Te gast: Mohammed Benzakour.
column uit de humanist.
Het CBS meldt dat het huwelijk op een naoorlogs dieptepunt is beland; niet eerder zijn zo weinig Nederlanders (72.000 duizend) in de echt verbonden. Wie verbaast het? Het is het zoveelste bewijs dat de man-vrouw verhouding in een crisis verkeert. Scheiden is populairder dan trouwen en overspel lijkt een nationale sport geworden. Vandaag in het bootje vol rijstkorrels en anjers, morgen met dodelijke blik op het stadhuis de echtscheidingsakte ondertekenen. Het is een wet: hoe langer de ingehuurde feestlimousine, hoe korter het huwelijksgeluk. Waar is het misgegaan?
Ik denk dat de neergang begon toen we onze eisen en verwachtingen gingen opschroeven. Toen de vrouw begon te sleutelen aan de man en de man aan de vrouw. De vrouw moet niet alleen een ster zijn met de pollepel en tussen de lakens, maar ook in de buitenwereld. De man moet niet alleen een ster zijn in de buitenwereld, maar ook met de pollepel en tussen de lakens. Het gezinsleven als één stralende euforie, elke dag het Zwitserse Leven-gevoel, the sky is the limit. We zijn zo obsessioneel bezig met gelukkig-zijn dat we iets vergeten: gelukkig bén je niet, maar kun je hooguit worden. Geluk is een bal; we hollen er achteraan en als we hem grijpen, laat-ie zich wegschoppen.
Van kindsbeen wordt ons gefabuleerd over dat honeymoon van rozengeur en maneschijn. Een grotesk sprookje. De waarheid is dat dit sprookje net als de bajes het wettelijke instituut belichaamt van kommer en kwel. Plichtplegingen en zorgen. Stank en sleur. Verantwoordelijkheden en onvrijheid. En het ergste: je doet het nooit goed. Altijd schiet je tekort. Resultaat: eeuwig gezeur en gekibbel. Het eten smaakt duf, de lakens stinken, de muziek staat te hard, het gesnurk is zenuwwekkend. Alle troost en schoonheid van het illusoire huwelijksgeluk verdampt als rook zodra je besloten hebt elkaars scheten dagelijks te moeten aanhoren. De mens is geboren in zijn uppie en zal in zijn uppie sterven. (Natuurlijk bestaan er uitzonderingen, zoals mijn ouders, maar liever spreek ik over hoofdlijnen.)
Elsschot waarschuwde ons al:
Toen hij bespeurde hoe de nevel van den tijd
In d’ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
Haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven,
Toen wenndde hij zich af en vrat zich op van spijt.
En toch trouwen we. Want we zijn bang alleen te zijn. We zijn bang ongelukkig te worden.
In niet-westerse landen, zoals Marokko en Turkije, wordt veel minder gescheiden. Reden: het huwelijk wordt daar niet gezien als bron van eeuwig geluk maar als noodzakelijk kwaad. Als religieuze plicht. Als voortzetting van de stamboom. Of: als ultieme kans om te ontsnappen aan de beklemming van huis en dorp. Daarbij speelt ook status een rol: getrouwde individuen genieten meer aanzien & respect dan vrijgezellen. Mannen zeggen: ‘Kijk, Rachid heeft geld om een gezin te onderhouden.’ Vrouwen zeggen: ‘Kijk, Fatima heeft het gepresteerd een man voor zich te winnen en een gezin te stichten.’
In het westen liggen, als gezegd, de motieven anders. Hier zoeken we een zielemaatje. We daten, dineren, bioscopen, discoën, chillen, chatten en copuleren ons een ongeluk en denken dan eindelijk het zielemaatje gevonden te hebben. Tot we op een ochtend ontwaken en met hangende mondhoeken vaststellen ‘dit dekseltje past helemaal niet op mijn potje verdomme!’ Het doek valt.
In Marokko daarentegen begint en eindigt het huwelijkse plezier bij de eerste-3-dagen-ceremonieel. Beide partijen weten dat. Drie dagen goed vreten, lachen, vliesjes doorprikken, beschonken danspartijen en veel geloei. Daarna begint het echte leven en dat leven is stukken onfeestelijker. Ruzies, bedrog, ontrouw en een onstuitbare stroom babypoep en kroostkakofonie. Vooral ‘s nachts. Maar doordat deze noden lang tevoren waren ingecalculeerd kan het huwelijk alleen nog maar meevallen – zelfs als er klappen vallen. Een Arabisch koffiehuisgezegde luidt immers: ‘Geef elk avond je vrouw een lel, als jij niet wilt, wil zij het wel’ – vrij naar rijm. Vrouwen weten dat en zijn daarop berekend. Sterker dus, ze verlangen stiekem naar een dreun op z’n tijd. Ja mensen, hier wordt een publiek geheim onthuld: Marokkaanse vrouwen vinden mannen die niet regelmatig de handjes wapperen waterige weekdiertjes. En wie raakt er nou opgewonden van een waterig weekdiertje? Ik heb weleens beweerd dat markies de Sade in een vorig leven beslist een Marokkaan moet zijn geweest.
Maar in ons moderne Westen heeft de luxe en weelde ons totaal gecorrumpeerd. Alles glimt in het teken van een fictief (huwelijks)geluk. Geweld en pech willen we volledig verbannen. Het huwelijk als Hof van Eden. Maar als dat Hof een nachtmerrie blijkt en de ‘zelfontplooiing’ (wat al die contemporaine vrouwen willen) wat karig uitpakt, ontbinden we terstond het contract. Mits je Elsschot leest en denkt:
Ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
en rennen door het vuur en door water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.
In t begin was t nog interessant, maar t laatste stukje is echt misselijkmakend. Alsof geweld in marokko de normaalste zaak van de wereld is zodra t gaat om geweld tegen vrouwen. Het is duidelijk voor mij dat meneer benzakour echt niet weet waar die t over heeft!!!! En van mij mogen heren als benzakour best af en toe een klap op de billen krijgen van hun moeder, want dit is een schande.
tfooeee
Het klopt helemaal wat Mohamed zegt, in onze (marokkaanse) cultuur wordt een vrouw (een man in mindere mate) pas gerespecteerd als ze getrouwd is en kinderen op deze wereld heeft gebracht. Wat voor studies ze dan ook heeft gedaan, wat voor carriere ze heeft gemaakt doet er uiteindelijk allemaal niet toe. Dat zijn dingen voor een vrouw om de ’tijd door te komen’ tot die man eindelijk haar de hand komt vragen. Dat is waar we het allemaal voor doen… Ik heb absoluut niks tegen het huwelijk, sterker nog ik vind ‘het gezin’ nog steeds de hoeksteen van de samenleving, maar zet daar niet zoveel druk op svp, dat drijft mensen alleen maar nog meer in de armen van iemand waar ze uiteindelijk helemaal niet bij wilden zijn met als gevolg: scheiding!
Precies Salima.
Benzakour, al sla je hier en daar de hamer op de kop, je slaat hem ook vreselijk mis. En waar je hem misslaat is dat veel schadelijker dan het goed dat je doet wanneer je het raakt.
Zijn dat je eigen woorden dat vrouwen op zijn tijd naar een dreun verlangen? Heb je daar onderzoek naar gedaan? Het kan best waar zijn dat vrouwen is GELEERD dat mannen die hun handen niet laten wapperen waterige weekdiertjes zijn. Maar dat maakt niet dat die stelling juist is, dat betekent dat we de stelling moeten veranderen en mensen daarover moeten onderwijzen. Geweld binnen een huwelijk moet niet acceptabel zijn. En trouwens, als je meer over huislijk geweld wist dan wist je ook dat als een huwelijk een nachtmerrie wordt, vrouwen zelden terstond het contract ontbreken, vaker na veel en lang geweld te doorstaan verlaten vrouwen pas hun mishandelaar!
Je moest je schamen Benzakour door je niet tegen huislijk geweld uit te spreken en stereotype vooroordelen te bevesigen.
HUMANIST??????????
nooouu ja zeg! Mijnheer Benzakour is wel héél erg cynisch. Je begint je bijna af te vragen welke ervaringen hij heeft opgedaan dat hij tot zulke evenzeer groteske karakterschets van het huwelijk komt. Ik ben getrouwd. Inderdaad is het westerse beeld van het huwelijk te beperkt. Liefde is een werkwoord en het huwelijk is hard werken. Maar dat is het onderhouden van een appelboom ook. En van een hof. En van vriendschap. Het hele leven is onderhouden en werken. En alles is méér dan de moeite waard. Elkaars scheten een leven lang aanhoren, mijnheer Benzakour, kan óók betekenen dat de ander voor je instaat zelfs als je stinkt. En omgekeerd. Dat vind ik zo beroerd niet.
Wanneer ik de gedachte dat mensen voor elkaar willen instaan ‘in goede en in kwade dagen’ afgezet zie tegen het marokaanse ‘huwelijksgeluk’ zoals u aan ons voorschildert dan vind ik de eerste ineens een droom van geluk.
Mohammed Benzakour is in sommige opzichten een totaal ouderwetse man. Hoe hij over vrouwen denkt en praat( vrouwen, marokkaanse dan, zouden stiekem verlangen naar een klap en krijgen ze die niet dan beschouwen ze hun man als weekdier) is echt te onbenullig voor woorden. Het gaat terug op het traditonele gedachte patroon van mannen over vrouwen dat voor de tweede emancipatiegolf hier in nederland ook gemeengoed was(en soms nog is). Wat mij betreft mag deze column daarom meteen bij het grof vuil , waar het thuishoort en meneer Benzakour dient zich diep te schamen.
Kan er alleen maar om lachen en aan de reacties te zien niemand met mij. Uit zijn column lijkt mij een soort frustratie schuil te gaan, die je bij veel Markkaanse jongens ziet die alles al wel 1 of meerdere keren gehad hebben, eerste onschuldige liefde, maagd, slet,verschillnde nationaliteiten,etc. En dan zijn ze er nog steeds niet uit wat ze nou willen. Tegen mijn broertjes zeg ik altijd maar dat ze ook nog over kunnen stappen op het andere geslacht, als ze weer eens anti Marokkaansmeisje, Nederlandsmeisje, wel/geen hoofddoek, etc zijn. Het is vaak van korte duur, tot de volgend chatchick (hun woorden) zich aandient.
Geluk is moeilijk defineerbaar, als je opzoek gaat naar het geluk wat in jezelf zit, trek je bewust of onbewust mensen naar je toe, die je naar eigen inzicht en ervaring wel/niet kunt toelaten.
Zelf geloof ik niet dat er vrouwen zijn die stiekem naar een klap verlangen, of het moet deel uitmaken van een door beiden partners gewenst seksspel. Wat ik wel veel heb gehoord en niet bij kan met mijn hoofd is het feit dat vriendinnen zeiden dat als ze wel eens een klap kregen, dat ze het er wel naar gemaakt zouden hebben. Kon hier zo boos om worden, ga zelf vaak heel ver om te kijken of iemand inderdaad zijn handen zou gebruiken. Dan kan ik zo iemand meteen afschrijven, vindt het ontzettend blijkgeven van niet kunnen communiceren als je met een klap je punt duidelijk wil maken of iemand wil vernederen, onderwerpen of om wat voor walgelijke reden dan ook.
Achteraf denk ik vaak wat erg dat je klappen incaseert, om alleen getrouwd te blijven met zo’n z… We leven in een vrij land waar je kunkt zijn wie je wilt zijn en van niemand een klap te hoeven incaseren of op wat voor manier dan ook afhankelijk te zijn van zo’n z…
Geluk is moeilijk deffinieerbaar
Kom op, Het is ironie. Benzakour, zoals altijd, zet zaken op scherp door ze te overdrijven. In feite roept hij op tot verzet tegen dit onrecht.
Mohammed heeft groot gelijk. Heb wel eens een Marokkaanse vriend gehad, en die zei precies hetzelfde.
Kennelijk heeft iemand ergens het hek open laten staan, pardon, even een linkje gelegd naar dit weblog, vanaf een van de anti-migranten-anti-moslim sites, want we worden hier bedolven onder de reacties die Mohammed weer eens op traditioneel racistische wijze voor rotte vis uitmaken dan wel mij wensen aan te zien voor iemand die het wel leuk vindt om nog eens een hengst te krijgen. Er zijn hier spelregels, dames en heren. Je mag het met Benzakour van harte oneens zijn, maar je houdt daarbij wel je fatsoen. Anders kom je er hier niet op.
En nee, ik ben niet voor geweld tegen vrouwen. Zelfs niet als grap. Dat hadden jullie trouwens wel kunnen weten, als je ietsje verder had gekeken dan je neus lang is.
Dit schreef ik namelijk in de posting hierboven:
‘Maar onze Mo, nog ongetrouwd, moet er toch over klagen, en hij haalt ook nog even de oude mythe van stal dat vrouwen het wel opwindend vinden om een vent te hebben die ze af en toe een lel verkoopt. Marokkaanse vrouwen dan wel, waar Mo het niet zo mee schijnt te hebben. Het doet me erg denken aan vroeger, toen mannen ook zo kloegen over de gevangenis die het huwelijk voor hen was. Tot uit onderzoek bleek dat het vooral vrouwen waren die in een huwelijk hun vrijheid inleverden, en dat de mannen die trouwden een stuk gelukkiger waren, en gezonder, dan de mannen zonder vaste partner. (Voor vrouwen maakte het al of niet hebben van een vaste partner voor hun gezondheid en geluk niet veel verschil, wat wel logisch was als je bedenkt dat mannen in doorsnee meer zorg vragen dan zorg leveren). En tegenwoordig hebben vrouwen dus kapsones, en willen een man, als ze een man willen, die zowel goed is met de pollepel als in bed. Net als wat die mannen van vrouwen willen. Tja.’
En jullie allemaal, om het in jullie eigen taal te houden: terug naar waar jullie vandaan komen, ga ergens anders schelden, ksssjt!
Het heeft niks met verwachtingen te maken maar eerder met acceptatie. En gelukkig kun je zijn en als je gelukkig wilt worden moet je het niet vergelijken met een baldie je elke keer wegtrapt. Gelukkig ben je als je meer hebt dan je wilt, maar het probleem is dat mensen meer willen dan ze hebben. Wanneer mensen eens tevreden zijn met wat ze hebben en niet steeds grenzen verleggen maar duidelijk grenzen zou stellen, dan is geluk ook geen bal meer. Mensen willen vrij zijn en zijn bekrompen, gras bij de buren is groener… En nu voor de tevreden mensen onder ons: als het gras bij de buren groener is wat zal de buurman dan denken van jou gras?
Mensen willen allemaal een schoonheid, hoeveel zijn er daar van!! Willen allemaal een aardige leuke partner die door iedereen leuk gevonden wordt, hoeveel zijn er daar van. Willen allemaal heel rijk worden, voor rijke mensen te hebben moeten er arme zijn, maakt allemaal niks uit als we maar niet zelf arm zijn. We willen allemaal gelukkig zijn, bepaal je zelf maar houd er rekening mee dat hoe hoger de lat hoe groter de teleurstelling kan zijn. Geluk hangt bij de meeste mensen (als we in hoofdlijnen moeten denken) wanneer je tevreden bent moet je zorgen dat de juiste mensen je waarderen en blij met je zijn, dit is niet makkelijk en daarom niet de weg die meeste mensen bewandelen. Leven is moeilijk en als het makkelijk is moet je daar blij mee zijn maar we moeten niet de makkelijkste weg kiezen om gelukkig te worden daarvoor moeten we de juiste keuzes maken hoe moeilijk, hard, oneerlijk ed. dat ook is.
Maarja hoe iets moet weten velen.
Een column is niet bedoeld voor pure overdracht van informatie en waarheid. En daarom moet je deze column ook niet al te serieus nemen, maar meer zien als een maatschappelijk kritisch stuk met ironie en enige overdrijving. Mensen met gevoel van humor zouden er ook om kunnen lachen.
En dat spreekwoord is een oude grap dat tussen mannen onderling vaak werd gezegd.
voor de kort zichtige mensen voor te zijn hier wat mijn eerste reactie met dit artikel te maken heeft is dat je dit ook kunt terug koppelen naar huwelijk, een gelukkig huwelijk. Hoe wordt je gelukkig lees eerste artikel
Grappen over vrouwen een lel verkopen omdat ze dat lekker zouden vinden vind ik ook als grap niet grappig, Najim. Daar ligt voor mij wel een grens. Je kunt je ook bij ‘humor’ altijd even afvragen ten koste van wie de grap gaat. Ik weet maar al te goed dat mannen opeens hun gevoel voor humor geheel kwijt zijn als de grap eens ten koste van hen gaat. Ik zal geen voorbeelden noemen…
Nee, ik heb niet de tijd genomen om alle rommel die hier aan kwam zetten door te kammen of er misschien ook nog een reactie tussen zat die ik met enige moeite serieus kon nemen. Sorry jongens. Volgende keer beter. Kom niet als horde, zou ik zeggen.
De vrouw moet inleveren in het huwelijk, laat me niet lachen, we weten allemaal wie er dabaas is achter de deur. Dat zijn de vrouwen, de man mag zich de pleures werken en als tie dan thuiskomt begint het gezeur van die vrouw. Ga je nou slapen, schoenen uit, rommel opruimen, niet achter de pc zitten,je moet met me praten, vind je me dik, zit mijn haar goed, niet de krant lezen, nee je moet samen met mij op de bank zitten elke avond met een kaarsje en je volvreten met junkfood kijkend naar de meest stompzinnige programma´s zoals soaps, sex en de shitty ,bigbrother met nog stommere mensen, nee je mag niet naar auto programma´s kijken en sport ook niet, ik heb hoofdpijn, ik heb een seek in mijn zij, ik heb een paniekaanval,ik vind dat we best een open relatie kunnen hebben ,enz enz enz…. doodmoe wordt je van je eens zo aantrekkelijke vrouw die veranderd is in een onaantrekkelijk sexloze zeurpiet…
Ha ha! Die Bert; of hij heeft het bijzonder slecht getroffen met zijn vrouw en is zelf te slap om iets aan zijn blijkbaar waardeloze relatie te veranderen, of hij is vrijgezel en troost zich met de gedachte dat huwelijken vast niet leuk zijn. Kom op man, als je echt met een sexloze zeurpiet zit ‘opgescheept’ kijk dan eens wat je daar aan kan veranderen. Handje in eigen boezem zou wel eens geen slecht idee kunnen zijn;-)!
Jonge, aantrekkelijke, niet-zeurende (want voldoende ruimte voor zichzelf opeisende) jongedame.
O ja, en wat de column betreft (tsja, je bent zo’n hardheaded ‘contemporaine’ vrouw van tegenwoordig of niet, he?): de liefde zal altijd wel een van de grootste items zijn waarover de mensheid haar hoofd blijft breken.
Ook jouw column, beste Mohammed Benzakour, is slechts een van de vele ontoereikende pogingen daar enigszins grip op te krijgen.
Om terug te komen op Elsschot: zijn tekst draait natuurlijk niet om het huwelijk of de liefde am sich, hij gebruikt dit thema als metafoor voor de vergankelijkheid van het leven en (zie de laatste regel ’tot bij een ander lief in enig ander land’) de onmogelijkheid om daaraan te ontsnappen. Ook al wil men niets liever dan vluchten.
Eigenlijk zou dat wel eens heel goed de kern van de zaak kunnen zijn, wat echtscheidingen betreft…
Geachte mevrouw Meulenbelt,
Inderdaad ben ik via GeenStijl op deze site terecht gekomen, maar na driedubbele lezing van de reacties voor u kan ik geen enkele racistische mening vinden, of heeft u die verwijderd, zodat ik ze niet meer lezen kan?
komkom, wat een ophef allemaal. beetje gevoel voor humor jongens. Die benzakour is een messcherpe stilist die in staat is alle kampen -links/rechts, allo/auto, moslim/atheist – in de zeik te nemen. En wie goed leest ziet dat benzakour nergens een moreel oordeel uitspreekt. hij analyseert en brengt het zaakje in kaart. weliswaar met een ferme sneer naar de fictie van het westerse ‘huwelijkse geluk’ – waar veel voor valt te zeggen overigens.
chapeau!
Klopt, Diederick, gescheld komt er niet op, geen gescheld op Marokkanen in het algemeen of op Benzakour in het bijzonder, en ook niet op mij. En ook geen geleuter over ‘censuur’. Dan blijft er wat de Geenstijlklanten betreft weinig meer over, want kennelijk kunnen die niet meer anders.
@Mathilde; Benzakour geeft hier wel degelijk een oordeel:hij bekritiseert het Westerse huwelijksideaal. Dat zou onrealistisch en lijden aan de Westerse decadentie. De Marokkaanse gemeenschap staat daarom dichter bij het leven. Het Marokkaanse stel begrijpt tenminste dat het huwelijk een heleboel ongemakken met zich meebrengt.
Zelfs al overdrijft Benzakour die ongemakken, dit punt – Marokkanen hebben het huwelijk beter begrepen dan Nederlanders – meent hij. En in het licht van die positieve waardering van wat Benzakour ziet als de Marokkaanse huwelijksmoraal komt vervolgens zijn opmerking over huiselijk geweld te staan. De laatste alinea bevestigd dat nog eens: het Westen is gecorrumpeerd. Geweld en pech wil men uit het huwelijk verbannen.
Men lijkt te denken dat omdat de auteur een romanschrijver is, hij een en ander wel ironisch zal bedoelen. Als dat zo is, is het hem hier in ieder geval niet gelukt die ironie over te brengen (dus hoezo, ‘messcherpe stilist’?). Elke zinswending wijst erop dat Benzakour meent wat hij schrijft.
Deze column – en hij staat niet op zichzelf in het oeuvre van Benzakour – is een verwoording van geluiden die ik wel meer heb opgevangen uit Arabische hoek, van jongeren tot en met predikers: het Westen is decadent, ‘wij’ hebben het beter begrepen. .
Dat dit vervolgens wordt geillustreerd aan de hand van het propageren van geweld tegen vrouwen vind ik dan wel weer ironisch. Dat nota bene Anja Meulenbelt de column plaatst, eveneens. De vraag is echter of de schrijver en de politica zich van die ironie bewust zijn.
Mevrouw Meulenbelt,
Ik heb nu de “weggejoriste” reacties gelezen op Geen Stijl, en ik begrijp u volkomen!
mensen, ik heb het nog even uitgeplozen en in inderdaad geeft Benzakour over het thema “liefde en crisis bij Marocs” op 17 december via El Hizjra een lezing – reserveren!, zou ik zeggen zie http://www.elhizjra.nl/ (bij Agenda)
Lijkt me een goed idee om met Mo Benz zelf in discussie te gaan. Dan kan hij zelf antwoord geven wat hij nou eigenlijk bedoelt en hoe ironisch dat is.
Er is hier al eerder een uitgebreide discussie geweest, ik denk dat het goed is als Marokkaanse vrouwen en mannen met elkaar in gesprek gaan over de onderlinge man-vrouw beelden en verwachtingen.
Hoi Anja,
Ik zit als Moorse dame schaam me soms rot voor de uitspraken van bepaalde mede landgenoten, ook al is t bedoeld als grap, hij kwetst veel mensen met deze anti-vrouwenuitspraken, en hij maakt er zich niet geliefd door, bij mij is t zelfs zo erg dat ik geen zin heb om hem nog aan te horen. Ik geef het liever op. Misschien is ’t laf, maar so be it………ik begin die ouwe couscous wat beu te worden, zeker nu de creme de la creme van intellectueel marokkaans nederland deze shit uitkraamd.
Ik denk dat ik liever wegdroom bij de gedachte aan een romantische Koerd die samen met mij praat over de liefde in een setting van Madjnoun Laila, dan het gezeur aan te horen van een ietswat domme berber die over oorlellen filosofeerd!
even goede vrienden,
Jammer dat er vrouwen zijn die zichzelf zo serieus nemen dat ze het nodig vinden om op te komen voor hun geslacht terwijl ze het stukje niet eens begrijpen. Met zulke vrouwen word ik als vrouw liever niet geassocieerd…
precies petra, het zijn de allerdomste nobody’s die een denker en polemist van het kailiber benzakour ineens ‘domme berber’ plegen te noemen. Laat deze nobody’s eerst even een cursusje ‘hoe snap ik een column’ nemen voordat ze hun kwebbel opentrekken.
Oeps,
Ik heb de tweekoppige waakhond van Mohammed boos gemaakt.
Petra & Mathilde
@Mathilde; je loftuitingen aan het adres van Benzakour doen vermoeden dat je dusdanig in beslag genomen bent door romantische fantasieen over een stoere en poetische Berber, dat je eenvoudig niet leest wat er staat.
Welk onderdeel van: “Maar in ons moderne Westen heeft de luxe en weelde ons totaal gecorrumpeerd. (…) Geweld en pech willen we volledig verbannen”, begrijp je niet?
De boodschap van die alinea is kristalhelder: een paar tikken horen erbij. Vrouwen zijn erop berekend, heimelijk verlangen ze zelfs naar een vent die hen af en toe stevig corrigeert.
Daar is geen woord Arabisch bij.
ik ben geen waakhond, maar wel iemand die alergisch is voor mensen die niet in staat zijn teksten te begrijpen en op hun stilistische/polemische/ironische merites te beoordelen
groet
Wat mij, vooral na het lezen van álle reacties van vrouwen interesseert is, zijn de kansen van deze Mohammed B., nu juist gestegen of juist gedaald? 😉 Okee, goed, een poging tot ironie.
Waar ik dus echt giftig van wordt zijn mensen zoals Kai vd Linde. Dit is de campagne-‘strateeg’ van onze Rita, die dacht dat ie de VVD lijsttrekkersverkiezingen zou gaan, maar die toch smadelijk verloor, wat een loser! Vanavond bij Pauw en Witteman op Nederland 1, deed hij een vileine en onderhandse poging deed om Benzakour af te schilderen als Islamitische barbaar. Dit soort racistische aanvallen wekken toch en meteen meer sympathie bij mij op voor Benzakour.
Volgens mij zegt Benzakour ook niet dat ALLE Marrokaanse vrouwen van slaande mannen houden en Nederlandse niet-slaande mannen watjes vinden. Hij zegt dat het voorkomt, en dat een cultureel iets is.
Eeeh, Nederlanders zijn vies, want ze douchen zich niet iedere dag en lopen met poepschoenen in huis en zij zijn gierig, want tegen etenstijd nodigen ze je nooit uit met eten. Geldt dit voor ALLE Nederlanders? Nee, maar het is een cultuur ding.
Toch blij dat ik een Surinamer ben! (Moreel hoogstaander dan de Nederlanders, want die vinden het o.k. als er 15 tot 20 miljard wordt gestolen met de bouwfraude.
Mathilde,
Ik zou ’t prettiger vinden als je mij gewoon aansprak op de persoon. Ik ken de columns van benzakour. Vind ‘m over t algemeen leuk schrijven, maaarrr…………..als het over vrouwen gaat, met name over marokkaanse vrouwen is hij echt wel over de schreef gegaan, dit is niet de eerste keer dat ik ‘m hierop betrap. Het is niet zo een twee drie te benoemen, maar hij is een van de velen die zo denkt. En als ik m’n mond hierover hou, dan voel ik dat ik ’t stilzwijgend maar goedkeur. Er was een andere discussie geweest hierover op Anja ’s weblog, ook weer naar aanleiding van Mohammeds column. Wat hij nu weer schrijft over vrouwen, over marokkaanse vrouwen zie ik weer in ’t verlengde daarvan.
En hij heeft ook nagelaten duidelijke verheldering te geven over zijn kwetsende woorden. Dat vind ik erg jammer, vooral ook voor Benzakour zelf, het is een stukje zelfminachting om zo over je eigen vrouwen te schrijven.
Na een hele goede special “het grote Moslim verkiezingsdebat” van de NMO met Radi Sudi en als gasten o.a. Farah Karimi, Famile Arslan, Tariq Shadid, Harry van Bommel in discussie over Midden Oosten/Buitenland beleid, afbraak burgerrechten, etc, issues waar het in de kern vandaag de dag om draait maar niet wordt besproken (en daarom natuurlijk de VVD en CDA zich hebben teruggetrokken), zapte ik verder. Ik volg een discussie op P&W over waarom Marokkaanse vrouwen stiekem eigenlijk lekker geslagen willen worden, en blanke mannen daarom niet zo populair zijn, enz. Wat ik denk is een woord: triest.
Triest om vele redenen. Niet in het minst omdat het pijnlijk is een goede bondgenoot en scherpe schrijver als Mohammed zo laag te zien gaan om bij P&W te mogen zitten.
En schaamte. Plaatsvervangende schaamte om te zien dat zelfs rechtse en opportune gasten als Kay v/d Linde, Pauw en Witteman de [meest logische] vraagtekens bij Mo’s ideeen zetten.
Had het maar gewoon bij praatjes over de Dierenpartij gehouden. Maar daar waren P&W natuurlijk niet in geïnteresseerd, als dit stukje over Marokkanse vrouwen en het huwelijk niet was geschreven dan wa Mo niet interessant genoeg voor P&W. Een Marokkaanse intellectueel die een kei is in zijn argumenteren, en scherp en talentvol over de NL politieke hypocrisie en genormaliseerde racisme, is veel te gevaarlijk als gast (daarom nodigen ze alleen ex-moslims, MBO niveau commentators, jolige rappers, of streng fundamentalistische allochtonen inclusief baard en djellaba uit, want aan het quotum ‘kleurtje op tv’ moet wel voldaan worden).
Ik zou niet principieel zijn als ik voor Mo een oogje dichtkneep, hoe goed ik hem ook vind op zo veel andere issues, en hoe groot mijn irritatie ook is voor de andere gasten/heren. Het gaat om politieke principes, niet om persoonlijke ‘relatieve’ sympathie zoals werd gesuggereerd door andere posts.
Wat in het genoemde artikel en gister bij P&W uitgekraamd en verdedigd werd is niet alleen vrouwonvriendelijk, het legitimeert ook nog eens de bestaande stigma’s over Moslims en Marokkanen. Het is dus onverantwoordelijk voor een onafhankelijke intellectueel; dit soort achterlijke ‘clash’ redenaties over Moslims/Marokkanen zijn al mainstream dus wat is de toegevoegde progressieve waarde om met het dominante vertoog mee te liften? Als het dan toch een strategie is; nl om met dit soort ‘hype’ stukjes i.i.g wat mainstream aandacht te krijgen, zeg dat dan ook bij P&W Zeg dan ook ‘he trouwens, waarom wordt ik niet uitgenodigd als ik een stuk over Verdonk, Balkenende etc. schrijf, en nu wel? Grappig dit, ik bedoel, waarom vinden jullie nu ik het zeg zo interessant hoe negatief er over ‘de moslimvrouw’ wordt gepraat terwijl jullie altijd bij de bullshit van Hirsi Ali als geile mannen weg smelten?’
Tot slot, de bekende en vooral na Forutyn cliché geworden tegenargument dat er een onderscheid is tussen inhoud en vorm; m.a.w iets zegt over meningsuiting en (gebrek aan) incasseringsvermogen, zal weer uit kast gehaald worden. Pardon, kunst, proza, ironie, intellectuele polemiek? Laat me niet lachen, wat voor lagere school niveau intellectualiteit wordt er als maatstaf gebruikt om seksisme en generalisme goed te praten/vinden (‘inderdaad hij heeft gelijk, wij Marokkanen, onze cultuur…’)? Hoe grappig of bewust aangedikt een schrijfsel ook is, de inhoud en de impact van de inhoud is voor mij belangrijker. Als de grens voor mij overschreden wordt, bijv door publiekelijk met onzin te komen, dan reageer ik daar op, los van mijn persoonlijke band met deze of gene, en ook publiekelijk. Ik heb geen boodschap aan ‘ja maar Miriyam, hier sta jij toch boven, jou bedoel ik toch niet’ of ‘ach ik wilde gewoon wat stoken, beetje lachen’. Dat is niet alleen dom, ook een bevestiging dat het dus toch gaat om op creatieve wijze een niche te vinden. Gezien het aantal reacties op Mo’s eerdere stuk over waarom volgens hem Marokkaanse minder goed dan Nederlandse vrouwen zijn, en deze weer, lukt dat gedeeltelijk. Maar het is uiteindelijk een doodlopende weg. Zoals Mo zelf in zijn ‘brief aan Balkende’ zei op de Oorlog en Vrede conferentie; het gebrek aan engagement is niet het probleem in NL; het gaat uiteindelijk om kritische en onafhankelijke intellectuele engagement. Deze zijn sinds de hype van Fortuyn, Balkenende beleid en de anti-politieke correctheid hard aangepakt. We moeten hier tegen in gaan, niet aan meedoen, ook niet als een soort ‘tactische’ omweg.
Zij die deze bijdrage vervolgens interpreteren als een spastische beweging van een Marokkaanse vrouw die overgevoelig is, omdat het deels over haar gaat, en/of liever de vuile was wil binnenhouden die Mo nu publiekelijk heeft gemaakt, die hebben er niets van begrepen of anno 2006 nog last van een blinde (race/gender) vlek. Ik heb mijn strijd ook gestreden en ben me als onafhankelijk seculiere vrouw continue van mijn positie bewust, maar sta boven dit belachelijke proza. Ik pik het niet dat ‘de’ cultuur, ‘de’ religie of gender van anderen voor de zoveelste keer wordt belachelijk gemaakt en als stok door anderen gebruikt wordt.
Als er een goed stuk over het neo-liberalisme, het buitenlandbeleid, het islamofobisch rechtssysteem, het recht van onderdrukte volkeren, de kunst en muziek van Nass al Ghiwaan, etcetera wordt gemaakt, dan zal ik daar graag weer over meedenken aan meewerken en voor mobiliseren Mo.
Miriyam Aouragh
Beste allen,
Tijdens een druilerig weekend schreef ik de column “Trouwen is geen Pretje”. Inmiddels weet ik dat ook het vak van columnist niet altijd een pretje is.
Alle ophef op diverse sites in ogenschouw nemend, vooral ook ná de uitzending bij Pauw en Witteman (maandag13 november), en na aandrang van deze en gene, hierbij een reactie.
Allereerst: ik heb lang niet alle reacties gelezen. Om de simpele reden dat ik ook moet slapen en boodschappen doen. Maar ook omdat veel reacties geïnspireerd lijken door een soort primitief relletjesvoyeurisme opgetekend in een krakkemikkig soort gestoethaspel dat tot meewarigheid zou wekken als het niet boosaardig was gemotiveerd. Ik schat in dat ongeveer de helft ervan als water langs mijn lichaam naar beneden glijdt – omdat op een bijna ontroerende manier volstrekt voorbij gegaan wordt aan de boodschap van mijn column. Wie lezen wil, wat er niet staat heeft een probleem. Allereerst met zichzelf.
En ik kan het zeggen: als je geen vrouwenlasteraar bent, dan wórdt je het wel.
Nu, waar gaat mijn column over? Kort samengevat: het verschil in perceptie op het (huwelijkse) geluk in de westerse wereld versus de perceptie van (delen in) de Marokkaanse wereld. Wellicht schuilt in die discrepantie een mogelijke (deel)verklaring voor het verschil in de aantallen echtscheidingen. Dát is de essentie, dát is de portee. Willem Elsschot is hierbij mijn even leidende als dichterlijke metgezel.
Toen P&W belde was dat ook de insteek. Toen later tot mij doordrong dat men vooral in dat ene kolderieke bijzinnetje ‘geef elk avond je vrouw een lel, als jij niet wilt, wil zij het wel’ geïnteresseerd was, heb ik ernstig getwijfeld of ik nog wil gaan. Na veel aandrang en de toezegging dat het ook vooral zou gaan over mijn lijstduwerschap en dat marianne thieme ook present is, heb ik ingestemd onder de voorwaarde dat ik de column integraal voorlees. Dat was helaas niet mogelijk, die was te lang. Wel was mogelijk: een substantieel aantal door míj te selecteren fragmenten. Ok, daar kon ik wel mee leven. Bij aankomst had men echter zelf al een fragment uitgekozen en die was natuurlijk korter en anders dan de passages die ik aangestreept had. Toen was het al te laat om nog te knutselen/te vertrekken uit de studio, maar goddank kreeg ik gedaan dat in elk geval de hele column op hun site zou worden geplaatst. Dat was hard onderhandelen maar ik kreeg m’n zin. Plus de toezegging dat ik het allemaal ‘rustig mondeling kan toelichten’ tijdens ‘het gesprek’.
Nu, ‘het gesprek’ heeft een ieder zelf kunnen zien. Men bleek inderdaad erg geïnteresseerd in de portee van m’n column. En hoeveel ruimte en tijd er ingeruimd was voor de ‘mondelinge toelichting’ mag ook een ieder voor zichzelf beoordelen. Dat ik voortdurend werd onderbroken door de twee gastheren met guitige grapjes, was stuitend maar anderzijds – eerlijk is eerlijk – moest ik soms ook erg lachen. Ik ben soms net een mens, sorry.
Niettemin, wat rest is spijt. En ergernis.
Maar ook rest: De Column. In al z’n ongeschondenheid, nog steeds. Want geen jota wens ik ervan terug te nemen. Ook al weet ik dat niet alleen trouwen soms geen pretje is, maar ook columneren.
Edoch, terugblikkend kan ik mezelf goedgelovigheid of zelfs naïviteit verwijten. Dat kan. Eén ding moge duidelijk zijn: de strijd voor een eerlijke en humane samenleving waarin ook plaats is voor muzelmannen en muzelvrouwen moet nog beginnen. En als men bijv. ziet hoe vrijwel kritiekloos zo’n abject sujet als Pastors de volgende dag in hetzelfde programma zijn parallellen ongestoord mag maken tussen moslims en nazi’s – besef je nogmaals dat de strijd in volle hevigheid en met álle middelen gevoerd moet worden. Want wie mocht tegen Pastors het weerwoord voeren? Niet P&W. Maar een Turkse meid die gaat voor ‘leuk’.
En inderdaad, op zondagmiddag 17 december (14 uur, Singel 300A) houd ik een lezing over de ‘liefdescrisis bij de Marokkaanse jeugd’. Het onderwerp heeft raakvlakken met mijn inmiddels geruchtmakende column; dus iedereen is welkom. Ook knokploegen.
Halalgroet – Mohammed Benzakour
Wat laag Mohamed benzakour, ik had het nooit van jou verwacht. Dat je zoo laag kunt zinken om aandacht te trekken. Praat voortaan voor jezelf als je het hebt over “Marokkaanse mannen”.
Haramgroet van Mo
Je hebt me niet overtuigd.
Dat was een waardige en voorbeeldige reactie meneer Benzakour (zeker na de ietwat hysterische uithaal van miriam).
En ik zeg u: uw uitleg had wat mij betreft niet gehoeven. Ik pik feilloos de essentie op van uw boodschap en zelfs een blind mens kon zien hoe plat en kleinzielig P&W waren in hun vragen en uitlokkingen naar jou toe en hoe jij gelukkig boven die kleinzieligheid stond. Dat siert u. Jammer dat niet iederen dat inzag.
Ik lees u met groot genoegen
Sandra
@Mohammed,
zodra je als schrijver je tekst loslaat op de wereld, gaan lezers er mee aan de haal zoals de wind met een ballon. De ruimte om dit te doen wordt echter bepaald door de tekst zelf.
Je column zei niet datgene wat je ermee wilde overbrengen. Geeft niet, kan gebeuren. Het is dan echter een beetje flauw daar de lezers de schuld van te geven. Het zijn niet alleen maar blanke, xenofobe mannen die je column hebben gelezen als apologie voor klappen in het huwelijk, maar ook vrouwen met namen van Marokkaanse allure. Dit zou je toch te denken moeten geven. Kennelijk laat de column zich zo lezen als hij gelezen wordt.
Het is jammer dat dit je niet doet besluiten dergelijke materie voortaan maar liever op een zonnige zondag aan te snijden. Vooral omdat je optreden bij bij P&W overtuigde dat je niet bedoelde te zeggen wat je column wel zegt – nog wel ondanks de interrupties van je intervieweres.
Je klacht over P&W is van het kaliber Calimero: het ligt niet aan mij dat ik niet uit mijn woorden kwam! Ze spelen vals! Ze gaven me geen ruimte, en dat sujet van een Pastors kreeg een heel voetbalveld aan bewegingsvrijheid. Zie je wel dat ze, in hun bevooroordeeldheid, een racistische bedeling dienen!
Twee opmerkingen.
1. Ik heb zojuist het filmpje met Marco Pastors bekeken en die krijgt exact hetzelfde type vragen voorgelegd las jij. Dat hij minder in de rede wordt gevallen is vermoedelijk omdat P&W geen moeite hoeven te doen hem vast te laten lopen. Dat kan men met een gerust hart aan hemzelf overlaten: hij heeft zijn verhaal niet op orde, wat volgt is borrelpraat. Jeroen Pauw zet Pastors in zijn hemd als iemand die schaamteloos een hele bevolkingsgroep het label ‘nazi’s’ opplakt om maar te kunnen concurreren met Geert Wilders. Senay Ozdemir belichaamde de reden waarom de vergelijking tussen moslims en nazi’s niet opgaat, en Pastors was niet in staat uit te leggen dat hij dat niet bedoelde en wat hij dan wel bedoelde.
2. P&W is opinietainment (met een flinke dosis shock value), geen forum voor maatschappijanalyse. Als je dat zoekt, zul je het zelf moeten creeren. Bijvoorbeeld door een programmavoorstel moeten schrijven voor de VPRO of de IKON. Ik zou zeggen, wat let je?
Beste MO,
Goed dat je de moed hebt om toch te reageren, daar heb ik respect voor, want je hoeft het niet te doen.
Ik sta helemaal achter Miriam, vind haar opmerking niet ietswat hysterisch (zoals Sandra zegt) maar juist koel en onderbouwend. Je hebt hier in nederland gelukkig de vrijheid van meningsuiting, dus ik zou zeker niet willen dat je je woorden terugneemt.
Uit de vele reacties is het duidelijk dat je de juiste snaar hebt aangeraakt bij velen.
Uit jou column blijkt dat jou ouders een gelukkig huwelijk hebben gekend, mashallah daar kan ik alleen om juigen, want zo hoort het.
Helaas zijn er ook mensen wiens ouders geen gelukkig huwelijk hebben gekend. Mishandeling binnen een huwelijk is een van de grootste misdaden die er bestaan, en die een heel gezin kapot kan maken. Niet alleen de partner wordt mishandeld, ook de kinderen en misschien zelfs de kleinkinderen, de angs, vernedering, onmacht , maar vooral ook onrecht is iets vreselijks.
Dat jij dan in jou column hier een soort intellectueel grapje van maakt, dat doet me pijn. Dubbel zoveel pijn omdat je en de mishandeling bagataliseert, en de islam en de marokkanen in een negatief daglicht zet. Je bent op deze manier voor mij geen haar beter dan Hirsi Ali, want die deed precies hetzelfde, alleen weet zij heel goed wat geweld tegen vrouwen is, en daar lijk jij weinig van te snappen.
En dat spreekwoord over die oorlellen die ken ik niet, het is naar mijn weten juist een nederlands spreekwoord. Misschien heb je de beste bedoelingen, dat denk ik ook wel, maar het lezerspubliek zal deze niet hebben, zeker niet in het klimaat waarin we nu zitten. Daarom heb ik toch de moeite genomen om me uit te spreken tegen de passages van jou column.
Verder zou ik je graag willen adviseren om een tijdje in een arabisch land te gaan wonen.De zon komt naar mijn weten in het oosten op en niet in het westen. Dit kikkerlandje heeft jou in een kikker veranderd die meekwaakt met de kikkers.
je zegt heel zinnige en ware dingen tjerk. maar op één punt moet ik je corrigeren. benzakour hanteert geenszins het Calimero-complex. Benzakour kwam prima uit zijn woorden en zinnen. Maar een ieder heeft kunnen zien dat Benzakour nauwelijks de ruimte kreeg om die volzinnen ook helemaal met de nodige nuances uit te spreken. Hij werd steeds afgekapt. Men was er vooral op gebrand hem in een verdachte hoek te drijven zonder te luisteren naar wat oeprecies zegt en hij heeft zich, moet we bekennen, desondanks kranig verweerd. Menig moslim/marokkaan was allang vreselijk door de mand gevallen tegenover deze twee kannonen van de journalistiek.
En wat betreft de goedkope reactie van ene “mo”: jammer dat je je zo laat verblinden door emoties en niet gewoon rustig leest wat benzakour in z’n column precies beschrijft en naderhand in zijn uitleg zegt.
groet
dag salima – als je niet eens weet wat een ‘lel’ is (je denkt dat benzakour met lel bedoelde een ‘oorlel’) dan zou ik jou ook een advies willen geven: teruggaan naar de schoolbank
doei, miranda
ps. konden alle nederlandse columnisten maar ‘kwaken’ als benzakour – dan was de kwalitet van onze kranten iets hoger geweest…
Dag Miranda,
Je komt wel een beetje hysterisch over. Ik moet deze arme berber verdedigen tegen al die kwaadsprekers………..
dag salima – mijn reactie hysterisch? dan moet je inderdaad erg lang in die schoolbanken blijven zitten en vooral een goede woordenboek aanschaffen. Want behalve het woordje ‘lel’, weet je ook niet wat ‘hysterisch’ betekent.
Verder, ik geloof niet dat jij benzakour verdedigt van kwaadsprekerij, maar eerder ertoe bijdraagt door zinnen uit hun context te rukken. En deze ‘arme berber'(ook zo’n typische racistische opmerking) is intelligent en capabel genoeg om jouw verdediging nodig te hebben.
de groeten, miranda
Volgens mij bedoelde Salima etal [terecht] dat er juist een erg paternalistisch toontje [nl die arme berber blijven verdedigen] zat in de kritiek en inhoudloze verdedigingen van wat een gewoon een erg slecht colum is.
Mijn reactie was te hysterisch [what else is new? werd in de jaren 60 al tegen protesterende vrouwen gezegd, en later tegen zwarte mensen, en nu weer, one of those sticks] de ander was weer dom, dan is het weer laag… Enfin, zie mijn een na laatste alinea.
Had ik maar zulke virtuele en onzichtbare waakhonden 😉 of nee, liever niet. Dat zou ik eigenlijk veel erger vinden. Bij een schrijver of voor een onafhankelijk intellectueel is het juist een ongemakkelijke situatie wanneer support gepaard gaat met slechte argumenten. Alhoewel ik zulk braaf, trouw en energieke reacties wel liever had gezien m.b.t. Mohammed’s artikelen over Verdonk of Israel die bekritiseerd worden. Het soort werk waarin hij het best is en de juiste betekenings van kritisch intellectueel schrijven uiteenzet. Mensen maken fouten, vooral op zoek naar een aandacht, schrijvers zijn ook maar mensen uiteindelijk. Na het kritisch corrigeren kunnen we weer verder en elkaar versterken op zaken die er echt toe doen. Het is mooi geweest. Ik heb liever kritische vrienden dan schilden die me blindelings verdedigen… ik zie je snel weer Mo!
Groeten!
PS. ipv een NL naam had een allochtoon klinkende naam trouwens beter gewerkt als alias voor dit soort ‘ik ben achterban dus heb legitimiteit’ pogingen 🙂
Miranda,
Ik krijg een onprettig gevoel van de manier waarop je met me spreekt………..vooral van dat betweterige gedoe van je…….als ik naar de schoolbanken terug ga dan zal ik jou zeker niet als lerares nemen………
lekker puh ;),
Overigens, jou berijpend lezen kan ook wel een poetsbeurt krijgen, want ik bedoelde natuurlijk niet mezelf, ik zal de laatste zijn die Benzakour zal verdedigen, zeker niet nadat hij deze shit heeft geschreven……….tazzzzzzzzz
Dames. Ik heb me er een tijd niet mee bemoeid, maar is het goed dat jullie het nu weer over de inhoud hebben en niet over elkaar?
Ja, Anja bedankt voor deze terugfluiting, was nodig!
Hoi Miriyam,
bedankt voor je recties. hierdoor weet ik dat ik niet de enige feministische Mocro ben. Mijn recties hiero waren eigenlijk meer uit een gevoel van teleurgesteld zijn. Ja, ik ben teleurgesteld in het beeld dat Benzakour schijnt te hebben van de Marokkaanse vrouw. Ik ben toch blij met de eerlijkheid die hij hierbij heeft. Moest nadenken toen hij in z’n vorige interview neerwaarts sprak over MTV-vaginatjes die zich aanbieden voor een breezer, en vol lofuitingen was over de behoofdoekte moslima die overuren draait in de thuiszorg. Alsof een vrouw of een hoer is of een heilige. Volgens mij heeft Anja hier in de jaren 70 iets over geschreven.
Je ziet de vrouw op zo’n manier niet meer als een mens, met al z’n zwakheden en krachten, maar als een karikatuur, die bij lange na niet werkelijk kan zijn.
Ik neem nu Benzakour als zondebok, maar het is niet persoonlijk, hij is alleen een prachtig voorbeeld van hoe bepaalde mannen over vrouwen denken.
kijk mensen, dit zijn nog es reacties van lieden die benzakours proza en ironie tenminste begrijpen – ik trof het toevallig aan op de site ‘UMBGROVE GRAAFT OM”…zie hieronder
Benzakour’s column
Afgelopen maandag wat ophef over een column van Mohammed Benzakour in de ‘humanist’. Ik zag de uitzending van Pauw & Witteman waarin hij te gast was. Weer een staaltje, van een mug een olifant maken.
Wat is er aan de hand? Benzakour schreef een column naar aanleiding van het feit dat het CBS meldt dat het huwelijk op een naoorlogs dieptepunt is beland. Hij vindt dat niet verwonderlijk omdat in het Westen de verwachtingen omtrent een huwelijk veel te hoog gespannen zijn. Het huwelijk is een grotesk sprookje dat niet vol te houden is, vindt hij. Het kan alleen maar tegenvallen. Een constatering waar ik het helemaal mee eens ben en precies de reden waarom ik niet wil trouwen.
Benzakour schrijft dat die teleurstelling in geval van een Marokkaans huwelijk minder groot is, omdat men toch weinig verwachtingen heeft. Letterlijk schrijft hij: ‘In Marokko daarentegen begint en eindigt het huwelijkse plezier bij de eerste-3-dagen-ceremonieel. Beide partijen weten dat. Drie dagen goed vreten, lachen, vliesjes doorprikken, beschonken danspartijen en veel geloei. Daarna begint het echte leven en dat leven is stukken onfeestelijker.’
Tot zover is er niets aan de hand. Maar dan komt het gedeelte waar Pauw & Witteman (en nog velen) verontwaardigd over zijn. Benzakour schrijft: ‘..doordat deze noden lang tevoren waren ingecalculeerd kan het huwelijk alleen nog maar meevallen – zelfs als er klappen vallen. Een Arabisch koffiehuisgezegde luidt immers: ‘Geef elke avond je vrouw een lel, als jij niet wilt, wil zij het wel’ – vrij naar rijm.’ Verder schrijft hij ook nog dat vrouwen dat weten, daarop berekend zijn en zelfs dat mannen die dat niet slaan, als watjes worden beschouwd.
Wat is er mis met deze column? Ik zie het niet. Als Benzakour zou schrijven dat hij het toejuicht dat vrouwen geslagen worden door hun man, zou ik de verontwaardiging delen. Maar wat hij doet is op humoristische, en daardoor ook wel schrijnende wijze weergeven hoe het er in in sommige ‘milieus’ in Marokko aan toe gaat. Ik ken die wereld niet, maar het zal zo zijn. Het menselijk patroon dat je je aanpast en went aan wat gebruik is (hoe wreed ook), is van alle tijden.
Waarom zijn er dan mensen verontwaardigd?
Ik kan drie redenen verzinnen: 1 omdat ze niet goed lezen; 2 omdat ze graag verontwaardigd zijn, zeker als het moslims betreft; 3 omdat ze een uitzending moeten vullen.
Over het algemeen vind ik columns niks, maar deze vond ik echt goed: mooi opgebouwd, humoristische en met inhoud. Je kan hem vinden op http://www.pauwenwitteman.vara.nl.
Posted by Arthur Umbgrove at 11/15/2006
zo maarten, dat is inderdaad toch maar mooi gezegd door arthur…
Maarten,
Dat bedoel ik nou. Hij wil met deze column bevestigen wat de doorsnee westerling al in z’n hoofd had, nl die wrede arabier, en die passieve vrouw, die zich lekker in elkaar laat slaan. Geloof me, dit is niet de werkelijkheid. Dat weet Benzakour ook, alleen lijkt t alsof ook voor hem geldt: u vraagt, wij draaien.
De westerling, lees Nederlander, is helemaal niet geinteresseerd in verhalen over geemancipeerde sterke arabische vrouwen, nee, men wil graag verhalen over mishandeling , harems, ayatollahs etcccc, want dit is wat men WILT zien.
Ik zie dit vaak ook als een europeaan naar een derde wereldland gaat. Gelijk beginnen ze verhalen op te zetten over hoe miserabel het leven daar is. Terwijl, als ik naar hetzelfde kijk dan voel ik juist, kijk, hoe mooi het leven er is. Ik heb zelf een groot deel van m’n jeugd in een derde wereld gebied doorgebracht, geen stromend water, geen electriciteit, transport op ezels etc, maar voor mij is ’t heerlijk leven daar, vooral als kind. Alleen jammer dat ze daar geen onderwijsvoorzieningen hebben.
Voor wie wilt weten over het leven van een echte arabische vrouw, lees princes, die trouwde met een duitser, aan ’t begin van deze eeuw, tot het christendom bekeerde, en een memoire schreef over haar leven in een harem adviseer ik om dit boek te lezen, een echte eye-opener: ‘Memoirs of an arabian princess from zanzibar’ (1886)
Mohammed ik weet niet waar je die onzin van dan hebt of je hebt het zelf meegemaakt dat weet ik niet maar een ding weet ik zeker en dat is alles wat jij daar hebt geschreven is alleen om aandacht te trekken want alleen een gek gelooft dat en het is raar dat je iets slecht over een Marokkaanse huwelijk hebt want technisch gezien ben je zelf ook een Marokkaan dus je vernedert je eigen land man!!!
ik hoop dat u er goed over had nagedacht voor dat u deze afschuwelijke column hebt geschreven.
tip: ga de Koran nog maar eens goed door lezen want zo te horen weet u er helemaal niks van af. (tenminste als u een moslim bent)
dat is klopt trouwen is geen pretje