Als alles goed gaat ligt mijn nieuwe boek, ‘Oorlog als er vrede dreigt’ vanaf 10 juni in de winkels.
Het boek is akelig actueel. Het mocht van mij wel een beetje minder.
Een van de stellingen die ik verdedig is dat het ‘disproportionele geweld’ tijdens de aanval op Gaza, geen vergissing of misrekening was. In de winter van 2008/2009, kwam de al lang voorbereide aanval waarbij 1400 Gazanen gedood werden, het merendeel burgers, tegenover 13 Israëlische soldaten, waarvan een deel nog door ‘eigen vuur’. Het door Israël verspreide mantra was dat ze wel moesten: het was zelfverdediging, tegen de raketten werd gezegd. Maar achter die makkelijk door te prikken officiële reden schuilen andere motieven. Uit de uitingen van Israëlische woordvoerders zelf is duidelijk op te maken dat de disproportionaliteit precies de bedoeling was. Heel Gaza moest worden bestraft, ook als voorbeeld. Na de ‘mislukte’ oorlog tegen Libanon moest duidelijk worden waar Israël toe in staat was. Maar meer nog: Hamas dreigde al geruime tijd pragmatisch te worden, en bereid tot een overeenkomst. Vooral dat gevaar, dat Israël vrede zou moeten sluiten moest worden weggebombardeerd. En zo geschiedde.
Dat is meer dan actueel: ook bij de aanval op het hulpkonvooi naar Gaza werd disproportioneel geweld ingezet: er hadden absoluut geen doden hoeven te vallen. Veel op zich kritische en intelligente commentatoren gaan er van uit dat Israël zich nu heeft vergist: een blunder, wordt er gezegd, een rampzalig fiasco, zeggen zelfs Israëli’s. Maar is het een fiasco? Waren die doden niet de bedoeling, weten we dat zeker? Gezien het feit dat Israëlische ‘disproportionaliteit’ meer regel is dan uitzondering? Waarom gaat Israël maar door met gaandeweg de gehele wereld, op de VS en minister Verhagen na, tegen zich in het harnas te jagen? In ‘Oorlog als er vrede dreigt’ probeer ik daar een antwoord op te geven.
Daartoe ga ik terug in de geschiedenis. Wat was de opzet van het zionisme? Om en veilige haven voor vervolgde joden te scheppen, werd er gezegd, en om een einde te maken aan het antisemitisme, zei Herzl. Is die opzet geslaagd? Het ziet er niet naar uit. En waar ging het mis? In 1967, met de bezetting? Of al daarvoor? Had het anders kunnen lopen? Wat hadden en kunnen de Palestijnen nu doen om het getij te keren?
In mijn boek beschrijf ik niet in de eerste plaats hoe rampzalig de Israëlische politiek is voor de Palestijnen, dat is ondertussen bekend, maar vooral hoe Israël zichzelf naar de afgrond werkt. Israël heeft geen enkel realistisch vredesplan, heeft een twee staats oplossing al vrijwel onmogelijk gemaakt, holt de eigen democratie nog verder uit, wordt steeds meer een apartheidsstaat die geen enkel ander antwoord meer heeft dan nog meer geweld, en steeds meer eens trouwe zionisten zien met verdriet en woede toe wat er van het land is geworden.
Van een gehele bevolking is niet met militaire middelen te winnen, dat is in de geschiedenis al vaak genoeg bewezen. Maar ook de tweede oorlog, die van de legitimiteit, is Israël gaandeweg aan het verliezen. Nog wordt Israël geen strobreed in de weg gelegd om door te gaan met het schenden van het internationale recht, met bezetting, blokkade en discriminatie in eigen land. Hoe lang nog, voor ze door het protest, net als bij Vietnam, net als bij de apartheid in Zuid-Afrika, gedwongen zullen worden om een andere, rechtvaardiger koers te gaan varen?
Het boek hoort vanaf 10 juni ongeveer, in alle goede boekhandels te liggen. Je doet mij een plezier het daar te bestellen als ze het niet in voorraad hebben. Wil je het huis niet uit, het kan ook via bol.com. (hier) maar ik steun graag de boekhandel.
Tijd zal het allemaal leren.
Het wordt tijd dat daar vrede komt.
Ik denk dat er bij beide partijen gasten rondlopen die geen vrede willen.
Daarnaast moeten wij oppassen met oordelen.
Rhodesië is dankzij onze bemoeienis een grote corrupte bende geworden.
Daar moeten we voor waken, het is nu slecht laten we niet afglijden
Hoeveel doden moeten er nog vallen voordat de tijd jou wat leert, Gerard?
Misschien kun je de moeite nemen om mijn boek te lezen voordat jij oordeelt dat we moeten oppassen met oordelen. Het is namelijk in principe heel simpel, maar je moet er wel een klein beetje moeite voor doen, bijvoorbeeld eens een boek lezen. Neem het internationaal recht, en de mensenrechten als maatstaf – tenslotte hebben we internationaal afgesproken dat landen zich daaraan moeten houden. Onthoudt je je dan nog steeds van een oordeel als blijkt dat die stelselmatig worden geschonden? In dat geval kies je ook, je kiest ervoor het onrecht door te laten gaan. Dat jij je ogen sluit en zegt dat je niet kunt oordelen is altijd ten gunste van de sterkste, de machthebber, de onderdrukker, de bezetter die ongestoord zijn gang kan gaan.
Ik zal nooit vergeten dat ik persoonlijk reden heb om dankbaar te zijn dat de geallieerden in 1945 niet zo dachten als jij: ik zou dan namelijk hoogstwaarschijnlijk niet geleefd hebben.
Ik zal je boek nooit kopen, dit omdat je verhaal te eenzijdig is belicht. En verder ik de sterke indruk krijg dat je nog nooit in Israel noch Gaza of de West-bank bent geweest. Dan komt er nog bij dat je zo makkelijk de WOII gebruikt, dat het slechts getuigt dat je een ondankbaar vreten bent. Je kennis is verouderd en je dankbaarheid nep. Het wordt tijd dat je vertrekt. Je mag van mij naar Gaza gaan. Dan ben je er ook een keer echt geweest.
Kijk, zo doen lui als jij dat: bij voorbaat beslissen dat een boek te ‘eenzijdig’ is – dat wil natuurlijk vooral zeggen dat het niet overeenkomt met jouw mening. En dan maar aannemen dat ik nooit in Israel of Gaza of de Westoever ben geweest, hoewel je maar vijf minuten op mijn weblog rondgestruind zou hoeven hebben om te weten dat ik al vijftien jaar in Gaza kom, en op de Westoever en in Israel.
Mijn kennis, is overigens zeer bij de tijd, en je mag in de winkel ook wel even kijken naar mijn literatuurlijst. Maar niet kopen hoor: koester je vooroordelen.
Anja, van harte gefeliciteerd met je nieuwste boek! Ik hoop van harte dat er veel mensen zijn die het zullen gaan lezen.
Dank, Peter. Iedereen gaat het lezen behalve Erwin hierboven, hahaha.
In BNDeStem van vandaag laat de redactie voor het eerst, naar mijn gevoelen, zijn “neutrale” houding varen.
Steve Akkerman gaat op de pagina buitenland in op het verkiezingsdebat dat Een Ander Joods Geluid deze week organiseerde. Op zichzelf al bijzonder. Maar nog opmerkelijker is het slot van het artikel: “Langzaam maar zeker kantelt in Den Haag de Israëlpolitiek”. Ik weet niet of het artikel ook in de overige GPD bladen is gepubliceerd.
Ik neem hetzelfde waar, Johan. Ondanks het feit dat Israel geheel voorspelbaar alles op alles zet om ons aan te smeren dat we (wederom) alleen uit zelfverdediging hebben gehandeld, daar elk recht toe hadden, hard hebben geprobeerd om met name de deelnemende Turken als terroristen af te schilderen, en in het algemeen de aandacht proberen af te leiden van waar het werkelijk om gaat lukt het ze niet echt. In de media is een opvallende neiging te merken om niet te vergeten dat het werkelijke probleem de blokkade is. En in zoverre is de actie van Free Gaza heel erg goed gelukt. Zelfs uit de VS komen nu de geluiden dat het nu eens afgelopen moet zijn met die blokkade – al zullen die zich wel weer tevreden stellen met de toezegging dat de blokkade een beetje wordt verzacht (zodat alles weer dicht kan op het moment dat de media weer ergens anders mee bezig zijn). Maar toch: de kritiek op Israel neemt wereldwijd toe. Het is heel erg dat daar doden voor moesten vallen.
Erwin, je bent een gehaktbal. In plaats van meteen met je oordeel klaar te staan, maak eens gebruik van de zoekfunctie op deze website. Je zult dan zien dat Anja heel vaak in Gaza en de Palestijnse gebieden komt.
Oeps, juist ja. En kruip nu maar weer lekker terug onder die steen.
Een gehaktbal onder een steen? Lijkt me niet lekker, Hana, hahaha.
Ik krijg wel vaker dit soort reacties, en ik plaats ze zeker niet altijd want je kunt wel aan de gang blijven. Het komt altijd neer op hetzelfde: mensen die absoluut niet bereid zijn om uit hun doppen te kijken, en kritisch op onderzoek te gaan en eens wat anders te lezen dat wat we in doorsnee en op de rechtse sites krijgen voorgeschoteld, beschuldigen mij ervan dat ik niet weet wat ik zeg. En diezelfde luitjes die uiteraard nooit op de Westoever of in Gaza zijn geweest – anders piepten ze wel anders – beweren maar in het wilde weg dat ik niet weet hoe het daar toe gaat. Het illustreert vooral dat die mensen steeds meer moeite krijgen om het bord voor hun kop intact te houden en steeds harder moeten schreeuwen om niets te horen.
Excuseer mijn domheid maar u schrijft “Maar achter die makkelijk door te prikken officiële reden schuilen andere motieven”
Mag ik uitleg?
In uw antwoord op Gerard zegt u “is altijd ten gunste van de sterkste”
Israël met 5 miljoen inwoners omringd door 1 miljard vijandige arabieren,wie bedoeld u dan ?
Mag je, meneer de Gaulle, je vindt die andere motieven – alhoewel ik ze al kort heb aangeduid – uitvoerig toegelicht en van bronnen voorzien in mijn boek – daarvoor heb ik het geschreven.
Die omdraaitruc van dat kleine joodse volkje in Israel (je vergeet in het getal waarschijnlijk om de Palestijnse staatsburgers er bij op te tellen, er wonen meer dan 5 miljoen mensen in Israel) tegenover al die vijandige Arabieren is bekend. Je suggereert daar een aantal dingen mee: dat Arabieren één volk zijn, dat zijn ze niet, en dat ze van nature tegen joden zijn, dat zijn ze ook al niet.
En je laat natuurlijk het belangrijkste weg: dat de stichting van de joodse staat ten koste is gegaan van de Palestijnen die er al woonden, jawel, Palestijnen bestonden en bestaan. Beginnend met een gruwelijke etnische zuivering, de verwoesting van hun land inclusief vierhonderd dorpen, de diefstal van hun bezittingen, vervolgens de bezetting van het laatste kwart van hun land, en bloedige reacties wanneer dat onderdrukte volk zich weert.
Israel heeft een van de machtigste legers ter wereld, en de machtigste bondgenoot die de rekening voor al dat wapentuig betaalt. En kan het zich kennelijk nog steeds veroorloven om op grote schaal alle VN resoluties aan de laars te lappen, het internationaal recht en de mensenrechten te schenden. Waarmee ze niet alleen de Palestijnen bloedig onderdrukken, maar ook van hun eigen land een paria-staat maken.
Met andere woorden: wanneer je niets doet en geen kant wil kiezen, laat je toe dat Israel doorgaat met het bloedige onrecht, en ook zichzelf ten gronde richt.
Geachte Anja, wanneer komt er een soortgelijk boek uit over de oorlog in Darfur.
Wanneer jij dat gaat schrijven, Achmed. Ik heb het even te druk. En dan doe jij eens wat anders dan kankeren en maak je je ook eens nuttig.
Als het een goed boek wordt zal ik het van harte ondersteunen en op mijn weblog vermelden.
erwin moet de tweede intifada van Anja Meulenbelt maar eens lezen misschien komt hij tot andere gedachten waarschijnlijk niet,hij weet wel beter maar dit is duidelijk een geval van kwaadaardige paradigma 1 P.Vink.
Erwin gaat ook De tweede intifada niet lezen want hij wil niet op andere gedachten komen, Vink.
Er bestaat een mooie uitdrukking hiervoor: ‘het oog ziet niet wat de geest niet wil zien’.
Dear Anja ,
We are waiting for your book on pins and needles . Finally , people will harvest the results of your endeavors . As Palestinians , we are not but proud of your outstanding actions for the justice of the Palestinian cause . I am eager to read your book after a long time of waiting.
Great , Anja
I am so proud of such a production of you . You are used to being a real supporter for the Palestinian people and its justice. I am an avid reader !! waiting the book . I do believe your book will embody a real beacon to all people aspring justice .
Congratulations on your book! I sincerely hope that a lot of people will read this valuable book, and we all hope to see you soon in Gaza.
Vannacht heb ik op radio 1(Napels bij nacht) Frits Barend uitgebreid over Israel moeten aanhoren. Volgens hem is één raket op Sderot een oorlog in Gaza waard. Hij zei bovendien dat er geen honger is in Gaza. Anja, ik zou het ook boek dus even naar Frits toesturen. Ik ga het zeker lezen.
Ik ga geen gratis boeken sturen naar dat vaste clubje mensen waar Barend ook bij hoort, die vastbesloten zijn om het bord voor hun kop stevig op de plaats te houden, Derek. Zonde zou dat zijn. Iemand anders mag proberen of die man nog ergens naar kan luisteren.
Dear Khaled, Sarhan and Asmaa, thank you. You know that without you guys I would never have been able to write this book. I did not know when I wrote it that it would be so much needed to explain what is really happening. Everytime we meet I keep telling you that slowly, slowly the Dutch are changing their mind, and now we have moved forwards with a shock, first the war against Gaza, now this idiot attack on the Free Gaza flotilla. Even the newspapers who always listened to Israeli propaganda first are now saying a limit has been crossed. It is terrible that it needed more people dying to make the Dutch see what is really happening. My book comes at the right time. And it will make a lot of people angry who do not want to have their ideas changed about Palestinians being the terrorists and Israel the eternal victim.
We will see!
Take care, all of you.
With love, Anja
PS The title means: “War when peace threatens”, meaning everytime when Palestinians are ready to negotiate a just peace, Israel will start another war or another attack.
@Derek De vraag die je mensen als Barend moet stellen is kennelijk: Wat zou Israel dan wel moeten doen om een veroordeling te verdienen? Een atoombom op Gaza gooienzoals Lieberman voorstelde? Of zou ook dat in de ogen van deze babbelaar een “rationele overweging” zijn?
Volgens mij worden zelfs in oorlogen fotografen ontzien, maar “I’d like to know why the IDF found it necessary to murder a photographer shooting pictures of the scene on board, putting a bullet right between his eyes.” (Richard Silverstein)
In de oorlog om de ‘legitimiteit’ die Israël aan het voeren en langzaam aan het verliezen is, zijn het niet de ’terroristen’ waar ze bang voor moeten zijn. Laten we niet vergeten dat de raketten uit Gaza (waar ik tegen ben, laat dat nog een keer gezegd zijn) geen moment de staat Israël ook maar het minste in gevaar brachten. Maar wel gevaarlijk – vanuit dat gevecht om de legimitieit bekeken – zijn de ooggetuigen van wat Israël uitspookt, de mensenrechtenactivisten, de integere journalisten, de mensen die de moeite hebben genomen om zelf naar de Westoever of Gaza te gaan en kunnen vertellen wat ze daar hebben gezien. Die Turkse fotograaf is niet de eerste getuige die het met zijn leven heeft moeten bekopen.
Hana:”Er bestaat een mooie uitdrukking hiervoor: ‘het oog ziet niet wat de geest niet wil zien’.”
Ja dat klopt zeker. Een paar jaar lang heb ik ook in het automatisme gevangen gezeten van het pro-Israël denken. Ik wist bijvoorbeeld wel van dorpen die weggevaagd waren waar vervolgens bossen overheen waren geplant maar als je dat vanuit een gedachte (waarschijnlijk door de opvoeding meegekregen) dat er een joods tehuis moest zijn na de oorlog bekijkt, dan heb je de neiging om dat te vergoeilijken. Dit zou je kunnen zien als een rechtse variant van relativisme.
Een eerste stap om hier van af te komen is door (misschien enigszins ‘klinisch’) het internationaal recht te bekijken en na te gaan of deze overtreden wordt vervolgens of er buitenproportioneel wordt opgetreden en dan of er een bevolking niet erg onredelijk wordt behandeld. De verschrikkingen van WOII kunnen in ieder geval echt niet als rechtvaardiging/excuus voor het hedendaagse geweld gebruikt worden.
Eén ding vraag ik me verder af. Kan het zijn dat de wapenlobby (van de VS) er ook wat mee te maken heeft? In de VS heeft deze een grote vinger in de pap (in de nieuwe ‘Maarten’ las ik dat hoewel de bevolking van de VS dezelfde hoeveelheid aan belasting betaalt als de bevolking van Europa, maar dat men er minder van terugziet omdat er 1000 miljard aan defensie opgaat.) en sommige oorlogen zijn gebruikt om oud materiaal op te maken en nieuwe te testen. Misschien werd Gaza ook gebruikt als ‘levend schietterrein’ om nieuwe wapens (fosforbommen etc.) te testen en was het geweld van vorig jaar niet alleen om een ‘dreigende’ vrede tegen te gaan.
Mooi je verhaal, Edward. Er zijn niet zoveel mensen die niet alleen de moed hebben om van mening te veranderen, maar ook om toe te geven dat ze vroeger anders dachten. (Ik ben ook zo iemand die tot haar schrik moest erkennen dat ik eens vrijwel kritiekloos het verhaal vanuit de Israëlische kant bekeek. Ik schreef daarover bij het paradigmaverhaal, hier).
Zeker hebben de VS een grote rol in het M-O – algemeen kun je stellen dat Israël al heel lang de hand boven het hoofd werd gehouden, en werd betaald, omdat het bruikbaar was om een vooruitgeschoven pro-Amerikaanse staat te hebben, met een fiks leger, in het Midden-Oosten. Bij de pro-Israël lobby daar moeten we zeker ook de wapenhandel optellen. Ik zal nog wel eens wat literatuur noemen, Noam Chomsky is er een, Phyllis Bennis, die veel hebben gezegd over de relatie VS en Israël. Het is daarom ook dat het bijna net zo belangrijk is om het Amerikaanse publiek voor te lichten over wat er aan de hand is, als Israël onder druk te zetten. Mogen we hier al klagen over hoe weinig mensen nu eigenlijk echt weten over het M-O, uit ervaring weet ik dat de gemiddelde Amerikaan echt schrikbarend onnozel is. Tijdens 9/11 was ik, o toeval, in San Diego. Goed opgeleide mensen om ons heen. Dachten eerst dat de aanval op de Twin Towers door Palestijnen was gepleegd. Zegt zo iemand – mijn opleidingsniveau – “maar we hebben de Palestijnen toch altijd geholpen?”. Na 9/11 zag je hoe makkelijk het was om mensen wijs te maken dat er geen essentieel verschil was tussen Al Qaida, Hamas, Iran, elke vorm van moslimfundamentalisme, zeg maar: enge moslims. Heb je ook in Nederland trouwens, maar daar was het echt nog wel een staaltje krasser, want vergeleken met de kranten daar is de Telegraaf echt een kwaliteitskrant. En uiteindelijk zal er toch een moment moeten komen dat ook het Amerikaanse publiek vragen gaat stellen over de rekeningen van Israël die van hun belastinggeld wordt betaald, en wat ze daar voor terug krijgen. Vergeet niet dat de VS de oorlog in Vietnam op heeft moeten geven doordat de bevolking het niet meer pikte.
Belangrijk in de VS is ook dat de joodse Amerikanen steeds minder blind achter Israel staan, zeker de jonge generatie niet die met ideeën over vrijheid en gelijkheid groot zijn geworden, en niets hebben met die akelige combinatie van fundamentalistisch geloof, Arabierenhaat, nationalisme en agressie van de kolonisten. De macht van de Israël lobby begint steeds meer barsten te vertonen.
Maar ging het maar sneller.
Je ziet nu trouwens ook hoe Israël probeert te suggereren dat de mensen op de Turkse boot allemaal terrorisme aanhangers zouden zijn, al of niet betaald door Iran, en dat die beschuldigingen blijven plakken omdat er ook orthodoxe moslims bij waren. Wordt door rechts in Nederland meteen opgepikt: Turken, dus bij voorbaat verdacht. Eerlijk gezegd geloof ik niet dat het toevallig is dat de Turkse boot de volle laag kreeg, en dat daar de doden zijn gevallen. Dat kan er deels mee te maken hebben dat daar mannen waren die zich verweerden tegen de Israëlische commando’s, maar dat die boot werd uitgezocht om de eerste commando’s op te laten landen lijkt mij een bewuste keuze.
@Hana
Lees het briljante essay van de jonge politicoloog Daniel Luban: No Direction Home. Hij verwoordt denk ik op duidelijke wijze de visie van een nieuwe generatie joodse intellectuelen. Ook de liberale zionisten zijn grotendeels blijven steken in rationele analyse, zonder veel daadkracht te tonen. Het debat bleef emotioneel en tribaal en men verschanste zich al snel weer achter de joodse mythologie. Hun protesten waren meer gericht op het sussen van het eigen geweten dan op het daadwerkelijk meewerken aan verandering, aldus Luban.
Hij komt uiteindelijk tot de eenvoudige conclusie: decennia lang was het leeuwendeel van de macht aan de ene kant, en het leeuwendeel van het lijden aan de andere kant.
Door zijn eigen ontwikkeling in het verhaal te betrekken – van likoed-achtig in zijn vroege jeugd, via liberaal zionisme tot een afwijzing van zionisme – geeft hij een prachtig beeld van een generatie die zelf gaat nadenken, vrij van de indoctrinaties van hun stam.
Beschuldigingen van anti-semitisme en het aanhalen van de holocaust komen van mensen die geen antwoord hebben op de beschuldigingen. En de beschuldiging van joodse zelfhaat heeft een tijdje gewerkt, maar komt nu over als “wanhopig”, zelfs “dom”.
http://www.tabletmag.com/news-and-politics/35105/no-direction-home/4/
Wat een dom, akelig mannetje is die Erwin (3)
Jan.N
Dear Anja ,
I am so happy for your mission is finally done. You have been the ray of hope which succeeds to change peoples’ perspective on our just cause.
Thanks Reem, I think of you.
Israel kon absoluut geen beroep op zelfverdediging doen, ter rechtvaardiging van dit geweld. Het is jammer, dat de critici van Israel zich hebben laten verleiden hun kritiek te funderen op een vaag criterium zoals “disproportioneel geweld”, waar altijd eindeloze discussies over gevoerd kunnen worden.
In bijna alle rechtsstelsels en beschaafde ethische normenstelsels is geweldige zelfverdediging enkel toelaatbaar, wanneer er geen enkele andere weg meer open staat. Het moet een “Last Resort Option” zijn. Dat criterium staat zelfs nog in Amerikaanse boeken over militaire ethiek. Maar ook de Nederlandse rechter is bijzonder streng. Als je een inbreker zwaar lichamelijk letsel toebrengt, terwijl er ook geweldloze manieren waren, dan wordt je zonder meer veroordeeld voor dat geweld.
Bij de inval Gaza was geen enkele sprake van een Last Resort Option. De raketten van Hamas hadden makkelijk gestopt kunnen worden door bijvoorbeeld: Praten met Hamas. Erkennen van Hamas, als democratisch gekozen partij met absolute meerderheid. Toelaten van voedsel tot Gaza. Het houden van vredesbesprekingen e.a. Maar ook door op te houden met de vele schendingen van internationaal recht, die Israël permanent tegenover de Palestijnen pleegt, of door het nakomen van VN-resoluties.
Het recht op zelfverdediging staat vermeldt in het VN-Handvest. Ik heb de toelichting of de jurisprudentie van praktijkgevallen daar nog niet van bekeken, maar het criterium zal ongetwijfeld hetzelfde zijn. En er waren zo veel geweldloze mogelijkheden, dat geen enkel Israelisch geweld toelaatbaar geacht kon worden.
Ik emailde dit in januari 2009 aan alle Kamerleden in de Comissie BuZa, toen de veroordeling van Israël op de agenda stond. Helemaal niemand refereerde aan dit internationale recht. Niemand voerde aan, dat Israël dit schond, en dat de hele operatie dus illegaal was, en daarmee juridisch en moreel verwerpelijk. Kortom, niet alleen de Nederlandse regering, maar ook het Parlement o.l.v. Van Baalen weigerde een veroordeling uit te spreken, en schond dus voor de zoveelste keer het internationale recht, om Israël het hand boven het hoofd te houden.
Meldt Goldstone dit criterium niet? Ik heb het nergens gehoord. Misschien is het door al het tumult over het hoofd gezien? Misschien hebben velen zich laten overdonderen door de goedklinkende Israëlische slogan “Geen enkel land hoeft te dulden, dat er raketten op afgevuurd worden.” Die slogan was dus fake. Israël heeft helaas goede propagandisten, en makke Europese schapen.
Congratulations anja on your great work.
Thank you dr. Wael, nice to hear from you!
Je verwijzing naar de paradigmastrijd stond niet in je berichtje maar ik denk dat je deze bedoelde, http://www.anjameulenbelt.nl/weblog/2009/12/14/de-paradigmastrijd-hoe-we-naar-het-conflict-palestinaisrael-kijken/#more-15583 , ja zo zat het bij mij ook zo ongeveer in elkaar.
Het is wel vreemd dat ze zich vooral op de Turkse boot richtten. Turkije is een van de weinige landen in die omgeving waar Israël wel enigszins mee overweg kan. Om diplomatieke redenen wil Israël dan ook niet de Armeense genocide uit 1915 erkennen, ze willen Turkije niet voor het hoofd stoten en bovendien brengt erkenning de uniciteit van de holocaust in gevaar volgens de Israëlische geschiedkundige Yair Auron. http://www.volkskrant.nl/buitenland/article360532.ece/Israel_wil_van_geen_andere_genocide_weten Als een land daar niet schizofreen van wordt…
Anja gefeliciteerd! Ik ga meteen naar de winkel donderdag!
Helaas Anja maar je nieuwe boek was nog niet in de winkel te vinden vandaag.
’t Komt volgende week dinsdag pas.
‘k Had er zo naar uitgekeken en gedacht om het weekend wel onder de pannen te zullen zijn.
Jammer dus!
Fijn trouwens dat de SP tevreden is met het aantal zetels!
Groet,
Gerrie
Ik ga luisteren en het boek lezen!
Ik heb gister het boek gekocht en ben er meteen in begonnen. Het is, ook door uitgebreid notenapparaat en dito literatuurlijst, een “Fundgrube” voor de lezer die het nu eindelijk allemaal echt wil weten. Was vast veel werk, zeer veel dank!
Beste Anja,
Erwin lijdt aan bewustzijnsvernauwing. Negeren. De opmerking ” stuk vreten”zegt al veel over deze persoon.
Helaas verandert de Israelische politiek niet zolang zij elk jaar Miljarden Dollars van de V.S. krijgen. In totaal 154 miljard vanaf 1948 tot en met 2005 en de Israel Lobby zoveel invloed op Senatoren en Afgevaardigden, d.m.v. financiele steun voor verkiezingen, in de V.S. heeft.
Wel brengt Israel zich steeds meer in de problemen en wordt als zij zo doorgaan een PARIA in de wereld.
Het verontrustende is dat Joodse mensen , die geen enkele invloed op de Israelische politiek hebben, zich niet meer onbeschermd op straat kunnen begeven.
HAMAS is ontstaan door eigen schuld van het Westen
Als wij FATAH niet door dik en dun hadden gesteund, ondanks dat het een zeer corrupte club van zakkenvullers was, dan hadden de Palestijnen niet democratisch voor HAMAS gekozen.
Ondanks democratisch gekozen kwam dit Israel en het Westen slecht uit. Hamas beloofde een socialer systeem .Het kreeg alleen niet de kans.
Inmiddels heb ik al vele boeken over Israel gelezen (b.v. Sjalom Israel, Israel achter de schermen, De Israel Lobby enz.
Ik zal jouw boek zeker lezen, want een medaille heeft twee kanten.
Ik hoop, dat je met je werk eindelijk eens verandering in deze afschuwelijke situatie kan brengen.
Veel succes.
Peter R
In je boek verwijs je vaak naar Yakov M. Rabkin, “In Naam van de Thora, de geschiedenis van de antizionistische joden”, dat niet meer leverbaar is. Hier zijn er nog drie: http://www.antiqbook.com/books/search.phtml?sAuthor=rabkin%2C+y&sTitle=&sKeyword=&Language=nl
Goed dat je het even zegt, Marieke. Het is een belangrijk boek omdat het afrekent met de mythe dat het alleen de Palestijnen/Arabieren waren die zich verzetten tegen het zionistische project. De eersten die zich verzetten waren de gelovige joden in Palestina zelf. Dat beschrijft Rabkin, en je komt er ook het verhaal in tegen van Jacob Israel de Haan die als zionist naar Palestina vertrok, daar in aanraking kwam met de gelovige joden die samen met de Arabieren protesteerden tegen de dreigende zionistische overname. En toen de Haan, die van mening was veranderd, met een petitie naar de Britten wilde gaan werd hij vermoord. Het was de eerste zionistische politieke moord.
Hoi Anja,
Wij hebben je laatste boek gelezen en willen je graag bedanken voor het bundelen van de informatie rondom de Palestijnse zaak. Het was aangrijpend en zeer interessant om te lezen. Wij hebben veel respect voor je werk en hopen in de toekomst nog meer van je te lezen.
Groeten,
Amal en Jim