Column die ik schreef voor Zorg + Welzijn
Gesprek bij de borrel. De man tegenover me zegt: ‘Voor die vrouw is het veel erger. De familie van die jongen komt er wel overheen dat hij dood is. Maar zij moet haar hele leven door met de gedachte dat ze iemand heeft gedood’. Die onbedwingbare neiging om af te wegen wat er erger is, leed tegen leed.
Het was onvermijdelijk en het zal de laatste keer niet zijn. Zo gauw er in een conflict allo tegenover auto komt te staan, splijt een groot deel van de Nederlandse bevolking als de Rode Zee. Jongen steelt tas van vrouw, vrouw rijdt hem achterna en rijdt hem dood.
Tragedie compleet. Was die jongen geen Marokkaan geweest was het bij een klein berichtje gebleven. Had die vrouw hem niet doodgereden was het niet eens een klein berichtje geworden. Dat deel van Nederland dat de criminaliteit op straat zat is en alle ellende aan de allochtonen wijt kiest ogenblikkelijk partij voor de vrouw en is woedend dat ze in de cel heeft gezeten en aangeklaagd kan worden wegens doodslag. Dat deel van Nederland dat het zat is om als groep verantwoordelijk gesteld te worden voor de criminaliteit en als Marokkaan of moslim voortdurend over één kam te worden geschoren is woedend en ziet moord met voorbedachten rade, niet omdat hij stal, maar omdat hij een Marokkaan was. En beide kanten laten dat deel van het verhaal weg dat niet past in hun vijandbeeld.
Ik denk aan die keer dat mijn tas van mijn schouder werd getrokken, het was in Barcelona en ik was gewaarschuwd, en ik geheel tegen elk advies in in primitieve en blinde woede die tas vasthield tot ik hem terughad. Had mijn dood wel kunnen zijn.
Ik denk aan dat Marokkaanse joch dat op de tv zei: iedereen steelt toch wel eens. Van wie heeft hij dat geleerd, van zijn ouders, van zijn vriendjes? En wat doet de journalistiek die net dat jongetje eruit pikt – zodat die andere helft van Nederland kan zeggen zie je wel, het zijn allemaal dieven, dat vinden zij heel gewoon.
In deze polarisatie is geen plaats meer voor wat we in de hulpverlening meervoudige partijdigheid noemen. In de verhitte koppen is geen ruimte voor de constatering dat het niet simpel dader versus slachtoffer is, maar dat de dader aan de ene kant slachtoffer is geworden en het slachtoffer aan de andere kant dader. In de polariteit is het nauwelijks meer mogelijk om mee te leven met beide slachtoffers. Met de familie die een 19-jarige jongen heeft verloren aan de dood. Die jongen deed verkeerde dingen en hij verdiende zijn straf. Maar niet de dood, die onomkeerbaar is. Met de vrouw die moet leven met de gedachte dat ze iemand in een vlaag van begrijpelijke woede heeft doodgereden. En dat nooit meer ongedaan kan maken. Burgemeester Cohen zet alle zeilen bij om in die meervoudige partijdigheid te blijven – wat hij wel moet, als burgemeester van alle burgers van Amsterdam. Dat hij het goed doet blijkt uit het feit dat hij van beide kanten fel wordt aangevallen.
En dan die onbedwingbare neiging om leed tegen leed af te wegen en te beslissen wat er erger is. De Palestijns-Amerikaanse geleerde Edward Said, vrede zij met hem, zei eens: de vraag wie er meer heeft verloren en wie er meer heeft geleden is wezenlijk onfatsoenlijk. Daar sluit ik me graag bij aan.
geheel mee eens.
Wat ik een beetje mis in alles wat ik er al over gehoord en gelezen heb is dat de reactie bij mensen “dan had hij van dat tasje af moeten blijven” er ook was geweest als het een niet Marokaanse jongen van afkomst was geweest.
Het is echt een vreselijke geschiedenis. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Probeer maar eigenlijk geen mening te hebben. Ik moet telkens denken aan die keer dat ik nietsvermoedend met de auto door een winkelstraat reed en daar opeens een massa oranje mensen uit een kroeg zag komen (was rust in een ‘belangrijke’ voetbalwedstrijd hoorde ik later). Een paar mensen hielden mijn auto aan en gingen erop slaan en zo’n beetje leuk mee spelen. Ik zag die rare starre ogen van die mensen en zat geschokt en verstijfd in de auto. Ik snapte niet wat er gebeurde. Trillend heb ik hem in zijn achteruit gezet en keihard achteruit weggereden. Achteraf denk ik dat ik meerdere mensen in mijn paniek dood had kunnen rijden en dan was het inderdaad mijn schuld geweest. We zijn er toen allemaal goed vanaf gekomen. Maar een schokkende ervaring was het wel.
Anja, je schrijft: Ik denk aan dat Marokkaanse joch dat op de tv zei: iedereen steelt toch wel eens. Van wie heeft hij dat geleerd, van zijn ouders, van zijn vriendjes? En wat doet de journalistiek die net dat jongetje er uit pikt – zodat die andere helft van Nederland kan zeggen zie je wel, het zijn allemaal dieven, dat vinden zij heel gewoon.
Je stelt een vraag over de gevolgen van wat het jongetje zegt. Ik stel een wat scherpere vraag: mag de KRO in Netwerk dit jongetje eigenlijk zomaar in beeld brengen? Als het aan mij ligt, niet. Het is niet de eerste keer, dat kinderen worden gebruikt als tv-voer in een maatschappelijk heel gevoelige kwestie en ik ben en blijf daar woest over.
Een jaar geleden schoot op het Terra College een scholier zijn meester dood. In de week daarna hebben de media zich op deze gebeurtenis gestort als stadsmeeuwen op een halfleeg frietzakje. Ik keek naar Nova en zag met groeiende ongerustheid hoe een aantal vriendjes van de scholier werd geïnterviewd. De vraagstelling was in mijn ogen zeer manipulerend en onduidelijk was, of de kinderen herkenbaar in beeld wilden. Minstens een jongen wilde dat niet, maar werd door de reporter onder druk gezet, zijn capuchon af te doen. Een stel ontredderde minderjarigen, die in hun commotie en emoties van dat moment dingen zeiden over hun vriend, die vanuit hun perspectief heel begrijpelijk en verklaarbaar waren, maar die zonder dat ze zich dat bewust waren (konden zijn?) olie op het vuur van de enorme maatschappelijke onrust werden. Dat bleek al direct na het interview, toen cultuursocioloog Gabriël van de Brink het nodig vond de uitspraken van deze kinderen direct te koppelen aan wat hij geloof ik noemde ‘een mediterraan normbesef’. Het kwam erop neer, dat we nu eens met ons allen met eigen ogen konden zien, welke bedenkelijke denkbeelden ‘deze’ kinderen er al op nahouden en waar dat dus toe leidt.
Afgezien van het feit dat ik dit interview en de stemmingmakende conclusies smakeloos en journalistiek onacceptabel vond, vroeg ik me meteen al af of het eigenlijk niet strafbaar is, minderjarigen op een dergelijke manier in beeld te brengen. Ik noem maar wat: moeten ouders hiervoor eigenlijk vooraf geen toestemming geven? Kunnen kinderen de mogelijk gevaarlijke maatschappelijke en persoonlijke consequenties van hun woorden wel overzien? Mag je een nadrukkelijk uitgesproken wens om onherkenbaar in beeld te komen wel zo schenden? Welke gevolgen zou dit kunnen hebben voor de berechting van de jongen, nu deze kinderen ook nog eens een getuigenverslag gaven?
Ik stelde deze en andere kritische vragen op het Nova-forum (waar het walmde van de anti-moslimreacties) en ging op zoek naar meer informatie. Ik verdiepte me in het mediarecht, voerde kort correspondentie erover met mediarechtdeskundigen en legde mijn vragen voor aan de NVJ (die overigens nooit heeft geantwoord).
De informatie die ik kreeg, kwam erop neer, dat nergens in het mediarecht onderscheid wordt gemaakt tussen minderjarigen en volwassenen. Bepalingen voor volwassenen gelden in gelijke mate voor kinderen, dus. In gevallen waarin klachten of aanklachten door ouders of belanghebbenden worden gedeponeerd en er sprake is van minderjarigen, zal de rechter wel strenger oordelen. Bijvoorbeeld of er wel/niet toestemming van de ouders was voor publicatie. Deze jurisprudentie kan mogelijk leiden tot gewenste aanpassing van het mediarecht, maar dat was tot op heden niet het geval. Er zijn wel gevallen bekend, waarin de rechter publicatie met (foto’s van) kinderen onrechtmatig heeft geoordeeld. De zorgvuldigheidscriteria blijken in die casussen aanmerkelijk strenger te zijn dan wanneer het om volwassenen was gegaan. Maar zolang door belanghebbenden geen klacht of aanklacht wordt ingediend tegen de verantwoordelijke omroepredactie, kan die dus gewoon zijn wilde gang gaan. Kwesties zoals manipulatie, of kinderen tegen wel/niet zichzelf in bescherming nemen, of een interview uit zijn context lichten, zijn geheel ter beoordeling van de redactie.
Omdat ik als kijker geen belanghebbende ben, kon ik dus geen klacht indienen tegen Nova. Wel kreeg ik op mijn kritische bijdrage aan het Nova-forum instemmende reacties. Eén lezer meldde, dat hij een klacht had ingediend bij de Raad voor de Journalistiek.
Het VARA-programma “De leugen regeert” had mijn vragen opgepikt en was zelf ook op onderzoek gegaan. Ook zij kwamen tot de bevinding, dat er geen afzonderlijk geregeld mediarecht voor minderjarigen bestaat. Ik werd uitgenodigd, in het programma mijn grieven en ongerustheid zelf voor te komen leggen aan de hoofdredacteur van Nova, Carel Kuijl. Het was maar een heel kort item, waarin ik nauwelijks aan het woord kwam. Het leverde jammer genoeg ook weinig op. Dat lag ook aan mij, ik heb totaal geen tv-ervaring en liet me – ik ben gewoon te netjes – het woord ontnemen. De ‘jury’ die erbij zat, dekte de strategie van Nova. Kuijl zelf veegde uiteraard – zou ik ook doen – zijn straatje schoon en betwistte bovendien dat het om minderjarigen ging (achteraf heb ik pas kunnen verifiëren dat ik wel degelijk gelijk had). Bovendien nam hij me kwalijk, dat ik het geheel samenvatte als ‘riooljournalistiek’. Want wie zulke termen bezigt, plaatst zichzelf buiten de discussie. Dat was ik niet met hem eens, want ik denk dat ik juist door deze term met hem aan tafel zat, haha.
Maar in de dagen na de uitzending regende het steunbetuigingen. Tientallen mensen lieten me weten, soms zelfs zomaar op straat, dat ze door mijn boosheid hierover aan het denken waren gezet en vonden dat ik gelijk had. Opvallend veel mensen gaven aan, dat ze zich een tikkeltje schaamden, omdat ze zichzelf niet eens meer hadden afgevraagd of kinderen wel op zo’n manier gebruikt (misbruikt?) mogen worden. Ik was dus achteraf blij, dat ik had toch had aangekaart.
Enkele van die minderjarige vrienden van de jongen zijn na het interview met Nova overigens van school verwijderd. Ik heb daar nog even over gecorrespondeerd met de rector. Hij gaf aan, dat zij door hun opstelling en woorden zoveel weerstand hadden gewekt, dat ze helaas niet te handhaven waren. De kinderen werden in een schoolproject van het Leger des Heils geplaatst, geloof ik. Deze kinderen hebben dus direct nadelige gevolgen ondervonden van het interview van Nova.
En nu gisteren weer Netwerk, met die Marokkaanse jochies. Ik wil dat dit ogenblikkelijk ophoudt en ik wil graag weten van anderen of ze dat met me eens zijn.
Ik wil een journalistieke code, voor mijn part vrijwillig en dan maar niet vastgelegd in het mediarecht, die het verbiedt dat in beeld brengen van minderjarigen gebruikt kan worden als koren op de molen van kortzichtigen. Ik wil dat tenminste de publieke omroepen zich vrijwillig bereid verklaren, zich aan die code te houden.
Ik ga toch weer een klacht indienen en wil mensen die het met me eens zijn, vragen hetzelfde te doen en hier op Anja’s site (als jij dat een goed plan vindt tenminste) mijn oproep te ondersteunen.
http://www.netwerk.tv/index.jsp?p=items&r=netwerk&a=153091
In het algemeen vind ik de media en deskundigen in toenemende mate opereren vanuit een ontoelaatbaar gekleurd beeld. Niet alleen kranten waarvan ik het niet verwacht, zoals de Volkskrant. Ik zag gisteren in 2vandaag Karel van de Graaf in gesprek met pedagoog en onderzoeker Jan Hendriks van het Nederlands Studiecentrum Criminaliteit en Rechtshandhaving. Het ging om die groepsverkrachting.
Afgezien van de toon van Hendriks, die ik storend cynisch vond – gaf hij op zeker ogenblik aan dat ‘iets meer dan de helft van de daders van allochtone afkomst zijn’. Pardon? Gelukkig was Van de Graaf (bravo) kien genoeg om Hendriks onmiddellijk op zijn vingers te tikken. Door de bevolkingssamenstelling in de grote steden zijn alle verhoudingen allochtoon/autochtoon zo. Om maar een voorbeeld te noemen: in Amsterdam is ook bijna de helft van de mensen die dagelijks naar de wc moeten, van allochtone afkomst. Daar hoor je niemand over.
(Hoe lang moet je iemand trouwens ‘van allochtone afkomst’ blijven noemen?)
Maar ja, toen had Hendriks zijn punt natuurlijk wel al gemaakt.
Een lange reactie, sorry. Maar ik word nou eenmaal hartstikke ongerust over de steeds grotere rol die de media opeisen in het gevaarlijke wedstrijdje “lekker de sfeer in Nederland verpesten”.
Laten we alsjeblieft, alsjeblieft, kritisch en alert blijven op dergelijke onderbuikjournalistiek. Want dat vind ik het echt.
Prachtige uitspraak van Edward Said, vooral met zijn achtergrond.
Ik vind het heel interessant om te bedenken hoe de media en het volk zouden hebben gereageerd als de tasjesdief autochtoon zou zijn geweest, en de chauffeuse Marokkaans. In dit soort situaties is goed te zien wat voor gepolariseerde groepen er zijn ontstaan in Nederland.
Ook vind ik het interessant dat de chauffeuse in kwestie Surinaams blijkt te zijn, dit heb ik één keertje op Radio 1 gehoord, verder nergens. Waarom is dat nou weer niet relevant? Als zij nou ook Marokkaans zou zijn geweest, en/of moslim? Dan wel?
Je mag niet stelen.
Je mag niet doden.
Waar gaat dit nu naartoe? Media speelt er op. Politieke personen komen met uitspraken waar ik als burger bezorgd om wordt.
En het leven gaat door….
Elders heb ik, reagerend op de vele uitspraken als “eigen schuld, dikke bult” en nog veel erger, al een vrij heftige discussie gevoerd. Veel mensen willen gewoon niet weten dat de autobestuurster -hoe onaangenaam tasjesroof ook is- zelf wel eens een onverantwoord risico kan hebben genomen, en daardoor de dood van de Marokkaanse jongen veroorzaakt. (Technisch-juridisch heet dit “voorwaardelijke opzet” als het om doodslag zou gaan, of -minder zwaar- dood door schuld). Natuurlijk zal de strafrechter het uiteindelijk uitmaken, als tot vervolging wordt overgegaan. Het is werkelijk absurd dat je zelfs van “racisme” wordt beschuldigd, als je dit soort dingen inbrengt. Bovendien is het onzin dat daarmee tasjesroof e.d. wordt goedgepraat. De situatie is kennelijk zozeer gepolariseerd, dat vaak niet meer rationeel wordt gedacht, terwijl dat meer dan ooit noodzakelijk is.
Met Claar ben ik het eens, dat met kinderen/minderjarigen vaak onverantwoord wordt omgegaan in de media. Dat begon al bij de rel in Ede, na de aanslag op de WTC-torens in New York. Alle reden om dit aan de orde te stellen.
In het nieuws was opeens “vrouw rijdt achteruit tasjesdief dood”
en ik dacht een auto gaat veel sneller in de achteruit. Als
je een dot gas geeft vliegt dat ding naar achteren, veel sneller
dan in z’n vooruit. Nergens in de media wordt daar aandacht
aan geschonken.
Nu blijkt op dit weblog de rijrichting niet uit bovenstaand
“vrouw rijdt hem achterna en rijdt hem dood.” Dit hoort vrouw
rijdt hem achteruit na etc te zijn.
Iemand achterna dood rijden kleurt de discussie gelijk.
Ik vind het een heel moeilijke zaak, het is een zeer tragisch ongeluk.
Ik vind dat wij moeten wijzen op het feit dat het hier gewoon over Nederlanders gaat! Want er komen nu geluiden op over de afkomst van de aanrijdster, de medetasjesdief en dat is toch echt de verkeerde toon. Waarom moet overal bij vermeld worden dat het om een Marokkaan gaat? De medeberover is NL, en de overleden jongen is ook NL. (afstand doen van de Marokkaanse nationaliteit is als jongen vrijwel onmogelijk en je krijgt het ongevraagd als je vader Marokkaans is. Zo houden we trouwens tot in de eeuwigheid Marokkanen, ook al zijn ze al generaties hier)
Hup mijn tv het raam uit, radio in de prullenbak. Moet je eens kijken op het forum van stand.nl… Ook de computer maar exit… 🙁
Inderdaad, zeer tragisch. Ik heb wel die dubbele partijdigheid, en die probeer ik vast te houden. Je mag niet stelen, en je mag niet doden.
Ali el B. is voor zijn tasjesroof gestraft met de hoogst mogelijke prijs: zijn leven.
Of Germaine C. hem nu bedoeld of onbedoeld heeft doodgereden, hij is genoeg gestraft. Maar nu wordt ook z’n familie bestraft doordat hij volop in de media wordt besmeurd om zijn criminele gedrag. Wat is er met het spreekwoord “over de doden niets dan goeds” gebeurd?
Ook ministers en politici die zich uitspreken voor of tegen Germaine C. zijn een doorn in mijn oog. Verdonk, Wilders en Balkenende moeten hun uitspraken achterwege laten, die hoort de rechter en niemand anders te doen. Door zich openlijk uit te spreken over de aanklacht ondermijnen zij het rechterlijk gezag.
Ze zouden een reprimande uit de Eerste of Tweede kamer moeten krijgen. Terugfluiten die hap.
In onze democratie is er een Trias Politicas, die de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht uit elkaar houdt. In een goede democratie blijven die drie machten gesplitst… Dat zou zo moeten blijven!
Trouw vandaag. Het hoofdredactioneel commentaar: ‘emotiecultuur vraagt tegenwicht’
“Stel dat in de zaak van de noodlottige tasjesdiefstal […] de rover een autochtone Nederlandse jongen was geweest en de beroofde automobilist een Marokkaanse man. Hoe zouden in deze rolverdeling de reacties uit de samenleving zijn geweest?”
en: “Hoe zou de samenleving gereageerd hebben als de beroofde automobiliste bij de achtervolging een onschuldig kind had geschept met fatale gevolgen?”
Emotiecultuur..Inderdaad dat speelt ook weer een rol. Tja hoe zou NL gereageerd hebben als …….
Hoe kunnen we door al die dingen nog alles helder zien en bij de feiten blijven. Gelukkig is er een rechtsysteem in NL..gelukkig??
Warom zegt Verdonk zoiets doms ? Zoiets als :
“ALS hij geen diefstal had gepleegt was er niks aan de hand en zat die mevrouw al lang thuis.”
Tasjesroof een is vervelend fenomeen van deze tijd. Maar toch gewoon kleine criminaliteid van alle dag door Junken en ontspoorden jeugd. Je bent behoedzaam op plaatsen waar het kan voorkomen je doet je auto op slot enz enz…. en nog gebeurt het.
Maar eigen rechtertje spelen en een leven op het spel zetten voor een handtas, in dit geval met dodelijke afloop, is een veel groter vergrijp van een handtas stelen in mijn ogen.
Verdonks kommentaar doet me denken aan de Butterfly-theory.
Als ze nou even nagedacht hat ze zich bij de feiten gehouden.
En die zijn in mijn ogen 2 strafbaren feiten.
1. een tasjesroof ( waarde van 1000 euro ? )
2. eigenrechter spelen met doodslag
En zo simple is het.
Zijn geloofsovertuiging is niet relevant.
Zijn herkomst of huidskleur is niet relevant.
Haar vermeendse rasistisch motief voor het eigenrechter spelen is ook niet relevant.
Gewoon de straffen geven die hier voor staan en daarme basta. ( al word dat bij hem een beetje moeilijk.)
Ik wil trouwens nog reageren op de gedachte dat de media aangeklaagd zouden moeten kunnen worden als ze kinderen zonder toestemming gebruiken. Ik ben het er mee eens dat daar een gedragscode voor ontworpen zou moeten worden, Claar. Ik had nog niet zover doorgedacht als jij.
Als is verbrande turf en kanniet ligt ernaast!
Deze botsing tussen twee gezegden is mijn credo als het gaat om Als Als Als.
Als de Ali el B. uit een blanke familie kwam, lag alles anders. Ben ik van overtuigd… Stel nou eens dat…
Stel nou eens dat afkomst er wel toe zou doen in onze democratie. Voor je het weet hebben we dan politici die sommige bevolkingsgroepen anders willen behandelen dan anderen… Oh wacht, die hebben we al… Geert W.
All animals are equal, but some are more equal than others…
En al die Orwell-fans maar denken dat deze one-liner alleen maar opging voor het Stalinistisch Communisme…
@ Renske (9)
Jouw betoog voor het weglaten van de vermelding “Marokkaanse afkomst” en om ook hen gewoon als Nederlanders te beschouwen, is hetzelfde als wat ik bepleit in mijn artikel “Afkomst” in het Veenendaalse inlegvel dat bij de Tribune van december zat.
Een citaat:
“Niks ‘Turkse Nederlander’, niks ‘Nederlander van Marokkaanse afkomst’. Misschien is hij wel in Sneek geboren… Nu is aardrijkskunde nooit mijn sterkste vak geweest, maar volgens mij ligt Sneek niet in Marokko…”
Hoewel het niet in mijn artikel terugkomt, ben ik wel bang dat door constante vermelding van de buitenlandse afkomst van daders van criminele activiteiten zich ontpopt tot een self-fulfilling prophecy.
Als je een bevolkingsgroep constant het gevoel geeft dat wij (Hollandse Inboorlingen) hen beschouwt als onverbeterlijke criminelen, en je hen daarbij ook nog eens laat merken dat ze toch niet van dat imago afkomen… tsja, wat doe je dan?
When the world turns its back at you, you turn your back at the world!
Hoi Anja,
Dit keer even een reactie op je weblog (ernaar doorgeklikt nadat ik zag dat je bovenaan op Google stond toen ik zocht naar Edward Said)…
Wat een reacties heb je al op je column, zeg. Wat ik zo snel zag, leek me ook aardig constructief. Het maakt in ieder geval veel los. Maar het was ook een erg goede column, wilde ik je nog even zeggen.
Groet, Karsten (Zorg + Welzijn)
Smahan schrijft: Hoe kunnen we door al die dingen nog alles helder zien en bij de feiten blijven. Gelukkig is er een rechtsysteem in NL..gelukkig??
Smahan, ik word geraakt door je treurige toon. Een rechtsysteem is één ding, hoe de burgers denken is een ander ding. Er zijn burgers in soorten en maten en ons rechtsysteem is aan het zwalken soms, vandaag.
Maar er zijn ook burgers die vastberaden bij de feiten willen blijven en politieke personen op hun vingers blijven tikken. Ondanks alles.
Hier op dit weblog word je gehoord.
Hai Claar,
Dank voor je warme reactie. Er zijn inderdaad burgers die vastberaden bij de feiten willen blijven en politieke personen op hun vingers blijven tikken. Ik had na het ongeluk meteen weer van die discussies met een aantal collega’s die gewoon gelijk willen hebben zonder dat ze op de hoogte zijn van alle feiten. Onze clienten komen allemaal uit A’dam-Oost.
Dis je kan nagaan dat sinds de moord van TVG enorm veel dicussies zijn op de werkvloer. “helaas” ben ik de enige die een andere afkomst heeft dan de andere collega’s waardoor ik vaak (maar al te vaak) wordt aangesproken door een daad van een marokkaan. Dit komt voornamelijk doordat diegene uiterlijke kenmerken heeft van een gemeenschap waar ik ook onder val.
De laatste tijd valt me gewoon op dat sommige burgers alles klakkeloos overnemen uit de media en sommige politieke personen. Neem als voorbeeld de dubbele nationaliteit. Dit is een kwestie wat iedereen aanspreekt om maar op te houden over mijn gevoel. Zelf heb ik n dubbele nationaliteit. Ik heb bij mijn geboorte de NL en MA nationaliteit. Hoe kan nou de overheid mij verplichten te kiezen tussen mijn vader en moeder? Ik zie mijn twee paspoorten niet als een papiertje. Het is een onderdeel van mijn identiteit. Moet ik kiezen?
Ach ik kan hier lang over doorgaan maar ik ben blij dat je op deze weblog word gehoord.
Bij al die andere politieke weblogs heb ik meteen zeer rechtse personen achter me aan die me allerei shit uit de mislukte multiculturele soep willen opdienen.
hallo, even een reactie plaatsten !
het ken best goed zyn dat die jongen een handtas heeft gestolen maar die zin ,’niet omdat hij stal maar omdat hij een Marokkaan was’.een beetje overdreven ! een leven van een jongen op spel zette van een handtas van misschien nog geen 70 euro! sorry maar ik vin dat het niet kan! moest u kind eens iets stelen en ze ryden hem dood en zeggen dan in een artikel niet omdat hy stal maar omdat hy een marokaan;belg,nederlander … was! zullen we zien hoe jullie jullie zullen voelen!!!!!! ps: het is maar een mens heb respect!!