“Leer ons terug te vinden wat we kwijt zijn geraakt – ons gevoel van schaamte.
Op deze plek, waar de oorlog meer slachtoffers eist onder de burgers dan onder de soldaten, wordt het tijd dat de ongewapenden terugvechten.” Dat schrijft Israeli Bradley Burton, in Een gebed voor de Gazaan die alleen gewapend is met een vlag.
Ahmed Deeb uit Gaza bloedde dood nadat een Israelische soildaat hem vanaf de grens neerschoot. Hij was 21 jaar. Hij hoorde bij de ongewapende groep Palestijnse jongeren die geweldloos demonstreren bij de grens – het Israelische leger heeft een zogenaamde ‘veiligheidszone’ ingesteld in Gaza zelf, dat wil zeggen dat iedereen die binnen een paar honderd meter de grens benaderd neergeschoten kan worden. Met die veiligheidszone wordt een flink deel van het nog beschikbare bouwland, waar mensen van Gaza nog groente kunnen verbouwen en hun beesten laten grazen onbegaanbaar, en dat in dat stukje land waarin anderhalf miljoen mensen op elkaar gepropt leven, met nauwelijks middelen van bestaan, anders dan de buitenlandse voedselhulp.
Er zijn binnen Israel zelf erg weinig mensen die het kan schelen dat er mensen die vreedzaam demonstreren zomaar doodgeschoten kunnen worden – voor hen zijn alle Palestijnen de vijand, zijn het allemaal terroristen. Maar een enkele keer is er een Israëli die zich schaamt. Zoals Bradley Burton. Dit is wat hij schrijft:
Een gebed voor de Gazaan die alleen gewapend is met een vlag
Aan mijn vrienden in Gaza, in bewondering:
God zegen de Gazaan die – gewapend met niets anders dan zijn moed – een vlag plant.
De Gazaan die – week in week uit – naar het front komt en met niets om zich achter te verschuilen de soldaten confronteert, de machinegeweren, het traangas, de bedreigingen en helmen, waarschuwingsschoten en de schoten die doden, gewapend met niets anders dan zijn overtuiging en een lapje stof aan een stok.
En die – zo doende – het zaad plant van een idee.
God zegen deze nieuwe gewapende strijd.
Wij hebben besloten dat driehonderd meter breed van jullie land vlakbij onze muren en hekken niemandsland is. Jij, jouw vlag, de reacties van onze soldaten, dat alles leert ons dat de oorlog tussen ons van ons heilige land niemandsland heeft gemaakt.
In de daden van grote moed is ook grote hoop. In de daden van vreedzaam verzet schuilt onmetelijke macht.
God bescherme jullie tegen ons, en tegen jullie eigen volk. Je zult worden uitgescholden terwijl er op je geschoten wordt. Aan beide kanten zijn er mensen die er niet tegen kunnen als jullie geen geweld gebruiken, een gevoel van – vergeef me – dat je geen echte man bent.
Leer ons om volwassen te worden.
Leer ons terug te vinden wat we kwijt zijn geraakt – ons gevoel van schaamte.
Op deze plek, waar de oorlog meer slachtoffers eist onder de burgers dan onder de soldaten, wordt het tijd dat de ongewapenden terugvechten.
Terugvechten niet met kogels en stenen en straaljagers en raketten. Niet met bomgordels en gevechtsvliegtuigen en projectielen en overwinningen.
Niet nu, maar eens, als we allemaal groot zijn geworden en wanneer we ons schamen, wanneer we de verantwoordelijkheid nemen voor wie we hebben gedood, zoals we nu woede voelen over onze doden, later, eens, zullen we beseffen dat geweld het wapen was van diegenen die dit land niet kunnen delen. Degenen die het land nu onleefbaar maken. Die liever een niemandsland hebben dan een plek waar geleefd kan worden.
Eens, dankzij jullie, zal Gaza zijn wat het bedoelde te zijn: de parel van Palestina.
En wij zullen zijn wat we bedoelden te zijn: buren.
Er is geen wapen tegen geweldloosheid.
God zegene de dorpelingen, de schoolkinderen, de moeder, de held, die met niets anders gewapend komen dan met een vlag.
Volhard. Geen stenen. Jij zult elke soldaat tegenover je veranderen. Jij zult de geschiedenis veranderen. Jij zult het einde zijn van de bezetting. Jij zult ons allen het leven schenken.
Hier de engelse versie, de vertaling hierboven is van mijn hand.
Over Ahmed Deeb, hier
Mevrouw Meulenbelt,
Vanaf vandaag zal ik uw Weblog met belangstelling gaan volgen. Het was mij een genoegen u gisteren in de Rivierenbuurt te mogen ontmoeten.
Met vriendelijke groet
Maarten Smit
(de dirigent op Rozenoord)
Het staat geschreven in Handelingen 8: 26 – 40. Het is het verhaal van de engel van de Heer die Philippus toespreekt en zegt. ‘Sta op en ga in de middaghitte op reis over de weg die afdaalt van Jeruzalem naar Gaza (= schatkamer), dat is de woestijnweg! Hij staat op en gaat op reis. ………………..Filipus hoort de Ethiopische man de profeet Jesaja oplezen, en hij zegt: ‘beseft u wel wat u opleest? ……………………….Dit is de passage van de Schrift die hij oplas:’als een schaap wordt hij ter slachtbank geleid, en als een lam dat tegenover wie het scheert stemmeloos is, zo opent hij zijn mond niet; in zijn vernedering wordt het oordeel over hem opgeheven; wie zal van zijn nageslacht verhalen? Want zijn leven wordt van de aarde opgeheven'(Jes.53, 7-8).
De geschiedenis herhaalt zich, herhaalt zich keer op keer.
Toen in de tijd van Jesaja, in het jaar 33 en nu in het leven van Ahmed Deeb, eigenlijk elke dag wel in ons leven.
Ik voel mij zo machteloos.
De documentaire Defamation, van Yoav Shamir, over het spook van het Nieuwe Antisemitisme.
Anja kan niet alles vermelden, dus misschien vindt ze een aanvulling voor 5 mei prettig. De VPRO zond Shamir’s film ‘s avonds uit op Ned 2. Een prachtige documentaire, die heel wat inzichten geeft, en een mooie illustratie geeft van wat kenners al weten:
Het “Nieuwe Antisemitisme” is niet een reëel bestaand verschijnsel, maar een onderdeel en een bijproduct van Joods denken en Joodse culturen. Het is een spook dat een eigen leven is gaan leiden, en een onlosmakelijk onderdeel van Joodse of Israëlische identiteit is, en vervolgens ingezet wordt om kritiek op de Israëlische misdaad van de afgelopen 43 jaar af te weren, en om daar zelf intern mee in het reine te komen.
Tallozen schreven er al over. Hajo Meyer, Uri Avnery, Ran Hacohen, en natuurlijk Norman Finkelstein. Een korte mooie pittige inleiding vind ik zelf dit stuk van Hacohen, vertaald in het Nederlands: http://www.mgharba.nl/forum/viewtopic.php?f=7&t=8968&view=next
Maar een goede documentaire is wel zo makkelijk, als ingang naar de materie. Bedenk wel, dat Shamir zelf een Israeli is, en zich dus behoorlijk op de vlakte moet houden, om zichzelf daar niet uit de markt te prijzen.
Finkelstein maakt natuurlijk weer een paar meesterlijke opmerkingen. Dat is een specialist, die telkens weer scoort met meesterlijk gevonden ontnuchterende oneliners. Maar hij maakt vooral het einde van de film erg komisch. Hij brengt een Hitlergroet, als commentaar op de Anti-Defamation-League, en voegt daaraan toe “erger dan Hitler”. Daar zal wel weer flink misbruik van gemaakt worden door de Israellobby. Maar het komische zal velen wel ontgaan.
Vermoedelijk komt het in hooglopende ruzies onder Joden regelmatig voor, dat ze elkaar voor nazi of Hitler uitmaken. Dat heb je nou eenmaal na zo’n geschiedenis. Finkelstein gaf er ook voorbeelden van. Maar na een tijd maakt dat geen indruk meer, dus wordt het “erger dan Hitler!”. In Joodse kringen kennen ze dit zeker. (ik zag het ook regelmatig in Israël-discussies op forums.)
Finkelstein maakt er duidelijk een grap van, door te refereren aan dit gedrag. Shamir vraagt eigenlijk om een korte reactie op ADL, en krijgt die zo. Shamir is een beetje dom. Zoiets vraag je niet aan een specialist, even ergens in een gang. Weet Shamir niet wat Finkelstein zoal schrijft? Finkelstein lijkt te denken; als het dan toch kort moet, dan ook maar met een Hitlergroet. En je ziet ‘m nog harder lachen, als hij daar “erger dan Hitler” aan toevoegt. Hij ergert zich duidelijk aan Shamir, zeker als die hem vraagt, of hij geen probleem met deze reactie denkt te krijgen? Finkelstein maakt dan eigenlijk duidelijk, dat hij vindt, dat Shamir doet, alsof zijn neus bloedt, of hypocriet is, omdat hij als jood toch moet weten, hoe het zit met dit soort uitlatingen. “Anders knip je het er toch uit? Je bent toch Editor?”
Finkelstein, dat is no-nonsense. Die vindt duidelijk, dat als je je met dit soort materie bezig houdt, dat je het dan ook goed moet doen. Die vindt, dat je dan ook moet weten, dat de Israellobby misbruik van bijna alles maakt, en lastert over alles en iedereen die kritiek levert. Daar gaat het juist om. Finkelsteins hele oeuvre gaat daar over. De vraag, of hij dus niet bang is voor kritiek, is dus redelijk bespottelijk. (Finkelstein is zelfs zijn baan al kwijt door de Israellobby.) Shamir weet hoegenaamd van niks. Hij zet Shamir dus goed op zijn plaats. Met een echte intellectueel moet je geen spelletjes gaan spelen. Shamir is een uitstekende filmmaker, maar Finkelstein laat zijn beperkingen zien. In deze materie moet je niet te kinderachtig zijn, of veinzen, dat je van niks weet.
(Anja, als je dit Too Much vindt, dan gooi het er maar af. Groet!, met alle waardering voor je niet te stuiten inzet. 🙂
Ik vond het niet too much, Serge, ik wil Defamation zelf ook nog zien maar ik heb ruzie met mijn computer als ik probeer gemiste uitzendingen te zien. Als het lukt kom ik er nog wel op terug.
Is die docu wel terug te kijken via internet ? Niet auteursrechtelijk beschermd, want dat is helaas vaak het geval met de interessantere programma’s ?
Geen idee, Peter, maar je kunt dat net als ik zelf even uitzoeken.
Defamation is op zaterdag 8 mei nog te zien op Holland Doc van 12.36-14.08 uur, als je digitale TV hebt. Maar er is meen ik geen herhaling van, en ook via Uitzending Gemist niet.
Maar je kunt ‘m kopen. Voor wie er niet makkelijk aan kan komen, en met Torrents werkt, die kan googlen op Defamation torrent.