(dop zoek)
Langzamerhand krijgen de dingen een plek. Maar ook Egge, mijn personal assistent, heeft er soms last van, het gaat nog niet vanzelf, soms raken er dingen zoek, en ook zij staat soms midden in het huis met iets in haar handen, en weet niet waar ze het laten zal. En legt ze het ergens neer en weet dan niet meer waar.
(dop gevonden)
Met sommige dingen is dat niet erg. Die vind je dan een uur later terug, soms in gezelschap van andere dingen waarvan je nog niet wist dat die zoek waren. Maar papier. Papier is plat, erg plat. En erg stil. Eenmaal op de verkeerde plaats ergens tussen kan het een kwestie zijn van vele uren zoeken of maanden later toevallig tevoorschijn komen. Zeker in mijn huis dat bestaat uit vele mappen, lades en stapels papier.
Soms krijg je interessante stilleventjes, die ik ontdek bij thuiskomst. Vazen met een halve courgette. Tja, ik heb nog niet besloten waar de groentes heen moeten, als de groentela van de ijskast vol is, en dat is ie al met drie paprika’s en een bloemkooltje. En ook de vazen zijn nog onbeslist.
Als mijn koelkast voller dan vol is besluit ik altijd maar om met de artikelen te gaan doen waar ik ze voor gekocht heb; koken. Gezien ik altijd teveel kook verdeel ik het eten in porties van twee en stamp ik mijn vriezer er mee vol.
In porties van twee; niet omdat mijn huishouden uit twee personen bestaat of dat ik nou zo’n grote eter ben, maar omdat ik stiekem hoop dat ik Jacob ooit eens ergens tegenkom. Met mijn kookkunsten weet ik hem dan vast wel te verleiden.
Jawel, en dan heb je weer een volle vriezer met allerlei geheimzinnige pakketjes er in waarvan je niet weet wat er in zit omdat je dacht dat je dat wel zou onthouden en dat nooit doet. Toen ik verhuisde heb ik, o schande, want ik kom uit de hongerwinter en eten weggooien is een doodzonde, een vuilniszak met van die geheimzinnige antieke pakketjes weggegooid zonder ze te ontdooien. Dus de Marokkaanse kip met citroen van drie jaar geleden is nu ook weg.
En mijn Jacob lust vooral pizza, dus daar hoef ik het niet voor te doen. Die heb ik verleid met wat anders, dat niet uit de vriezer kwam.
Daar zijn van die speciale stickers en pennen voor… en anders transparante doosjes… Heb er helemaal geen last van hoor…. (fluit met een rooie kop onschuldig voor zich heen)…. 😀 😀
Ik heb nu ook twee van die speciale pennen in de la bij de diepvrieszakjes gelegd en ben van plan mijn leven te beteren. Hoewel ik nu toch alweer de poten en borststukjes van een scharrelkip er in heb gegooid toen ik even die pennen niet kon vinden. Die herken ik straks toch nog wel, denk ik dan.