Ik had het er al eerder over: de neiging van de Israël-verdedigers om de critici af te doen als antisemieten. Hier, onder andere, een reactie van Jaap Hamburger op mijn website. En hier.
De gemakszuchtigste manier is om kritiek op Israel af te doen als een anti-Israel houding, en dat gelijk te stellen aan anti-joods. Manfred Gerstenfeld, die wel eens een opiniestuk in de Volkskrant mocht plaatsen is zo iemand. Hij doet niet eens meer de moeite om nog het bekende cliché in te voegen: kritiek op Israel moet kunnen, hoor, maar.. In zijn overzicht onder de titel Post-Holocaust and Anti-Semitism op de website van Global Jewish Affairs (Hier.) gaat het in feite helemaal niet over antisemitisme, maar over de groeiende kritiek op de politiek van Israel, met name, en daar ergert hij zich het meeste aan, op universiteiten die zich niet laten tegenhouden om kritische sprekers uit te nodigen, seminars te organiseren of gastheer te zijn voor kritische conferenties, zoals die over de One State in Engeland, waar ik ook aanwezig was, hier.
Wie bijvoorbeeld lezingen of bijeenkomsten organiseert over Israel en apartheid is wat Gerstenfeld betreft sowieso verkeerd, want zo over Israel te spreken getuigt van intolerantie. Het mag er dus vooral niet over gaan of er daadwerkelijk sprake is van apartheid, en ik ga er van uit dat dat gewoon aantoonbaar is, zie hier, je mag het dus niet over Israelische intolerantie hebben want dat is, tja, intolerant. Discussies over een acdemische boycot deugen natuurlijk ook niet, zulke discussies niet toestaan deugt natuurlijk wel. De tweedaagse conferentie over de One State deugt uiteraard ook niet. Want als er Palestijnen, Israeli’s en mensen van andere nationaliteiten discussieren over de mogelijkheid of de wenselijkheid dat Israel een gewone democratische staat wordt, dus, met gelijke rechten voor alle staatsburgers ongeacht etniciteit of geloof, ben je in de ogen van mensen als Gerstenfeld aan aanhanger van de vernietiging van Israel, en dus een antisemiet. Een programma over 60 jaar nakba, de geschiedenis nu eens bekeken vanuit de Palestijnen, mag dus ook niet, en wordt gerekend onder de anti-Israel initiatieven. Ook Israelische dienstweigeraars uitnodigen om te komen spreken is anti – want dat zijn maar marginale figuren en niet ‘representatief’ voor Israel.
Daarentegen ziet Gerstenfeld er geen enkel bezwaar in dat er aan Amerikaanse universiteiten ‘Islamo-Fascism Awareness‘ bijeenkomsten worden georganiseerd, want dat moeten we begrijpen: dat gaat over feiten, tenslotte is het zeer in het belang van Israel, vindt Gerstenfeld, dat we allemaal gewaarschuwd worden tegen de islamitische dreiging. Helaas zijn er ‘zelf-hatende’ joodse en Israelische academici die gemene zaak maken met de vijanden van Israel, die uiteraard allemaal uit zijn op een nieuwe joodse genocide, en hun ogen sluiten voor de moorddadigheid van de Palestijnen. Zou iemand Gerstenfeld nog serieus nemen behalve de reeds erg bekeerden? Zou het niemand die maar een klein beetje kritisch is opvallen dat het nooit gaat over wat er in de praktijk nu werkelijk aantoonbaar is? Gerstenfeld is er zo van overtuigd dat elke kritiek op Israel onterecht is en dus wel gebaseerd moet zijn op jodenhaat, dat hij als een wraakactie een bezopen website is begonnen, waarin alles wat er niet deugt aan Nederland nu ook eens op een rijtje worden gezet. Bad News from the Netherlands, hier.
Henryk Broder doet zulke zaken in Duitsland. En daar komt de beschuldiging van antisemitisme nog enige gradaties harder aan dan in de VS, waar mensen weinig last hebben van historisch schuldgevoel, al zouden ze zich daar eens af kunnen vragen hoeveel joden er nog geleefd zouden hebben wanneer de grenzen niet op beslissende momenten voor joodse vluchtelingen gesloten zouden zijn geweest.
Broder, die eens over het antisemitisme schreef als een zelfbedieningszaak, ik citeerde hem vaker, (hier) is nu een van de uitvinders van het ‘nieuwe antisemitisme’ dat volgens hem gelijk staat aan antizionisme. Nu dacht ik dat zionisme een politieke stroming is, waar je dus ook politieke bezwaren tegen mag hebben. En ik ben niet de enige die zeer kritisch staat tegenover het zionisme, gezien welke gevolgen dat heeft gehad, en nog heeft, voor een ander volk. En wat voor een maatschappij die zionistische staat is geworden. Ik ben daarbij in eervol gezelschap – zie hier -er is ook een reeks van vooraanstaande joodse denkers die destijds zowel als nu erg kritisch staan tegenover het zionistische gedachtengoed. Maar voor Broder bestaat het evenmin als voor Gerstenfeld dat iemand goede redenen kan hebben voor kritiek – over de inhoud van die kritiek heeft hij het dan ook niet.
De nieuwe antisemiet annex antizionist, is niet meer zo’n domme rechtse skinhead,zegt Broder. Nee, de nieuwe zijn keurige academici, bij voorkeur links, die hun jodenhaat zorgvuldig weten te verbergen. Dat gaat bijvoorbeeld zo: een oude antisemiet ontkent de holocaust. De nieuwe weten natuurlijk al te goed dat die wel heeft plaatsgevonden, dus die gooien het over een andere boeg: die zijn tegen een aanval op Iran, omdat ze niet geloven dat Ahmadinejad werkelijk een gevaar zou zijn voor Israel. En dat betekent dat ze dus voor een tweede holocaust zijn, die nog zou kunnen komen. Die moderne antisemieten zijn volgens Broder dus veel gevaarlijker dan die domme oude. De moderne antisemiet herdenkt jaarlijks netjes de bevrijding van Auschwitz, maar is een antizionist: de antizionist heeft dezelfde houding tegenover Israel als de oude semiet had tegenover de joden. Elke vorm van antizionisme, beweert Broder, vindt zijn oorsprong in antisemitisme.
iedereen die zich bezig houdt met de rechten van Palestijnen is dus ook een antisemiet, want, ik citeer hem nu letterlijk: “hij stoort zich er niet aan wat Israel doet, dan wel nalaat, hij stoort zich er aan dat Israel bestaat. En daarom neemt hij zo hartstochtelijk deel aan debatten over een oplossing voor het Palestijnenprobleem, een oplossing die voor Israel een Endlosung kan betekenen”. Vertaald: iedereen die zich druk maakt over Palestijnen is dus een aanhanger van een nieuwe uitroeiing van joden.
Jimmy Carter is dus een antisemiet, want die had het over apartheid, en de professoren Mearsheimer en Walt zijn antisemieten, want het is antisemitisch om te wijzen op een Israel-lobby, ook als die lobby zelf geen moment ontkent dat dat is wat ze zijn: joods, pro-Israel, en een lobby. Finkelstein (hier) en Chomsky zijn joodse antisemieten – en psychopaten, en ach, wie had er ooit van Hajo Meyer gehoord? Die was zeker ook uit op zijn 15 minutes of fame. (Over de controverse tussen Meyer en Broder: hier En lees een stuk van Meyer over het verschil tussen jood en zionist, hier.)
Het zal niemand verbazen dat Broder tevens is doorgeslagen naar een virulent anti-islamisme. De islam, dat is het grootste gevaar voor Europa, en niet alleen voor de joden. Maar wie de vraag stelt hoe hij, die zo indringend kon schrijven over het (oude) antisemitisme, nu op zijn beurt zo te keer gaat over alle moslims, die is natuurlijk, hoe kan het anders – een antisemiet.
Bronnen over en van Broder: Over Broder en antisemitisme. Hier.
Meer, interview met Broder, hier.
Broder nu ook anti-islam, zie website Hirsi Ali, hier.
Interview Broder in Volkskrant, by Maroc, hier.
En hier.
Meer, hier.
Op deze wijze verliezen mensen als Broder en Gerstenfeld hun bondgenoten tegen werkelijk antisemitisme. Feitelijk hebben ze zich al breeduit geplaatst aan de rechterzijde van het politieke spectrum, de rechterzijde die vroeger met gemak antisemitisch was maar net als le Pen de oude vijand heeft ingeruild voor een nieuwe: niet langer de jood maar de moslim. Het lijkt kip en ei: zijn die lui zo voor Israel omdat ze tegen moslims zijn, of zijn ze zo tegen moslims omdat ze zo kritiekloos achter Israel staan, en mee willen helpen aan het verspreiden van het paradigma dat Israel kwetsbaar is en bedreigd door een zee van bloeddorstige en jodenhatende moslims? Hoe het ook zij, zij doen er nu alles aan om kritiek de mond te snoeren, en zetten, net als we kortgeleden in Belgie mee konden maken, alles in, inclusief vuile beschuldigingen, om een werkelijke discussie over wat Israel aanricht te vermijden. Mijn opvatting: daar helpen ze Israël ook niet mee.
Dat Jimmy Carter een entisemiet zou zijn vind ik wel ver gaan! Hij is gewoon de weg kwijt, maar daar heeft hij ook de leeftijd voor. Van Agt, die U niet noemt, daarentegen zei indertijd al (ivm de Drie van Breda): Ik ben blij dat ik Arier ben. Die had het dus al jong te pakken!
Voordat we jou ook maar in de verte serieus gaan nemen, meneer Vlietwijk, waaruit blijkt dat Carter ‘de weg kwijt zou zijn’ en wat heeft dat met zijn leeftijd te maken? Onderbouw je mening, feiten graag, en bronnen.
Zelfde voor Van Agt: hoe luidde dat citaat exact, waar vinden we dat, en hoezo moeten we daaruit opmaken dat hij een antisemiet zou zijn? Wat is dat ‘het’ dat hij al jong te pakken had en waar blijkt dat uit? Is er op zijn website, in het interview met hem dat ik hier plaatste, in de publicaties van en met hem de laatste tijd, ook maar één werkelijke aanwijzing te vinden van antisemitisme? Dan graag. Kom maar op.
Sorry, ik ben wat gehaast maar hier alvast ivm van Agt:
Voor iedereen na te lezen:
Uit het Wikipedia lemma over van Agt:
Bij een kennismakingsbijeenkomst met de pers zei hij te verwachten dat hij meer problemen zou ondervinden bij een eventueel besluit tot vrijlating van de wegens oorlogsmisdaden veroordeelde Drie van Breda dan zijn voorganger, minister Carel Polak, omdat hij, Van Agt, jonger was en “ariër”. Voor het gebruik van de term “ariër”, een centraal begrip uit de racistische theorieën van de nazi’s, bood hij later zijn excuses aan.”
(Op Carter kom ik asap nog terug).
En dat maakt iemand voor de rest van zijn leven een antisemiet? En daarom zou je niet meer hoeven te luisteren naar wat hij te zeggen heeft? Daarom zou hij met zijn kritiek op Israel geen gelijk kunnen hebben? Wil je die dan weerleggen misschien? Dit is niks, Vlietwijk.
Ja dat vind ik (dat je naar zo’n man niet moet willen luisteren)!
Wat betreft Carter’s geestelijke warboel zie bijv.:
http://www.sodahead.com/question/258/?psort=mostraved
(let ook eens op het “presidentiele” briefhoofd)
Dat dacht ik al, Vlietwijk. Je hebt je geen seconde verdiept in wat Van Agt zegt, je hebt je geen seconde verdiept in wat Carter zegt, je roept maar wat. Haastig heb je wat bij elkaar gegoogeld, want zelf weet je van niks. Dat briefje zegt niks.
En dacht je nou dat ik jou wel serieus zou nemen?
Vlietwijk, vlietwijk.
Van Agt: mag ik niet, hij heeft idd dat vreselijke “ariër” in de mond genomen, en dat was zelfs in het parlement en niet tijdens een persconferentie. Hij heeft zijn excuses aangeboden voor de stomme verspreking en was verder in die tijd volkomen pro-israël zoals vrijwel iedereen.
Antisemitisme valt hem niet te verwijten, er is althans geen enkele aanwijzing voor. Zoals gezegd, ik mag de man niet, maar ik kan werkelijk niets onwaars, onwaarachtigs dan wel antisemitisch ontdekken aan zijn huidige weergave van de situatie in het M.O. en zijn pro-palestijnse standpunten.
Carter: heb ik enorm respect voor, hij is hopelijk iemand die heel langzaam wat beweging in de amerikaanse standpunten kan bewerkstelligen. Wat is er mis met dat briefje? Er is overigens ook een Clinton Presidential centre en een Reagan Presidential Library. Je blijft Mr. President voor het leven. Hoezo verward?
Pardon, van Vlietwijk: dit item ging heel erg duidelijk over antisemitisme. Vervolgens krijgen we deze reactie: het gaat te ver om Carter een antisemiet te noemen maar hij is wel de weg kwijt. Van Agt, daarentegen, had ‘het’ (antisemitisme begrijpen we dus, wat anders?) al vroeg te pakken.
Dat zijn beschuldigingen.
Beschuldigingen uit je niet, althans niet op mijn weblog, zonder die waar te kunnen maken.
Dus ik vraag vervolgens: waar baseer je die op.
Op vrijwel niks, dus.
Conclusie: als je vindt dat je als eenvoudige brillenslijper niet gevraagd mag worden om beschuldigingen te onderbouwen, zou ik zeggen dat je als eenvoudige brillenslijper die beschuldigingen dan ook maar niet op een weblog moet zetten. Hou het bij borrelpraat, want dat is het.
(En het was niet nodig om met nog meer borrelpraat aan te komen zetten, van Vlietwijk, al begrijp ik nog zo goed dat je nog even het laatste woord had willen hebben.)
“Hij is gewoon de weg kwijt, maar daar heeft hij ook de leeftijd voor.”
Pardon?
Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat deze ‘discussie’ opnieuw aantoont dat Wikipedia een onbetrouwbare bron is als het om heikele kwesties gaat. We hebben daar hier al eerder een discussie aan gewijd, die voor mij nog steeds overeind staat. Hier.
Ben het met je eens, Clara, maar het probleem is natuurlijk niet alleen Wikipedia. Ik gebruik het ook wel eens,want als je er een beetje kritisch bij blijft verwijst het wel aardig door naar allerlei bronnen. Als je maar niet denkt dat alles wat er staat per definitie waar is. Over mij hebben mijn tegenstandertjes ook behoorlijk wat flauwekul op Wikipedia weten te krijgen, wat vervolgens door een onzichtbare hand weer werd verwijderd.
Het grotere probleem vind ik dat de webgebruikers helemaal niet meer zijn grootgebracht met de gedachte dat je onderscheid moet maken tussen feiten en mening. Op de meeste sites loopt dat volledig door elkaar en er is niemand meer die corrigeert – volgens het spreekwoord dat ik tegenwoordig vaak citeer: iedereen heeft recht op zijn eigen mening maar niet op zijn eigen feiten. Nu heb ik, (toegegeven: uit didactische dan wel demagogische overwegingen) even die Vlietwijk in zijn virtuele nekvel gepakt, want er kwam al een reeks van zulke lieden langs die me even kwamen vertellen dat die Van Agt toch echt een antisemiet was en ik dacht, ik pik er eentje uit en die mag dan vertellen op grond van wat ie dat beweert. Iemand voor antisemiet uitmaken is toch niet niks, dat hoor je toch niet zomaar te doen. Zoals ik al dacht, heeft ie het gewoon ergens afgeplukt, zelf niet nagedacht, zich nergens in verdiept. Zo gaat dat. Dacht je dat hij na deze strenge maar rechtvaardige correctie zijn leven zou beteren? Nee hoor, kwam daarna met Clinton en Monica Lewinsky aanzetten. Kan het hem wat schelen. Als ze maar lol hebben. Wikipedia is maar een onderdeel van het probleem, omdat het de illusie biedt van feitelijke objectiviteit. Maar ik geloof dat het een groot deel van de goegemeente die vaker op het web huist dan een krant leest dat sowieso geen lor kan schelen.
Kranten doen het beter, bedoel je?
Nou, je weet dat ik wel vaker sjagerijnig word van wat er in de kranten staat, Clara, en ik vind dat de Volkskrant de laatste tijd bedenkelijk vaak blijk heeft gegeven van een fikse verloedering van de normale journalistieke normen. Het punt is wel dat je bij een krant nog de kans hebt op een rectificatie, terwijl op het net heel zelden een valse beschuldiging wordt gecorrigeerd.
Toen ik dat stuk van Bolkenstein las brak mijn klomp. Ik heb namelijk de boeken van Ramadan wel degelijk gelezen, veel van zijn lezingen gehoord, en wat Bolk beweerde klopte gewoon niet. En nu is Bolkenstein weliswaar politiek gezien een tegenstander, maar ik dacht nog wel dat hij zich als intellectueel niet in een debat zou begeven zonder zich te verdiepen in wat Ramadan had gezegd en geschreven. Niet dus. Dat had dus het niveau van die web huftertjes waar ik me druk over maak. Vanochtend in de Volkskrant dus de repliek van Ramadan. Ondertussen krijg je op zo’n manier natuurlijk helemaal geen debat.
En hoe dat zit met die rectificatie, waar jij het op je website over hebt, daar snap ik helemaal niks van.
“En hoe dat zit met die rectificatie, waar jij het op je website over hebt, daar snap ik helemaal niks van.”
Dan zijn we dus met z’n 2-en.
“Ondertussen krijg je op zo’n manier natuurlijk helemaal geen debat.”
Precies. En ik denk zelf dat we (als samenleving) ons dat niet meer kunnen veroorloven.
En tegelijkertijd denk ik dat er steeds meer mensen zijn die elke poging tot debat in de kiem proberen te smoren door allerlei trucs uit te halen. Omdat ze dat debat niet willen, er geen belang bij hebben. Want stel je eens voor dat bijvoorbeeld het integratieprobleem voor een groot deel in de praktijk al achterhaald blijkt. Omdat onze samenleving zoals alle samenlevingen over een enorme veerkracht blijkt te beschikken en het ‘integratieprobleem’ in de praktijk allang zelf heeft geïntegreerd. Wat moeten dan al die mensen (inclusief soms de pers) die goed garen spinnen bij het voortbestaan van het integratieprobleem?
Het uitvergroten, afgelopen week, van bijvoorbeeld de problemen met het stadsvervoer in Gouda is daar een sprekend voorbeeld van. Je merkt dat aan bijvoorbeeld de protesten vanuit het gemeentebestuur.
Ja natuurlijk zijn er problemen met allerlei groepen jongeren. Ik neem dat onmiddellijk aan. Wij hebben ze hier namelijk ook. Maar als pogingen die problemen in proportie te zien op zulke weerstand stuiten, is dat een teken van iets anders.
Nu die laatste bijdrage van clara legêne is me dan ook echt helemaal uit het hart gegrepen. Ik meen toch in mijn stukje Amsterdam te zien dat van de straat tot de tram tot de supermarkt het “integratieprobleem” enorm veel kleiner aan het worden is. Gewoon in de dagelijkse dingen. Mensen groeten elkaar, hebben meer basale beleefdheid en respect t.o.v. elkaar dan een paar jaar terug. Omdat zoveel meer mensen inzien dat we het met elkaar zullen moeten doen en dat je je simpelweg niet kùnt afsluiten, niet van “nieuwkomers” en niet van je “gastland”. En ja de problemen zijn de problemen, maar ik voel toch een merkbare verbetering van de sfeer. Of ben ik ineens volkomen onterecht een optimist geworden?
Nee hoor, Sebastiaan, ik ben ook optimistischer dan een tijd geleden. Ik kom nu even niet op de onderzoeken die dat ook aantonen, maar het is echt zo dat mensen wat betreft de integratie een stuk minder somber en negatief zijn dan een paar jaar geleden. Dat de islamitische Nederlanders in grote meerderheid heel rustig hebben gereageerd op de als provocatie bedoelde film van Wilders, en dat er ontzettend veel initiatieven zijn geweest om de kloof van ‘onbekend maakt onbemind’ te overbruggen, dat heeft de zaak goed gedaan. En er zijn sinds de moord op van Gogh geen echte vreselijke dingen meer gebeurd, dat helpt ook. Ik merkte het aan mijn Palestijnse jongetjes: dat zijn ook donkere krullenbollen en ik hou elke keer mijn hart vast als ze hier zijn, maar op een enkele racistische taxichauffeur na vinden ze de mensen hier ontzettend aardig. Aardiger dan in Duitsland zeggen ze er bij. De sfeer is echt veranderd, al valt er nog veel te doen. En het zou mij ook heel wat waard zijn als de media daar ook in meegingen. In Gouda hebben ze minder moeilijkheden dan een tijd geleden, we gaan dus vooruit, maar dat is geen nieuws. En zo jaag je de laatste vasthoudende moslimbijters op stang. Geheel onnodig.
En de volgende klik moet zijn dat die “klieren” daar waar het kinderen zijn, kinderen zijn waar in de ontwikkeling iets mis gaat en die speciale zorg nodig hebben, of waar het volwassenen zijn, mensen waar in hun ontwikkeling iets mis is gegaan. Mijn reactie op de posting van vandaag, hier, is geen grapje of de inbreng van een of andere malloot. Het is treffend dat in genoemd interview blijkt dat die kinderen hun moedertaal niet eens goed spreken, dat te laten zien was vast niet het doel van het interview.
Groet,