. Net als bij een burenruzie die niet meer met praten op te lossen is, maar waar de rechter aan te pas moet te komen. Het probleem met het internationale recht van de VN is de staatssoevereiniteit. Men kan niet een land binnengaan en zeggen dat het anders moet; pas bij grensoverschrijdende conflicten mag de VN ingrijpen. Dat met die bombardementen op Gaza moet wel als een internationale schending worden gekenmerkt.
Die link naar de joden als volk werkte niet maar ik heb het toch gevonden. http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/2008/03/29/bijlage-waren-de-joden-een-volk/ Ik kan me herinneren dat ik ruim 10 jaar geleden iets in de krant las over een joodse historicus (weet niet meer wie) die onderzoek had gedaan naar bijbelse verhalen en geen feitelijk materiaal over slavernij in Egypte en uittocht kon vinden, dat Jeruzalem in het verleden niet meer dan een erg kleine nederzetting van tenten rond een tempel moet zijn geweest, en dat men naast een mannelijke een vrouwelijke god (als partner)aanbad.
Mijn twijfels aan een automatische pro-Israël gedachte zijn niet alleen door de wetenschap en gezond verstand gekomen. Steeds meer en meer wordt Israël als ‘mascotte’ door de meer recente rechtse groepen gebruikt. Daar wil ik sowieso niet mee geïdentificeerd worden. De christelijke groepen zoals Christenunie voel ik dan wel sympathie voor door hun sociale standpunten, maar hun versie van het christendom spreekt me niet zoveel aan.
Een paar maanden terug las ik dit in Trouw, http://www.trouw.nl/religie-filosofie/nieuws/article3006903.ece/Oproep_aan_Joden_tot_boycot_PKN_.html Het Wiesenthal instituut in Los Angeles was erg kwaad over een Kairos document van Palestijnse christenen. Ik heb meteen gekeken naar dat document om te kijken wat voor ergs er in zou staan. Het viel mee, protest tegen de muur op Palestijns grondgebied en het verzoek of Israël wat vriendelijker tegen christenen kon zijn. Dat Wiesenthal instituut zich daar zo druk om moet maken gaf mij het idee dat het afbreuk doet aan de man naar wie het instituut genoemd is.
Een groot probleem van Israël vind ik hun weigering om de Armeense genocide te erkennen. Dit omdat de voor het Midden-Oosten relatief goede betrekkingen tussen Israël en Turkije niet te schaden. http://www.pzc.nl/algemeen/buitenland/article1848317.ece Als een land daar niet schizofreen van wordt…
Ik kan me reacties zoals onder 4. wel voorstellen als je niet op de hoogte bent. Als je alle feiten (zowel historische als hedendaagse) op een rij zet en jezelf in alle redelijkheid afvraagt om het wel goed is om zo om te gaan met een buurvolk dan kun je die gedachte niet volhouden, en de situatie evenmin. Zo’n 3 à 4 jaar geleden heb ik het je ook wel moeilijk gemaakt in discussies Anja, mijn excuses hiervoor. Het is soms erg moeilijk om je van een gefixeerde gedachte te ontdoen.