Twee opstellen van Bilal -kids
Als ik minister-president was….
Dan zal ik MAX 13 scholen op 1 stad zetten.
Zorgen voor winkels met lange openingstijden tot 21.00.
Terrorisme bestrijden.
Meer gebouwen.
En slimmere wetenschappers.
Auto’s zonder CO2, vliegtuigen met betere piloten, minder jagers/stropers.
Voor een beter Nederland
Ilaf. Minister president NL
Als ik minister president was….
Als eerste zal ik naar Afrika gaan en voedingsmiddelen aan hun geven en alle benodigheden, ik probeer ook iets tegen aids te doen.
Ik zal in Nederland armoede bestrijden en de natuur wil ik schoon houden,
Ik luitser naar wat de mensen zeggen en wil iedereen verwelkomen in Nederland. Negers aziaten blanken van welk ras dan ook.
Ik wil dat er geen onderscheid word gemaakt tussen geloven van welk ras/geloof dan ook zijn, we zijn allemaal mensen,
Want als iemand van een ander ras iets fout doet wat gebeurd er dan???
Niu dan gebuert er maar een ding dan geven ze dat hele ras de schuld.
Iedereen maakt fouten en uiteindelijk hebben ze spijt, we moeten de mensen de kans geven!!!
Misdaad wil ik graag goed bestrijden!
De natuur daar moeten we allemaal voor zorgeb we hebben bos nodig, denk na.
We zijn allemaal een Nederland!!!
Van : Ilanit
Ik ga voor Ilanit for president.
Aandoenlijke opstelletjes vol sociaal gewenste opvattingen. Ik moet soms huilen over hoe basisschoolkinderen soms (vaak) met volwassenenproblemen worden opgezadeld.
Wij volwassenen zijn niet in staat ons ethisch te gedragen, laat onze kinderen het beter doen, lijkt de gedachte. Daarom proppen we ze vol met allerlei projecten over racismebestrijding, zorg voor het milieu en God weet wat nog meer, tot ze, eenmaal volwassen, geen zeehondje of zielig Afrikaantje meer kunnen zien. Intussen is ze ook hun onbezorgde jeugd ontnomen.
Leer kinderen hoe mooi het leven en de schepping zijn. Laat ze spelen, van de natuur genieten, zingen, tekenen… Eenmaal groot vinden ze de natuur en de medemens te mooi om te vernietigen.
Op zich kan ik me ineerste instantie wel vinden in je reactie Hendrik Jan, maar vervolgens bekruipt me het gevoel dat ik je opmerking volkomen irreëel vind. Kinderen leven namelijk niet in een utopische tuin, waar alles pais en vree is. Ze leven midden in de harde wereld. Een kind op school uit hun klas verliest een ouder aan kanker, de hele klas treurt mee.. Op het jeugdjournaal komt in geuren en kleuren de overstromingen ten gevolge van de tsunami en alle daar uit voortkomende ellende in een ander werelddeel. Ze raken vol van deze ellende en zetten een actie op om flessen in te zamelen bij de buren om ook geld te kunnen sturen. Een ander kind dreigt te worden uitgezet vanwege het nederlandse asielbeleid ( dat gelukkig nu verandert is) naar een land waar oorlog heerst, ze komen thuis met de vraag of hun dat ook kan overkomen. Vrienden zullen voor het eerst weer sinds jaren op vakantie gaan naar hun land van herkomst. Vervolgens breekt daaar op de dag dat de vrienden zullen vertrekken de oorlog uit. De rest van de familie van de vrienden woont daar , dus de vrienden zitten bij het eerst volgende bezoek dat er hen gebracht wordt aan de televisie gekluisterd en de kinderen krijgen het nieuws mee in de niet door het jeugdjournaal gekuisde versie. Kortom zo maar wat voorbeelden, waarmee kinderen geconfronteerd worden en waar je ze niet tegen kunt afschermen altijd. Je kunt ze niet in een gouden kooi doen opgroeien. Je kunt ze wel begeleiden om het allemaal een plaats te geven. Wat jij ze wil leren is heel belangrijk zo niet het belangijkste,maar de minder mooie zijde van de samenleving krijgen ze, hoe dan ook , ook mee.
Ook vind ik je opmerking dat de opmerkingen sociaal wenselijk zouden zijn, onjuist. Kinderen hebben heel klein al ook een eigen geweten en een sociaal gevoel. Ze zijn vaak juist veel minder bezig met wat anderen van hun meningen zullen denken. Dus of deze opnmerkingen sociaal wenselijk zijn of echt uit hun hart komen, kan ik in ieder geval niet beoordelen.
Bedankt voor je visie, Ina. Mijn kinderen kijken ook TV en stellen daarover vragen die wij zo eerlijk mogelijk proberen te beantwoorden. Maar ik vind dat een kind recht heeft op een onbezorgde kindertijd en zo min mogelijk bij ‘volwassenenzaken’ betrokken moeten worden. Ik begrijp het engagement van docenten wel en we hoeven niet alles buiten de deur te houden, maar we hoeven ze geen problemen te laten oplossen die we zelf niet aankunnen.
Hendrik Jan, Helemaal met je eens dat kinderen een onbezorgde kindertijd verdienen, helaas is dat ook in nederland niet altijd mogelijk. Dat kinderen zich ook bewust zijn van hun minder fortuinlijke leeftijdsgenoten vind ik niet verkeerd. Je hoeft ze er niet mee te overspoelen ,maar ze er voor afsluiten is zoals ik al eerder stelde enerszijds onmogelijk ,maar ook niet wenselijk. Om een evenwichtige volwassene te worden,moet je ook leren omgaan met de minder aangename zaken in het leven. Het dient echter wel gedoceerd te zijn,naar wat bij een kind past. Ik denk dat dat het geval is met de twee kinderen hierboven. Ik vind je woorden zo’n negatieve toon hebben ten opzichte van hun bijdrage. Je ontneemt hen hun eigen waarde en doet het overkomen of ze het engagement van hun docenten napraten. Ik denk dat je deze kinderen onderschat. Waarom ga je er niet vanuit dat het hun eigen engagement is?
Mijn zoon legt soms een briefje op de door hem dichtgevouwen krant waarin hij mij waarschuwt voor schokkende beelden.
Ik vind dat er twee zaken door elkaar lopen in de discussie hierboven. Kinderen komen in hun eigen omgeving leed tegen dat je niet voor ze weg kunt houden en ook niet moet houden. Maar er is ook een hoop wereldleed dat via de media dag in dag uit over ze uit wordt gestort en waar ze part noch deel aan hebben. Ik ben het met Hendrik Jan eens dat ze daar wel erg vaak te vroeg in betrokken worden, bijvoorbeeld het jeugdjournaal dat de kinderen steeds vaker stellingen voorlegt waarvan ik denk: moet dat nou.
Maar tegelijkertijd vind ik dat kinderen door volwassenen veel te veel beschermd worden en dat er een in mijn ogen vaak nergens op gebaseerd gevoel van onveiligheid wordt opgeroepen. Lees er de arbo-voorschriften voor bijvoorbeeld kinderdagverblijven maar op na. Jam waarvan tweemaal gebruik is gemaakt, mag je geen derde keer openen. Melk die langer dan twintig minuten op tafel heeft gestaan, mag je niet meer gebruiken.
Knap kind dat tegenwoordig nog een fatsoenlijk gat in zijn knie kan vallen, met al die voorschriften. Lees de Veiligheidsutopie van Hans Boutellier.
En ik vind het heel spijtig dat bijna alle goede doelen of protestacties tegenwoordig gekoppeld zijn aan gesponsorde loterijen en/of beroemde mensen. Ik was deze week nog bij een gesprek van een leerlingenraad op een school over “welk goed doel ze zouden uitkiezen om te steunen”. Dat werd enorm bepaald door de “what’s in it for me/us”-gedachte. Kom je ermee op tv of in de krant, haal je er celebs mee naar school, is het sexy genoeg voor de andere leerlingen. Dat is wat de leerlingen aanspreekt, het doel zelf was eigenlijk om het even. Ze hadden meegedaan aan Dance for Life en ze zochten uit alle macht naar iets wat dat enorme evenement nog kon overtreffen. Er gaat veel geld om in die branche en elke keer moet het nog mooier, groter, spectaculairder.
Ik vind dus dat je ook over zulke dingen heel goed na moet denken en daarover moet praten met je kinderen. En gewoon het goede voorbeeld geven.
Ik heb eens even naar de fotos in de vorige posting gekeken en ga er vanuit dat deze kinderen toch minstens een jaar of tien zijn. Ik moet zeggen dat de kwaliteit van de opstellen behoorlijk beneden de maat is voor kinderen van die leeftijd.
Helaas vermoed ik dat scholen tegenwoordig meer met allerlei politieke agendas bezig zijn en kinderen met respectievelijke sociale theorien indoctrineren, maar dat het behoorlijk te kort schiet aan het nivo van de basis vaardigheden betreffende rekenen, taal en wetenschappelijk denken etc.
En krijg je dus de standaard nonsens verhaaltjes (opstellen is een veel te groot woord hier)die meer lijken op gepapegaai van wat kinderen door volwasssenen opgelepeld krijgen, dan ‘eigen engagement’ zoals Ina dat noemt. Kritisch denken zie ik zeker niet in deze ‘opstellen’, wel een reflectie over ‘politically correct thinking’ die onze kinderen gevoerd krijgen in de scholen en het voortgezet onderwijs.
Ik kan mij ook wel in Hendrik Jan zijn reaktie vinden dat jonge kinderen al veel te snel met volwassen zaken opgezadeld worden. En nee, dat betekent niet dat je alles van ze verborgen houd. Wel dat de eerste verantwoordelijkheid van scholen is om te onderwijzen en kritisch (wetenschappelijk) leren denken en niet om te indoctrineren.
en gedoceerd is natuurlijk gedoseerd.
Madelon, de Bilalschool, een van de Simonscholen, doen het in vergelijking met andere scholen prima. Juist omdat daar in verhouding veel migrantenkinderen zitten die vaak ouders hebben die thuis geen Nederlands spreken wordt er extra aandacht gegeven aan taallessen, en dat blijkt aardig te lukken. Ook lukt het ze meer dan gemengde openbare scholen om de ouders te betrekken. Je vermoeden, dat scholen, je bedoelt waarschijnlijk islamitische scholen, meer met politieke zaken bezig zouden zijn of met indoctrinatie dan met gewoon onderwijs is een verdachtmaking die je niet kunt staven. Maatschappijleer, dus inzicht in het democratische systeem in Nederland, is een gewoon vak, vandaar ook het bezoek aan de EK wat je moeilijk af kunt doen als ‘indocrinatie’ en de vraag aan de kinderen wat zij zouden doen als ze minister-president zouden zijn past daar geheel in. Met alle discussie die er was over integratie en inburgering is het dus duidelijk dat de Bilalschool zich er voor inzet dat de kinderen zich burgers van Nederland gaan voelen. Ik vind dat prima, en precies wat de bedoeling was.
Ik zie dus absoluut niet waarom je zo negatief reageert, tenzij je al besloten hebt dat islamitisch onderwijs verkeerd is – maar dat zeg je niet.
Ik tel in de bijdrage van Madelon zo al negen taal-, spel- en stelfouten, plus een zin waarvan ik niets begrijp: wel een reflectie over ‘politically correct thinking’ die onze kinderen gevoerd krijgen.
De pot verweid de ketel.
Nee Anja, ik bedoel niet bilal scholen. Leg mij astjeblieft geen woorden in de mond. Dank je wel. Ik bedoel het onderwijs in het algemeen waar de trend is dat er steeds minder aandacht is voor taal, rekenen en andere basis vaardigheden. Maar we zien wel steeds meer kinderen die, zoals Hendrik-Jan dat noemt, ‘sociaal gewenste opvattingen’ uiten. Ik noem dat ‘politically correct thinking’.
@Clara,
Wow,that one hurt!!!
@Clara,
“Ik tel in de bijdrage van Madelon zo al negen taal-, spel- en stelfouten, plus een zin waarvan ik niets begrijp: wel een reflectie over ‘politically correct thinking’ die onze kinderen gevoerd krijgen.”
Ik begrijp die zin best hoor; of zoals Hendrik-Jan schreef;
“Aandoenlijke opstelletjes vol sociaal gewenste opvattingen.”
En wat ben ik dan blij met kinderen met sociaal gewenste opvattingen, als ik dat vergelijk met kinderen die daar al helemaal niet meer in worden opgevoed.
Ja, ik snap dat ‘political correct thinking’ wel, maar ik begrijp niet wat die reflectie erbij komt doen.
Mij lijkt het juist een heel verstandige bezigheid waar je niet vroeg genoeg mee kunt beginnen in een mensenleven: reflectie over politiek correct denken. Ik juich elke reflectie over elke soort van denken van harte toe.
En verder meen ik dat voor de uitdrukking sociaal gewenste opvatting hetzelfde geldt als voor politiek correct denken: het is je verschuilen achter een vorm van politiek cynisme waar ik langzamerhand ontzettend genoeg van krijg.
Sociaal gewenste opvatting en politiek correct denken zijn beide negatief bedoeld en horen in hetzelfde rijtje retorische kreten thuis als linkse kerk.
Madelon, is niet elke vorm van onderwijs (en opvoeding) in wezen indoctrinatie? Niemand ontkomt daar toch aan?
Dat er waardenvrij onderwijs of een waardenvrije opvoeding zou kunnen bestaan is net zo’n illusie/sprookje als denken dat zuivere objectiviteit of ‘de waarheid’ bestaat.
Dat je het met iemand anders waarden niet eens bent, of iemand anders het recht ontzegt zijn eigen waarden op zijn eigen manier over te dragen, is wat anders. Maar als je dat bedoelde, zeg dat dan.
Mmmmmmm…….ligt er wel aan wat die sociaal gewenste opvattingen zijn…..nogal subjectief niet? Die socialistisch-marxitische ideeen, daar ben ik zelf niet zo gecharmeerd van.
Waar heb je het over, Madelon. Krijgen kinderen les in socialistisch-marxistische opvattingen misschien? Over welke socialistisch-marxistische opvattingen die jij zo erg vindt heb je het eigenlijk? Wil je aub een beetje preciezer zijn in de beweringen?
Wealth redistribution……..dat is zo’n socialist-marxist value, inmiddels achterhaald…….ofwel;
“Als eerste zal ik naar Afrika gaan en voedingsmiddelen aan hun geven en alle benodigheden,”
Ik verwacht uiteraard niet dat een kind begrijpt dat die utopische ideeen niet werken. Echter, er zijn ook veel volwassenen die dit soort kinderlijk idealisme aanhangen. Pragmatisch denken is in Nederland aan het verdwijnen vrees ik. Self sufficiency; daar hoor je niemand meer over. Big brother has to fix it.
Persoonlijk bedank ik daarvoor.
Nog wat andere pc ideen;
rijkdom = slectht
materialisme = slecht
competitie = slectht
enterpreneurschap = slecht
rechts = slecht
http://criticalmastiff.blogspot.com/2005/07/enlightened-self-interest-vs-communal.html
@Clara
Je hebt gelijk; een waardevrije opvoeding bestaat (gelukkig) niet.
Betreffende
“wel een reflectie over ‘politically correct thinking’ “….ik had beter kunnen schrijven ” a reflection OF politically correct thinking.
Vond het trouwens heel goed dat de kinderen van de Bilal school de eerste kamer kwamen bezoeken. Dat is goed maatschappelijk onderwijs. Ik heb met mijn kinderen Capitol Hill bezocht in Washington DC en de Russel building waar onze senators Hillary Clinton en Charles Shumer huizen. Wel blijf ik erbij dat kinderen tegenwoordig meer links politieke agendas in school/university gevoerd krijgen ipv een meer gebalanceerd beeld (dat geld zowel hier in de VS….hoewel je hier natuurljk ook de creationist gekken hebt…en naar wat ik gelezen en gehoord heb is dat in NL hetzelfde). En daarnaast schiet het onderwijs in basisvaardigheden er wel bijin.
Mijn eigen educatieve achtergrond is na de lagere school altijd in het maatschappelijke en welzijnswerk geweest. Helaas merk ik nu dat ik daardoor tekort geschoten ben in bijv ‘economy 101’.
Probeer ik nu maar ff in te halen. Ben mijzelf aan het onderwijzen over de ideeen van bijv Alex de Tocqueville.
Clara, jij schrijft ook dat je genoeg krijgt van het politieke cynisisme….tja…..ik noem het meer een skeptische kijk op de politiek. Politiek fascineert en irriteert mij bijna in gelijke mate.
Ja, ja, mijn Nederlands laat ook te wensen over…..ben ik het mee eens.
Wealth redistribution, ik neem aan dat je inkomstenverdeling bedoelt, Madelon. Is niet speciaal een achterhaald onderwerp. In de SP is een kleinere kloof tussen arm en rijk, zowel in ons eigen land als internationaal gezien nog steeds een centraal punt. En de SP heeft er vele zetels bij gewonnen. Dus zo achterhaald kan het niet zijn.
Verder vind ik het persoonlijk uitstekend dat kinderen al op school leren dat de wereld niet ophoudt bij de grens van Nederland, en dat we verbonden zijn, en medeverantwoordelijk, voor de armoede in andere delen van de wereld. Dat een kind van tien dat vertaalt als voedingmiddelen geven aan Afrika lijkt mij geheel passend. Het is niet de basis voor de volgende nota van het Ministerie voor Ontwikkelingssamenwerking, maar het is voor een kind een goed begin, mocht hij ooit nog minister willen worden.
En ik zou kinderen wel degelijk op willen voeden met het nadenken over hoe de wereld beter kan en wat zij daar zelf aan bij kunnen dragen. Mag je van mij ook nog utopie noemen. Zonder dromen van een beter leven en zonder solidariteit hadden we ook geen vrouwenbeweging gehad, geen arbeidersbeweging, geen emancipatie van arbeiders, geen vakbonden en nog veel meer niet. Ik zou dus pleiten voor onderwijs dat ruimte laat voor dromen en dat paart aan realisme, aan maatschappijleer dus, en kennismaken met de politieke werkelijkheid. Wat dat betreft doet de Bilalschool het dus uitstekend.
Inkomsten verdeling is inderdaad zo’n onderwerp; The rich are getting richer!!!!!! At the expense of the poor? Nou, daar kan heeeel veel over gezegd worden. En als een maatschappij leraar dit soort vragen niet op gebalanceerde manier kan belichten of uitdraagt dat er veel verschillende theorien over zijn maar een bepaalde visie als ‘de ware’ presenteert, dan noem ik dat ‘indoctrinatie’. En dat gebeurt wel degelijk.
“Ik zou dus pleiten voor onderwijs dat ruimte laat voor dromen en dat paart aan realisme, aan maatschappijleer dus, en kennismaken met de politieke werkelijkheid. ”
Ben ik het in principe geheel mee eens. Echter, in vakken als maatschappij leer (en ook sex education bijv) is er wel degelijk een trend waarin een bepaalde sociaal gewenst model aan de kinderen over gebracht wordt. Feiten graag.
Je schrijft ook;
“Zonder dromen van een beter leven en zonder solidariteit hadden we ook geen vrouwenbeweging gehad, geen arbeidersbeweging, geen emancipatie van arbeiders, geen vakbonden en nog veel meer niet. ”
Kijk, dat bedoel ik nou met politieke agendas. Hoewel ik het wederom in principe met je eens bent wordt er vaak een eenzijdig beeld over gedragen.
Je had ook verder kunnen aanvullen;
“Zonder dromen van een beter leven zouden we waarschijnlijk niet het risico nemen om op onderzoek en ontdekking uit te gaan, om competitie en handel aan te gaan. En zouden we misschien nog in een grot wonen….”.
Dus over wiens politieke werkelijkheid en wereldbeeld hebben we het hier. En is dat werkelijk de taak van de school om een wereldvisie aan onze kinderen op te dringen? Nogmaals, feiten graag.
Je maakt op geen enkele manier waar dat scholen bezig zouden zijn met ‘het opdringen van een wereldvisie’, Madelon. Wat ze horen te doen, als ze maatschappijleer geven, is het er over hebben dat er wereldvisies bestaan.
Dus het schiet zo niet op, Madelon, jij beschuldigt scholen van van alles, maak dat maar waar. Kom jij maar met feiten, toon het maar aan.
En misschien kan het in het Nederlands, als je nog iets te zeggen hebt dat hout snijdt, en anders houden we het er maar op dat we het er over eens zijn dat we het oneens zijn.
Ha, ha Anja,
En jij maakt op geen enkele manier waar dat scholen bezig zouden zijn meth het NIET opdringen van een werelvisie. Die vraag ontwijk je heel verstandig.
Je eigen ideeen en geschriften spreken echter wel voor zichzelf. Zie nogmaals je eigen (eenzijdige) reaktie in #19 over wat goed is dat kindertjes zoal in maatschappijleer zouden moeten leren.
Het bedroevende is dat deze eenzijdige werelvisie inderdaad in scholen gedoceerd wordt.
Maar goed, ik verwacht van jou ook geheel niet het ook ooit eens in de minste mate met een ander eens te zijn, ipv maak ik ‘beschuldigingen’ en moet ik maar in het ‘Nederlands’ dingen schrijven die wat ‘hout snijden’. Met andere woorden; ik moet het wel met jouw eens zijn want anders wordt de diskussie afgekapt.
Okay Anja, you are right.
correctie;
….in plaats daarvan maak ik ‘beschuldigingen’ ……etc
Madelon,
heb je het over USA of over Nederland? Ik ken werkelijk geen enkele school in Nederland (en ik kom als onderzoeker op veel scholen) waar leraren de leerlingen onderdompelen in de socialistisch-marxistische leer. Ik denk dat de meeste leraren van basisscholen niet eens weten wat dat is.
Mijn kennis van Amerikaanse high schools beperkt zich tot eentje, in Bloomington. Ook daar geen spoor van marxisme.
Zomaar roepen dat je zeker weet dat scholen enzovoorts vind ik net als Anja raar. Zie je geen spoken? Geef dan eens concrete voorbeelden?
(#14) Clara (en Anja), als ik het over sociaal gewenst heb (#2), of politiek correct, wil ik mij niet verschuilen achter politiek cynisme. Ik maak mij werkelijk zorgen over mensen die dat soort antwoorden geven om van het gezeur af te zijn, maar zonder dat die meningen leiden tot het bijbehorende gedrag. Neem de vleesindustrie, de auteur van het uitstekende artikel ‘De kippenmoord’ in het NCR Magazine van begin december constateerde dat driekwart van de bevolking in onderzoeken steevast aangeeft dat kippen een beter leven verdienen, maar dat niet tot uitdrukking laten komen in hun koopgedrag. Zo gaat het bij heel veel zaken: als het iets meer kost, of als het ten koste gaat van de luxe waaraan we inmiddels gewend zijn, vertaalt men deze met de mond beleden mantra’s niet naar eigen gedrag. Daar bovenop is het altijd de ander, meer specifiek ‘de overheid’ of ‘de politiek’ die er iets aan moet doen, nooit de mensen zelf, want “wat heeft het nou voor zin als ik het alleen doe”, en “het is een druppel op een gloeiende plaat”.
Dat de Bilalschool de EK bezoekt vind ik fantastisch. Het sluit aan bij een artikel dat ik ergens las, waarin stond dat allochtonen in hun emancipatie “tenminste” zover zouden moeten gaan dat ze premier zouden willen worden. Ik kan natuurlijk niet in de klas kijken, hoe daar met dit soort vraagstukken wordt omgegaan, maar mij valt in het algemeen (het gaat nu niet om speciaal islamitische, andere bijzondere of openbare scholen) gewoon op dat allerlei maatschappelijke organisaties staat te dringen bij de schooldeuren om hun projecten daar gerealiseerd te zien. Ik vrees dat het bij veel scholen ontbreekt aan een visie op hoe kinderen structureel liefde voor medemens en natuur wordt bijgebracht, maar dat men zich verschuilt achter al die projecten, die kinderen kortstondig in holle frasen als “ik zou alle kinderen in Afrika te eten geven” laten denken. Daarnaast constateert Madelon terecht dat het ontbreekt aan basisvaardigheden. Zij baseert zich misschien op de situatie in de VS (het is verwarrend dat ze dat niet meteen duidelijk maakte), maar het probleem is hier ook bekend. Ik werk met beginnende advocaten. Er is er niet één die behoorlijk Nederlands schrijft. Wij secretaresses moeten álles nakijken op spel- en stijlfouten. Het betreft dan universitair geschoolde jongeren. Er is ook al geconstateerd dat grote aantallen Pabostudenten niet behoorlijk kunnen schrijven en rekenen. En dat gaat dan lesgeven…
Thuis besteden wij wel degelijk aandacht aan problemen. We geven te klein geworden kleding weg aan “arme kinderen”, we maken kinderen duidelijk dat we geen eten weggooien, we wijzen ze erop dat ze geen planten en spullen van anderen (waaronder ook bushokjes, afvalbakken en telefooncellen) kapot mogen maken etc. En als ze oorlogsbeelden op TV zien, leggen we uit dat dat nu eenmaal gebeurt, vroeger ook hier, maar dat problemen door praten oplossen toch beter is. Dat passen we dan ook weer toe als ze elkaar te lijf gaan. Dus het is zeker niet zo dat wij onze kinderen voorspiegelen dat alles rozegeur en maneschijn is.
Verder gaan ze naar een school waar liefde en respect voor elkaar en de schepping als basishouding in alle lessen terugkomt, zelfs in zoiets abstracts als rekenen, maar zonder dat dat voortdurend benoemd wordt, waardoor het geen abstracte noties blijven, maar helemaal doorleefd wordt.