Israël wil geen vrede

Gideon Levy, een van de zeer zeldzame journalisten in Israël die veelvuldig aan de Palestijnse kant was voor zijn artikelen in Ha’aretz, en die een zeer kritische mening heeft over zijn eigen land, heeft onderstaand artikel geschreven. Ik vertaalde het, enigszins los uit de pols met hier en daar ter verduidelijking een kleine toevoeging. De originele tekst in het engels is hieronder te vinden. Het artikel verscheen op 4 juli in Haaretz.

Levy1.jpg
Lees verder

Gideon Levy: tijd voor één staat voor twee volken


(Gideon Levy)

Het is tijd dat Israël en Palestina één staat worden, één staat voor twee volken. In feite is dat het al. Het wordt bewoond door meer dan twee volken, door joden en Arabieren, ultraorthodoxe joden, religieuze zionisten en seculiere joden, door joden uit het Midden-Oosten en uit Europa, door kolonisten en Palestijnen, scheef de Israëlische journalist Gideon Levy gisteren.
Lees verder

Laat maar komen, die extreem-rechtse regering, zegt Gideon Levy

Levy1.jpg

Laat maar komen, die rechtse nog extremer rechtse regering in Israël, zegt Gideon Levy, de regering die een eind zal maken aan de illusie dat Israël nog steeds een redelijke democratie is die de westerse steun verdient. En stiekem was ik het al lang met hem eens. Laat Israël zijn ware gezicht maar tonen, tot alle twijfelaars zien waar dat land heen gaat – als we dat laten gebeuren.
Lees verder

Now you show up, Europe?


(Gideon Levy)

Now you show up, Europe?
Te gast: Gideon Levy, Ha’aretz 6 december.

Good morning, Europe. The sleeping beauty, the enlightened white continent, is “rebuking” Israel for its intention to build in the forbidden E-1 region. The ambassadors are duly rebuked, and the rebukers feel satisfied: They’ve made a contribution to peace. It’s classic Europe in the best tradition: a dance of hypocrisy and sanctimoniousness. Why, what happened, Europe? Now you’re showing up? Now you’re rebuking? Where were you before?
Lees verder

Met laatste inkt

Wat een hysterische reacties op het gedicht van Günther Grass.
Om te beginnen: dit is de tekst, in het Nederlands vertaald, dan weten we ten minste waar we het over hebben.

Wat gezegd moet worden

Waarom zwijg, verzwijg ik te lang,
wat voor de hand ligt en in simulaties
geoefend werd, waarbij wij als overlevenden
ten slotte op zijn best voetnoten zijn.
Lees verder

Ashton aan de schandpaal

De moord op joodse kinderen in Toulouse: zonder meer verschrikkelijk. De moord op Palestijnse kinderen in Gaza: ook zonder meer verschrikkelijk. Maar mag je het hebben over die kinderen in één zin zonder dat er moord en brand wordt geschreeuwd? Is de dood van het ene kind erger dan de dood van een andere en waarom eigenlijk? Catherine Ashton, de ‘minister van buitenlandse zaken’ van de Europese Unie heeft het bij Israël heel erg verbruid, door een opmerking te maken waarin ze aandacht vroeg voor alle kinderen die de dood vonden bij treurige gebeurtenissen.
Lees verder

Lekker met z’n allen tegen die achterlijke haredim

Orthodox Israël heeft nu ook zijn Rosa Parks. Ze heet Tanya Rosenblit, ging voorin de bus zitten van Ashdod naar Jeruzalem, en weigerde op te staan toen van haar geëist werd dat ze als vrouw braaf achterin ging zitten. Historisch, want joods-orthodoxe vrouwen staan er niet speciaal om bekend dat ze opkomen voor gelijke rechten voor de seksen.
Lees verder