(Herdenking Kambiz Rostayi)
De uitgeprocedeerde asielzoeker Kambiz Roustayi stak zichzelf in brand – uit wanhoop dat hij terug zou moeten naar Iran – en stierf. We herdachten hem, hier.
En nu blijkt uit vertrouwelijke informatie van het ministerie dat Roustayi helemaal niet uitgezet kon worden, want de Iraanse ambassade werkt niet mee aan het verstrekken van reisdocumenten bij gedwongen terugkeer. Maar niemand heeft dat aan Roustayi verteld, en dat was geen foutje. Het ministerie wil niet dat de mensen weten naar welke landen ze wel en naar welke landen ze niet uitgezet kunnen worden, want dat maakt hun werk om mensen te motiveren om maar te vertrekken moeilijker.
Ondertussen is nu bekend dat uitzetting naar Libië, Somalië en Ivoorkust niet mogelijk is, Palestijnen kunnen ook niet uitgezet worden, en de vluchtelingenorganisaties weten inmiddels proefondervindelijk dat uitzetting naar China en Syrië evenmin lukt. En bij andere ambassades kan het in principe wel, maar soms met zoveel vertraging en moeilijkheden dat het maanden kan duren. Maar minister Leers houdt ondertussen wel vast aan de beëindiging van de opvang na 28 dagen. Dan worden uitgeprocedeerde asielzoekers, of ze weg kunnen of niet, uit de opvang gezet, geklinkerd.
Op de kritische geluiden, of die opvangtermijn misschien enige relatie zou kunnen hebben met de tijd die betreffende ambassades nodig hebben om de reispapieren te verzorgen, gaat de minister niet in.
En daarmee zadelt Den Haag vooral de gemeentes op met problemen, want die krijgen te maken met dakloze ‘illegalen’ die bij hen aankloppen voor opvang, maar van de minister hadden de gemeentes de noodopvang al moeten sluiten. Vandaar dat de gemeentes er ook niet bepaald voor zijn om de illegaliteit ook nog strafbaar te maken, want dat maakt de zaak van mensen die niet uitgezet kunnen worden alleen maar nog hopelozer. De gemeentes komen klem te zitten tussen rechters die hen – we hebben tenslotte mensenrechten – op hun zorgplicht wijzen, terwijl de minister hen wil verbieden om dolende mensen op te vangen. De gemeentes blijven zitten met problemen van overlast, veiligheid, en met mensen die ziek worden of het psychisch niet meer aankunnen. En moeten dan straks ook de burgers die hun hart laten spreken strafbaar worden? Moeten ze als ze mensen onderdak verlenen bang gaan worden voor de klop op de deur van de politie?
Waarom wenst de minister de uitgeprocedeerde mensen niet duidelijk maken dat ze niet teruggestuurd kunnen worden, waarom moeten die mensen die dakloos zijn ook nog onnodig bang gemaakt worden dat ze uitgezet kunnen worden als ze opgepakt worden, ook als dat niet kan? Nou, dat is om de asielzoekers duidelijk te maken dat ze mee moeten werken aan hun eigen verwijdering. De IND denkt er belang bij te hebben de mensen de indruk te geven dat vertrek de enige optie is, anders doen die mensen hun best niet om mee te werken, is het idee. En zo’n man als Roustayi had moeten begrijpen dat hij beter zelf een ticket had kunnen kopen om terug te gaan dan hier te blijven hangen.
En dus blijft de minister ontkennen dat er hopeloze landen bij zijn die ook in de toekomst niet mee gaan werken, het zijn maar ‘dagkoersen’ zegt hij, dat het nu misschien een beetje moeizaam gaat kan volgens hem elk moment veranderen – hoewel daar in de werkelijkheid niets van blijkt. Want als hij zich er bij neer zou leggen dat Iran niet mee gaat werken, en de advocaten zouden dat weten, dan zouden ze een ‘buitenschuldvergunning’ kunnen claimen, en dat heeft de minister liever niet. Daarom probeert de minister de vertrekinformatie geheim te houden voor de mensen zelf. Dan kunnen ze tenminste maximale druk uitoefenen, zowel op de tegenstribbelende landen als op de tegenstribbelende vluchteling. Dat dat mensen tot wanhoop drijft en soms tot hun dood valt onder het kopje ‘bedrijfsongelukken’.
(Informatie ontleend aan een artikel van Rob Pietersen, “IND probeert uit te stralen dat vertrek de enige optie is”, Trouw 4 juni 2011)
Beste Mevr. Meulenbelt,
Wat goed dat ik dit lees, aangezien mijn man, een staatloze Palestijn uit Gazastad, alweer tien jaar in nederland, is uitgenodigd voor een gesprek in verband met de stand van zaken in zijn vertrektraject??? Dit is het tweede gesprek, het eerste gesprek vond plaats nog voor zijn beroep bij de rechter was, de regievoerder vertrek vond dat hij wel terug kan, en dan maar naar Egypte, maar daar brak toen een revolutie uit.
Ook nu weten wij nog steeds niet de uitspraak van de rechter, van de advocate hebben wij ook niets gehoord.
Wij zijn ook gewoon getrouwd in onze gemeente, mijn man staat ook ingeschreven op ons adres, hij moet elke week stempelen bij het COA.
Op de uitnodiging van de Dienst Terugkeer en Vertrek staat bij zijn naam en geboortedatum, ONBEKEND, terwijl hij talloze keren is ondervraagd en zijn palestijnse paspoort is afgepakt door de IND. Op zijn ID staat staatloos, in de gemeente staat geboorteplaats: Israel.
En tijd geleden heb ik ook al eens gereageerd bij U,
Klachten hebben wij ook al ingediend, nul komma nul, ja het spijt de IND dat het allemaal zo lang moet duren.
Ja, het spijt ons ook heel erg tien jaar in onzekerheid te moeten leven.
Daar komt dan nog bij de onzekere toestand van onze familie in Gaza, gelukkig kunnen wij contact met hen hebben via internet, als er stroom is, ze mogen natuurlijk niet hier komen , hebben we ook al geprobeerd.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Mijn man is hier nu net zolang als Maxima, wat een verschil he?
Maar ja, we gaan door, en bedankt voor al Uw goede informatie en support.
Groeten fam Qarmesh
Ik ondersteun jullie van harte, mevrouw Qarmesh. Niemand, echt niemand, zou tien jaar in onzekerheid moeten leven, dat is onmenselijk. Helaas is jullie verhaal een verhaal zoals ik dat vaak hoor. Maar jullie verdienen op zijn allerminst een advocaat die weet wat hij/zij doet, Hebben jullie wel een goede advocaat?
Mevrouw Meulenbelt; op uw blog staat het teken van de SP..en een link naar de SP. Zijn er nog politici te vinden die dit aankaarten? In het noorden van het land kostte de wantoestanden met een zieke asielzoeker hem het leven, zijn vriendin het leven en ook een Nederlandse politieman het leven, dat is toch ‘iets dichter bij’ dan de voor velen zo ver weg zijnde Palestijnen, Libiërs of Ivorianen.. we hebben het er maar niet over..? Of, gebeurt er wel iets? Wie vertelt het me, welke politieke partij benut dit, desnoods, als het moet, voor haar eigen profiel?? het is een schande, wat er hier allemaal maar gewoon genegeerd wordt; het wordt niet eens meer in de doofpot gestopt, nee gewoon negeren!! ben benieuwd hoe u uw brede netwerk aanwendt.
Ik heb acht jaar in de Eerste Kamer gezeten voor de SP, vandaar het logo, Piet, maar binnenkort heb ik een weblog zonder SP logo, omdat ik lid ben ‘zonder functie’.
Uiteraard zijn er politici die zich bezig houden met het asielbeleid, zoals je in een eerder artikel hebt gezien houdt Hans Spekman van de PvdA zich er erg mee bezig, ik ken Tineke Strik van Groen Links goed, die is ook erg actief, en mijn partij laat zich ook bepaald niet onbetuigd.
Het punt is dat het geen zaak is en ook niet kan zijn van één partij. Als er straks een wetsvoorstel komt om illegaliteit strafbaar te maken hangt het niet van de linkse partijen af – uiteraard zijn die tegen – maar of er daarnaast onder de christenen en de liberalen genoeg tweede en eerste kamerleden zijn om dat wetsvoorstel naar de prullenmand te verbannen – waar het hoort.
En als je vindt dat de partijen niet genoeg doen heb ik maar een advies: wordt lid en bemoei je er tegen aan.
Die Leers is toch van een christelijke partij? Hebben die bepaalde stukken uit de bijbel gescheurd of zo? Je zou je toch schamen om te zeggen dat je christen bent?
Dankjewel Anja. Met extra kracht verder vandaag.
Hans Spekman in de clinch met Leers over het terugsturen van de familie Karim naar Irak, hier.
Beste Anja
Als ik Anja mag zeggen, gisteren vertelde ik u ons verhaal, vandaag hebben wij contact gehad met onze advocaat,de rechter heeft weer negatief beslist.
Dus leef ik weer met een uitgeprocedeerde echtgenoot, wij gaan onmiddellijk in hoger beroep, we hebben wel een goede advocaat hoor, maar zij vecht ook tegen de bierkaai.
Nu maar hopen dat hij niet in de cel beland.
Vandaag moet hij weer stempelen bij het COA, ik hoop dat hij weer thuiskomt.
Maar ja, we moeten maar gewoon doorgaan.
Dit wilde ik u even laten weten.
Groeten
In dit verband ook opmerkelijk: het beleid betreffende gezinshereniging, en vooral: de eis tot het behalen van het inburgeringsexamen in het land van herkomst.
Gisteren kwam in het TV-programma “Uitgesproken”(EO) de situatie van de familie Safi, afkomstig uit Afghanistan, aan de orde. De vader is al jaren geleden naar Nederland gevlucht, omdat zijn leven ernstig gevaar liep (wegens het helpen met het opruimen van bermbommen). Enkele jaren later zijn zijn acht kinderen overgekomen, maar zijn vrouw moest eerst het inburgeringsexamen in Afghanistan halen. Mede omdat zij analfabeet is bleek dat een praktisch onmogelijke zaak.
Intussen had de rechtbank Zwolle een “pre-judiciële beslissing” gevraagd aan het Europese Hof van Justitie in Luxemburg over de vraag, of het Nederlandse gezinsherenigingsbeleid in strijd is met Europese regelgeving. Op 8 juni was een uitspraak van dit Hof gepland, waarin deze vraag hoogstwaarschijnlijk bevestigend zou worden beantwoord.
En hé: één dag tevoren paste minister Leers ineens de “hardheidsclausule” toe en mocht de vrouw toch nog naar Nederland komen!
(Volgens Tweede Kamerlid Cora van Nieuwenhuizen (VVD) houden deze twee kwesties geen verband met elkaar…..).
Er zijn nog een paar honderd gezinnen van asielzoekers in een vergelijkbare situatie…..Dus de gevraagde uitspraak van het Europese Hof van Justitie blijft van belang!
Gelukkig dat die moeder van de familie Safi (hier had ik het over hen) nu eindelijk mag komen. Het was zo hartverscheurend om van haar te eisen dat ze eerst die inburgering zou doen, terwijl al haar kinderen al hier waren, dat was zo evident onmenselijk. Maar ja, met veel actie en nieuws maken krijgen we af en toe iemand door de mazen, zo zou het niet moeten gaan.