De afgelopen twee dagen heb ik bijna full-time achter de computer gezeten, wat niet erg was omdat ik uit zorg om Gaza toch niet tot veel anders in staat was dan het volgen van het nieuws. Van het gemiddelde bezoekersaantal van drieduizend per dag steeg het naar negenduizend (voor de scherpslijpers: zesduizend ‘unieke bezoekers’).

Het was veel werk om alle reacties te schiften, nog eens uit te leggen dat ik zeker niet alles opneem, en een paar onverbeterlijke veelplegers die niet willen luisteren naar de krochten van een IP-ban te verbannen. En zo goed als ik dat kon te reageren op de bijdragen – want eerlijk, of het gaat om goed- of kwaadwillend, het is wel schrikbarend hoe slecht veel mensen zijn geïnformeerd. Dan heb ik het niet zo zeer over meningen maar gewoon over feiten. De moderne webcultuur is wel erg democratisch – elke mening telt even zwaar – maar niet erg bevorderlijk voor kritisch denken en eerst eens even nagaan wat je nu eigenlijk weet voor je met grote stelligheid je mening komt presenteren. Zo gezeten achter mijn MAC valt het vooral op hoeveel mensen elkaar napraten – het is voor een fiks deel een eindeloze recycling van steeds maar dezelfde meest ongefundeerde meningen in vrijwel dezelfde bewoordingen. Dat vooral bij degenen die Israël komen verdedigen moet ik er ook nog bij zeggen. De mensen die vooral hun zorgen en verontwaardiging uiten schieten soms door, maar je hoort tenminste een mens praten en niet een kloon.

Vandaag wordt het anders want ik heb ondanks mijn grote betrokkenheid nog meer te doen. Ik zal vandaag nog nieuws plaatsen als dat er is. Maar ik zal nog selectiever dan de vorige dagen omgaan met reacties. Reken daar dus op: voor jouzelf kan je mening wel heel belangrijk zijn, en het kan de eerste keer zijn dat je die wilt uiten, maar de lezers hier, en vooral ik, hebben nu al veel langs zien komen.

Ik kom nog met een paar berichten en dan ga ik boodschappen doen want de ijskast is leeg. En naar de sportschool. En nog zo wat.