Zaterdag een inspiratiedag bij de vrienden van Sabeel (hier hun verslag)) in de Janskerk in Utrecht. Inspiratie ook voor mij toen ik kon luisteren naar schrijfster Tineke Bennema die zelf jaren in Palestina heeft gewoond en er prachtig over schreef (hier is haar verhaal en dit hier gaat het over haar laatste boek) Ik was het met haar eens dat we reden hebben om optimistisch te zijn over hoe de publieke opinie over Israël langzaam maar zeker aan het veranderen is. Maar ze was het wel met mij eens dat we weinig reden hebben om optimistisch te zijn over Gaza, want het gaat veel te langzaam en het is te verwachten dat het de volgende aanval, zeg over een jaar of twee, drie, al gepland is. Zoals deze laatste aanval dat was.
Lees verder →

(Lot van Baaren)

In de kranten kom je niets meer tegen over Gaza/Palestina, want de ‘oorlog’ is voorbij en dan is het geen nieuws meer. Gelukkig zijn er nog wel mensen – en organisaties – die begrijpen dat er nog niets is opgelost, dat het heel slecht gaat met Palestina en uiteindelijk ook met Israël, en dat het een zaak is van lange adem.
Lees verder →

Brussel, 24 september 2014. Het bekende Russell Tribunaal heeft een extra sessie ingelast vanwege de oorlog tegen Gaza. Achter de lange tafel de jury, mensen van naam en faam, en een voor een aan het woord: de getuigen. Een hele lange zit. En zwaar, want zelfs ik die nu wel wat gewend is greep het ontzettend aan. Achter elkaar de getuigenissen over wat er werkelijk in Gaza is gebeurd, dat is bijna niet te harden.
Lees verder →

Dinsdag. Onze laatste dag, we hebben een paar uur voor we de weg terug afleggen, door Erez, door Ben Gurion. Om nog wat te kunnen filmen van het werk van de PMRS gaan we mee in de bus die zo’n kleine vierkante mobiele kliniek trekt. We gaan naar een van de noordelijkste plekken in Gaza – je kunt vandaar de grens met Israël zien.
Lees verder →

Dag twee. We hebben afgesproken om bij onze oude vrienden langs te gaan van het NCCR. We werken niet meer met hen samen, maar dat wil niet zeggen dat we niet ontzettend met ze meegeleefd hebben. We worden omarmd door mensen die we al jaren kennen, maar ook nieuwe medewerkers geven ons een hand. Er zitten vijf en dertig mensen op ons te wachten. Ik vertel ze hoe erg we het vinden wat er met hen gebeurd is, en hoe machteloos we ons voelen dat we ondanks al ons protest niet hebben tegen kunnen houden dat ze opnieuw een verschrikkelijke en onrechtvaardige aanval over zich heen hebben gekregen. Ik kijk naar de gezichten, ik heb ze nog nooit zo aangeslagen gezien.
Lees verder →

De laatste beelden en smeekbedes om hulp: Palestijnse en Syrische vluchtelingen op zee. Een paar honderd Palestijnen zijn verdronken.
Lees verder →

Maha stond al aan de andere kant op ons te wachten, met de Palestijnse vergunningen om Gaza in te mogen. Maha Elbanna hebben we gedurende de oorlog vaak op TV kunnen zien met een helm op haar hoofd. Nu is ze weer de coördinator voor de buitenlandse connecties van onze partner in Gaza, het PMRS – Palestinian Medical Relief Society. We gaan meteen op weg om met haar te gaan kijken wat het PMRS doet, in deze zware tijd meteen na de oorlog.
Lees verder →

Terug in Nederland, om mijn berichten te schrijven over het bezoek aan Gaza, dat wij van Stichting Kifaia daar brachten. Als condoleantiebezoek, eigenlijk, buiten onze vaste planning om. We wilden zo snel mogelijk na de laatste gruwelijke aanval op Gaza naar ze toe, om bij ze te zijn, te laten zien dat we hebben meegeleefd, dat we ze niet zijn vergeten. Om te kijken wat ze nodig hebben, wat we kunnen doen.
Lees verder →

Rennen voor je leven. Opnieuw een gruwelijke aanval op de bevolking van Gaza. En als we niets doen was dit niet de laatste.
Lees verder →