Perang Soedah Habis?

(De oorlog is afgelopen?)

Door Graa Boomsma, uitgesproken in De Brakke Grond, 28 april 2005

De historie is een opeenhoping van puin. Dat constateerde de schrijver Walter Benjamin vlak voor de Tweede Wereldoorlog. Al schrijvend wilde hij de vergeetachtigheid bestrijden, tot ook hij moest vluchten voor de Hitlerhorden en de dood vond. Zijn bastion was de cultuurtraditie, zijn materiaal de taal en zijn enige wapen de verbeelding, de messcherpe metafoor, de vindingrijke vergelijking die ongemakkelijke kennis en een schokkend inzicht bood. Maar de mensen gaan met hun nationale verleden om als met radioactief afval waarvoor nog geen definitieve bestemming is gevonden. Velen willen dat radioactieve puin van vroeger heimelijk begraven. Zand erover en midnje dicht. Maar het verleden blijft actief, woekert door en barst opeens onbeheersbaar naar buiten als niemand het wil of verwacht.
Lees verder

De pafpaal

Ik rook dus niet meer. Maar sommige van mijn beste vrienden nog wel en ik ben ontzettend solidair. Dus een enkel keertje krijgt iemand me op het perron wel mee naar de pafpaal en omdat het daar stinkt steek ik er ook maar een op want er is niets beters tegen stinkende oude rook dan lekkere verse.
Lees verder

Restoranje

La Strada was vroeger al een leuk (en goed) restaurant, beetje tegen de homoscene aan, maar reuze ruimdenkend over de heteroseksuele medemens die toch ook moet eten.

Maar nu is er een extra reden om er eens te gaan eten, op maandag of dinsdag. Dan werken daar de jonge mensen van Restoranje, een ploeg mensen die nog niet veel kansen in het leven hebben gehad. Ze koken, ze bedienen en ze krijgen een training, onder leiding van Jan Willem den Boeft.
Lees verder

Nederland, nog steeds niet kapot te krijgen

Avond in Vredenburg, Utrecht, van Nederland, niet kapot te krijgen.
Mooie avond. Trommelaars. De mensen van Restoranje, kom ik nog op terug, met hapjes. Een van die vele voorbeelden van wat je als burger kunt doen om dit land een beetje mooier, een beetje vriendelijker, een beetje meer een land voor iedereen te maken. Ik kom nog terug op Restoranje.
Lees verder

Nacht van de schaamte

Of ik de schaamte niet definitief voorbij was, was de vraag. Nee hoor, die komt weer terug. Als ik naar tolerant Nederland kijk en aan al die politici denk die niet vierkant achter een generaal pardon staan.

Vanavond in de Brakke Grond in Amsterdam is er de Nacht van de schaamte. Voordrachten over schaamte en ethische vragen rond zendingsdrang, kolonialisme en slavernij. Met medewerking van Stef van Bellingen, Frank Westerman, Graa Boomsma, Sarah de Mul, Alfred Schaffer, Tijs Goldschmidt, Marcia Luyten. En ik.

Probleempje

Aan de achterkant van dit weblog, of aan de binnenkant, hoe zeg je dat, is er van alles veranderd. Daar hebben de bezoekers in principe geen last van.

Een dingetje is wel veranderd. Voor wie wil reageren in het blokje hieronder, dat heet nu reactie in plaats van commentaar. Je reactie verschijnt even alsof het al op het weblog geplaatst is. Maar dat is het (nog) niet. Je reactie komt in ‘de wachtstand’ tot ik er naar heb gekeken en besloten of het wel of niet wordt doorgesluisd. Dat doe ik minimaal twee keer per dag, en soms vaker.

Misschien ten overvloede: je wordt geacht bij het reageren een e-mail adres te vermelden. Dat is verplicht, maar het wordt niet gepubliceerd op dit weblog en blijft voor anderen dus onzichtbaar. Ik gebruik dat wel eens als ik iemand uit wil leggen waarom een bijdrage niet wordt geplaatst, vooral als iemand nieuw is, want de veelplegers weten het ondertussen wel. Dan merk ik wel eens dat het een vals e-mailadres is. In dat geval gaat het dus vanzelf over.

Verder wil het nog niet met de foto’s. Hoe ik ook zoek in de gangen en krochten achter dit weblog, ik mis nog één deurtje. Dat komt vast wel goed als Peter en Herman zich er mee gaan bemoeien, de webmasters. Ik heb nog een smak foto’s van de Royaal Gebaar demo van dinsdag, foto’s van Nederland, niet kapot te krijgen van gisteren, nog een paar van de demonstratieve herdenking van de genocide op de Armeniërs, en vanavond neem ik waarschijnlijk alweer foto’s mee naar huis.
Peter? Herman? Help!

Een royaal gebaar (5)

Tussen de zittingen van de Eerste Kamer in naar het Plein. Veel kamerleden, althans die van links, waren gekomen om voor de camera’s nog eens hun handtekening te zetten voor een generaal pardon. Ook Klaas de Vries die een motie in had gediend die het die middag niet zou halen. Uiteraard geen enkele VVDer, ook Hirsi Ali, zelf eens vluchtelinge geweest, heeft haar handtekening niet gezet.
Lees verder