The Rose
Some say love it is a river that drowns the tender reed.
Some say love it is a razor that leaves your soul to bleed.
Some say love it is a hunger an endless aching need.
I say love it is a flower and you it’s only seed.
It’s the heart afraid of breaking that never learns to dance.
It’s the dream afraid of waking that never takes the chance.
It’s the one who won’t be taken who cannot seem to give,
and the soul afraid of dyin’ that never learns to live.
When the night has been too lonely and the road has been too long,
and you think that love is only for the lucky and the strong,
just remember in the winter far beneath the bitter snows
lies the seed that with the sun’s love in the spring becomes the rose.
Voor de liefste onbekende
Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken.
Ik dank de sterren en de maan
dat iedereen die komt en gaat
de diepste sporen achterlaat, behalve jij,
dat jij mijn deuren, dicht of open,
steeds voorbijgelopen bent.
Het is maar goed dat je me niet herkent.
Kussen onder straatlantaarns
en samen dwalen door de regen,
wéér verliefd zijn, wéér verliezen,
bijna sterven van verdriet –
dat hoeft nu allemaal nog niet.
Ik ben nog niet aan ons gehecht.
Ik kijk bepaald niet naar je uit.
Neem de tijd, als je dat wilt,
Wacht een maand, een jaar,
de eeuwigheid en één seconde meer –
maar kom, voor ik mijn ogen sluit.
Ingmar Heytze
uit: Het ging over rozen