Gaza, dinsdag 22 juni

Vandaag inplaats van mijn verhaal een gast: het verslag van Joes Meens

“Never a dull moment…”

Een van de grootste uitdagingen in het werken in de Gazastrook is dat je altijd komt te staan voor verrassingen (prettige en onprettige) waarop je onmiddellijk in dient te spelen. Anja schreef dat ook al vaker. Je kunt vantevoren organiseren en plannen wat je wil, je weet pas waar je aan toe bent als je hier bent. Soms is dat uitermate frustrerend, want het begint al op het vliegveld in Tel Aviv. Mag je door zonder gedoe, is je bagage wel meegekomen?
Dan de hobbel van Erez, mag je de grens tussen Israel en Palestina wel over? Reeds twee keer troffen we een gesloten deur, wat we ook probeerden, er zat niets anders op dan teruggaan naar Jerusalem en daarna naar huis. Deze keer is het a real piece of cake, we waren nooit sneller hier.
Lees verder

Journalist voor de vrede

Ik hoor het net van Ruud, gisteren heb ik de prijs gekregen voor Journalist voor de Vrede, van het Humanisitsch Vredesberaad.
Hartstikke leuk natuurlijk.
En weer een manier om aandacht te vestigen op ons werk hier in Gaza.

En hier komt het persbericht, met dank aan Alejandra die het me mailde.
Lees verder

Gaza, maandag 21 juni

’s Avonds op bezoek bij Henri en Liesbeth. Een Nederlands stel dat hier al meer dan tien jaar woont. Hun zoontjes zijn hier geboren, twee blonde Hollandse jongetjes die vloeiend Arabisch spreken. Henri schenkt als altijd de glazen gul vol. Met een beetje te veel wijn op gaan we weer naar huis, dit is de laatste keer dat we in Gaza bij ze op bezoek zijn want ze vertrekken, naar Libanon.
Lees verder

Gaza, zondag 20 juni

Het zuidteam is door het checkpoint. Nieuwe regels: gewone auto’s mogen er niet doorheen, alleen taxi’s. Dus hebben ze vandaag een taxi gehuurd. Ik heb ze al een tijd niet gezien, en Joes en Eelco heel lang niet. Yoessef en Kassim zijn er weer en worden door de mannen omarmd en op de rug geslagen, ze zijn broers die in Rafah wonen, erg gemotiveerde werkers, we zijn ontzettend op ze gesteld.
Lees verder

Gaza, zaterdag 19 juni

Wachten. Palestijns wachten. Het zuidteam zit vast bij checkpoint Abu Holi. We kunnen niet beginnen met de cursus.
Mohammed Balata is teleurgesteld dat het niet gelukt om naar Nederland te komen. Nou ja, zegt hij, zo is ons leven.
Ramadan zit bij zijn zoontje in het ziekenhuis. Niets te maken met de bezetting, maar het jongetje is uitgedroogd.
Na weken geen aanval is er vannacht weer een metaalwerkplaatsje gebombardeerd. We hebben niet gehoord. Geen doden, wel drie gewonden.
We wachten en drinken koffie.

Gaza, donderdag 17 juni

Gaza

Wat een drukke dag meteen in Gaza.
Gisteravond toen ik aankwam met de taxi zaten er drie Mohammeds op de stoep voor mijn flat op me te wachten, Skinny Mohammed, die zo heet omdat hij de dunste is, Greasy Mohammed, omdat hij briljantine in zijn haar heeft, en Abu Mohammed, die eigenlijk geen Mohammed heet maar de vader is van een jongetje Mohammed.
Lees verder

Terug in Gaza

Ik ben er weer, in mijn tweede tehuis. Geen moeilijkheden bij de grens, maar een uurtje wachten bij Erez omdat er ook een ambulance door moest, vandaag geheel in beslag genomen door vrienden, bezoekje aan een familie in vluchtelingenkamp Nuseirat, een journalist die me wilde interviewen, iemand die met me wilde praten nover een Aids project. Nu staat iedereen op me te wachten tot ik klaar ben want het kantoor gaat dicht.
Morgen meer verhaal en foto’s.

Arbeid en gezondheid

Tekst van mijn bijdrage aan het debat arbeid en ziekte.

Voorzitter,
Als er een Arbo-dienst was voor ministers en senatoren, dan is het maar de vraag of het ons was toegestaan om op dit late uur door te werken. Die arbo-dienst bestaat echter niet, dus wij moeten door. Om het nog erger te maken heb ik toestemming gevraagd om mijn spreektijd wat te overschrijden. Ik heb nog een spaarpotje met minuten en mocht er een paar uithalen.
Als het aan mijn fractie had gelegen hadden wij dit debat niet arbeid en ziekte genoemd maar arbeid en gezondheid. Dat lijkt wat filosofisch, en dat klopt. Er steekt een visie achter. Bovendien heeft die visie een praktische dimensie. Ziekte wordt geassocieerd met ziekteverzuim en lichamelijke en psychische aandoeningen die werken onmogelijk maken. Maar er zijn veel voorbeelden van slechte gezondheid of lichamelijke en psychische klachten die niet meteen leiden tot verzuim. Ik noem seksuele intimidatie op het werk, pesten, arbeidsconflicten, maar ook blootstelling aan chemische stoffen die niet meteen ziek maken maar wel sluipenderwijs de gezondheid en de kwaliteit van het leven aantasten. Arbeid zou niet alleen zo georganiseerd moeten worden dat je er niet ziek van wordt, maar dat het de gezondheid bevordert. Dat is de strekking van de Arbowet.
Lees verder