Dagboek 31 januari 2007

(summary)

al-ram-wall-4831.jpg

Wapenstilstand tussen Hamas en Fatah. Hopen dat die houdt. Alle mensen die ik ken in Gaza vinden het verschrikkelijk als er intern gevochten wordt. Het is zo duidelijk dat alleen Israel er garen bij spint. En het is zo erg voor de kinderen. Het is al erg om dagelijks bang te zijn voor het Israelische leger, bang als je een helicopter hoort, bang dat er zo een tank om de hoek van de straat komt rijden, nachtmerries hebben, zoals die vrouw in Beit Hanoun, een van de overlevenden van het bloedbad, dat de granaten benen hebben gekregen en achter je aan komen rennen. Maar als je ook nog bang moet zijn voor je eigen mensen is er nergens meer een gevoel van veiligheid.
Lees verder

Het rode huis. Pappé (3)

070128pappe-187.jpg

Samenvatting van de lezing van Ilan Pappé, gehouden in Desmet, Amsterdam, op 28 januari 2007.

Het was op 10 maart 1948, in een huis in Tel Aviv dat het rode huis werd genoemd, dat 11 mannen besloten om een miljoen mensen van hun land en uit hun huizen te verdrijven. En dat gebeurde. De halve bevolking van het toenmalige Palestina werd verdreven, de helft van hun dorpen vernietigd. Er zijn geen notulen van die vergadering op 10 maart gevonden, maar de geschiedenis kon gereconstrueerd worden aan de hand van documenten die nu beschikbaar zijn. Bovendien, de concrete gevolgen ervan werden destijds openlijk in de kranten besproken. Met de internationale normen van nu zouden we dat ‘etnische zuivering’ noemen. En dat is een misdaad tegen de menselijkheid. De elf mensen die er toe besloten zijn misdadigers. Maar zo worden ze in Israel, en verder in de wereld, niet gezien. Integendeel. De bekendste van hen was Ben Goerion.
Lees verder

Jeetje

Was ik toch een tijd geleden op het idee gekomen dat het slimmer was om die gigantische bewaarde papierrommel in mijn huis over te dragen aan het IIAV (het Internationale Archief voor de Vrouwenbeweging) met het idee dat dat beter nu kon dan als ik dood was. Want dan kan ik niets meer uitleggen. En het lag hier maar te verstoffen in veel stapels, tot onder mijn bed. Met de bijkomende gedachte dat als ik zelf ooit nog iets zoek ik het beter daar kan vinden dan in mijn eigen huis. En ze wilden wel. Ik vond dat eervol en aardig.
Wat ruimde dat op, toen ik al die dozen uitzwaaide.
Lees verder

Het jaartal van het geweten. Pappé (2)

070128pappe-185.jpg

In mijn boek Het beroofde land wijdde ik er een klein betoog aan: het jaartal van het geweten. Het viel mij op dat ook kritische Israeli’s moeite hebben met de vraag hoever ze terug kunnen en willen denken om na te gaan waar het mis is gegaan tussen Israel en de Palestijnen. Is dat pas met de bezetting van de Westoever en de Gazastrook in 1967, zoals een aantal van hen vinden, of is dat al eerder, in 1948, met de stichting van de joodse staat?
Lees verder

Voor nieuwe bezoekers

Voor de nieuwkomers op dit weblog: dit is geen open forum waar iedereen ongebreideld alles op kwijt kan. Dit is een persoonlijk weblog, waar je op kunt reageren als je je aan de spelregels houdt, en als ik vind dat je bijdrage ook echt een bijdrage is. Ik selecteer dus, onder andere om te voorkomen dat er eindeloze herhalingen ontstaan, of discussies die we al uitgebreid hebben gedaan voor de zoveelste keer heropend worden. Gehakketak tussen mensen, alleen nog interessant voor henzelf, kun je al overal op het web vinden. Ik probeer dat hier te vermijden.
Lees verder

Derde golf

beeld_12_jan__140418a.jpg

Meestal kom ik er niet toe om een ingezonden brief of een opiniestuk te schrijven, misschien omdat ik in het geval van ergernis of verontwaardiging al voldoende uitlaatklep heb in dit weblog. Kwam een groot artikel van Jolande Withuis langs in NRC van 12 januari, onder de titel ‘En nu op naar de derde golf?’ (Te vinden op www.nrc.nl/boekenblog). Ergernis.
Lees verder

Israël naar de maan. Pappe (1)

(With summary)

070126kimpappe-102.jpg

Onze bijeenkomst begint met nieuws dat lijkt op een grap. De maan wordt verkocht. Serieus. Tien procent van de oppervlakte is al opgekocht en de grootste klanten zijn de Israeli’s. Er zit nog wat onder die grap, zegt Illan Pappé. Het betekent iets dat het juist de Israeli’s zijn die naar de maan willen. Alsof ze de kans willen krijgen opnieuw te beginnen. Nog eens ‘een land zonder volk, voor een volk zonder land’. Maar nu echt. Zonder de mensen die ze eerst weg moeten jagen. Zou het toch sneu zijn als ze daar aankwamen en de maanmannetjes zouden zeggen sorry jongens, wij waren er al eerder. Dan begint de geschiedenis weer opnieuw. We lachen.
Lees verder