Prachtige bijeenkomst. Inspirerende sprekers. Mooi publiek.
Hans Dijkstal, een van de initiatiefnemers van het manifest Eén land, één samenleving opende de dag, in de Nieuwe Kerk, ‘deze foyer van de democratie’, waar de veel bezochte tentoonstelling over Marokko plaats vond, en binnenkort een tentoonstelling over Istanbul zal worden georganiseerd.
Lees verder
Even tussendoor: dus Bos zou toch niet gezegd hebben dat hij met het CDA wil regeren. Is kennelijk niet goed gevallen en nu moet er worden hersteld, zo had hij het niet bedoeld. Protest is er ook al publiekelijk, van de Jonge Socialisten in de PvdA. “Bos moet daarom verder kijken dan zijn neus lang is en bij een meerderheid van links in mei 2007 de unieke kans grijpen het roer om te gooien”. Bos waarschuwt ons alvast, mocht het tot samenwerking komen dan moeten wij (SP en GroenLinks) daar grondig over nadenken, want als kleine partners in een linkse coalitie moeten wij grotere offers brengen dan de PvdA. Fijn van Bos dat hij ons nog even vertelt dat we na moeten denken, want zonder zijn advies denken we natuurlijk nooit na, en of we wel even tot ons door willen laten dringen dat hij groot is en wij klein, dus dat hij de baas blijft en wij in moeten schikken. Tjonge, dat wisten we nog niet. Wat een toontje, Wouter!
Lees verder
Te gast: Clara Legêne
Multatuli-lezing, vrijdag 21 oktober.
Nog nooit zo vroeg thuisgekomen van een feestje – half twaalf. ’s Ochtends. Want om half tien vanochtend had Samira Abbos haar boekpresentatie, De moslim bestaat niet. En het zal aan de aanwezigheid van onze burgemeester Job Cohen gelegen hebben, die het eerste exemplaar aangeboden kreeg, dat we op zo’n ongebruikelijk vroeg uur al bij elkaar stonden. Veel mensen. Ik feliciteerde haar, ook namens Ceylan, met haar boek, en feliciteerde haar trotse moeder die ook was gekomen. En keek om me heen. Wat een diversiteit aan mensen had Samira bij elkaar gekregen. Joden, moslims, christenen, ongelovigen, kleuren, blond en beige en bruin, leeftijden, vrouwen, mannen, hoofddoeken, geen hoofddoeken. Daar zag ik Fatima Elatik weer, en Ahmed Marcouch, en toen ook nog Haci Karacaer. Je had wel bij me kunnen blijven logeren, zei Fatima. Een paar oude feministes, jij ook hier, zei ik tegen Marjan Sax. Lees verder
Vanmiddag gaat Anneke Jos Mouthaan, 75, met ‘pensioen’ als politieke activiste. Dat wil zeggen, ze neemt afscheid als oprichtster en bestuurslid van SIVMO, (Steuncomité Israelische Vredesbeweging en Mensenrechten Organisaties) en van EAJG, Een Ander Joods Geluid.
(Anneke als ‘moslima’ naar Prinsjesdag)
Lees verder
Me zelden zo neerslachtig gevoeld. Ik stond naast Ed van Thijn in de Eerste Kamer naar de beelden op de tv te kijken. Hij zag er net zo grauw uit als ik. De ergste nachtmerrie. Niet alleen om een dode, ook om wat er nu gaat gebeuren in dit land.
Job Cohen riep op om naar de wake, de lawaaiwake op de Dam te komen. Ik ging, omdat hij er om vroeg. En stond daar, tussen de mensen, in verwarring. Alsof ze net zo dachten zei het stel voor me waarom zijn we eigenlijk hier? Ik kijk om me heen. Een diversiteit aan mensen. Mensen met tranen in hun ogen. Mensen die lachen alsof het ene feestje is. Mensen die grimmig kijken. Mensen die pannendeksels en fluitjes hebben meegenomen en het lawaai serieus nemen en het maken. Wat denkt iedereen, behalve: dit had niet mogen gebeuren?
Ik benijd burgemeester Cohen en wethouder Aboutaleb van Jeugdzaken niet. Het was een naar bericht, dat het stel Marja en Bert uit de Amsterdamse Diamantbuurt uiteindelijk hebben moeten vluchten voor de aanhoudende intimidatie van een groepje Marokkaanse jongeren. Dit is de eerste vraag die opkomt: had er niet meer gedaan kunnen worden? Dit is geen plotselinge gebeurtenis, iedereen wist dat er mot was, hadden die jongens niet beter aangepakt kunnen worden, was er niet meer politiebewaking mogelijk geweest, had er niet een groter beroep gedaan kunnen worden op de familie van die jongens? Lees verder
