Dagboek 5 december 2005

Joes vanochtend vroeg op mijn mobieltje, het Israelische leger heeft ons ‘gecleard’, we mogen erin. Koffer gaan pakken, want dat doe ik tegenwoordig nooit meer voor ik het redelijk zeker weet, koffer weer uitpakken is vervelend. Een lijst van dingetjes doen.

Heb even op Harry gestemd als de leukste Nederlander van 2005. Ik doe anders niet aan die onzin, maar dit is onze Harry natuurlijk. Wie ook wil, even naar de Volkskrant. Harry staat 5. Boven hem staan Aboutaleb en Cohen, die ik ook hoog heb zitten. Daarboven nog Verdonk. Dit is dus een wedstrijdje tussen rechts en links van de waterscheiding. Straks wint rechts nog met Verdonk, hoewel als je Job en Ahmed en Harry bij elkaar op zou tellen … Gelukkig staat er een voetballer op 1. Dan die maar. Of nog even flink naar Harry.

Paradise Lost heeft de European Award gewonnen. Terecht. Nog steeds aanbevolen.

Moet vandaag van alles. Nota van Rotteberaad. Stukje voor Tribune nakijken. Stukken van de SP vrouwen. Mijn papieren ordenen en lezen voor Den Haag voor morgen. De teksten voor de Kifaia december actie corrigeren en doorsturen naar Helma en Leo. (Die vond trouwens dat ik er op die oude foto’s uitzag als een poedel. Waarom niet een angorapoes, Leo?) Dan ben ik vanavond in de kroeg besteld door een goede vriend, dus voor die tijd moet alles af.

Correcties van trouwe Claar. Statieportret. Nee staatieportret. Nee staatsieportret. Zjeeeezzz, Claar, hoe moet een mens dat nou weten? Ik zeg wel eens: schrijver is het enige beroep waarvoor je niet hoeft te kunnen spellen, want ik had Jaap. En elke schrijver heeft een redacteur. O ja die moet ook nog een briefje want die heeft geen mail. En nog een lijst van dingetjes. Al die mail. Een mens komt soms toch om in de dingetjes. Heb ik een hele dag dingetjes gedaan. Tijd om. Heb ik niet het gevoel dat ik heb gewerkt, dingetjes doen is toch geen werk. En ik moet de stapels weer eens opruimen. En de belasting uitzoeken. En de declaraties schrijven – ook allemaal dingetjes.

Ga met Claar en Ruben eten tussen Kerst en Oud en Nieuw, want ik was natuurlijk jaloers dat twee van mijn vriendjes het leuk hadden met elkaar en zonder mij. Dat gaan we inhalen.

Was gisteren met mijn piepkleine familietje lunchen op het KNSM eiland. Dat vind ik altijd erg prettig, weer even contact met de mijnen. Soms vind ik het erg vervelend als ik merk hoeveel tijd er al weer is verstreken dat ik ze heb gezien, al snappen ze wat voor een idioot leven ik heb en zijn ze nooit boos. Mijn familietje geeft me weer zo’n mooi gevoel dat alles in orde is en dat geeft rust. Kind maakt mooie foto’s. Hier plak ik er zo een onder, maar die moet hij me nog even sturen.

Ik heb nog wat dingen op mijn lijstje voor het weblog, een stuk over de zwarte jongens en meisjes cultuur. Doet me erg denken aan dertig jaar terug toen ik seksuele voorlichting gaf aan (witte) jongeren. Schreef er een van mijn eerste artikelen over: tussen slet en trut. Nu we toch aan het herdenken en herinneringen ophalen zijn, die kan er ook nog wel bij. En een stukje over de vraag waarom wij destijds zo bezig waren met die kutten. Dat mag wel enige uitleg geloof ik. En dan komt er een verslagje met foto’s van een vernissage in de fotowinkel, ik als enige amateur tussen de echte fotografen en ik was de enige die een camera mee had genomen. Komt er allemaal aan. Maar eerst moet ik met Joke foto’s printen voor Gaza.

Dit is een dagboekaflevering van niks. Dingetjes.

13 gedachten over “Dagboek 5 december 2005

  1. Om 9:57 geplaatst? Terwijl het op dit moment 9:25 is? Anja, je bent nog vooruitstrevender dan ik al dacht..

    Succes en een fijne tijd in Gaza en dank voor de leuke verslagen van onze goede oude zeventiger-jaren vrouwentijd.

    Marijke

  2. Wat de dingetjes betreft, mijn weblog staat een uur verkeerd en ik weet niet hoe ik dat moet veranderen. Ik ben al in de binnenkant van het weblog geweest, daar zit van alles, en ik snap er geen bal van. Nog even wachten en het is weer zomertijd, alles komt vanzelf goed als je maar lang genoeg wacht.
    En nee, wij gaan niet uit principe via Cairo. We gaan zo goedkoop mogelijk en zo snel mogelijk, en voor onze vrienden daar hoeven we niet aan symbolische solidariteit te doen, naast de hele praktische en al jaren volgehouden solidariteit waar ze op kunnen rekenen, die willen gewoon dat we zo snel mogelijk komen. Via Rafah kom je er trouwens ook niet zomaar in. Ook daar controleert Israel.

  3. Anja, ik wist helemaal niet dat je weer weggaat. We hebben het er zaterdag niet over gehad, we waren even met het verleden en de fotografie bezig. Ik vond het een erg leuke bijeenkomst van jou en mij, samen naar Bertien v. M. Wat mij vooral opviel, (we waren nog nooit samen naar iets persoonlijks geweest) dat jij zo ontzettend kan genieten. Ik vond dat heel leuk om te zien.
    Ik was een tikkeltje jalours op je prachtige camera met je geweldige lens.
    Maar heerlijk dat je dit hebt, dat maakt de fotografie extra aantrekkelijk.
    Ik wens je een mooie tijd.
    Groet van
    Gn Buurman

  4. Niet zo snel wegwezen, Fien. Bedenk ook maar dat er van die groepjes zijn die niks anders te doen hebben dan vanachter de computer te proberen een beetje macht over de wereld te hebben. Die zitten nu bloedserieus te proberen om Verdonk te laten winnen, alsof hun leven er vanaf hangt. Het is niet zo serieus.

  5. Dat is ook wel waar ,maar ik vind het niveau toch wel steeds verder zakken en af en toe krijg ik daar een dipje van.

  6. @fien (8) en Anja (9): Persoonlijk vind ik het wel heel erg dat er blijkbaar een campagne gaande is om Verdonk te laten winnen.

    Het is niet alsof Verdonk een interessant maar omstreden persoon is (zoals men misschien van Theo van Gogh had kunnen zeggen). De enige reden om haar te laten winnen is de perceptie dat ze tegen de “allochtonen” streng optreedt, en zonder mededogen mensen het land uitzet. Het motief om haar te laten winnen is dus impliciet een statement tegen “de allochtonen”.

    Het is nog een teken van de verdere polarisatie in Nederland en de verharding van de xenofobe, nationalistische gedachtengoed die een significante minderheid van Nederlanders aanhangen.

    Het is belangrijk om altijd bewust te zijn dat het om een minderheid gaat, maar het is ook belangrijk om te weten dat de Nazi’s in Duitsland nooit meer dan 37% van de stemmen behaalden (in de laatste verkiezingen voor Hitler’s machtsgreep behaalden ze zelfs maar 33%). Ook in een democratisch stelsel kan het dus raar lopen. Vooral als de andere politieke partijen zich niet verzetten en zich door de xenofobe climaat laten beinvloeden.

    Ik maak me echt zorgen om de toestand en heersende angstbeelden in Nederland. De vraag is: wanneer is het tijd om te vluchten? De Joden en linkse activisten die op tijd het gevaar in Duitsland van de jaren dertig herkenden, hebben zich kunnen redden. Dat speelt soms in mijn gedachten, en ook die van kennissen van buitenlandse afkomst, en ik denk dat men die gevoelens als alarmsignaal moet betrachten.

  7. Ja charles je hebt precies mijn gevoel onder woorden gebracht. Punt is dat ik niet zou weten waar ik heen zou mooeten.

  8. Bedenk maar dat het heel makkelijk is dergelijke polls te kraken. Niet altijd is het onmogelijk om vanaf hetzelfde IP-adres maar één keer te stemmen en als je een beetje slim bent kun je zelfs IP-blokkeringen omzeilen. Je kunt natuurlijk ook vanaf iedere PC op je werk of in een internecafé een keer stemmen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *