Schande, wat er over Israël in onze schoolboeken staat…

Faris_odeh03a

De kop boven het artikel in Ynetnews, een engelstalige Israëlische site luidt: Nederlands schoolboek: Joden vermoordden Arabieren, Begin was een terrorist. Dit kan nog een kleine rel worden, want de autoriteiten in Israël houden er niet van als er ergens in de westerse wereld dingen worden gezegd over Israël die niet zo gunstig zijn. En dit gaat over een door het ministerie goedgekeurd geschiedenisboek voor de middelbare school. Kijk hier.
Lees verder

Marxisme Festival 2015, dag 1

Marxklein(2of 1)

Er zijn veel redenen waarom ik graag naar het jaarlijkse Marxisme Festival ga, nog afgezien van dat ik er zelf ook wel eens een werkje te doen heb. De mensen natuurlijk, meer dan tweehonderd bezoekers, met wie je makkelijk contact maakt omdat we allemaal wel wat met elkaar gemeenschappelijk hebben. De sprekers: elk jaar zijn er een paar bij waar ik echt blij mee ben, omdat ik ook theoretisch bij kan spijkeren over onderwerpen waar ik niet erg in thuis ben. En het is een geweldige antidosis tegen het me wel eens bekruipende gevoel dat we in een rottige wereld leven die met de dag rottiger wordt. Hoe hard we ons ook blijven verzetten. Op het Festival hoor ik mensen spreken: oudere mensen die niet opgeven, maar vooral jongeren die nu actief en radicaal worden, en van zich laten horen.
Lees verder

Marxisme Festival 2015, dag 2

Marxklein(22of 1)

Vanwege mijn kerk sloeg ik de klimaatverandering en de terugkeer van de koude oorlog over, en liet me door Peyman Jafari inlichten over de revolutie en contrarevolutie in het Midden Oosten. Wat een luxe om iemand in ons midden te hebben die die warboel overziet, en ons kon vertellen hoe het kwam dat er zoveel tegenbeweging is ontstaan na de vreugde volle Arabische Lente. Niet, zoals het islamofobe westen graag wil geloven omdat moslims nu eenmaal niet in staat zijn om werkelijke democratie te willen, maar omdat zulke krachtige bewegingen voor meer vrijheid van onderop heel gevaarlijk zijn voor de lokale en internationale macht – en dat hebben ze in het Midden Oosten geweten.
Lees verder

We hebben verontwaardiging nodig

Hedy(2of 1)

Het leek wel alsof het team van Oecumenische Basisgemeente De Duif even met de mensen van het Marxisme Festival had overlegd om de thema’s te stroomlijnen. Ik spijbelde van het festival om naar de kerk te gaan, waar vriend Jan Andreae voorganger was, met Hedy d’Ancona als gastvoorganger. Het thema was: We hebben verontwaardiging nodig. Aan Hedy d’Ancona, die niet zoveel heeft met God maar wel met verontwaardiging en de belofte om voor elkaar op te komen, wel besteed.
Lees verder

Ik ben er weer (zo’n beetje)

Boekklein(1of 1)

Ik ben er weer zo’n beetje. Hard aan mijn nieuwe boek gewerkt, Kwart over Gaza. Als ik aan een boek werk kan ik niet tegelijkertijd veel doen op weblog en feestboek. Vandaar. De eerste versie is nu naar de uitgever. Er moet nog veel aan gebeuren, herschrijven, voetnoten, literatuur, maar het ding staat nu stevig in de steigers, en ik kan het rustiger aan doen. En weer een beetje socialer worden. En af en toe ook zomaar iets schrijven gewoon omdat ik er zin in heb of me ergens over opwind.
Lees verder

De bittere waarheid

Avraham-Burg-2-of-1

Het schrijven van mijn nieuwe boek, Kwart over Gaza, is een emotionele klus. Ik kom al lezende en denkende veel dingen tegen waar ik behoorlijk beroerd van word. Maar dan af en toe ook passages in boeken die ik herlees, die me opeens ontroeren. Ik kwam Avraham Burg, eens voorzitter van de Knesset, al eerder tegen, we stonden ook samen op het podium bij de Gay Pride in Jeruzalem. Ik ben het lang niet altijd met hem eens. Maar wat me fascineert is hoe een Israeli soms opeens de ogen open gaan. Wat is dat, hoe ontstaat zo’n moment? Ik herlas The Holocaust is over en deze passage trof me opeens.
Lees verder

Moord door onverschilligheid

WakeRdamklein(1of 1)

Gisteren was ik bij de wake bij het detentiecentrum in Rotterdam, opgehaald door oude SP vriendin Ineke Palm. Het is al tien jaar dat de wake wordt gehouden, elke maand. Anders dan bij Schiphol kun je de mensen die vast zitten, soms voor jaren, niet zien. Maar ze weten dat we er zijn. De mensen van de bezoekgroep konden vertellen hoe het met sommige van de mensen daarbinnen gaat.
Lees verder