De Vazalo wet is aangenomen met alleen de VVD tegen. De tijden zijn veranderd, want was het CDA in de Tweede Kamer nog tegen, dat was voor de regime change, in de Eerste Kamer was zij nu voor. Het was prettig om mee te maken dat er niet meer dat betonnen blok van CDA en VVD tegenover ons staat, met een ongelukkig kijkende Hanny van Leeuwen, die eigenlijk wat anders had gewild, maar uit partijloyaliteit maar met de coalitie meestemt.

De Vazalowet, ingediend door Saskia Noorman-den Uyl, en haar afscheidscadeautje, maakt het mogelijk voor alleenstaande ouders, moeders dus meestal, om met een kleine baan toch uit de bijstand te komen. Ze krijgen een toeslag. Er zal in een aantal steden mee worden geexperimenteerd, voor de wet in 2009 ingaat.

Het laat zien dat het getij enigszins is veranderd van het strenge ‘eigen verantwoordelijkheid’, dat wil zeggen, als we het mensen financieel maar moeilijk genoeg maken gaan ze vanzelf wel werken, naar de erkenning dat dat niet voor iedereen even makkelijk is. En dat, bijvoorbeeld, van moeders die in hun eentje kleine kinderen op moeten voeden niet verwacht mag worden dat ze een volle baan aannemen. En indirect, dat de zorg voor die kinderen niet alleen maar de individuele verantwoordelijkheid is van hun moeders, maar ook van de samenleving als geheel. Het was leuk om het eerste optreden van staatssecretaris Aboutaleb van Sociale Zaken mee te maken, en na afloop Saskia Noorman-den Uyl te kunnen feliciteren met haar wet, nadat ze in de Tweede Kamer jarenlang bevlogen en grondig aan de sociale zaken werkte.

Toen kwam de verslaggeefster langs die me wilde interviewen over ‘vrouwen en de Eerste Kamer’. Ik had haar al gewaarschuwd dat ik dat een non-issue vind, maar ze wilde toch. Of ik het niet erg vond dat de Eerste Kamer nog steeds een mannenbolwerk was, met maar 29% vrouwen. Nee, zei ik. Dat vind ik niet echt iets om ons druk over te maken. Ze kon dat van een oude feministe niet geloven, en drong maar aan. Haantjescultuur? Ook niet? Ook niet. Van Ardenne had nog gezegd dat het in het kabinet een haantjescultuur was, en dat ze daarom wel eens haar vrouwelijke collega’s opzocht. Verdonk? vroeg ik.

In de Eerste Kamer gaat het er echt erg veel meer om vanuit welke visie, dus vanuit welke partij mensen zaken doen, dan of ze man of vrouw zijn, zei ik. Kijk naar de wet voor de alleenstaande moeders, wie was er tegen? Mevrouw Kalsbeek-Schimmelpeninnck van der Oije van de VVD. Wie verdedigde de wet? Meneer Spekman van de PvdA. Zou het voor de bijstandsmoeders uitmaken of er een man of een vrouw voor of tegen had gestemd? Ja maar, ja maar. Hoe ik het dan vond dat de PvdA nog een regel had dat bij de verkiezingslijst om en om een man en een vrouw op de lijst moesten. Nogal dogmatisch en niet nodig, zei ik. In de SP wordt er nooit een punt van gemaakt. Daar worden de mensen op de lijst gezet die goed zijn. Dan heb je vanzelf ook vrouwen. Pas was er nog een meerderheid aan vrouwen in het dagelijks bestuur. Maakte ook niemand een punt van. En dat Klaas de Vries nu inplaats van een vrouw in de EK komt? Prima, zei ik, niet omdat het een man is, maar omdat hij voor het generaal pardon was en voor een humaner asielbeleid, en dat is waar het nu om gaat. Er zijn namelijk nog meer vormen van ongelijkheid dan die tussen vrouwen en mannen. En was ik niet voor niets altijd al een socialistische feministe, die zich druk maakte over ongelijkheid op basis van klasse, kleur en sekse. Waar mensen (m/v) worden achtergesteld, of minder kansen krijgen, daar gaat het om. En we kunnen toch echt niet gaan beweren dat de mensen (m/v) die in de Eerste Kamer zitten, horen tot de kansarmen of achtergestelden, dus lijkt het me niet aan de orde om acties op touw te zetten om er meer vrouwen in te krijgen.
Het gesprek was kort. Het was geloof ik niet wat ze had willen horen.

En ik ging met Tineke en Ineke eten. Twee vrouwen. Harry had aan mogen schuiven, want zo zijn we niet, maar die had een andere afspraak.