De jaren zestig als bevrijding na de benauwde jaren vijftig? Nu zullen niet alle lezers van dit blog het zelf hebben meegemaakt. Schrijfster Antonia Byatt, geboren in 1936, vond het niks. “Ik heb heel weinig plezier beleefd aan de jaren zestig.”
“De tijd dat mensen hun kleren uittrokken, anarchistische universiteiten oprichtten, hasj gingen roken, de afwas lieten staan en zeiden: dit is vrijheid.”
Uit de Volkskrant, 15 mei 2010.
(Bij Zitaat op Zaterdag (of zondag) onthou ik mijzelf van commentaar en meng me niet in eventuele discussie. Wel blijf ik op de gewende manier modereren.)
Ach, misschien was mevrouw A.S. Byatt een generatie te oud, en al te zeer gesettled in de jaren zestig. Jammer voor haar dat ze zo weinig plezier heeft beleefd in die tijd.
Toch waren er anderen van haar leeftijd toen, en zelfs nog (veel) ouder, die wél ten volle hebben deelgenomen aan de opbloei van ideeën en activiteit en ervan hebben genoten. Nooit zal ik b.v. die ongeveer zeventig jaar oude vrouw in Utrecht vergeten, rond 1970, die zich heel alternatief kleedde en heel graag meedeed aan allerlei discussies en activiteiten!
Byatt geeft ook aan dat ze meer voelt voor de generatie van de “zwaar op de hand zijnde” Victorianen dan die van de daarop volgende Edwardianen, die ze met de generatie van de jaren zestig vergelijkt. Dat staat haar natuurlijk vrij, maar haar algemene, (althans in het interview) slecht onderbouwde uitspraken vind ik weinig indrukwekkend.