Zeiknegerts en miskende echte Nederlanders

Bas Heijne, columnist van NRC, ontpopt zich in mijn ogen steeds meer als iemand die woorden kan geven aan de ontwikkelingen in de tijdgeest – zaken waar ik me wild aan kan ergeren maar nog net niet de termen voor kan vinden waarom ik me zo opwind. Zoals nu met het pietgedonder, maar niet alleen daarover. Alles wat bij P&W (de nationale gebedsmolen) besproken wordt krijgt ditzelfde hysterische gehalte, of het nu om de Bart Smit folder gaat met stofzuigende meisjes of over de vraag of er Duitsers bij de Dodenherdenking mogen.
Lees verder

Hoe het feminisme de dienstmeid werd van het kapitalisme

Nu Opzij het een goed idee vond om een VVD-minister, die haar best doet om te bezuinigen op de zorg en daar duizenden vrouwen mee van hun baan berooft plus diezelfde vrouwen richting nog meer mantelzorg duwt – om die minister maar uit te roepen tot de machtigste vrouw van Nederland – en dat niet als een belediging op te vatten maar haar uitbundig en duur te vieren met bloemen en oorkondes, kortom, nu Opzij zich dus geheel en al heeft geschaard aan de kant van het neoliberalisme, en iedereen lijkt te zijn vergeten dat het feminisme eens ook een maatschappijkritische beweging was, niet alleen bedoeld voor de carrièrevrouwen om het nog verder te schoppen, wordt het wel tijd voor een tegengeluid. Al was het maar om nog eens te zeggen dat feminisme heel wat meer is dan dit superindividualisme. Vandaar: een niet zo makkelijk maar interessant stuk uit The Guardian. (Hadden wij maar zo’n krant).
Lees verder

Michel Warschawski

img055.jpg
(Michel Warschawski)

Een heel interessante Israëlische man, zoon van de opperrabbijn van Straatsburg, marxist, activist, die ik een paar keer heb ontmoet en die ik citeer in al mijn boeken. Voor wie Engels leest: de moeite waard. Hij kijkt niet alleen terug op de geschiedenis van links en activisme in Israël, maar ook naar de toekomst. Toen hij eens gevierd werd om wat hij had gedaan voor de Palestijnen zei hij: ik doe het voor mijn kleinkinderen.
Lees verder

Revolutie van mes en vork

Het was dierendag, dus eerst zongen we maar even ‘lang zullen ze leven’ voor alle dieren. Passend, in die zaal vol met al door de wol geverfde of nog beginnende of nog sceptische aanstaande planteneters. Als al die tweehonderd mensen geen vlees en vis meer eten zijn dat al erg veel dieren minder dood.
Lees verder