Dagboek 1 mei 2008

Dat is nog eens een leuke rolverdeling, terwijl ik Koninginnedag ontvluchtte door in Leuven mede namens mijn man over Gaza te gaan vertellen, viert hij Koninginnedag in Gaza, mede namens mij, op uitnodiging van de Vertegenwoordiging van het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Misschien heeft hij dat oranje T-shirtje nog, dat ik eens droeg in Gaza bij het kijken naar een voetbalwedstrijd tussen Servië en Nederland – er stond met grote letters HOLAND op – made in Egypt.

Ik deed de tweede ‘lentegast’ avond, foto’s, fragmenten film, interview tussendoor, Ludo de Brabander leidde het. Zoals eerder in Asse, hier. Het lijkt me wel een idee om dat nog eens in Nederland te doen, want het werkt goed, met de beelden tussendoor, die toch vaak meer zeggen dan woorden.

Zaal vol jonge mensen, Leuven is duidelijk een studentenstad. Het was een goede avond, goed ook dat er behalve mensen die zich kwamen informeren ook activisten aanwezig waren, er wordt veel gedaan voor Palestina in België.

Na de discussie zaten we nog wat door te praten, met Taybeh bier, het enige echte Palestijnse bier en nog lekker ook, en tot mijn grote plezier rookten we shisha, waterpijp. Twee Palestijnen aan mijn tafeltje, een uit Jenin en een student uit Gaza, die al vier jaar niet meer terug is geweest. Hij werd er zichtbaar verdrietig van toen hij hoorde dat ik er nog wel in mag – de tegenstrijdigheid dat ik er als buitenlander, als humanitaire organisatie wel heen kan, en hij zijn eigen familie niet mag bezoeken. Wat kan je dan zeggen? Ik zal aan hem denken als ik er weer ben, in zijn land.

Mooie avond. Geen foto’s, want ik had voor de verandering niet mijn grote camera bij me maar een klein vakantiedingetje, en daar begin je in een donkere zaal niet veel mee. Volgende keer sleep ik me weer mijn gewone breuk. Maar dit keer dacht ik: ik reis licht, en ga stappen, Leuven, Antwerpen.

Ik mag België. Ik heb er altijd zo’n plezier met de taal, onze gedeelde taal, maar dan net anders gebruikt. Ik ga naar de ‘onthaal’ in mijn hotel, waar wij receptie zouden zeggen, ik haal koffie bij de ‘meeneem’, ik vind het een reuze aanbeveling dat je er schoenen kunt krijgen voor ’tere voeten’, en dat je terecht kunt bij de ‘morele dienstverlening’. De ‘inlandse’ aardbeien leken me lekker en bij het terrasje had ik behalve tapa’s en snacks ook ‘suggesties’ kunnen bestellen. (Doe mij maar dubbele suggesties. Met slagroom.) Of een ‘intense burger’ wat geloof ik de ultieme hamburger is met veel kaas en veel pepertjes.

Als intense burger met tere voeten zou ik me niet snel wagen in een etablissement met een ‘gebreveteerde uitbater’, maar ik heb me uit laten leggen dat dat niet ongunstig bedoeld is. En ik neem van Ludo de uitdrukking mee dat sommige woorden ‘verbrande woorden’ zijn, te beladen en belast om nog te kunnen gebruiken.

Terug in Amsterdam bleek Koninginnedag erg over.

Eén gedachte over “Dagboek 1 mei 2008

  1. Ik ben niet zo’n soap liefhebber, maar de enige soap die ik volg is “Thuis” op België 1 iedere werkdag om 20.15. Ook vanwege de grappige (voor ons Nederlanders) uitdrukkingen.
    Volgende week maandagavond is er een programma over Gaza op Canvas (België 2) “For womens only” of zoiets. Een Engelse journaliste is iedere keer in een ander land in gesprek met vrouwen die strijden tegen onrecht. Zeer interessant.
    Ik heb net “De etnische zuivering van Palestina” van Ilan Pappe uitgelezen. Toen ik een paar hoofdstukken gelezen had dachtik ik “Ik stop er mee”. Ik kon niet meer tegen de ellende die ik daarin las. Maar ik heb het toch uitgelezen. Afschuwelijk wat er al die jaren met de Palestijnen is gebeurd. Goed dat dat boek er gekomen is. Ook in het Nederlands. Ik zal er reklame voor maken. Al zal dat niet gemakkelijk zijn bij pro-Israeliers. Die willen van geen kwaad weten of horen .

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *