Er zijn echte problemen, die vragen om beleid en optreden. In Amsterdam heeft het bestuur de handen vol aan de weer opgelaaide activiteiten van de rotzakjes in de Diamantbuurt. Het is maar een kleine groep, maar ze veroorzaken veel overlast voor de bewoners die ze als doelwit voor hun pesterijen hebben uitgekozen en helaas natuurlijk ook weer de voor de hand liggende zie je wel Marokkanen reacties, plus dat Wilders er natuurlijk meteen een slaatje uit wil slaan met zijn anti-migranten programma. Zie de Volkskrant. Spierballentaal. Het is zo jammer dat die rotjongens zo weinig politiek besef hebben om te zien dat Wilders ze wel uit zou willen vinden als ze zelf niet zo stom waren om hem met zijn campagne te helpen.
Groter probleem: eindelijk echt erkenning voor de veel te grote werkloosheid onder allochtone jongeren. Duidelijk dat er sprake is van meerdere factoren: een economische crisis, waardoor veel jongeren die kleine baantjes hadden er weer uitvliegen, teveel jongeren zonder diploma en met een ontoereikende kennis van de taal, maar ook regelrechte discriminatie die ondertussen wel is aangetoond. Er dreigt een spiraal naar beneden, want als onder jongeren het idee post vat dat het toch geen zin heeft om je best te doen wordt het probleem alleen maar groter. Wethouder Aboutaleb rent zich in Amsterdam de benen uit het lijf bij werkgevers om banen en stageplaatsen, want die voorziet de rampen wanneer de jongens gelijk krijgen dat ze toch geen kans maken, en zich daar ook nog achter kunnen verschuilen. Dan blijft het niet bij die rotzakken in de Diamantbuurt. Zie Frankrijk.
De regering had dit al mijlenver aan kunnen zien komen. Maar in plaats van daar een stevig beleid op te zetten zijn de maatregelen die er waren, zoals de Wet Samen en het mkb-convenant nou juist afgeschaft. Minister de Geus is sowieso niet erg happig om maatregelen te nemen in de richting van de werkgevers, dat hebben we bij andere gelegenheden zoals de Wet Kinderopvang ook waar kunnen nemen. Die heeft het graag over ‘eigen verantwoordelijkheid’ en spreekt zijn vertrouwen er over uit dat de sociale partners er onderling wel uit komen. Die sociale partners hebben ondertussen een hele lijst van problemen waar de overheid zijn handen van af trekt. En Verdonk vindt het niet nodig om extra maatregelen te nemen. Die besteedt haar energie liever aan de tien miljoen kostende campagne waarbij door haar uitgekozen allochtone ‘ambassadeurs’ het weer gezellig mogen maken. Lees de felle brief van Mohammed Benzakour hieronder, die bedankt voor de eer.
Wat een kamikaze regering hebben we.
Ik wou even opmerken dat de werkloosheid onder autochtone jongeren met 19% ook veel te hoog is. De cijfers betekenen dat 1 op de 5 autochtone jongeren en 1 op de 3 allochtone jongeren werkloos is.
Niet alleen moet het kabinet dringend iets aan de positie van allochtonen (vooral jongeren) op de arbeidsmarkt, want discriminatie kan niemand meer ontkennen, het kabinet moet gewoon iets doen aan de werkloosheid onder jongeren in het algemeen.
Deze regering laat onze jongeren in de steek terwijl de bazen van de grote bedrijven zich steeds hogere fortuinen, en welvarenden in vergelijking tot 10 jaar geleden veel minder belasting betalen.
Het kabinet schijnt echt te geloven dat als de jongeren zich maar meer zouden inspannen, de benodigde arbeids- en stageplaatsen opeens uit het niets zouden materialiseren.
De grote leugen van het neo-liberalism en neo-conservatisme is dat als je niet rijk bent, ligt het volkomen aan jezelf.
Je hebt gelijk, Charles, dat ook werkeloosheid onder autochtone jongeren een probleem is. Ook in samenhang. De afweer tegen migranten wordt natuurlijk ook gevoed door mensen die zelf de kans niet krijgen, en dan hun achterstelling gaan wijten aan de komt van de nieuwkomers ‘die onze banen inpikken’, of ‘van onze uitkeringen profiteren’.
“…steeds hogere fortuinen uitbetalen” moet het natuurlijk zijn.
“De afweer tegen migranten wordt natuurlijk ook gevoed door mensen die zelf de kans niet krijgen, en dan hun achterstelling gaan wijten aan de komt van de nieuwkomers ‘die onze banen inpikken’, of ‘van onze uitkeringen profiteren’.”
Ach ach ach. Waarom lees ik niets over de allochtonen die de geboden kansen niet grijpen? Dat is toch ook onderdeel van de realiteit? Lees eens een boek, bv. dat van Hans Werdmolder.
Wat is er toch mis met de VUT? Ja, het kost geld, maar is dat uiteindelijk niet véél goedkoper dan wachten tot de boel explodeert en daarna de brokken oprapen en de zaak proberen te herstellen? Zie Frankrijk, inderdaad! Er zijn meer dan genoeg jonge mensen die integer en eerlijk zijn en die dolgraag willen werken. Ik heb binnenkort een klein loodgietersklusje en zal dan gebruik maken van zo’n speciale organisatie, waar zulke jonge mensen werkervaring kunnen opdoen en verder opgeleid kunnen worden. Met voor ouderen en uitkeringsgerechtigden een lager tarief. Ik zal specifiek VRAGEN dit keer of dit gedaan kan worden door jongens van Marokkaanse of Antilliaanse afkomst, die samen met een begeleider zo’n klus komen klaren. Veel meer kan ik niet doen, maar eerdere ervaringen met zulke jongens waren alleen maar positief. Als meer mensen dit doen, krijgen weer meer jongens een kans, die ze zo nodig hebben en zo verdienen??
Absoluut moeten de jongeren zelf de kans ook grijpen, jpb, dat spreekt vanzelf.
Lees eens een boek?
Ha ha ha.
Aboutaleb heeft voorgesteld, armoedebeleid te koppelen aan de portefeuille onderwijs. “In Amsterdam staan 40.000 kinderen met hun voetjes in de armoede.” Dat lijkt me een uitstekend voorstel.
Wat ik verder graag zou willen, is dat de supermarkten en zaken als Free Record Shop eens ophielden met jongeren eruit te gooien als ze ’te oud’ (lees: te duur) worden. Dat is nu al bij 19 jaar, bezopen gewoon. Je zou toch als minister maatregelen kunnen nemen dat tijdelijke contracten niet om economische motieven ontbonden mogen worden?
Er is enige hoop te verwachten van het feit dat de gemeenten uitkering en reïntegratie weer in 1 hand mogen nemen. Omdat ze eindelijk van die heilloze verplichting verlost zijn, de reïntegratie aan te besteden.
Charles, het is niet alleen dat jongeren er door anderen op aangekeken worden. Het gaat er ook om jongeren die zonder inkomen zitten, ook niet mee kunnen doen aan de dingen die hun vrienden-met-inkomen ondernemen, zoals uitgaan, vakantie, naar de film. Ik zie in mijn eigen omgeving, hoe snel jongeren daardoor in een isolement belanden. Hoeveel moeite het kost om dan niet in depressiviteit te vervallen. Hoe uitzichtsloos het is als je zo graag als bijna 22jarige het huis uit zou willen, maar je kunt niet. Want geen werk. Hoe bouw je dan een zelfstandig leven op?
Die 22jarige van mij heeft al meer dan tien werkgevers versleten. Waar hij keer op keer zijn stinkende best voor heeft gedaan. En let wel, het gaat hier niet om vakantiewerk, maar levensonderhoud. En om tijdelijke contracten die domweg niet werden verlengd.
Ik wil aan mijn vorige posting graag nog iets toevoegen.
Zo’n jongere die noodgedwongen langer thuis blijft wonen en noodgedwongen en geheel tegen zijn wil op een uitkering leeft – dat alles heeft ook consequenties voor zijn ouders.
Niet alleen vind ik het een heidens moeilijke opgave, hem gemotiveerd te houden, zijn bed uit te krijgen ’s ochtends, hem steeds opnieuw perspectief proberen te bieden. Je moet dus voortdurend een jongvolwassen knul moed inpraten, naar hem luisteren, aandacht voor hem hebben. Elke dag opnieuw.
Maar een uitkering is ook bepaald geen vetpot. Als hij het kostgeld op kon brengen wat hij me zou moeten betalen, kan hij ook op kamers gaan wonen. Dat redt hij dus niet, tenzij hij zijn hele uitkering rechtdoor aan zijn moeder geeft. Dus ben ik noodgedwongen in prijs gezakt en betaalt hij de helft van wat hij naar Nibud-normen zou moeten bijdragen. Dit betekent dat ik van mijn eigen WW-uitkering (want een baan vinden op je 52e valt ook niet mee) twee volwassenen moet onderhouden, waarvan er een drie keer zoveel eet als ikzelf.
Het is niet anders, ik zit nu eenmaal helemaal aan het einde van het verhaal “jongere kan in krappe economie geen werk vinden” en betaal de rekening. Je zet je eigen kind niet op straat, zeker niet zo’n leuk kind. Ik ben natuurlijk niet de enige ouder die met dit probleem zit.
Is dit wat onze minister van Sociale Zaken verstaat onder eigen verantwoordelijkheid?